Opowieść o kilku młodych osobach dorastających w Nowergii. O ich rodzicach, dzieciństwie, młodości i marzeniach. I o tym jak do tego doszło, że pewnego lipcowego dnia wszyscy spotkali się na wzspie Utoya. I jak jeden z nich pozabijał wszystkich pozostałych.
Tematycznie wstrząsająca. Trudno mi powiedzieć, czy bardziej opisem masakry na wyspie, czy opisem bezradności służb bezpieczeństwa Norwegii. To się po prostu w ogóle nie miało prawa wydarzyć. A jednak.
Jedna z tych publikacji, które należy przeczytać. Przeczytać i przemyśleć.

Opowieść o kilku młodych osobach dorastających w Nowergii. O ich rodzicach, dzieciństwie, młodości i marzeniach. I o tym jak do tego doszło, że pewnego lipcowego dnia wszyscy spotkali się na wzspie Utoya. I jak jeden z nich pozabijał wszystkich pozostałych.
Tematycznie wstrząsająca. Trudno mi powiedzieć, czy bardziej opisem masakry na wyspie, czy opisem bezradności służb...

Pełna szczegółów, empatyczna - zwłaszcza w stosunku do rodzin ofiar - pozycja. Nie wiem, czy cokolwiek wyjaśnia, na pewno za to została znakomicie napisana.
Zdecydowanie warta polecenia lektura.

Pełna szczegółów, empatyczna - zwłaszcza w stosunku do rodzin ofiar - pozycja. Nie wiem, czy cokolwiek wyjaśnia, na pewno za to została znakomicie napisana.
Zdecydowanie warta polecenia lektura.

Po lekturze mam wrażenie, że to była taka płaski reportaż. Sam Breivik został przedstawiony jako dyssocjalny narcyz. Najciekawsze wątki dla mnie dotyczyły ukazania tej historii w szerszym ujęciu norweskiego społeczeństwa.

Po lekturze mam wrażenie, że to była taka płaski reportaż. Sam Breivik został przedstawiony jako dyssocjalny narcyz. Najciekawsze wątki dla mnie dotyczyły ukazania tej historii w szerszym ujęciu norweskiego społeczeństwa.

minusy: część zawierająca opisy dzieciństwa momentami nużąca i zbędnie przeciągnięta
plusy: dobry research, przystępna forma, styl autorki pozwala szybko przyswajać treść
Rzetelny reportaż godny polecenia. Dla wrażliwych osób przestroga- dużo opisów ran odniesionych przez ofiary Breivika.

minusy: część zawierająca opisy dzieciństwa momentami nużąca i zbędnie przeciągnięta
plusy: dobry research, przystępna forma, styl autorki pozwala szybko przyswajać treść
Rzetelny reportaż godny polecenia. Dla wrażliwych osób przestroga- dużo opisów ran odniesionych przez ofiary Breivika.

Podstawowy zarzut jaki mam wobec tej książki, to to że nie czuję dramatyzmu. Jakbym czytał artykuł w piśmie kobiecym.

Podstawowy zarzut jaki mam wobec tej książki, to to że nie czuję dramatyzmu. Jakbym czytał artykuł w piśmie kobiecym.

Bardzo rzetelny reportaż o zamachu na wyspie Utoya i wydarzeniach, które do niego doprowadziły. Ku przestrodze. Breivik też był „jednym z nas”.

Bardzo rzetelny reportaż o zamachu na wyspie Utoya i wydarzeniach, które do niego doprowadziły. Ku przestrodze. Breivik też był „jednym z nas”.

Bardzo dobry reportaż!

Bardzo dobry reportaż!

Fragmenty z dzieciństwa i przygotowania do zamachu momentami nudnawe, ale gdy wszystko nabiera pędu książka staje się naprawdę ciekawym świadectwem wydarzeń.

Fragmenty z dzieciństwa i przygotowania do zamachu momentami nudnawe, ale gdy wszystko nabiera pędu książka staje się naprawdę ciekawym świadectwem wydarzeń.

Reportaż kompletny. Na pewno autorka wykonała ogromny research i szczegółowo opisała wszystkie wydarzenia. Bardzo podobał mi się blurb na tylniej okładce, w którym przeczytamy, że wszystko przedstawione jest jak przez szkło powiększające. I to jest prawda. Na początku może ciężko jest się połapać, bo jest wiele przeskoków: w jednym rozdziale jest przedstawiona postać Breivika, w drugim kogoś innego, w trzecim trochę polityki itd. Wszystko jednak się ze sobą łączy na wyspie Utoya. Ta historia jest jak puzzle. Za każdym razem pojawia się nowy kawałek, który dołożony do fragmentu tworzy nam całość. To bardzo ciekawy zabieg, bo dzięki temu dostajemy dokładny obraz tego co i dlaczego wydarzyło się na wyspie. Autorka obiektywnie i bardzo dokładnie przedstawia wydarzenia, od dzieciństwa Breivika, po zamach i jego aresztowanie. Widać w tym reportażu ogrom pracy, jaką wykonała autorka. Tytuł idealnie oddaje treść książki. Bo jest to opowieść o kimś, kto wydawał się być całkowicie normalny, no może trochę odbiegał od normy w zachowaniu. Z drugiej strony widzimy, że miał skomplikowane dzieciństwo. Chodził jednak do szkoły, szukał swojej tożsamości, żył w społeczeństwie, tylko trochę odizolowany. Był taki jak my. Jeden z nas. Seierstad skupia się również na Norwegii jako państwie, na jej polityce, społeczeństwie – opowieść o Norwegii. Mowa tutaj też o błędach, jakie zostały popełnione, ale chyba nie nam teraz to oceniać. Reportaż stawia pytania czy po tym zamachu Norwegia się podniosła? Co zrobiła? Co dalej? Reportaż wstrząsający, który pokazuje do czego mogą doprowadzić skrajne przekonania. Do czego może doprowadzić brak miłości i akceptacji. Jak bardzo można nienawidzić i być przekonanym o swoich racjach. To jest bardzo emocjonujący reportaż. Czułam złość, frustrację, poczucie niesprawiedliwości, ale też współczucie i żal. Bardzo kibicowałam i kibicuję ofiarom i ich rodzinom. To oni zostali z tą tragedią. A jeśli chodzi o Breivika. Jego postawa… brak słów. Ale poza Breivikiem są tutaj ofiary, ludzie, którzy musieli żyć z tą tragedią. I to jest niewyobrażalne i straszne. Autorka z ogromnym szacunkiem odnosi się do tych, którzy uczestniczyli w zamachu i ich rodzin. Ta książka to swego rodzaju hołd dla tych ludzi.

Reportaż kompletny. Na pewno autorka wykonała ogromny research i szczegółowo opisała wszystkie wydarzenia. Bardzo podobał mi się blurb na tylniej okładce, w którym przeczytamy, że wszystko przedstawione jest jak przez szkło powiększające. I to jest prawda. Na początku może ciężko jest się połapać, bo jest wiele przeskoków: w jednym rozdziale jest przedstawiona postać...

Wprawdzie główny bohater, a właściwie antybohater, budzi głęboką niechęć, odrazę nawet, ale książka jest niezwykle interesująca, odkrywa bowiem mechanizmy, które go stworzyły.

Wprawdzie główny bohater, a właściwie antybohater, budzi głęboką niechęć, odrazę nawet, ale książka jest niezwykle interesująca, odkrywa bowiem mechanizmy, które go stworzyły.