Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To trochę książka o książkach, a już na pewno książka o ludziach związanych z książkami (księgarzach i literatach), więc skradła moje serce od samego początku. Z każdym kolejnym tomem upewniam się, że takie proste i lekkie historie mogą być jednocześnie w baśniowy sposób magiczne. I świetnie się przy nich relaksuje. :)

To trochę książka o książkach, a już na pewno książka o ludziach związanych z książkami (księgarzach i literatach), więc skradła moje serce od samego początku. Z każdym kolejnym tomem upewniam się, że takie proste i lekkie historie mogą być jednocześnie w baśniowy sposób magiczne. I świetnie się przy nich relaksuje. :)

W porównaniu z pierwszym tomem, poprawie uległ język, który nie jest już tak teatralny. Nie przeszkadza mi w ogóle to, że autorka powiela początkowy schemat, jeśli chodzi o budowę historii. Ta seria to takie moje małe guilty pleasure.

W porównaniu z pierwszym tomem, poprawie uległ język, który nie jest już tak teatralny. Nie przeszkadza mi w ogóle to, że autorka powiela początkowy schemat, jeśli chodzi o budowę historii. Ta seria to takie moje małe guilty pleasure.

To pierwsza powieść tego autora, którą miałam okazję czytać, a której akcja nie rozgrywała się w Europie. Mimo tego, że to nie Barcelona była tłem zdarzeń, bardzo mi się ta powieść podobała - ale tylko do momentu, gdy dotarłam do zakończenia, które rozczarowało mnie przede wszystkim tym, jak szybko się rozegrało. Choć ujął mnie charakterystyczny dla autora smutek, którym przepełniona jest ta powieść, zakończenie sprawiło, że jestem nią dość mocno rozczarowana.

To pierwsza powieść tego autora, którą miałam okazję czytać, a której akcja nie rozgrywała się w Europie. Mimo tego, że to nie Barcelona była tłem zdarzeń, bardzo mi się ta powieść podobała - ale tylko do momentu, gdy dotarłam do zakończenia, które rozczarowało mnie przede wszystkim tym, jak szybko się rozegrało. Choć ujął mnie charakterystyczny dla autora smutek, którym...

Mam mieszane uczucia, bo zagadka kryminalna w tym tomie zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu ze względu na jego specyficzne rytuały, ale wątek obyczajowy dotyczący dwójki głównych bohaterów był dla mnie nie do zniesienia.

Mam mieszane uczucia, bo zagadka kryminalna w tym tomie zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu ze względu na jego specyficzne rytuały, ale wątek obyczajowy dotyczący dwójki głównych bohaterów był dla mnie nie do zniesienia.

To historia dzieciństwa, którego już nie ma i przyjaźni, która być może nigdy nie powinna się zdarzyć. Wzruszyłam się, czytając o świecie widzianym oczyma dziecka, bo pomyślałam sobie, że w dzisiejszych czasach dzieci nie umieją już w ten sposób patrzeć na świat. To literatura z gatunku wybitnych.

To historia dzieciństwa, którego już nie ma i przyjaźni, która być może nigdy nie powinna się zdarzyć. Wzruszyłam się, czytając o świecie widzianym oczyma dziecka, bo pomyślałam sobie, że w dzisiejszych czasach dzieci nie umieją już w ten sposób patrzeć na świat. To literatura z gatunku wybitnych.

Dawno żadna książka z wątkiem psychoterapeuty nie wywołała we mnie tak negatywnych uczuć. Co to w ogóle miało być? Psychoterapeutka, która jest główną bohaterką, zachowuje się tak, jakby zjadła wszystkie rozumy i wszystkich dookoła karmi swoimi wydumanymi psychologicznymi mądrościami, choć nikt jej o to nie prosił. Jej rozmowy z innymi ludźmi przypominają rozmowy profesora ze studentem (tak, nawet ze swoją córką nie potrafi rozmawiać po ludzku). Szczyt nastąpił jednak w momencie, gdy Christopher, którego terapeutką jest nasza bohaterka, wchodzi w związek z jej córką, a nasza bohaterka opowiada wszystkim dookoła, że w tej sytuacji chłopak musi zmienić terapeutę, co nie przeszkadza jej w tym, by dalej umawiać się z nim na terapię. Jakby co to nie wierzcie, psychoterapeuci z prawdziwego zdarzenia wiedzą, czym jest etyka zawodowa.

Dawno żadna książka z wątkiem psychoterapeuty nie wywołała we mnie tak negatywnych uczuć. Co to w ogóle miało być? Psychoterapeutka, która jest główną bohaterką, zachowuje się tak, jakby zjadła wszystkie rozumy i wszystkich dookoła karmi swoimi wydumanymi psychologicznymi mądrościami, choć nikt jej o to nie prosił. Jej rozmowy z innymi ludźmi przypominają rozmowy profesora...

