Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzeba przyznać, że także wątki dotyczące życia osobistego bohaterów przedstawiła autorka nad wyraz sprawnie. Przez strony „Czarnego poniedziałku” przewija się wyraźny lejtmotyw – kryzys w związku. Szara codzienność, ciche dni, popłuczyny po dawnej fascynacji, rozmowy, które powinny się odbyć, ale które nie następują, bo przecież szkoda nerwów, bo lepszy jest spokój. Zamknięte drzwi do gabinetu. Wzdryganie się przed powrotem do domu wypełnionego ciężką ciszą. I ta myśl: a może by się tak rozwieść…? Problem zdrady oczywiście też się pojawi, Graca jednak nie idzie tu w banał, starannie ten stary jak świat grzech nadbudowując, czy to za sprawą zmysłowej opowieści, czy też dzięki intensywnym społecznym wydźwiękom.

Całość tekstu tutaj: https://www.zbrodniawbibliotece.pl/recenzja/czarny-poniedzialek.

Trzeba przyznać, że także wątki dotyczące życia osobistego bohaterów przedstawiła autorka nad wyraz sprawnie. Przez strony „Czarnego poniedziałku” przewija się wyraźny lejtmotyw – kryzys w związku. Szara codzienność, ciche dni, popłuczyny po dawnej fascynacji, rozmowy, które powinny się odbyć, ale które nie następują, bo przecież szkoda nerwów, bo lepszy jest spokój....

Nie wyobrażam sobie, by w z wymiaru obyczajowego wycisnąć w literaturze coś więcej. Ćwirlej nie zapomina o żadnym z planów, jednocześnie żadnego nie oszczędzając. Ludzkie przywary mieszają się międzywojenną dozą sprytu i obrotności, przydworcowe pijaństwo z często pozornym fasonem drogich miejsc, poznańska gwara z charakterystycznym dla przygranicznych mieszkańców wtrącaniem niemieckich słówek. No i z tym, co w książkach tego autora wprost ubóstwiam ­– z niezgrabnością, a momentami wręcz bełkotem niestarannej codziennej mowy, która sprawia wrażenie, jakby na etapie redakcji fragmenty z nią pominięto, jakby Ćwirlejowe pióro żyło własnym życiem. Coś pięknego!

Całość recenzji tutaj: https://www.zbrodniawbibliotece.pl/recenzja/ofiara-twoim-przeznaczeniem

Nie wyobrażam sobie, by w z wymiaru obyczajowego wycisnąć w literaturze coś więcej. Ćwirlej nie zapomina o żadnym z planów, jednocześnie żadnego nie oszczędzając. Ludzkie przywary mieszają się międzywojenną dozą sprytu i obrotności, przydworcowe pijaństwo z często pozornym fasonem drogich miejsc, poznańska gwara z charakterystycznym dla przygranicznych mieszkańców...

Piętno nieodwracalności, nienaprawialności jest obecne w powieści niemal namacalnie. Adam bardzo mocno przeżywa tragedię związaną z przyjacielem, a jeszcze mocniej – zderzenie z własnym zaniedbaniem tak cennej niegdyś relacji. Niesamowite jest to, ile w książce Szczygielskiego jest goryczy, smutku i bólu. Rozdzierającej żałości. Rozdziera tu praktycznie wszystko, nawet małomiasteczkowy aktor grający na co dzień dla niewdzięcznej publiczności, nawet wzgardzona przez Adama zapiekanka sąsiadki. Nie zabrakło też miejsca dla bólu w sensie dosłownym, fizycznym. Szczygielski, nie po raz pierwszy zresztą, jest bezlitosny dla ciał swoich postaci, od wstrząsającego prologu począwszy, a na oddychającym cichą zemstą epilogu skończywszy. Są w „Nieodwracalnie” sceny, które ciężko będzie wyrzucić z głowy. A które wyrzucić na pewno będzie się chciało.

Całość recenzji --> klik: https://www.zbrodniawbibliotece.pl/recenzja/nieodwracalne

Piętno nieodwracalności, nienaprawialności jest obecne w powieści niemal namacalnie. Adam bardzo mocno przeżywa tragedię związaną z przyjacielem, a jeszcze mocniej – zderzenie z własnym zaniedbaniem tak cennej niegdyś relacji. Niesamowite jest to, ile w książce Szczygielskiego jest goryczy, smutku i bólu. Rozdzierającej żałości. Rozdziera tu praktycznie wszystko, nawet...