Jeden z nas. Opowieść o Norwegii

Po przeczytaniu "Jednego z nas" zostałem z poczuciem, że jest to bardzo płytka książka.
Jest w niej biografia Andersa Breivika (dość powierzchowna i uproszczona, nie doszukałem się m.in. informacji dlaczego zaczął planować zamachy),relacje z wydarzeń poprzedzających, zamachów i rozprawy. Do tego fabularyzowane historie kilku ofiar i nastolatków, które przeżyły ataki (często trochę przerysowane i mające działać na emocje).
Żadnych trudnych pytań, analizy przyczyn, skutków. Żadnej próby wejścia w psychikę sprawcy. Miałem wrażenie, że autorka nie chce dotykać pewnych kwestii.
Sama tragedia wydarzeń opisanych w "Jednym z nas" nie sprawi, że będzie to dobra lektura.

Po przeczytaniu "Jednego z nas" zostałem z poczuciem, że jest to bardzo płytka książka.
Jest w niej biografia Andersa Breivika (dość powierzchowna i uproszczona, nie doszukałem się m.in. informacji dlaczego zaczął planować zamachy),relacje z wydarzeń poprzedzających, zamachów i rozprawy. Do tego fabularyzowane historie kilku ofiar i nastolatków, które przeżyły ataki...

Czyta się jednym tchem. Ciągle mam wrażenie że to jeden z lepiej napisanych thrillerów. Najstraszniejsza podczas czytania jest świadomość że to nie jest fikcja

Czyta się jednym tchem. Ciągle mam wrażenie że to jeden z lepiej napisanych thrillerów. Najstraszniejsza podczas czytania jest świadomość że to nie jest fikcja

Jest to książka która absolutnie każdy powinien przeczytać.

Jest to książka która absolutnie każdy powinien przeczytać.

To druga książka tej autorki, którą przeczytałem, i ponownie jestem pod ogromnym wrażeniem warsztatu. Składa się na to wrażenie mnogość źródeł, tytaniczna robota włożona w poznanie całej historii, dość dobrze zachowana neutralność (co zapewne nie było łatwe z czysto ludzkiego punktu widzenia),ale także ogromny talent do nadawania bohaterom reportażu rzeczywistych kształtów, dzięki którym wczuwamy się w historię, angażujemy w jej szczegóły.

Na minus: te emocjonalne zabiegi są w pewnym momencie nieco przesadzone (odgadywanie myśli umierających) i lekko tracą kiczem. Ale to czepialstwo, bo całość się broni i naprawdę wciąga. Porażająca lektura.

To druga książka tej autorki, którą przeczytałem, i ponownie jestem pod ogromnym wrażeniem warsztatu. Składa się na to wrażenie mnogość źródeł, tytaniczna robota włożona w poznanie całej historii, dość dobrze zachowana neutralność (co zapewne nie było łatwe z czysto ludzkiego punktu widzenia),ale także ogromny talent do nadawania bohaterom reportażu rzeczywistych...

Książka była już bardzo dobra podczas pierwszej połowy, w której autorka nakreśliła obraz Breivika, jego dzieciństwo, lata młodzieńcze i dorosłość, a także pozwoliła nam zapoznać się z jego przyszłymi ofiarami, dzięki czemu jest tu bardzo mało postaci bez twarzy, a prawdziwi ludzie z krwi i kości, mający swoje marzenia, plany, pasje, jak również wady.
Kiedy doszłam do opisu masakry z dnia 22.07.2011 nie byłam w stanie odłożyć książki, chociaż jednocześnie cała się trzęsłam w środku. Wszystko wewnatrz mnie krzyczało, że już starczy. Czytałam szybko, żeby dojść do momentu, kiedy policja w końcu przerwie ten koszmar. I to jest coś co uderzyło mnie tak mocno... Policja nawaliła na całej linii. Ile młodych ludzi można było uratować, gdyby nie zostało popełnionych tak wiele, tak ważnych błędów! Co za bezsilność! Ciężko się z tym pogodzić. I to jest coś czego w ksiazce mi zabrakło - konsekwencji dla służb, które powinny sprawnie opanować sytuację, a przez swoją nieudolność pozwolili terroryście na wykonanie swojego planu. Czy ktoś poniósł odpowiedzialność za to jak wtedy prowadzona była akcja?
Opisy żałoby rodzin i przeżycia ludzi, którzy przetrwali są bardzo bolesne i poruszajace, a proces ABB interesujący z punktu widzenia czytelnika.
Temat trudny, który wywołuje uporczywe myśli: czy można było temu zaradzić, bądź przynajmniej zminimalizować rozmiary tej tragedii?
Powiem szczerze też, że zszokowało mnie podejście AUF do rodzin ofiar po tym co się wydarzyło. Zszokowało.

