Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to bardzo treściwa książka, pełna dat i informacji z życia wielu pokoleń ludzkich. Czasami niestety miałam dosyć, było dla mnie za dużo wiedzy i po kilku stronach nie wiedziałam co czytam. Jednak dla osoby, która lepiej zna historię Białorusi, na pewno ta książka wiele wyjaśnia.

Jest to bardzo treściwa książka, pełna dat i informacji z życia wielu pokoleń ludzkich. Czasami niestety miałam dosyć, było dla mnie za dużo wiedzy i po kilku stronach nie wiedziałam co czytam. Jednak dla osoby, która lepiej zna historię Białorusi, na pewno ta książka wiele wyjaśnia.

Językowo Gabaldon mnie za każdym razem zachwyca. Niestety ta część jest trochę mniej interesująca, ale przyjemność z czytania dalej jest, więc nie porzucam tej serii. Co tu dużo mówić, powieść jest po prostu bardzo dobra i nie można przejść koło niej obojętnie.

Językowo Gabaldon mnie za każdym razem zachwyca. Niestety ta część jest trochę mniej interesująca, ale przyjemność z czytania dalej jest, więc nie porzucam tej serii. Co tu dużo mówić, powieść jest po prostu bardzo dobra i nie można przejść koło niej obojętnie.

Jest to niezwykle wzruszająca opowieść, dosyć łatwa do przewidzenia. Bajkowa historia dla małych dziewczynek, ale z wielkim przekazem. Nawet, jak masz wszystkie bogactwa świata, to nie jesteś tyle wart, jeśli swoim zachowaniem pokazujesz, coś innego. Sara, główna bohaterka, gdy ją poznajemy ma wszystko to, co sobie wymarzy, a przy tym jest niezwykle uprzejma, pomocna, zachowuje się, jak prawdziwa księżniczka. Niestety później traci wszystko, ale nie zmienia swojego charakteru na gorsze i przez to jest więcej warta, niż gdyby była jedynie bogata. Wielka lekcja dla każdego z nas!

Jest to niezwykle wzruszająca opowieść, dosyć łatwa do przewidzenia. Bajkowa historia dla małych dziewczynek, ale z wielkim przekazem. Nawet, jak masz wszystkie bogactwa świata, to nie jesteś tyle wart, jeśli swoim zachowaniem pokazujesz, coś innego. Sara, główna bohaterka, gdy ją poznajemy ma wszystko to, co sobie wymarzy, a przy tym jest niezwykle uprzejma, pomocna,...

Ciężko jest mi tę historię oceniać, nawet nie wiem, jak ją opisać, żeby nie straciła na tym.
Jest to taka historia, którą lubi się, w jaki sposób została przekazana. Same dzieje bohaterów są czasami bardzo denerwujące, a tym bardziej młodej Katy, która potrafi być naprawdę irytująca.
Niemniej przyjemnie spędzało mi się czas z tą lekturą i polecam każdemu, żeby samemu wyrobić sobie o niej opinię.

Ciężko jest mi tę historię oceniać, nawet nie wiem, jak ją opisać, żeby nie straciła na tym.
Jest to taka historia, którą lubi się, w jaki sposób została przekazana. Same dzieje bohaterów są czasami bardzo denerwujące, a tym bardziej młodej Katy, która potrafi być naprawdę irytująca.
Niemniej przyjemnie spędzało mi się czas z tą lekturą i polecam każdemu, żeby samemu...

Książka ta, to jeden wielki zbiór ciekawostek na temat cukru, jego politycznych perypetiach, po części historii niewolnictwa, kształtowania krajów, odkrycia insuliny i wiele, wiele innych aspektów. Trochę tak jakby do worka wrzucić wszystko i wymieszać. Naprawdę myślałam, że to będzie książka bardziej przemawiająca za niejedzeniem cukru, ale no niestety tak nie jest. Niemniej dowiedziałam się kilku fajnych rzeczy np. o Kubie, gdzie wcześniej byłam trochę ignorantem w tej sprawie. Zachęciła mnie ta lektura do dalszego poznawania histori Kuby i chociażby dzięki temu ją polecam.

Książka ta, to jeden wielki zbiór ciekawostek na temat cukru, jego politycznych perypetiach, po części historii niewolnictwa, kształtowania krajów, odkrycia insuliny i wiele, wiele innych aspektów. Trochę tak jakby do worka wrzucić wszystko i wymieszać. Naprawdę myślałam, że to będzie książka bardziej przemawiająca za niejedzeniem cukru, ale no niestety tak nie jest....

