Masz to jak w banku

Po raz kolejny Ryszard Ćwirlej sprawił, że nie mogłem oderwać się od lektury. Tym razem nasi bohaterowie, są przed wielkimi zmianami w ich życiu. Rok 1989 czyli kończy się czas komuny i wkracza kapitalizm. Rychu Grabiński myśli o otworzeniu legalnego biznesu, w ekipie naszych znajomych milicjantów pojawia się nowy człowiek i jak zwykle swoje interesy próbuje załatwić UB-ecja. Dzieje się naprawdę dużo, mam wrażenie, że z każdym tomem coraz więcej. Nie mogę się doczekać kolejnej części, oby jak najszybciej Panie Ryszardzie. Polecam

Po raz kolejny Ryszard Ćwirlej sprawił, że nie mogłem oderwać się od lektury. Tym razem nasi bohaterowie, są przed wielkimi zmianami w ich życiu. Rok 1989 czyli kończy się czas komuny i wkracza kapitalizm. Rychu Grabiński myśli o otworzeniu legalnego biznesu, w ekipie naszych znajomych milicjantów pojawia się nowy człowiek i jak zwykle swoje interesy próbuje załatwić...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ćwirlej jak zwykle trzyma wysoki poziom. A Teoś ze swoim kontrolowanym chaosem rozbawia do łez.
Czekam na kolejny tom.

Ćwirlej jak zwykle trzyma wysoki poziom. A Teoś ze swoim kontrolowanym chaosem rozbawia do łez.
Czekam na kolejny tom.

Pokaż mimo to

Koniec? Ostatnia część na razie, czekam na następne spotkania z Teofilem w nowej rzeczywistości.

Koniec? Ostatnia część na razie, czekam na następne spotkania z Teofilem w nowej rzeczywistości.

Pokaż mimo to

„Masz to jak w banku” to na razie ostatni tom cyklu „Milicjanci z Poznania”. Ryszard Ćwirlej nie zawodzi i tym razem. W tle obrady Okrągłego Stołu, a na pierwszym planie morderstwa dokonane na cinkciarzach. Mamy niezawodnego Mirka Brodziaka i jedynego w swoim rodzaju Teofila Olkiewicza. Jak na mój gust za mało w tej części Blaszkowskiego, który pojawia się zaledwie w kilku scenach i nie odgrywa jakiejś znaczącej roli w rozwikłaniu sprawy kryminalnej. Trochę szkoda, bo kibicuję temu bohaterowi od samego początku. Miał świetne wejście w pierwszym tomie „Upiory spacerują nad Wartą”, a w „Mocnym uderzeniu” grał pierwsze skrzypce. Niestety, Fred Marcinkowski też gdzieś się zgubił i w „Masz to jak w banku” występuje jako postać epizodyczna. Za to Brodziak i Olkiewicz dwoją się i troją – ten pierwszy, aby rozwikłać sprawę i ukarać bandytów, a drugi – aby nie wytrzeźwieć.
Jak zwykle, czyta się świetnie i od razu ma się ochotę na kolejne spotkanie z milicjantami z Poznania.

„Masz to jak w banku” to na razie ostatni tom cyklu „Milicjanci z Poznania”. Ryszard Ćwirlej nie zawodzi i tym razem. W tle obrady Okrągłego Stołu, a na pierwszym planie morderstwa dokonane na cinkciarzach. Mamy niezawodnego Mirka Brodziaka i jedynego w swoim rodzaju Teofila Olkiewicza. Jak na mój gust za mało w tej części Blaszkowskiego, który pojawia się zaledwie w kilku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnia część neo milicyjnej serii pana Ćwirleja to czasy okrągłego stołu i chyboczącego się w posadach poznańskiego socjalizmu. Postacie spotykane we wcześniejszych częściach. Nad wyraz prostoduszny ale i cwany milicjant Teoś Olkiewicz, Gruby Rychu reprezentujący półświatek przestępców ale i przyszłych kapitalistów tworzących młodą pokomunistyczną Polskę. Służby SB z agentami...i wszech obecny alkohol. Już nawet w niektórych momentach przesadnie opisywany i spożywany przez wszystkich dookoła. Trupy ścielą się gęsto, ponieważ walczą ze sobą bezwzględne gangi. Trzeba przeczytać tą książkę okraszaną jak inne gwarą poznańską, ale przyznam,że aż takiego wrażenia na mnie nie wywarła. Polecam.

