Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bez ładu i składu, wielość postaci, przy jednym wątku, przekleństwa - atrybuty tej powieści. Wysłuchałam do końca ze względu na finał. Zaskakujący - jedyny atut.

Bez ładu i składu, wielość postaci, przy jednym wątku, przekleństwa - atrybuty tej powieści. Wysłuchałam do końca ze względu na finał. Zaskakujący - jedyny atut.

Jakoś nie wierzę w opis sytuacji w policji sztokholmskiej aż do 21 w. Użalanie się nad sobą do niczego nie prowadzi. Denerwująca historia.

Jakoś nie wierzę w opis sytuacji w policji sztokholmskiej aż do 21 w. Użalanie się nad sobą do niczego nie prowadzi. Denerwująca historia.

Przerażająca. Co najgorsze, nic się nie zmieniło w 21 w. Oglądałam film dokumentalny o dzieciach sprzedawanych (nawet przez rodziców) jako niewolnicy seksualni w Azji wschodniej. 6-letnia dziewczynka była doświadczoną prostytutką. Nie do ogarnięcia, co pożądanie i pieniądze robią z ludźmi (?).

Przerażająca. Co najgorsze, nic się nie zmieniło w 21 w. Oglądałam film dokumentalny o dzieciach sprzedawanych (nawet przez rodziców) jako niewolnicy seksualni w Azji wschodniej. 6-letnia dziewczynka była doświadczoną prostytutką. Nie do ogarnięcia, co pożądanie i pieniądze robią z ludźmi (?).

Niemiecki lebensborn, od 1942 r. program kradzieży dzieci polskich, jako główna oś powieści - znakomity koncept. Rozpasanie sowietów, ich okrutne postępowanie, zarówno szeregowych czerwonoarmiejców, jak i nkwudowskich zbrodniarzy, autor doskonale opisał (pamiętam, jak mój dziadek opowiadał o ruskich sołdatach, pijanych, strzelających do kogo popadło. Jedynie jakiś starszyna okazał się człowiekiem). Teraz chcą zaprowadzić ruski mir w niepodległej Ukrainie, kradną też ukraińskie dzieci - Putin jest poszukiwany za to listem gończym haskiego trybunału. Niewiele się zmieniło we wschodniej Europie od 1945 r. Rosja była, jest i będzie zaborcza.

Niemiecki lebensborn, od 1942 r. program kradzieży dzieci polskich, jako główna oś powieści - znakomity koncept. Rozpasanie sowietów, ich okrutne postępowanie, zarówno szeregowych czerwonoarmiejców, jak i nkwudowskich zbrodniarzy, autor doskonale opisał (pamiętam, jak mój dziadek opowiadał o ruskich sołdatach, pijanych, strzelających do kogo popadło. Jedynie jakiś...

Bardzo zgrabne połączenie wydarzeń z 1996 r. z tymi, które dzieją się w 2019. nie lubię psychologicznych powieści, jednak Izabeli Janiszewskiej uszło na sucho, nawet nie wiem dlaczego (logika zdarzeń?).

Bardzo zgrabne połączenie wydarzeń z 1996 r. z tymi, które dzieją się w 2019. nie lubię psychologicznych powieści, jednak Izabeli Janiszewskiej uszło na sucho, nawet nie wiem dlaczego (logika zdarzeń?).

Powieść sensacyjna, której dochodzenie policyjne nie trzyma logiki. Dodatkowo, Bochus wprowadził bieżący kontekst polityczny (antyprawica). Dziennikarka z TVN 24 (amerykańska korporacja medialna) zachowuje obiektywizm (w mojej opinii obecnie w Polsce nie ma rzetelnych dziennikarzy pracujących w dużych koncernach, a zatem trudno odnaleźć prawdę w działających stacjach; przepraszam za uogólnienie). Gdyby pominąć te poważne zastrzeżenia, pomysł na fabułę doskonały, jednak wykonanie kiepskie. Berg w aspekcie stosunku do kobiet jest zupełnie niewiarygodny, niby docenia bystrość umysłu, ale jednocześnie na tym samym poziomie odnosi się do "nóg do nieba" (cecha charakterystyczna jego kochanek).

