Bardzo wciągająca książka. Lubię tajemnicze pokrętne i fascynujące historie autorki. Dla mnie to inny świat. Rozsypane puzle tajemniczo układają się w całość. Dla mnie książki autorki są zbyt mało promowane. Powinno jej być w prasie więcej.

Bardzo wciągająca książka. Lubię tajemnicze pokrętne i fascynujące historie autorki. Dla mnie to inny świat. Rozsypane puzle tajemniczo układają się w całość. Dla mnie książki autorki są zbyt mało promowane. Powinno jej być w prasie więcej.

Bardzo dobre wrażenie robi forma tej książki. Dwanaście opowiadań połączonych w jedną fabułę - żeby wszystko dobrze się zazębiało trzeba było z pewnością wytężonej pracy i precyzji w planowaniu opowieści. To się autorce bezsprzecznie udało.

Sama historia zaś potrafi być angażująca, choć miejscami sprawia również wrażenie nieco wydumanej. Nie do końca podobało mi się wplecenie w nią delikatnych wątków fantastycznych. Lepiej, żeby była czysta gatunkowo (choć inną sprawą jest, że ja akurat lubię fantastyczne oblicze Kańtoch - po prostu w tej konkretnej opowieści nieco mi ono zgrzytało).

Lepiej mi się czytało "Niepełnię" na początku, im bliżej końca, tym wszystko coraz mniej mnie interesowało. Tym niemniej warsztatowo jest świetnie przez cały czas i to trzeba docenić. Patrząc na książkę całościowo - jest ok, ale zdecydowanie bardziej podeszły mi inne powieści autorki.

Bardzo dobre wrażenie robi forma tej książki. Dwanaście opowiadań połączonych w jedną fabułę - żeby wszystko dobrze się zazębiało trzeba było z pewnością wytężonej pracy i precyzji w planowaniu opowieści. To się autorce bezsprzecznie udało.

Sama historia zaś potrafi być angażująca, choć miejscami sprawia również wrażenie nieco wydumanej. Nie do końca podobało mi się...

Przypomniało mi się...
https://lubimyczytac.pl/ksiazka/140529/jesli-zimowa-noca-podrozny
Cięższy kaliber, ale pomysł podobny. Dobre.

Przypomniało mi się...
https://lubimyczytac.pl/ksiazka/140529/jesli-zimowa-noca-podrozny
Cięższy kaliber, ale pomysł podobny. Dobre.

Stanowczo nie moja bajka jednak. Doceniam lekkość pióra, innowacyjność pomysłu, sprawność i że "w tym szaleństwie jest metoda", to mogło nie był łatwe do napisania. Ale mnie to denerwuje wszystko. Nikogo nie polubiłam, nic naprawdę ciekawego się nie wydarzyło (a może wydarzyło, tylko nie do końca wiem co, kiedy i jak). Fikuśny eksperyment, ciekawy, ale mnie nie przekonuje.

Stanowczo nie moja bajka jednak. Doceniam lekkość pióra, innowacyjność pomysłu, sprawność i że "w tym szaleństwie jest metoda", to mogło nie był łatwe do napisania. Ale mnie to denerwuje wszystko. Nikogo nie polubiłam, nic naprawdę ciekawego się nie wydarzyło (a może wydarzyło, tylko nie do końca wiem co, kiedy i jak). Fikuśny eksperyment, ciekawy, ale mnie nie...

Zupełnie nie moja bajka choć lubię elementy fantastyki w książkach, ale takie jak np. u Musso. Tutaj pomieszanie z poplątaniem, książka krótka więc nie ma kiedy polubić bohaterów. Zaraz chętnie poczytam opinie innych czytelników, może to pozwoli mi zrozumieć o co chodziło w tej książce i jaki był cel jej powstania.... Pisarki nie skreślam, zaczynam Wiosnę zaginionych 🙂

Zupełnie nie moja bajka choć lubię elementy fantastyki w książkach, ale takie jak np. u Musso. Tutaj pomieszanie z poplątaniem, książka krótka więc nie ma kiedy polubić bohaterów. Zaraz chętnie poczytam opinie innych czytelników, może to pozwoli mi zrozumieć o co chodziło w tej książce i jaki był cel jej powstania.... Pisarki nie skreślam, zaczynam Wiosnę zaginionych 🙂

Rewelacyjna! Jestem pod ogromnym wrażeniem talentu i kunsztu Pani Anny! W całej tej historii może się wydawać, że to wszystko jest bez sensu, jest strasznie zagmatwane, ale im dalej w nią wchodzimy to widzimy, że wszystko jest doskonale poukładane, przemyślane. Polecam gorąco!

Rewelacyjna! Jestem pod ogromnym wrażeniem talentu i kunsztu Pani Anny! W całej tej historii może się wydawać, że to wszystko jest bez sensu, jest strasznie zagmatwane, ale im dalej w nią wchodzimy to widzimy, że wszystko jest doskonale poukładane, przemyślane. Polecam gorąco!

Wartka akcja, tajemnica i wielowątkowość. Mistrzowskie zestawienie!

