Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, ale z przykrością muszę stwierdzić, że książka ta strasznie mnie wymęczyła, znudziła. Trzy podejścia, aby skończyć ją czytać. Na plus wiele ciekawych mądrości.

- "Człowiek potrzebuje należytego odpoczynku, żeby móc pracować. Ale musi też dostawać odpowiednie wynagrodzenie, żeby spokojnie żyć".

- "Jeśli autor, przedstawiając do głębi rozumiany przez siebie świat, poruszy serce czytelnika, a to wzruszenie pomoże odbiorcy zrozumieć sens życia, to czy nie mamy wtedy do czynienia z dobrą książką?"

- "Koniec końców praca przemienia się w problem, bo musimy nieustannie się jej poświęcać, przez co staje się całym naszym życiem - zakończyła Yeong-ju".

-"O tym właśnie chciałam powiedzieć.
- O szczęściu?
- Tak. Że wcale nie trzeba szukać go daleko. To nie tak, że tkwi ono w zamierzchłej przeszłości lub odległej przyszłości. Bywa tuż na wyciągnięciu ręki."

-"Ludzie są szczęśliwi tylko wtedy, gdy robią to co lubią. Dlatego musicie znaleźć to, co sprawia wam radość, budzi w was ekscytację. Róbcie to, czego chcecie, a nie czego oczekuje od was społeczeństwo. Jeśli uda wam się znaleźć takie zajęcie, będziecie mogli żyć, nie przejmując się aż tak opinią innych".

- "W chwilach niepewności najlepszym rozwiązaniem jest szczerość".

- "To, że przeżyliśmy dobry dzień, oznacza, że wiedziemy dobre życie".

Niestety, ale z przykrością muszę stwierdzić, że książka ta strasznie mnie wymęczyła, znudziła. Trzy podejścia, aby skończyć ją czytać. Na plus wiele ciekawych mądrości.

- "Człowiek potrzebuje należytego odpoczynku, żeby móc pracować. Ale musi też dostawać odpowiednie wynagrodzenie, żeby spokojnie żyć".

- "Jeśli autor, przedstawiając do głębi rozumiany przez siebie świat,...

- "Jego uśmiech blednie, a ja marszczę czoło.
- Ale przecież skrzywiłeś się, jakby coś cię zabolało, i odwróciłeś wzrok.
Anders potakuje.
- Miłość sprawia ból".

-"Czasami mam wrażenie, że więcej czasu spędzam, patrząc wstecz niż przed siebie - mówi".

- "Jego uśmiech blednie, a ja marszczę czoło.
- Ale przecież skrzywiłeś się, jakby coś cię zabolało, i odwróciłeś wzrok.
Anders potakuje.
- Miłość sprawia ból".

-"Czasami mam wrażenie, że więcej czasu spędzam, patrząc wstecz niż przed siebie - mówi".

"-Życie jest za krótkie, żeby tracić je na głupstwa".
"-Pamiętam, jak ktoś kiedyś spytał ją, ile zarabia na prowadzeniu rodziny zastępczej. Udzieliła wymijającej odpowiedzi, że wystarczająco, później jednak, gdy ja i George zostawaliśmy rodzicami zastępczymi i zdaliśmy sobie sprawę, że oboje będziemy musieli pracować, żeby poradzić sobie finansowo, powiedziała nam: Może nigdy nie będziecie bogaci w sensie materialnym, ale wasze życie będzie bogate w miłość i radość. Nic nie daje takiej satysfakcji jak widok młodych ludzi, którzy dorastają, leczą rany i odnajdują nadzieję".

"-Życie jest za krótkie, żeby tracić je na głupstwa".
"-Pamiętam, jak ktoś kiedyś spytał ją, ile zarabia na prowadzeniu rodziny zastępczej. Udzieliła wymijającej odpowiedzi, że wystarczająco, później jednak, gdy ja i George zostawaliśmy rodzicami zastępczymi i zdaliśmy sobie sprawę, że oboje będziemy musieli pracować, żeby poradzić sobie finansowo, powiedziała nam: Może...