Ostatnia część neo milicyjnej serii pana Ćwirleja to czasy okrągłego stołu i chyboczącego się w posadach poznańskiego socjalizmu. Postacie spotykane we wcześniejszych częściach. Nad wyraz prostoduszny ale i cwany milicjant Teoś Olkiewicz, Gruby Rychu reprezentujący półświatek przestępców ale i przyszłych kapitalistów tworzących młodą pokomunistyczną Polskę. Służby SB z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznam, że dla mnie poza ciekawym kryminałem, książka stanowiła taki trochę sentymentalny powrót do lat wczesnej młodości. Może dlatego czytałam ją z taką przyjemnością.

Przyznam, że dla mnie poza ciekawym kryminałem, książka stanowiła taki trochę sentymentalny powrót do lat wczesnej młodości. Może dlatego czytałam ją z taką przyjemnością.

Pokaż mimo to

Dobra kontynuacja. Dużo humoru, barwny obraz czasów, nieźle wpasowuje się w poprzednie części. Momentami dość komiksowa w spektakularnych akcjach bohaterów, ale to nie ma być literatura na serio, więc wszystko ok.

Dobra kontynuacja. Dużo humoru, barwny obraz czasów, nieźle wpasowuje się w poprzednie części. Momentami dość komiksowa w spektakularnych akcjach bohaterów, ale to nie ma być literatura na serio, więc wszystko ok.

Pokaż mimo to

Witam, jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Ryszarda Ćwirleja.
Książkę ujrzałem sobie w gąszczu bibliotecznym.Przez pierwszych kilkadziesiąt stron poznajemy głównych bohaterów, ich znajomości, zwyczaje w życiu prywatnym jak i zawodowym.Bardzo ciężko było mi przebrnąć przez te strony, ale w pewnym momencie zrozumiałem, że wszystko łączy się w całość, a akcja nabiera tempa.
Pojawiają się coraz to nowe twarze ze Służb Bezpieczeństwa oraz Milicji.Czytelnik cofa się do końca lat osiemdziesiątych i przez wszystkie strony powieści czuje smak i zapach komuny.
Głównym tematem są morderstwa cinkciarzy, które opisane są specjalnym językiem, ale zawartość stron czyta się szybko oraz łatwo.
Duży plus dla autora za tematykę kryminału.
Osobiście lubię historię przez co z książki jestem bardzo zadowolony.
Oczywiście jak to w kryminale nie mogło zabraknąć śledzenia, strzelania oraz nieboszczyków.
Z chęcią przeczytam pozostałe książki Ryszarda z serii Milicjanci z Poznania.

Witam, jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Ryszarda Ćwirleja.
Książkę ujrzałem sobie w gąszczu bibliotecznym.Przez pierwszych kilkadziesiąt stron poznajemy głównych bohaterów, ich znajomości, zwyczaje w życiu prywatnym jak i zawodowym.Bardzo ciężko było mi przebrnąć przez te strony, ale w pewnym momencie zrozumiałem, że wszystko łączy się w całość, a akcja nabiera...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Choć nie lubię pijanych facetów, których jest pełno w ksiązkach Ćwirleja o milicjantach, to czytało mi się świetnie.

Choć nie lubię pijanych facetów, których jest pełno w ksiązkach Ćwirleja o milicjantach, to czytało mi się świetnie.

Pokaż mimo to

Klimat lat 90, akcja w Poznaniu na ulicach które znam, miejscach które pamiętam. Już za samo to plus 2 do oceny :) Czyta się to dobrze, choć jak dla mnie za dużo alkoholu. Prawie nie ma strony na którejś ktoś nie pije. Za dużo tego. Połowa mniej wątku alkoholowego by nie zaszkodziła, a tak zapamiętam ją jako książkę o pijanych policjantach. I tak z przyjemnością sięgnę po inne książki pana Ćwirleja.

Klimat lat 90, akcja w Poznaniu na ulicach które znam, miejscach które pamiętam. Już za samo to plus 2 do oceny :) Czyta się to dobrze, choć jak dla mnie za dużo alkoholu. Prawie nie ma strony na którejś ktoś nie pije. Za dużo tego. Połowa mniej wątku alkoholowego by nie zaszkodziła, a tak zapamiętam ją jako książkę o pijanych policjantach. I tak z przyjemnością sięgnę po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to