Barwny język w raportach rozłożył mnie w tej części na łopatki. Ta książka od początku do końca trzyma wysoki poziom żartów. Mam poczucie jakby autor sam się dobrze bawił przy żarcikach. Są stosowane w całej serii, ale tym razem czuje się ich lekkość częściej i wyraźniej.

Barwny język w raportach rozłożył mnie w tej części na łopatki. Ta książka od początku do końca trzyma wysoki poziom żartów. Mam poczucie jakby autor sam się dobrze bawił przy żarcikach. Są stosowane w całej serii, ale tym razem czuje się ich lekkość częściej i wyraźniej.

Dla mnie ten cykl to po prostu rewelacja! Każdy tom!

Dla mnie ten cykl to po prostu rewelacja! Każdy tom!

Doskonała rozrywka. Teoś Olkiewicz zadziwia coraz bardziej.

Doskonała rozrywka. Teoś Olkiewicz zadziwia coraz bardziej.

Jak zwykle rewelacja. Tym razem bardziej kryminalnie niż obyczajowo, ale to nie znaczy, że brak jest absurdów PRL-u, które zawsze wywołują uśmiech na twarzy. Mamy tu kilka wątków, które zgrabnie łączą się w całość. No i Teoś wyrasta na pierwszoplanową postać, bo właściwie cała akcja kręci się wokół niego. Choć momentami lekko irytuje jego tępota, a także zbyt wiele przypadku i dopisującego mu farta podczas prowadzonego dochodzenia. Mimo wszystko lektura tego cyklu zawsze na plus. Polecam.

Jak zwykle rewelacja. Tym razem bardziej kryminalnie niż obyczajowo, ale to nie znaczy, że brak jest absurdów PRL-u, które zawsze wywołują uśmiech na twarzy. Mamy tu kilka wątków, które zgrabnie łączą się w całość. No i Teoś wyrasta na pierwszoplanową postać, bo właściwie cała akcja kręci się wokół niego. Choć momentami lekko irytuje jego tępota, a także zbyt wiele...

Pomysł na książkę dobry, ale wykonanie takie sobie. Bardziej się umęczyłem niż zachwyciłem. Podobało mi się osadzenie akcji w czasach PRL, to rzadkość.
Zastanawiam się czy ktoś policzył ile alkoholu zostało wypite w tej książce, bo faktycznie było tego dużo.

Pomysł na książkę dobry, ale wykonanie takie sobie. Bardziej się umęczyłem niż zachwyciłem. Podobało mi się osadzenie akcji w czasach PRL, to rzadkość.
Zastanawiam się czy ktoś policzył ile alkoholu zostało wypite w tej książce, bo faktycznie było tego dużo.

Co napisać o przeczytanej właśnie książce żeby za dużo nie zdradzić, a ująć clou tego co w niej było? Zawsze mam ten dylemat i ciężko mi na poczekaniu wymyślić to co chciałbym napisać. "Milczenie jest srebrem" Ryszarda Ćwirleja to mój kolejny debiut po poprzedniej przeczytanej książce, tym razem bardziej udany niż poprzedni. Całość czyta się bardzo dobrze. To co sprawiło mi na początku trudność to mnogość nazwisk kolejnych milicyjnych oficerów i ich wzajemne koneksje. Po pierwszym zderzeniu można do tego przywyknąć i zapamiętać kto jest kim. Pan Ryszard Ćwirlej znakomicie opowiada o czasach minionych i służbie w milicji obywatelskiej oraz panujących w niej zwyczajach. Oczywiście to moje odczucie. Czy oddaje ono prawdę wiedzą pewnie byli milicjanci. Nie wnikając w treść i całość historii/śledztwa w sprawie opisanego w książce daję za całość mocną 7.

Co napisać o przeczytanej właśnie książce żeby za dużo nie zdradzić, a ująć clou tego co w niej było? Zawsze mam ten dylemat i ciężko mi na poczekaniu wymyślić to co chciałbym napisać. "Milczenie jest srebrem" Ryszarda Ćwirleja to mój kolejny debiut po poprzedniej przeczytanej książce, tym razem bardziej udany niż poprzedni. Całość czyta się bardzo dobrze. To co sprawiło mi...

Bezapelacyjnie rewelacyjna powieść, jedna z najlepszych w serii. Akcja wielowątkowa, wciągająca i momentami bardzo zabawna. Uwielbiam Teosia, jego szczęśliwy fart i szwejkowskie podejście do życia.
Lubię styl Autora i jego poczucie humoru.

Bezapelacyjnie rewelacyjna powieść, jedna z najlepszych w serii. Akcja wielowątkowa, wciągająca i momentami bardzo zabawna. Uwielbiam Teosia, jego szczęśliwy fart i szwejkowskie podejście do życia.
Lubię styl Autora i jego poczucie humoru.

Sama atmosfera lat 80 tych jest jak najbardziej fajna, czasami denerwuje mnie nastawienie autora do życia codziennego milicjantów. Wiem, że nie są aniołami, ale czasami od samego czytania podnosi się poziom promili w organizmie.

Sama atmosfera lat 80 tych jest jak najbardziej fajna, czasami denerwuje mnie nastawienie autora do życia codziennego milicjantów. Wiem, że nie są aniołami, ale czasami od samego czytania podnosi się poziom promili w organizmie.

Jak to milicjancji z Poznanoa mila seria choc ta jedna ze slabszych, ile ten Teofil Olkiewicz potrafi wypić to jest nie do Wiary, minus za zbyt łatwe i niemozliwe rozwiązania spraw

Jak to milicjancji z Poznanoa mila seria choc ta jedna ze slabszych, ile ten Teofil Olkiewicz potrafi wypić to jest nie do Wiary, minus za zbyt łatwe i niemozliwe rozwiązania spraw

Jedna z lepszych pozycji serii o Milicjantach z Poznania. Świetnie oddany klimat czasów PRLu, z lekką nutą humoru. czyta się miło i przyjemnie.

Jedna z lepszych pozycji serii o Milicjantach z Poznania. Świetnie oddany klimat czasów PRLu, z lekką nutą humoru. czyta się miło i przyjemnie.