Książki dla kobiet przeważnie są nierealistyczne, przesadzone i przesłodzone. Ta taka na szczęście nie była i naprawdę bardzo mi się podobała. Kilka lat wcześniej widziałam film i wtedy on mi się podobał, ale teraz stwierdzam, że książka to jest naprawdę to! Poryczałam się, jak głupia, gdzie książki raczej na mnie tak nie działają, więc ja jej za to daję dodatkowego plusa 😉

Książki dla kobiet przeważnie są nierealistyczne, przesadzone i przesłodzone. Ta taka na szczęście nie była i naprawdę bardzo mi się podobała. Kilka lat wcześniej widziałam film i wtedy on mi się podobał, ale teraz stwierdzam, że książka to jest naprawdę to! Poryczałam się, jak głupia, gdzie książki raczej na mnie tak nie działają, więc ja jej za to daję dodatkowego plusa 😉

W trakcie lektury zastanawiałam się, czy zainteresowałaby dzieci, bo mnie ona tak średnio się podobała. Dokładnie nie wiem, jak mam ją ocenić, ale nie było to coś ani złego, ani wybitnie dobrego. Takie sobie czytadełko.

W trakcie lektury zastanawiałam się, czy zainteresowałaby dzieci, bo mnie ona tak średnio się podobała. Dokładnie nie wiem, jak mam ją ocenić, ale nie było to coś ani złego, ani wybitnie dobrego. Takie sobie czytadełko.

Nie mogę oceniać książki, jako całości, bo dotrwałam do połowy i dalej ruszyć nie mogę. Kilka miesięcy łudzę się, że kiedyś to skończę, ale prawda jest taka, że nigdy tego nie zrobię, a książka będzie się kurzyć u mnie na stoliku.
W każdym razie nie jest to coś dla mnie i pierwszy raz od bardzo długiego czasu porzucam lekturę nieprzeczytaną.

Nie mogę oceniać książki, jako całości, bo dotrwałam do połowy i dalej ruszyć nie mogę. Kilka miesięcy łudzę się, że kiedyś to skończę, ale prawda jest taka, że nigdy tego nie zrobię, a książka będzie się kurzyć u mnie na stoliku.
W każdym razie nie jest to coś dla mnie i pierwszy raz od bardzo długiego czasu porzucam lekturę nieprzeczytaną.

Dla mnie historia mogłaby się zakończyć na tym pierwszym rozwiązaniu sprawy, ale to drugie już mi się totalnie nie podobało. Generalnie historia mi się podobała, gdzie ja za takimi nie przepadam.

Dla mnie historia mogłaby się zakończyć na tym pierwszym rozwiązaniu sprawy, ale to drugie już mi się totalnie nie podobało. Generalnie historia mi się podobała, gdzie ja za takimi nie przepadam.

Gdy się czyta takie powieści, to aż smutno jest, że ktoś nie dostał porządnie kopa w tyłek i nie podjął decyzji na czas.
Książka naprawdę bardzo dobra i przemawiająca dużo do rozumu.

Gdy się czyta takie powieści, to aż smutno jest, że ktoś nie dostał porządnie kopa w tyłek i nie podjął decyzji na czas.
Książka naprawdę bardzo dobra i przemawiająca dużo do rozumu.

Nie lubię takich historii. Dla mnie nie warte uwagi.

Nie lubię takich historii. Dla mnie nie warte uwagi.

Chociaż jest to książka o naprawdę wielkiej tragedi, to autorka tak to wszystko umiejętnie napisała, że czyta się ją niezwykle dobrze. Trzeba przyznać, że Seierstad dokonała ogromnego śledztwa i wyniki jego ubrała w takie słowa, żeby nie sypać suchymi faktami i przyjemnie się to czytało.
Nie ma co ukrywać, że Breivik to zakała Norwegii i trzeba być niewyobrażalnym idiotą, aby zabijać dzieci i w ogóle zabijać. Nigdy nie byłam za samobójstwami, ale niektórzy powinni uczynić samodestrukcję, a wtedy zrobią dobrze dla ludzkości.

Chociaż jest to książka o naprawdę wielkiej tragedi, to autorka tak to wszystko umiejętnie napisała, że czyta się ją niezwykle dobrze. Trzeba przyznać, że Seierstad dokonała ogromnego śledztwa i wyniki jego ubrała w takie słowa, żeby nie sypać suchymi faktami i przyjemnie się to czytało.
Nie ma co ukrywać, że Breivik to zakała Norwegii i trzeba być niewyobrażalnym idiotą,...

To jest najbardziej romantyczna i przyjemna książka, jaką ostatnio przeczytałam. Klimat zawarty w książce jest nie do podrobienia. Ubóstwiam po prostu i na pewno będę do niej wracać nie raz.

