Wacław Gluth-Nowowiejski

Książka Wacława Glutha-Nowowiejskiego "Nie umieraj do jutra" to zebrane i zawarte w tym zbiorze historie osób, które mimo upadku Powstania Warszawskiego i wszechogarniających ruin zniszczonej przez nazistów Warszawy, zdecydowały się pozostać w kryjówkach. Ci warszawscy Robinsonowie kierowali się różnymi, czasem niezrozumiałymi przesłankami; jedni strachem i obawami wykrycia ich powstańczej działalności, inni, którzy cudem uszli z życiem, niedowierzając Niemcom, którzy nakazali wszystkim mieszkańcom opuścić miasto, woleli pozostać w piwnicach powalonych kamienic lub na strychach częściowo zburzonych nieruchomości. Ich determinacja, wiara i nadzieja dawała im siłę do przetrwania tych dni w ukryciu, niemal bez jedzenia, bez wody, często rannym, wyczerpanym i załamanym. Nie wszyscy przeżyli, nie wszyscy doczekali chwili, kiedy Niemcy opuścili miasto. Książka zarówno przeraża, jak i wzrusza. Opowiedziane przez warszawskich Robinsonów historie są wstrząsające, wprost niewiarygodne, ale pokazują jak wiele może przetrwać i wytrzymać człowiek. Literatura powstańcza jest bardzo bogata, obszerna i zróżnicowana, wiele napisano o tym narodowym zrywie powstańczym, jednak w tej książce znajdziemy coś, czego na pewno nie znajdziemy gdzie indziej, bo to są relacje tych, którzy przeżyli w ruinach stolicy. Od opowieści sanitariuszki, widzącej niewyobrażalne wprost okrucieństwa, poprzez młodego chłopaka, który cudem uniknął śmierci, po historie żołnierzy, ukrywających się w piecach dawnych fabryk, w kominach czy na dachach zrujnowanych domów. Dziesięć opowiadań, bardzo osobistych, bardzo bolesnych i wzruszających, które koniecznie trzeba poznać. Autor jest bohaterem jednej z tych historii. Polecam!