Wartka akcja, tajemnica i wielowątkowość. Mistrzowskie zestawienie!

W białym domu znajdującym się na odludziu dochodzi do tragedii. Zginęła kobieta. Policja odnajduje na miejscu bladego jak ściana mężczyznę, który jest wyraźnie w szoku. Niestety, z powodu śnieżycy nie trafia od razu na przesłuchanie. Dlatego też zaczyna snuć policjantce opowieść o pewnej zaginionej dziewczynie, która podobno ma jakiś związek z wydarzeniami z tego dnia.

Anna Kańtoch to utalentowana pisarka i tego chyba nikomu tłumaczyć nie trzeba. Dlatego w moje ręce wpadła kolejna jej powieść. Tym razem to „Niepełnia” – rzecz z 2017 roku, będąca gdzieś na pograniczu kryminału i horroru, raczej dość trudna do jednoznacznego zdefiniowania.
Przyznaję, że sięgając po nią nie miałam pojęcia, co tak naprawdę trafia w moje ręce i gdy otwarłam książkę, trochę się zdziwiłam. Nie dość, że dostajemy ok. 230 stron treści (czyli niewiele) to jeszcze z naprawdę dużą czcionką, dlatego to dosłownie książka na pół wieczoru. Szybko jednak okazało się, dlaczego – „Niepełnia” to głównie zabawa formą, a takie rzeczy często po prostu są dość krótkie.
W każdym razie, ta zabawa wciąga. Autorka tworzy pewną pętlę wydarzeń, bawiąc się chronologią i połączeniami pomiędzy kolejnymi rozdziałami. Sieć zależności aż kusi, by to wszystko sobie elegancko rozpisać i na własną rękę dojść do tego, co w jaki sposób się tu w ogóle wydarzyło. Jeśli zaś połączymy to z dobrym stylem Kańtoch, który jest po prostu świetny warsztatowo, a jednocześnie całkiem rozrywkowy to dostajemy coś, na co naprawdę warto zwrócić uwagę.
Cały ten koncept kojarzy mi się mocno z tym, co autorka zrobił w swoich „Przedksiężycowych”. Oczywiście różnice są, chodzi tu zresztą o coś innego, ale po prostu jestem w stanie wyzuć, że te pomysły pochodzą od jednej osoby. Różnica jest taka, że mimo wszystko jej starsze dzieło jest lepsze i bardziej dopracowane i daje lepszy efekt, jeśli chodzi o zakończenie.
Dlaczego? Bo „Przedksiężycowi” kończą się tak, że wszystko nagle wskakuje na swoje miejsce. Ta dziwaczność i zabawy ze słowem i czasem mają sens. „Niepełnia” zaś pozostawia tylko właśnie – niepełnie. Niepełnie w zrozumieniu tej historii, niepełnie, jeśli chodzi o jej interpretację. Z jednej strony szanuję za pewną otwartość, z drugiej – spodziewałam się po prostu lepszego podsumowania tej zabawy.
Niemniej, to ciekawa powieść pod kątem formy, którą można na różnorodne sposoby analizować. Która jednocześnie porusza ciekawe tematy społeczne i pozostaje dobrą rozrywką. A że nie jest długa i na pewno nie zajmie dużo czasu to wydaje mi się, że naprawdę warto dać jej szansę.

W białym domu znajdującym się na odludziu dochodzi do tragedii. Zginęła kobieta. Policja odnajduje na miejscu bladego jak ściana mężczyznę, który jest wyraźnie w szoku. Niestety, z powodu śnieżycy nie trafia od razu na przesłuchanie. Dlatego też zaczyna snuć policjantce opowieść o pewnej zaginionej dziewczynie, która podobno ma jakiś związek z wydarzeniami z tego...

Niby kryminał, a jednak coś innego... Książkę czyta się szybko, przyjemnie. Z pewnością jest ona metaforą... Ale nie do końca wiem czego 🙈🙊🙉
Książka składa się z 12 opowiadań, które tworzą całość opowieści...
Zaczyna się od zaginięcia młodej studentki, później jest wiezione dziecko w piwnicy, później zabójstwo, a później szok i niedowierzanie... Cóż trzeba przeczytać, żeby zrozumieć... Ja nie wiem czy pojęłam sens tej pozycji 🤦‍♀️😶🤭 niemniej godna polecenia 🤘

Niby kryminał, a jednak coś innego... Książkę czyta się szybko, przyjemnie. Z pewnością jest ona metaforą... Ale nie do końca wiem czego 🙈🙊🙉
Książka składa się z 12 opowiadań, które tworzą całość opowieści...
Zaczyna się od zaginięcia młodej studentki, później jest wiezione dziecko w piwnicy, później zabójstwo, a później szok i niedowierzanie... Cóż trzeba przeczytać, żeby...

Dziwna książka, zupełnie nie moja bajka,jak dla mnie szkoda czasu mimo że czyta się dość szybko.nie pozostawiła we mnie żadnych emocji.

Dziwna książka, zupełnie nie moja bajka,jak dla mnie szkoda czasu mimo że czyta się dość szybko.nie pozostawiła we mnie żadnych emocji.