To jest najbardziej romantyczna i przyjemna książka, jaką ostatnio przeczytałam. Klimat zawarty w książce jest nie do podrobienia. Ubóstwiam po prostu i na pewno będę do niej wracać nie raz.

Według mnie jest to dobra książka, ale nie na tyle, żeby dostać Pulitzera. Wydaje mi się, że do tego trzeba czegoś więcej, niż opowieść o kobiecie, która zamiast cieszyć się życiem, to wolała je wszystkim uprzykrzać. Strout wprowadza melancholijny nastrój, dzięki czemu można sobie to wszystko lepiej wyobrazić. Jednak moim zdaniem, człowiekiem nie powinny rządzić traumatyczne przeżycia z dzieciństwa. Będąc już dorosłym powinnyśmy starać się być ponad tym i cieszyć się każdą chwilą. Jednak każdy jest inny i niektórzy dobrze sobie radzą z niektórymi rzeczami, a inni mniej. Dopiero po latach możemy spojrzeć na swoje życie i stwierdzić, jak je przeżyliśmy, ale w wielu przypadkach to co popsuliśmy, już się nie da naprawić.

Według mnie jest to dobra książka, ale nie na tyle, żeby dostać Pulitzera. Wydaje mi się, że do tego trzeba czegoś więcej, niż opowieść o kobiecie, która zamiast cieszyć się życiem, to wolała je wszystkim uprzykrzać. Strout wprowadza melancholijny nastrój, dzięki czemu można sobie to wszystko lepiej wyobrazić. Jednak moim zdaniem, człowiekiem nie powinny rządzić...

Podobało mi się takie dociekanie dziecka kim tak naprawdę jest jego przybrany ojciec. Chłopak ma dużo charyzmy i wie czego chce. Do tego umie inteligentnie prowadzić rozmowę. Po przeprowadzeniu śledztwa potrafi sam wyciągnąć wnioski i jak się okazuje z dobrym skutkiem. Fajna przygodówka młodzieżowa.

Podobało mi się takie dociekanie dziecka kim tak naprawdę jest jego przybrany ojciec. Chłopak ma dużo charyzmy i wie czego chce. Do tego umie inteligentnie prowadzić rozmowę. Po przeprowadzeniu śledztwa potrafi sam wyciągnąć wnioski i jak się okazuje z dobrym skutkiem. Fajna przygodówka młodzieżowa.

Powiem szczerze, że książka jest pełna dobrych wartości, ale przy tym trochę nudna i z daleka czuć od niej propagandę. Autor opisuje losy harcerzy, którzy dokonują leśnych naprawach, a także pomagają i usprawniają życie ludzi na wsiach. Przy okazji przez swoją działalność i wykonywane koncerty pragną nakłonić ludzi do pozostania w kraju i nie wyjeżdżanie masowe do Niemiec. Dodatkowo pewien pół Niemiec i pół Polak został przedstawiony, jako ten zły, chociaż powody, dla których miał taki być, były bardzo naciągane i słabe, po prostu nikt się tak nie zachowuje. Generalnie ta część harcerska podobała mi się, ale ta, że Niemcy to taki "okropny naród", to już trochę mniej.

Powiem szczerze, że książka jest pełna dobrych wartości, ale przy tym trochę nudna i z daleka czuć od niej propagandę. Autor opisuje losy harcerzy, którzy dokonują leśnych naprawach, a także pomagają i usprawniają życie ludzi na wsiach. Przy okazji przez swoją działalność i wykonywane koncerty pragną nakłonić ludzi do pozostania w kraju i nie wyjeżdżanie masowe do Niemiec....

Przyjemnie czyta się te wszystkie przygody Ani. Bardzo lubię, gdy są one napisane z osoby narratora, jednak już trochę mniej mi się podobają, gdy są w formie listów. Taka "bieżąca" akcja jest bardziej ekscytująca, niż jak jest opisana z perspektywy czasu w listach do Gilberta. W kazdym razie książka dalej jest interesująca i pełna Aninego humoru, dzięki któremu będziemy "wybuchać śmiechem".

Przyjemnie czyta się te wszystkie przygody Ani. Bardzo lubię, gdy są one napisane z osoby narratora, jednak już trochę mniej mi się podobają, gdy są w formie listów. Taka "bieżąca" akcja jest bardziej ekscytująca, niż jak jest opisana z perspektywy czasu w listach do Gilberta. W kazdym razie książka dalej jest interesująca i pełna Aninego humoru, dzięki któremu będziemy...