Hmm, dosyć ciekawa historia, i chociaż poziom dialogów postaci momentami pozostawiał dużo do życzenia, dobrze się czytało. Osoba, która okazała się Postrachem mnie zaskoczyła, chociaż było kilka przesłanek, które mogły doprowadzić do odgadnięcia kim on jest, ta historia była na tyle umiejętnie poprowadzona, że nie można było się domyślić na 100% o kogo chodzi, co jest zdecydowanym plusem.

Hmm, dosyć ciekawa historia, i chociaż poziom dialogów postaci momentami pozostawiał dużo do życzenia, dobrze się czytało. Osoba, która okazała się Postrachem mnie zaskoczyła, chociaż było kilka przesłanek, które mogły doprowadzić do odgadnięcia kim on jest, ta historia była na tyle umiejętnie poprowadzona, że nie można było się domyślić na 100% o kogo chodzi, co jest...

faktycznie 7,5 ;)

faktycznie 7,5 ;)

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Fajnie się czytało. Polubiłam komisarz Glebę. Na pewno przeczytam kolejna część i inne pozycje tego pisarza.

Moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Fajnie się czytało. Polubiłam komisarz Glebę. Na pewno przeczytam kolejna część i inne pozycje tego pisarza.

Niestety DNF. Może to przez dziwną dykcję i sposób narracji lektora (słuchałam w audiobooku),ale totalnie się odbiłam. Momentami gubiłam się, a przesłuchałam jedynie kilka rodziałów.

Niestety DNF. Może to przez dziwną dykcję i sposób narracji lektora (słuchałam w audiobooku),ale totalnie się odbiłam. Momentami gubiłam się, a przesłuchałam jedynie kilka rodziałów.

Zanim się przestawiłem na styl pisania autora, minęło ze 100 stron...
Ale warto było czekać. Książka jest napisana dobrze, ciekawie i zachęcająco. Fajni bohaterowie, mistrzowsko zarysowana akcja, to duże atuty tej powieści.
Może to wszystko trochę przekombinowane, ale cóż z tego, skoro czytelnik dobrze się bawi...?

Zanim się przestawiłem na styl pisania autora, minęło ze 100 stron...
Ale warto było czekać. Książka jest napisana dobrze, ciekawie i zachęcająco. Fajni bohaterowie, mistrzowsko zarysowana akcja, to duże atuty tej powieści.
Może to wszystko trochę przekombinowane, ale cóż z tego, skoro czytelnik dobrze się bawi...?

7.5!

7.5!

Myślę, że to naprawdę dobra ksiażka, od której ciężko jest się oderwać. Nie ma co więcej pisać, najlepiej siadać i czytać :)

Myślę, że to naprawdę dobra ksiażka, od której ciężko jest się oderwać. Nie ma co więcej pisać, najlepiej siadać i czytać :)

Naprawdę niezły kryminał. Autor wyleczył się już z niektórych przypadłości początkującego pisarza i z każdą książką jest coraz lepszy. Polecam.

Naprawdę niezły kryminał. Autor wyleczył się już z niektórych przypadłości początkującego pisarza i z każdą książką jest coraz lepszy. Polecam.

Mimo tego, że mam w domu na półce aż trzy książki Śmielaka, to przeczytałem jako pierwszą jeszcze inną, czwartą, wypożyczoną z biblioteki - taki konsumpcyjny paradoks zbieractwa. Ale muszę przyznać, że pan Michał ma talent do tworzenia szybkich, wciągających i krwistych historii, aczkolwiek momentami nie mają one nic wspólnego z realizmem czy też ludzkim rozsądkiem. A tego by się chciało w tego typu thrillerze.

Tajemniczy jegomość, którego media okrzyknęły ksywką 'Postrach" porwał swojego czasu sześć kobiet. Na miejscu zbrodni nie ma śladów walki, a wszystko wygląda na to, że ofiary wpuszczały po prostu porywacza do domu. Nie ma po nich śladu, tym bardziej ciał. Nie ma też żądania okupu.

Przy okazji ostatniej uprowadzonej zwyrol najwyraźniej tak się zapomniał, że na nagraniu z kamer nagrało się coś, co pomogło go namierzyć. Teraz ma on zostać skazany, ale los kobiet nadal jest nieznany. Tak jak to bywa w tego typu sytuacjach, prawo nie zapewnia 100 % zadośćuczynienia i nie u kaja bólu możliwej utraty bliskich.

Dlatego też rodziny porwanych dziewczyn organizują ludzi, którzy mają "pomóc" zbrodniarzowi opuścić zakład karny i postawić go przed rodzinami ofiar, tak aby wyznał prawdę o miejscu pochówku dziewczyn, a przy okazji "troszkę" go potorturować. Szkopuł w tym, że jak zwykle nic nie idzie tak jak powinno... Sam Postrach zdaje się mieć plan, dzięki któremu wyprzedza praktycznie wszystkich.

Książkę czyta się piorunem, jest wciągająca, choć miejscami trudno było mi uwierzyć w postępowanie niektórych osób. Było ona tak nieracjonalne, względem wydarzeń, że troszeczkę mnie to bolało. W ogóle tego typu akcja raczej nie miałaby szansy rozegrać się w granicach naszego kraju. Mimo wszystko lekturę polecam, nawet jeżeli finalnie udało mi się rozszyfrować kto krył się za figurę Postracha. Niemniej nadal było to satysfakcjonujące.

Czy Michał Śmielak to wschodząca gwiazda polskiego kryminału? Tego nie jestem w stanie określić, ale będę się przyglądał jego pracom, stawiając jego książki zaraz obok prac Piotrowskiego czy Krajewskiego. A to już coś znaczy.

Mimo tego, że mam w domu na półce aż trzy książki Śmielaka, to przeczytałem jako pierwszą jeszcze inną, czwartą, wypożyczoną z biblioteki - taki konsumpcyjny paradoks zbieractwa. Ale muszę przyznać, że pan Michał ma talent do tworzenia szybkich, wciągających i krwistych historii, aczkolwiek momentami nie mają one nic wspólnego z realizmem czy też ludzkim rozsądkiem. A tego...

Od jakiegoś czasu prawie nie czytałam thrillerów kryminałów, bo w większości w połowie wiedziałam już kto zabił i tylko potem dochodziłam do tego jak i dlaczego. A tu co prawda dobrze obstawiłam w pewnym momencie, ale nic się nie składało i co chwilę wskakiwały mylne tropy. Jeśli reszta książek autora jest na podobnym poziomie, to dodaję go do obserwowanych i czytam jak leci. Brawo.

Od jakiegoś czasu prawie nie czytałam thrillerów kryminałów, bo w większości w połowie wiedziałam już kto zabił i tylko potem dochodziłam do tego jak i dlaczego. A tu co prawda dobrze obstawiłam w pewnym momencie, ale nic się nie składało i co chwilę wskakiwały mylne tropy. Jeśli reszta książek autora jest na podobnym poziomie, to dodaję go do obserwowanych i czytam jak...