Czytałam zaledwie kilka powieści Kinga, ale ta do tej pory najmniej przypadła mi do gustu. Ten typ złych mocy w literaturze grozy to kompletnie nie moja bajka. Bardzo wymęczyłam tę książkę.

Czytałam zaledwie kilka powieści Kinga, ale ta do tej pory najmniej przypadła mi do gustu. Ten typ złych mocy w literaturze grozy to kompletnie nie moja bajka. Bardzo wymęczyłam tę książkę.

W tej krótkiej opowieści o miasteczku, które zmaga się z konsekwencjami kryzysu ekonomicznego, drzemie ogromny ładunek emocjonalny, przyglądamy się bowiem tej samej sytuacji oczyma dwudziestu jeden mieszkańców miasteczka, których interesy często są ze sobą sprzeczne. Opowiedziane w tej książce historie wstrząsnęły mną głównie dlatego, że są do bólu realistyczne.

W tej krótkiej opowieści o miasteczku, które zmaga się z konsekwencjami kryzysu ekonomicznego, drzemie ogromny ładunek emocjonalny, przyglądamy się bowiem tej samej sytuacji oczyma dwudziestu jeden mieszkańców miasteczka, których interesy często są ze sobą sprzeczne. Opowiedziane w tej książce historie wstrząsnęły mną głównie dlatego, że są do bólu realistyczne.

Świat przedstawiony został bardzo ciekawie wymyślony, a że uwielbiam wątki związane z podróżami w czasie i przestrzeni oraz teorie związane z istnieniem światów równoległych, nie mogłam się tą książką nie zachwycić. Tym bardziej, że w porównaniu z pierwszym sezonem serialu, który zaliczam do największych serialowych porażek w życiu, powieść jest spójna i logiczna.

Świat przedstawiony został bardzo ciekawie wymyślony, a że uwielbiam wątki związane z podróżami w czasie i przestrzeni oraz teorie związane z istnieniem światów równoległych, nie mogłam się tą książką nie zachwycić. Tym bardziej, że w porównaniu z pierwszym sezonem serialu, który zaliczam do największych serialowych porażek w życiu, powieść jest spójna i logiczna.

Myślę, że jest to książka, która podzieli czytelników na tych, którzy odłożą ją na półkę, uznając za nudną i na tych, którzy szczerze się nią zachwycą. Ja należę do tej drugiej grupy. Dialogów jest tu mało, dominują bardzo obszerne opisy, dzięki którym możemy zapoznać się bliżej z przemianami społecznymi i obyczajowymi, zachodzącymi w Barcelonie. Sarkastyczny język Mendozy zachwyca, podobnie jak rozmach, z jakim została napisana ta powieść i gawędziarski styl autora.

Myślę, że jest to książka, która podzieli czytelników na tych, którzy odłożą ją na półkę, uznając za nudną i na tych, którzy szczerze się nią zachwycą. Ja należę do tej drugiej grupy. Dialogów jest tu mało, dominują bardzo obszerne opisy, dzięki którym możemy zapoznać się bliżej z przemianami społecznymi i obyczajowymi, zachodzącymi w Barcelonie. Sarkastyczny język Mendozy...

Lektura tej powieści nie należała do najłatwiejszych, głównie dlatego, że niewiele się w niej dzieje, a główny bohater jest całkowicie bierny wobec rozgrywających się wydarzeń. Znajdziemy tu wiele filozoficznych rozważań, które skłaniają do głębokiej refleksji, a rozmach, z jakim została napisana ta powieść, zachwyca z każdą kolejną stroną. To taka książka, która zostaje w sercu na długo.

Lektura tej powieści nie należała do najłatwiejszych, głównie dlatego, że niewiele się w niej dzieje, a główny bohater jest całkowicie bierny wobec rozgrywających się wydarzeń. Znajdziemy tu wiele filozoficznych rozważań, które skłaniają do głębokiej refleksji, a rozmach, z jakim została napisana ta powieść, zachwyca z każdą kolejną stroną. To taka książka, która zostaje w...

Sięgnęłam po tę książkę, choć nie znałam wcześniej bloga autorki. Patomorfologia wydaje mi się być jednym z najciekawszym działów medycyny, a Paulina Łopatniuk pokazała mi przy okazji, że także jednym z najtrudniejszych, jeśli chodzi o naukę. Świetnie mi się tę książkę czytało, język autorki i jej poczucie humory bardzo przypadły mi do gustu.

Sięgnęłam po tę książkę, choć nie znałam wcześniej bloga autorki. Patomorfologia wydaje mi się być jednym z najciekawszym działów medycyny, a Paulina Łopatniuk pokazała mi przy okazji, że także jednym z najtrudniejszych, jeśli chodzi o naukę. Świetnie mi się tę książkę czytało, język autorki i jej poczucie humory bardzo przypadły mi do gustu.

