Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to pierwsza w życiu książka, której nie dałam rady dokończyć, ponieważ akcja toczyła się strasznie wolno, nic się nie działo więcej niż to, co możecie przeczytać w opisie od wydawcy. Słuchałam audiobooka na Legimi, lektorka denerwująca. Zostawiam jako "przeczytaną, odhaczoną" i wiem, że do niej nie wrócę.

Jest to pierwsza w życiu książka, której nie dałam rady dokończyć, ponieważ akcja toczyła się strasznie wolno, nic się nie działo więcej niż to, co możecie przeczytać w opisie od wydawcy. Słuchałam audiobooka na Legimi, lektorka denerwująca. Zostawiam jako "przeczytaną, odhaczoną" i wiem, że do niej nie wrócę.

To moja pierwsza książka z Panną Marple jako głównym bohaterem. I wiecie co? Przypominało mi to trochę komedię kryminalną Jacka Galińskiego i staruszkę Zofię Wilkońska. Chociaż tamtą bohaterkę polubiłam. Tutaj natomiast Panna Marple jest typową staruszką, która przypomina Wam pytania ciotek typu:" kiedy ślub? Kiedy dzieci?"

Zarys fabuły dość prostu, około 10 bohaterów. Jedno miejsce - wakacyjny hotel i plaża. Zabójstwo gawędziarza na początku książki. Na LC widzę, że to tom 9. Można czytać beż kolejności. Plus za to, że autorka wiele razy wyprowadziła mnie w pole i nie odgadłam mordercy. Zakończenie samo w sobie dość spłycone. Na pewno dzieje się tu więcej akcji niż w przypadku "Noc i ciemność", która ostatnio wstawiałam. Kolejnym atutem jest to, że w 200 stronach udało się autorce zmieścić tyle postaci, zwrotów akcji I to nie byle jakich.

To moja pierwsza książka z Panną Marple jako głównym bohaterem. I wiecie co? Przypominało mi to trochę komedię kryminalną Jacka Galińskiego i staruszkę Zofię Wilkońska. Chociaż tamtą bohaterkę polubiłam. Tutaj natomiast Panna Marple jest typową staruszką, która przypomina Wam pytania ciotek typu:" kiedy ślub? Kiedy dzieci?"

Zarys fabuły dość prostu, około 10 bohaterów....

"Iluzjonista" Remigiusza Mroza to dopiero iluzja! Historia sprzed 30 lat, która powraca do głównego bohatera i dopada go ze zdwojoną siłą o tyle, że sprawca został przed laty złapany, a jedynymi osobami znającymi szczegóły śledztwa są: główny bohater Gerard Edling i Małgorzata Rosa, dawna miłość Behawiorysty.

Druga część serii z Gerardem Edlingiem nie odstępuje poziomem pierwszej, Behawiorysty. Jest to ciekawa kontynuacja, raczej nie czytałabym jej osobno, bo jest wiele nawiązań do pierwszej części: znak na ciele ofiar, spektakl krwi, transmisja online. Akcja prowadzona jest dwutorowo: rozwiązanie obecnej zagadki i tej sprzed 30 lat.

Brak zbędnych opisów, z mocnym wejściem, książka niemal nieodkładalna. W tej części autor skupił się na historii i relacji Małgorzaty i Gerarda.
Dialogi jak zawsze w punkt. Autor ma do tego smykałkę. Fajnie bylo brać udział w licznych zagadkach logicznych.

Zakończenie ciekawe, dobrze poprowadzone (nieoderwane od całej fabuły). Dla mnie minusem był fakt, że zbyt wiele rzeczy powieliło się z poprzedniej części, liczyłam na zupełnie inną historię. Jednak tak zżyłam się z bohaterem, że chcę więcej i kupiłam kolejne jego książki.

"Iluzjonista" Remigiusza Mroza to dopiero iluzja! Historia sprzed 30 lat, która powraca do głównego bohatera i dopada go ze zdwojoną siłą o tyle, że sprawca został przed laty złapany, a jedynymi osobami znającymi szczegóły śledztwa są: główny bohater Gerard Edling i Małgorzata Rosa, dawna miłość Behawiorysty.

Druga część serii z Gerardem Edlingiem nie odstępuje poziomem...