Książka była już bardzo dobra podczas pierwszej połowy, w której autorka nakreśliła obraz Breivika, jego dzieciństwo, lata młodzieńcze i dorosłość, a także pozwoliła nam zapoznać się z jego przyszłymi ofiarami, dzięki czemu jest tu bardzo mało postaci bez twarzy, a prawdziwi ludzie z krwi i kości, mający swoje marzenia, plany, pasje, jak również wady.
Kiedy doszłam do...

Czytanie tej książki to czysta przyjemność. Dobrze napisana, wyraziste postaci, brak stronniczości. Chciałbym napisać, że autorka stworzyła świetną opowieść. Niestety, to nie fikcja literacka tylko odtworzenie historii masakry na norweskiej wyspie Utøya. Bardzo polecam.

Czytanie tej książki to czysta przyjemność. Dobrze napisana, wyraziste postaci, brak stronniczości. Chciałbym napisać, że autorka stworzyła świetną opowieść. Niestety, to nie fikcja literacka tylko odtworzenie historii masakry na norweskiej wyspie Utøya. Bardzo polecam.

Bardzo dobra rzecz. Wymagająca i może z paroma potknięciami, ale nadal bardzo dobra.

Wymagająca, bo bardzo szczegółowa. Widać tu tytaniczną pracę autorki, która musiała pozbierać do kupy materiał z godzin rozmów, raportów, artykułów i jeszcze historii Norwegii. Dzięki temu dostajemy solidnie zarysowane tło historyczno-społeczne, co niektórych może nużyć, a innych (w tym mnie) szalenie zaciekawić.

Wymagająca też emocjonalnie, bo tak jak pierwsza połowa książki ma swoje stałe tempo i napięcie rośnie powoli i dyskretnie, tak po opisie 22 lipca wszystko się zmienia. Nadchodzi frustracja bezradnością służb bezpieczeństwa, nadchodzi irytacja kolejnymi wysrywami ABB, nadchodzą łzy przy fragmentach o żałobie rodzin, aż w końcu, już po wszystkim - niedowierzanie, że tyle cierpienia spowodował jeden jedyny człowiek, dysponując dwiema sztukami broni i bombą zrobioną w stodole.

Dwie rzeczy mi tu zgrzytają. Jedna - sfabularyzowanie narracji. I tak jak ufam autorce, zwłaszcza po rozdziale o tym, jak ta książka powstawała, tak przywoływanie myśli ofiar przed ich śmiercią uważam już za przekroczenie pewnych granic. Druga - trochę żałuję, że "Jeden z nas" powstał tak świeżo po zamachach. Z chęcią sięgnęłabym po jakieś drugie wydanie z aktualizacją nadającą szerszą perspektywę i przybliżającą nam Norwegię nie tylko przed, ale też chwilę po 22 lipca.

Bardzo dobra rzecz. Wymagająca i może z paroma potknięciami, ale nadal bardzo dobra.

Wymagająca, bo bardzo szczegółowa. Widać tu tytaniczną pracę autorki, która musiała pozbierać do kupy materiał z godzin rozmów, raportów, artykułów i jeszcze historii Norwegii. Dzięki temu dostajemy solidnie zarysowane tło historyczno-społeczne, co niektórych może nużyć, a innych (w tym...

Lektura akurat na mój pobyt w Skandynawii. Przejmująca, ale też bardzo intrygująca.

Lektura akurat na mój pobyt w Skandynawii. Przejmująca, ale też bardzo intrygująca.

Trochę przegadana, przeciągnięta.

Trochę przegadana, przeciągnięta.

Trochę zbyt rozwleczona, pewne szczegóły opowieści są zbędne w kontekście całej narracji, inne się powtarzają

Trochę zbyt rozwleczona, pewne szczegóły opowieści są zbędne w kontekście całej narracji, inne się powtarzają