[Nie spodziewaj się wybitnej recenzji, to moja personalna opinia!]

Przyznam, że nigdy nie czytałam kryminału. Jest to pierwsza książka z tego gatunku, którą ruszyłam. Po opisie wydawała się całkiem ciekawa.

"Czerwone jak krew" jest napisane całkiem lekkim stylem, bardzo płynnie i szybko przeszłam przez całą książkę. Nie spotkałam żadnych problemów pod względem zrozumienia czegoś. Opisy były dla mnie najprzyjemniejszym elementem. Łatwiej też było sobie wszystko wyobrazić dzięki temu, że akcja toczy się w naszym rzeczywistym świecie.

Oprócz tego zamysł na fabułę był w porządku. Nie była jakaś bardzo skomplikowana, byłam w stanie domyśleć się zakończenia większości wątków. Jednak nie czułam się jakoś bardzo mocno wciągnięta. Nie do tego stopnia, by chcieć jak najszybciej odkryć odpowiedzi na moje pojawiające się pytania.

Innym plusem jest to, że książka była... Krótka. Niestety, napotkałam się na wiele, irytujących rzeczy.

Pierwszą z nich są bohaterowie. Główna bohaterka powoli odkrywa przed nami swoje sekrety z prywatnego życia, które zaciekawiły mnie najbardziej. Jednak jej bardzo wysokie umiejętności detektywistyczne sprawiały wrażenie wręcz nierealnych, co strasznie mnie gryzło w oczy. Oprócz tego sam jej charakter i zachowania bardzo mnie od niej odpychały. Nie chciałam mieć z nią nic wspólnego, a zmiany perspektywy były dla mnie ulgą.

Postacie drugoplanowe, konkretniej grupa nastolatków też była bardzo irytująca. Ich zachowania sprawiały, że miałam ochotę palnąć sobie w łeb, a ich teksty sprawiały wrażenie, jakby na siłę próbowali być typowymi nastolatkami. Jedynie Elisa sprawiła na mnie jakieś wrażenie przez przemianę, ale nie jakoś mocne.

Denerwowały mnie również wtrącenia muzyczne. Jak dla mnie było tego po prostu za dużo. Czasem po prostu je ignorowałam, by się nie rozpraszać.

Zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało. Przy końcówce niektóre rzeczy wydawały się naciągane. Mam po tym wrażenie jakby ktoś po prostu je uciął. Rozumiem, że zakończenie ma dać możliwość napisania kolejnego tomu. Dlatego liczę na powrót do niektórych wątków, wyjaśnienia ich do końca albo rozwinięcia.

Ogólnie nic ta książka sobą nie wzniosła do mojego życia. Nie sprawiła mi też dużej przyjemności, ale jak na początek z kryminałami myślę, że nie była zła. Mimo wszystko przeczytam kolejny tom z nadzieją, że będzie lepszy (bo zazwyczaj tak jest). Myślę, że nic nie stracisz nie czytając tej książki, ale na początek z kryminałami powinna się sprawdzić.

[Nie spodziewaj się wybitnej recenzji, to moja personalna opinia!]

Przyznam, że nigdy nie czytałam kryminału. Jest to pierwsza książka z tego gatunku, którą ruszyłam. Po opisie wydawała się całkiem ciekawa.

"Czerwone jak krew" jest napisane całkiem lekkim stylem, bardzo płynnie i szybko przeszłam przez całą książkę. Nie spotkałam żadnych problemów pod względem zrozumienia...

"Była sobie raz dziewczynka, która nauczyła się bać..."

Lumikki miała ciężkie dzieciństwo. W domu "wytapetowanym milczeniem" nie znajdowała pocieszenia. Szkoła była dla niej horrorem. Ponad 8 lat dręczenia sprawiło, że stała się zamkniętą w sobie, zimną dziewczyną, która dobrze widziała, że może liczyć tylko na siebie.
Trenowała - żeby mieć siłę uciekać.
Ćwiczyła wtapianie się w tłum - aby być niewidzialna.
Nigdy nie pakowała się w nie swoje sprawy - bo po co?
Aż przyszedł ten jeden dzień. Jak zawsze rano chciała odnaleźć w szkolnej ciemni parę minut wytchnienia. Znalazła jednak coś zupełnie innego. I od tego zaczęła się cała historia...