Mnóstwo znanych nazwisk na okładce, ale opowiadania zawarte w tym zbiorze nie zachwycają i nie przykuwają uwagi. Trochę to nudne i na siłę.

Mnóstwo znanych nazwisk na okładce, ale opowiadania zawarte w tym zbiorze nie zachwycają i nie przykuwają uwagi. Trochę to nudne i na siłę.

Dowcipy Daukszewicza zawsze są dobre, by na chwilę oderwać się od otaczającej rzeczywistości.

Dowcipy Daukszewicza zawsze są dobre, by na chwilę oderwać się od otaczającej rzeczywistości.

Drugi tom tej serii przypadł mi do gustu w równym stopniu, jak pierwszy. Piotr Borlik nadal zaskakuje plastycznością opisywanych przez siebie zbrodni i tym, co gnieździ się w umysłach jego bohaterów. Żal mi sięgać po trzeci tom tej trylogii, bo nie chcę, żeby ta historia się skończyła.

Drugi tom tej serii przypadł mi do gustu w równym stopniu, jak pierwszy. Piotr Borlik nadal zaskakuje plastycznością opisywanych przez siebie zbrodni i tym, co gnieździ się w umysłach jego bohaterów. Żal mi sięgać po trzeci tom tej trylogii, bo nie chcę, żeby ta historia się skończyła.

Czaruś bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, bo to nie tylko świetnie przeczytana (słuchałam audiobooka), ale też świetnie napisana autobiografia, a to się rzadko zdarza. W gruncie rzeczy ten nasz król komedii to mądry i wrażliwy facet jest.

Czaruś bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, bo to nie tylko świetnie przeczytana (słuchałam audiobooka), ale też świetnie napisana autobiografia, a to się rzadko zdarza. W gruncie rzeczy ten nasz król komedii to mądry i wrażliwy facet jest.

Wzruszające i bolesne opowiadania o mieszkańcach miasta, które nigdy się nie poddało. Niesamowita jest ich wola walki i przetrwania nawet w sytuacji, gdy wydawać by się mogło, że zgasła już wszelka nadzieja. Warto przeczytać, warto się wzruszyć i warto inaczej spojrzeć na Warszawę.

Wzruszające i bolesne opowiadania o mieszkańcach miasta, które nigdy się nie poddało. Niesamowita jest ich wola walki i przetrwania nawet w sytuacji, gdy wydawać by się mogło, że zgasła już wszelka nadzieja. Warto przeczytać, warto się wzruszyć i warto inaczej spojrzeć na Warszawę.

Profesor Mellibruda jest dla mnie niekwestionowanym autorytetem, a ta pozycja to niezwykle ciekawe spojrzenie na mechanizmy powstawania traum. Nasze trudne i bolesne przeżycia, które początkowo są jątrzącymi się ranami, stopniowo zabliźniają się, ale blizny te towarzyszą nam przez całe życie i mają na nie bezpośredni wpływ. Autor podpowiada, jak uwolnić się z pułapki utrwalonej krzywdy poprzez wybaczanie, a także podkreśla rolę mocy osobistej we wprowadzaniu zmian w życiu.

Profesor Mellibruda jest dla mnie niekwestionowanym autorytetem, a ta pozycja to niezwykle ciekawe spojrzenie na mechanizmy powstawania traum. Nasze trudne i bolesne przeżycia, które początkowo są jątrzącymi się ranami, stopniowo zabliźniają się, ale blizny te towarzyszą nam przez całe życie i mają na nie bezpośredni wpływ. Autor podpowiada, jak uwolnić się z pułapki...

Bardzo czekałam na tę opowieść, bo "Całe życie" skradło moje serce, ale tym razem moja przygoda z Seethalerem okazała się porażką. Głównym atutem tej powieści mogłaby być postać Freuda, gdyby nie to, że została ukazana zbyt pobieżnie. Biorąc pod uwagę czas, w jakim rozgrywa się akcja, można byłoby pokusić się o napisanie powieści, która wstrząśnie czytelnikiem i poruszy go do głębi, niestety Freud nie był jedynym elementem, który został potraktowany pobieżnie. W praktyce cała ta historia jest tak pobieżna, że po jej lekturze nie pamiętałam z niej nic. Największy zawód 2019 roku.

Bardzo czekałam na tę opowieść, bo "Całe życie" skradło moje serce, ale tym razem moja przygoda z Seethalerem okazała się porażką. Głównym atutem tej powieści mogłaby być postać Freuda, gdyby nie to, że została ukazana zbyt pobieżnie. Biorąc pod uwagę czas, w jakim rozgrywa się akcja, można byłoby pokusić się o napisanie powieści, która wstrząśnie czytelnikiem i poruszy go...