Powieść sensacyjna, której dochodzenie policyjne nie trzyma logiki. Dodatkowo, Bochus wprowadził bieżący kontekst polityczny (antyprawica). Dziennikarka z TVN 24 (amerykańska korporacja medialna) zachowuje obiektywizm (w mojej opinii obecnie w Polsce nie ma rzetelnych dziennikarzy pracujących w dużych koncernach, a zatem trudno odnaleźć prawdę w działających stacjach;...

Podoba mi się gwara poznańska, bejmy, łechanie, bany. Ćwirlej doskonale sobie radzi z językiem. Jego użycie wprowadza czytelnika w atmosferę przedwojennego Poznania, a tym razem Bydgoszczy również. Jak zwykle nie zawiodłam się na policjantach wielkopolskich.

Podoba mi się gwara poznańska, bejmy, łechanie, bany. Ćwirlej doskonale sobie radzi z językiem. Jego użycie wprowadza czytelnika w atmosferę przedwojennego Poznania, a tym razem Bydgoszczy również. Jak zwykle nie zawiodłam się na policjantach wielkopolskich.

Duszny klimat początku lat 20-tych 20 w. - hrabstwo kłodzkie (Niemcy). Seks, morderstwa, wizje narkotyczne - dla mnie za dużo, choć tamten czas tak się kojarzy. Pewnie jestem za stara na takie lektury, choć nie wykluczam w przyszłości kontynuowania cyklu.

Duszny klimat początku lat 20-tych 20 w. - hrabstwo kłodzkie (Niemcy). Seks, morderstwa, wizje narkotyczne - dla mnie za dużo, choć tamten czas tak się kojarzy. Pewnie jestem za stara na takie lektury, choć nie wykluczam w przyszłości kontynuowania cyklu.

Fabuła ciekawa, jednak pełna manipulacji (główny bohater antybohater, ale niestety da się lubić) , język - same wulgaryzmy (nie dla mnie). Autor całkowicie neguje przesłanie chrześcijaństwa (miłość bliźniego).

Fabuła ciekawa, jednak pełna manipulacji (główny bohater antybohater, ale niestety da się lubić) , język - same wulgaryzmy (nie dla mnie). Autor całkowicie neguje przesłanie chrześcijaństwa (miłość bliźniego).

Podoba mi się poznańska polszczyzna. Kilka razy Ćwirlej doprowadził mnie do wybuchów śmiechu (do łez). Choć wiem, że nie było "dobrych esbeków", to nawet nie przeszkadzał mi ten wątek. Oby tak dalej.

Podoba mi się poznańska polszczyzna. Kilka razy Ćwirlej doprowadził mnie do wybuchów śmiechu (do łez). Choć wiem, że nie było "dobrych esbeków", to nawet nie przeszkadzał mi ten wątek. Oby tak dalej.

Ciekawa historia, po raz pierwszy dowiedziałam się czegokolwiek o sytuacji kryminalisty, wysoko postawionego w tym półświatku, po opuszczeniu więzienia. Natomiast zupełnie niewiarygodny jest fakt, że esbek komunistyczny mógł być autorytetem (nawet dla swojego syna).

Ciekawa historia, po raz pierwszy dowiedziałam się czegokolwiek o sytuacji kryminalisty, wysoko postawionego w tym półświatku, po opuszczeniu więzienia. Natomiast zupełnie niewiarygodny jest fakt, że esbek komunistyczny mógł być autorytetem (nawet dla swojego syna).

Akcja bardzo składna. Nie mogłam przestać słuchać audioksiążki (zwłaszcza w mistrzowskiej interpretacji Piotra Grabowskiego, choć wydawałoby się, że czyta od niechcenia). Cieszę się, że autor wprowadził Polki do fabuły.

Akcja bardzo składna. Nie mogłam przestać słuchać audioksiążki (zwłaszcza w mistrzowskiej interpretacji Piotra Grabowskiego, choć wydawałoby się, że czyta od niechcenia). Cieszę się, że autor wprowadził Polki do fabuły.