Śnieżka w narkotykowym świecie gangsterów? Prosta nastolatka kontra szef mafii?
Lumikki sobie poradzi. Zawsze.
🖤
I część trylogii Salli Simukki wciąga - to muszę przyznać. Akcja toczy sie szybko, czytelnik się nie nudzi. Główna bohaterka skradła mi serce. Okazała się tak silną i zaskakującą postacią, że nie chce się z nią rozstawać, więc zaraz sięgam po kolejną część.
Nie mogę jednak przemilczeć minusów. Oprócz Lumikki trudno znaleźć fajnie rozwiniętą postać. Praktycznie nikt więcej nie ma w sobie jakiejś głębi, czegoś więcej niż rola w historii. Dodatkowo zawiodło mnie zakończenie. I to w wielu aspektach. Spodziewałam się jakiegoś BOOM albo chociaż... boom. Nic z tych rzeczy. Mimo to w epilogu mamy ciekawą zapowiedź kolejnych części. Pojawi się rozwinięcie wcześniej zarysowanego wątku miłosnego i rozwikłanie rodzinnej tajemnicy (która swoją drogą będzie naprawdę dobra bo przypadkowo przeczytałam III część jako pierwszą 🤫)
Tutaj już mam lepsze przeczucia ☝
"Czerwone jak krew" może się spodobać, ale jako szybką lektura na jeden wieczór.

"Była sobie raz dziewczynka, która nauczyła się bać..."

Lumikki miała ciężkie dzieciństwo. W domu "wytapetowanym milczeniem" nie znajdowała pocieszenia. Szkoła była dla niej horrorem. Ponad 8 lat dręczenia sprawiło, że stała się zamkniętą w sobie, zimną dziewczyną, która dobrze widziała, że może liczyć tylko na siebie.
Trenowała - żeby mieć siłę uciekać.
Ćwiczyła wtapianie...

Jest to seria trzech lekkich kryminałów dla młodzieży. Kryminały nie są moim ulubionym gatunkiem, ale od czasu lubię poczytać jakiś lekki, nie krwawy, bądź jakaś książkę z jakimś wątkiem detektywistycznym. Te książki właśnie takie są. Nie są długie i czyta się je dość szybko. Nie są to może najwybitniejsze młodzieżowe kryminały jakie czytałam, ale były przyjemne w czytaniu i jak najbardziej dla młodszych odbiorców, którzy nie chcą mocno krwawej lektury z seryjnymi mordercami. Były to ciekawe lektury, z klimatem, który kojarzy mi się właśnie z tą historią.

Jak dwa pierwsze tomy rzeczywiście mi się podobały, to niestety trzeci już mi nie podszedł. Fabuła w trzecim tomie nie była już tak porywająca, wcześniesze tomy bardziej mi się podobały.

Jest to seria trzech lekkich kryminałów dla młodzieży. Kryminały nie są moim ulubionym gatunkiem, ale od czasu lubię poczytać jakiś lekki, nie krwawy, bądź jakaś książkę z jakimś wątkiem detektywistycznym. Te książki właśnie takie są. Nie są długie i czyta się je dość szybko. Nie są to może najwybitniejsze młodzieżowe kryminały jakie czytałam, ale były przyjemne w czytaniu...

z półki mojej córci...

z półki mojej córci...

Sięgając po tę książkę nie spodziewałam się tego, że aż tak mi się spodoba. Jest to taki kryminał young adult. Bardzo polubiłam główną bohaterkę, sposób pisania autorki trafił w mój gust, a choć nie jestem przyzwyczajona do fińskich nazw własnych, to tworzyło to szczególny klimat. Książka jest bardzo wciągająca, szybko się czyta. Nie chcę zdradzać fabuły, ale uwierzcie - warto ją przeczytać. Niedługo zapewne sięgnę po pozostałe części tej trylogii.

Sięgając po tę książkę nie spodziewałam się tego, że aż tak mi się spodoba. Jest to taki kryminał young adult. Bardzo polubiłam główną bohaterkę, sposób pisania autorki trafił w mój gust, a choć nie jestem przyzwyczajona do fińskich nazw własnych, to tworzyło to szczególny klimat. Książka jest bardzo wciągająca, szybko się czyta. Nie chcę zdradzać fabuły, ale uwierzcie -...