- Dlaczego? Czy to źle mieć nadzieję?

- Dlaczego? Czy to źle mieć nadzieję?

- "Wieczność była chwilą, a chwila całą wiecznością".
- "Zdawało mi się, że wojna wyciągnęła z nas to, co najgorsze".

- "Wieczność była chwilą, a chwila całą wiecznością".
- "Zdawało mi się, że wojna wyciągnęła z nas to, co najgorsze".

- "Ludzie najchętniej przyjmują tę najgorszą wersję, kiedy kogoś osądzają".
- "Wielkie pieniądze to nie zawsze wielkie szczęście".
- "Niesamowite, jak wiele ludzie są w stanie zrobić pod wpływem sugestii, manipulacji, perswazji...I niesamowite, na ile człowiek nie zdaje sobie sprawy, że inni kierują jego życiem. Tu powiedzą jedno słowo, tam drugie, kogoś do nas zniechęcą...A my myślimy, że sprawy po prostu biegną swoim torem. Nie widzimy cudzych rąk. Nie słyszymy cudzych słów".

- "Ludzie najchętniej przyjmują tę najgorszą wersję, kiedy kogoś osądzają".
- "Wielkie pieniądze to nie zawsze wielkie szczęście".
- "Niesamowite, jak wiele ludzie są w stanie zrobić pod wpływem sugestii, manipulacji, perswazji...I niesamowite, na ile człowiek nie zdaje sobie sprawy, że inni kierują jego życiem. Tu powiedzą jedno słowo, tam drugie, kogoś do nas...

"- Powiedz, Hailie, czy jesteś szczęśliwa?
- Bardzo Vince.
- Więc obyś była taka na zawsze".

"- Powiedz, Hailie, czy jesteś szczęśliwa?
- Bardzo Vince.
- Więc obyś była taka na zawsze".

Piękna a zarazem przepełniona bólem. Emocjonalna książka.

- "O śmierci myślisz tylko wtedy, gdy umierasz, Aleksy, dopiero gdy umierasz, a to błąd, wielki błąd. Ponieważ to śmierć jest tym, co najprawdopodobniej przytrafi się człowiekowi zamiast wszystkich wymarzonych rzeczy. Właściwie to jedyne, co przytrafi mu się na pewno. Dlatego, Aleksy, nigdy nie postępuj niewłaściwie, tak jakbyś miał jeszcze mnóstwo czasu, żeby naprostować sprawy, ponieważ nie będziesz go miał. Czas, który nadejdzie, przeznaczysz tylko na to, żeby dalej postępować niewłaściwie i żeby umrzeć jeszcze szybciej - powiedziała mama tamtego wieczoru".

- "Nie życzę wam, byście kiedykolwiek zobaczyli śmiejącego się psychiatrę".

- "Gdybym mógł przywołać choćby połowę z tego, co mama plotła tamtej letniej soboty, ale wspomnienia, jak wszystkie dobre rzeczy, kosztują".

Piękna a zarazem przepełniona bólem. Emocjonalna książka.

- "O śmierci myślisz tylko wtedy, gdy umierasz, Aleksy, dopiero gdy umierasz, a to błąd, wielki błąd. Ponieważ to śmierć jest tym, co najprawdopodobniej przytrafi się człowiekowi zamiast wszystkich wymarzonych rzeczy. Właściwie to jedyne, co przytrafi mu się na pewno. Dlatego, Aleksy, nigdy nie postępuj...

- "Czereśnie zawsze muszą być dwie - powiedział mi wtedy. - Inaczej nie będą rodzić owoców. I wówczas wszystko zrozumiałam... Drzewo czereśni potrzebuje innego drzewa, aby rosnąć i dawać owoce. Podobnie człowiek - nie powinien być sam, a gdy kocha, rozkwita".

- "Czasem dobrze jest żyć chwilą. Cieszyć się tym, co jest i nie otwierać nowych drzwi".

- "Każdy z nas niesie w sobie jakąś tajemnicę - stwierdziłam. - Poznajesz kogoś, myślisz, że wiesz, kim jest, a jednak życie czasem sprawia niespodzianki".

