Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słowa, słowa, słowa, słowa, słowa, słowa, słowa, słowa. Zdania proste, złożone, pytania, wykrzykniki. Szczypanie, drapanie, bicie, szarpanie, ciągnięcie, popychanie, kopanie. Nie jesteś tymi słowami. Nie jesteś krzykami ani obelgami. Nie jesteś drwinami, którymi plują w ciebie jak przeżutymi gumami. Nie jesteś pięściami, które na ciebie spadają, ani siniakami, które po nich zostają. Nie jesteś krwią, która cieknie ci z nosa. Nie oni o tobie decydują. Nie należysz do nich. Jest w tobie część, której nikt nie zdoła dotknąć. To jesteś ty. Należysz do siebie i nosisz w sobie cały wszechświat. Możesz być, kim tylko zapragniesz. Nie bój się. Nie musisz się już bać.

Słowa, słowa, słowa, słowa, słowa, słowa, słowa, słowa. Zdania proste, złożone, pytania, wykrzykniki. Szczypanie, drapanie, bicie, szarpanie...

Argumenty przeciwko szaleństwu przebijają się z cichym świstem; to martwe głosy na martwych nagraniach dryfujących po złamanym promieniu pamięci gdy się odwracam spytać, czy pamiętasz gdy się odwracam do ciebie w naszym łóżku.

Argumenty przeciwko szaleństwu przebijają się z cichym świstem; to martwe głosy na martwych nagraniach dryfujących po złamanym promieniu pam...

Słowa zamieniające się w kłamstwa, zanim jeszcze wybrzmiały do końca. A przecież powinna już dawno to wiedzieć. Nie ufaj nikomu, licz tylko na siebie. Sama podejmuj decyzje i ponoś konsekwencje.

Słowa zamieniające się w kłamstwa, zanim jeszcze wybrzmiały do końca. A przecież powinna już dawno to wiedzieć. Nie ufaj nikomu, licz tylko ...

Nic nie jest tak intymne jak spanie obok drugiej osoby - pomyślała - nawet seks. Człowiek jest wtedy całkowicie bezbronny. Spanie obok drugiej osoby, w odległości paru centymetrów to akt absolutnej ufności.

Nic nie jest tak intymne jak spanie obok drugiej osoby - pomyślała - nawet seks. Człowiek jest wtedy całkowicie bezbronny. Spanie obok drugi...

Kiedy zrobiło się ciemno, wróciłam do środka. Nie zapaliłam światła. Nie dlatego, że chciałam się ukryć – kamery nie odróżniają dnia od nocy – po prostu odkąd żyłam na własny rachunek, przywykłam po zapadnięciu nocy chodzić w mieszkaniu po ciemku. Lubię ciemność: przestrzeń pierzcha, przedmioty znikają, na oczy opada miękkość, koi je, oczyszcza ze śmieci światła, ktore składa na nie dzień.

Kiedy zrobiło się ciemno, wróciłam do środka. Nie zapaliłam światła. Nie dlatego, że chciałam się ukryć – kamery nie odróżniają dnia od nocy...

A potem nie ma już nic. Ani jego, ani jej, ani przedtem, ani potem, znika północ i południe. Jest tylko dwoje rozbitków na nieznanym lądzie. Pożar serc dwóch samotnych istot wczepionych w siebie. Na innej planecie, pod innym niebem, w małym pokrytym śniegiem domku na Manhattanie.

A potem nie ma już nic. Ani jego, ani jej, ani przedtem, ani potem, znika północ i południe. Jest tylko dwoje rozbitków na nieznanym lądzie....

Żadne nie wierzy w przeznaczenie. Wierzą tylko w przypadek, który tym razem wiedział, co robi.

Żadne nie wierzy w przeznaczenie. Wierzą tylko w przypadek, który tym razem wiedział, co robi.

Wszyscy szukają szczęśliwego zakończenia, mówi z uśmiechem, chcą zerwać z naturalnym przeznaczeniem, uniknąć tragedii; gonią za tym, co banalne i mdłe, lekkie i kobiece: literatury robić nie chcą.

Wszyscy szukają szczęśliwego zakończenia, mówi z uśmiechem, chcą zerwać z naturalnym przeznaczeniem, uniknąć tragedii; gonią za tym, co bana...

Tak czy inaczej, powieści to tylko słowa, a słowo śmierć to nie to samo, co śmierć.

Tak czy inaczej, powieści to tylko słowa, a słowo śmierć to nie to samo, co śmierć.