Fiński kryminał dla młodzieży, pierwsze moje doświadczenie z tego typu literaturą. Czytało się lekko, czasami z uśmiechem, ponieważ autorka traktowała swoich negatywnych bohaterów trochę, jakby byli członkami gangu Olsena (niezbyt rozgarnięci przestępcy;).
Główna bohaterka jest indywidualistką, ma silną osobowość, drażni ja snobizm rówieśników, stroni od rozświergolonych, wciąż paplających i chichocząch koleżanek. Trzyma się na uboczu, nie lubi się angażować i nie chce mieć kłopotów.
Jednak kłopoty same ja znalazły.
Ciekawym zabiegiem literackim jest nawiązanie do wątków baśniowych.
Dodatkowym atutem jest bardzo staranna edycja tej książki.

Fiński kryminał dla młodzieży, pierwsze moje doświadczenie z tego typu literaturą. Czytało się lekko, czasami z uśmiechem, ponieważ autorka traktowała swoich negatywnych bohaterów trochę, jakby byli członkami gangu Olsena (niezbyt rozgarnięci przestępcy;).
Główna bohaterka jest indywidualistką, ma silną osobowość, drażni ja snobizm rówieśników, stroni od rozświergolonych,...

Lekki kryminał z Finlandii, idealny na początek gdy ktoś chce spróbować książek z tego gatunku. Książka bardziej jest polecana dla młodzieży, jednak myślę że dorośli też poczują się z nią dobrze.

Lekki kryminał z Finlandii, idealny na początek gdy ktoś chce spróbować książek z tego gatunku. Książka bardziej jest polecana dla młodzieży, jednak myślę że dorośli też poczują się z nią dobrze.

Hmmm...... Ksiazka typowo dla nastolatek, ktore zaczynaja przygode z ksiazkami kriminalnymi :)

Autorka chciala przedstawic Lumikki jako wyjatkowa nastolatke, a wyszlo maslo maslane. Glowna bohaterka jest dosc denerwujaca postacia.

Historia tak do 2/3 ksiazki jest ciekawa a potem autorce puscily wodze fantazji i koncowka jest bardzo naciagana.

Mieszkam w miejscowosci gdzie toczy sie akcja, chodze tymi samymi ulicami co Lumikki, co dla mnie jest dodartkowym plusem, bo czytam o miejscu ktore znam.

Hmmm...... Ksiazka typowo dla nastolatek, ktore zaczynaja przygode z ksiazkami kriminalnymi :)

Autorka chciala przedstawic Lumikki jako wyjatkowa nastolatke, a wyszlo maslo maslane. Glowna bohaterka jest dosc denerwujaca postacia.

Historia tak do 2/3 ksiazki jest ciekawa a potem autorce puscily wodze fantazji i koncowka jest bardzo naciagana.

Mieszkam w miejscowosci...

Życie to nie bajka, a tym bardziej nie nostalgicznie piękna baśń sprzed wieków. Skandynawscy autorzy lubują się w celebracji łamania wszelkich stereotypów - tym razem zamiast eterycznej królewny mamy nastoletnią superwoman, biegłą w sztuce samoobrony, atletyce praktycznej, a do tego z umysłem, przebiegłością i odwagą porównywalną chyba tylko z milenijnej Lizbeth Salander

Życie to nie bajka, a tym bardziej nie nostalgicznie piękna baśń sprzed wieków. Skandynawscy autorzy lubują się w celebracji łamania wszelkich stereotypów - tym razem zamiast eterycznej królewny mamy nastoletnią superwoman, biegłą w sztuce samoobrony, atletyce praktycznej, a do tego z umysłem, przebiegłością i odwagą porównywalną chyba tylko z milenijnej Lizbeth Salander

Podobała mi się historia głównej bohaterki, która była stopniowo ujawniana w trakcie całej książki. Fabuła również była ciekawa i wciągająca. Mogłabym narzekać, że to wszystko było trochę (albo bardzo) naciągane, ale to przecież fikcyjna historia, a ja świetnie się przy niej bawiłam.

Podobała mi się historia głównej bohaterki, która była stopniowo ujawniana w trakcie całej książki. Fabuła również była ciekawa i wciągająca. Mogłabym narzekać, że to wszystko było trochę (albo bardzo) naciągane, ale to przecież fikcyjna historia, a ja świetnie się przy niej bawiłam.