- "Nie możesz zmienić przeszłości, ale przeszłość zawsze powraca, żeby zmienić ciebie. Zarówno twoją teraźniejszość, jak i przyszłość."

- "Zastanawiam się nad kolejami losu. Że czasem gdy człowiek znajduje się w najgorszym momencie swojego życia, to dzieje się to dlatego, by pojawiła się również nadzieja na lepsze".

- Moja rozpacz nie była wyjątkowa. Ona jest wpisana w każde życie. Czy chcesz, czy nie chcesz, nadejdzie taki dzień, że ktoś z twoich bliskich umrze. I będzie ci wtedy bardzo źle. No chyba, że to ty odejdziesz pierwsza, wówczas ktoś inny będzie rozpaczał".

- "Po co zwlekać z chwytaniem szczęścia, jeżeli się je ma w zasięgu ręki".

- "Czereśnie zawsze muszą być dwie - powiedział mi wtedy. - Inaczej nie będą rodzić owoców. I wówczas wszystko zrozumiałam... Drzewo czereśni potrzebuje innego drzewa, aby rosnąć i dawać owoce. Podobnie człowiek - nie powinien być sam, a gdy kocha, rozkwita".

- "Czasem dobrze jest żyć chwilą. Cieszyć się tym, co jest i nie otwierać nowych drzwi".

- "Każdy z nas niesie w...

To już trzecia powieść od Valerie Perrin, którą przeczytałam i nie zawiodłam się. Historia głównych bohaterek urzekająca, przejmująca i wzruszająca. Historia młodej dziewczyny, której życie nie oszczędzało, a mimo to z tak wielkim zapałem opiekuje się pensjonariuszami domu opieki “Pod Hortensjami”, codziennie wysłuchuje historie ludzi starszych, zapomnianych, którzy żyją już tylko wspomnieniami z przeszłości, bo w teraźniejszości dni upływają w samotności, a w przyszłości nie widzą już niczego poza śmiercią.

- "Od kilku miesięcy mniej mówi, jakby pieśń jej życia była cichnącym powoli ostatnim utworem na płycie".

- "Wie pani, jeśli się utraciło osobę, którą kochało się najbardziej na świecie, to ona umiera codziennie".

- "W dniu, gdy tracę ojca, ktoś znajduje Ciebie. Życie zabiera i oddaje w tym samym czasie".

- "W pierwszym roku, gdy Jo widziała, że płaczę po każdym zmarłym pensjonariuszu, powtarzała mi: "Zachowaj łzy dla najbliższych, bo ich nie będzie miał kto opłakiwać". Przemykało mi wtedy przez głowę, że najbliższych opłakałam już dawno temu".

- "Pani Le Camus, moja szefowa, mówi, że starość zaczyna się wtedy, gdy człowiek nie jest już w stanie zająć się własnym domem albo gdy musi zostawić samochód w garażu, bo stał się niebezpieczny dla innych, a kończy, kiedy łamie mu się kość biodrowa. Ja uważam, że starość zaczyna się od samotności".

- “KIedy starzy bliscy odchodzą, kończą się wyrzuty sumienia. To skomplikowane. Ich rodziny czują smutek, ale też ulgę”.

To już trzecia powieść od Valerie Perrin, którą przeczytałam i nie zawiodłam się. Historia głównych bohaterek urzekająca, przejmująca i wzruszająca. Historia młodej dziewczyny, której życie nie oszczędzało, a mimo to z tak wielkim zapałem opiekuje się pensjonariuszami domu opieki “Pod Hortensjami”, codziennie wysłuchuje historie ludzi starszych, zapomnianych, którzy żyją...

Książka mocna, na pewno dająca do myślenia wręcz przytłaczająca. Sposób myślenia alkoholika zmienia punkt widzenia, tym bardziej, jeśli zna się osobę, która zmagała się z alkoholizmem przez większość swojego życia po to, aby finalnie wyjść z tego.
Historia Marcina Kani idealnie pokazuje jak alkohol może zniszczyć życie, jak możemy stracić wszystko co zbudowaliśmy, co kochaliśmy.

- "Może ta sytuacja nigdy się nie skończy, może będziecie tak trwać w niewiedzy, ty i twoja rodzina. Są takie historie. To się dzieje. Warto sobie to powiedzieć na głos, to zawsze pomaga: przyznanie, że najgorsza wersja wydarzeń jest możliwa. Wtedy można zrobić miejsce dla nadziei, pozwolić sobie na siłę, taką, która nie będzie tylko trwaniem. Nieśmiało i z wielką pokorą cię do tego zachęcam".

- "Gdyby nie nadzieja, nikogo z nas by tu nie było".

- "Zawsze jest jakieś JUTRO".

Książka mocna, na pewno dająca do myślenia wręcz przytłaczająca. Sposób myślenia alkoholika zmienia punkt widzenia, tym bardziej, jeśli zna się osobę, która zmagała się z alkoholizmem przez większość swojego życia po to, aby finalnie wyjść z tego.
Historia Marcina Kani idealnie pokazuje jak alkohol może zniszczyć życie, jak możemy stracić wszystko co zbudowaliśmy, co...

Moja pierwsza przeczytana książka tej autorki. Styl pisania naprawdę bardzo szczegółowy co czasami dla mnie było męczące. Nie zmienia to faktu, że nie zawiodłam się. Historia głównych bohaterów bardzo tragiczna, ale zarazem bardzo interesująca. Zakończenie również bardzo mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się takiego finału tej historii.

- "Ktoś kto wraca do domu, nie powinien do niego pukać".
- "Percy nie lubił książek. Widział je na biurku nauczycielki w szkole lecz - ponieważ pozostawał pod silnym wpływem ojca - kojarzyły mu się z karą i ciężką pracą. Nie miał pojęcia, że między okładkami tkwiły zamknięte całe światy pełne ludzi i miejsc, zabawy i humoru, które czekały tylko by w nich zawitał".
- "Czasem w chwilach zwątpienia, kiedy wyglądał przez okno i zatapiał się w marzeniach o dalekich miejscach, przypominał sobie słowa matki, która powiedziała w pewien upalny dzień, siedząc na skraju jego łóżka. "Możesz podróżować na inne sposoby". Mówiła prawdę. Miał książki i nie było w wyobraźni miejsca, którego nie mógłby odwiedzić".
- "Złe rzeczy spotykają nawet najlepszych ludzi, ale nie możemy pozwolić, żeby nas przytłoczyły. Życie nie zawsze toczy się tak, jak byśmy tego chcieli, ale w końcu wszystko się układa."
- "Nie ma sensu oglądać się za siebie - powtarzała. - Poprostu podejmij decyzję i zaufaj sobie, że postąpiłaś słusznie."
- "Tam dom Twój, gdzie serce Twoje"

Moja pierwsza przeczytana książka tej autorki. Styl pisania naprawdę bardzo szczegółowy co czasami dla mnie było męczące. Nie zmienia to faktu, że nie zawiodłam się. Historia głównych bohaterów bardzo tragiczna, ale zarazem bardzo interesująca. Zakończenie również bardzo mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się takiego finału tej historii.

- "Ktoś kto wraca do domu, nie...

"- Ale z badań wynika też, że jest górna granica zarobków, po której przekroczeniu przestajesz odczuwać radość z powodu posiadanych pieniędzy - powiedział, na co zmarszczyłam brwi. Chłopak zaśmiał się na moją minę. - Wtedy człowiek stawia sobie mało realne cele i popada w taki wie rywalizacji, aby mieć tych pieniędzy stałe więcej. Ciągle jest mu mało."

"- Ale z badań wynika też, że jest górna granica zarobków, po której przekroczeniu przestajesz odczuwać radość z powodu posiadanych pieniędzy - powiedział, na co zmarszczyłam brwi. Chłopak zaśmiał się na moją minę. - Wtedy człowiek stawia sobie mało realne cele i popada w taki wie rywalizacji, aby mieć tych pieniędzy stałe więcej. Ciągle jest mu mało."