Zaskakujące zwroty akcji i niesamowite zbiegi okoliczności , a wszystko to okraszone szczyptą humoru oraz poznańską gwarą. Komedia omyłek i kryminał w jednym.

Zaskakujące zwroty akcji i niesamowite zbiegi okoliczności , a wszystko to okraszone szczyptą humoru oraz poznańską gwarą. Komedia omyłek i kryminał w jednym.

Po przeczytaniu całej, dziesięciotomowej serii “Milicjanci z Poznania” przedstawiających słusznie minioną epokę PRL przyszedł czas na nowe otwarcie i nową serię. Oto więc porzucamy Polskę Ludową i wkraczamy w rok 1990 do Polski demokratycznej obserwując POLICJĘ.

Stare, znane persony pracują nadal. Ale to nie zarzut, bo ekipa Freda Marcinkowskiego, czyli Olkiewicz, Grubiński, Brodziak i Blaszkowski stanowią drużynę, która jest gwarancją dobrej rozrywki i moich niekontrolowanych wybuchów śmiechu. Jednak pojawia się - i to kompletne novum u Ćwirleja - świeżo upieczona, ostra jak brzytwa i zasadnicza prokurator Brygida Bocian. U niej nie ma żartów, niedopatrzeń i trudno o jakiś humor. Jest uosobieniem rozsądku, precyzji i logiki. Dobrze, że autor wykreował tę postać. Wszak w nowym ustroju trzeba świeżej, nowoczesnej krwi, która bezbłędnie rozeznaje się w nowych metodach złodziejskiego bezprawia.

Bo mimo zmiany ustroju jeszcze więcej jest takich, którzy chcą zarobić, a się nie narobić. Wiatr zmian sprzyja, bo w końcu zgniły Zachód przestał być niedostępny i kusi mnóstwem możliwości szybkiego wzbogacenia się. Kradzieże zachodnich aut, handel narkotykami, seks biznes, szantaże to nowości, którym musi podołać w większości starszawa i nieco zagubiona ekipa z Poznania.

Poza tym jak zwykle. Humor słowny i sytuacyjny, który zawsze jest celny, poznańska gwara pełna szuszwoli, ksiut i gemeli. Smaczki polityczne, które uwielbiam, bo się z nimi zgadzam i rozbudowana, wielowątkowa intryga kryminalna, którą trzeba dobrze kontrolować, by się nie pogubić.

Niewiele zmienił autor w nowej serii, hołdując utartym schematom, konstrukcji książki, a nawet ilości rozdziałów. I słusznie. Bo po co? Nadal jest to przednia rozrywka i fani Ćwirleja z pewnością nie przestaną piać z zachwytu. Mnie osobiście autor nigdy się nie znudzi.

Po przeczytaniu całej, dziesięciotomowej serii “Milicjanci z Poznania” przedstawiających słusznie minioną epokę PRL przyszedł czas na nowe otwarcie i nową serię. Oto więc porzucamy Polskę Ludową i wkraczamy w rok 1990 do Polski demokratycznej obserwując POLICJĘ.

Stare, znane persony pracują nadal. Ale to nie zarzut, bo ekipa Freda Marcinkowskiego, czyli Olkiewicz,...

O Bocian mało😀 ale wracają starzy bohaterowie z Teosiem na czele😁

O Bocian mało😀 ale wracają starzy bohaterowie z Teosiem na czele😁

Podoba mi się poznańska polszczyzna. Kilka razy Ćwirlej doprowadził mnie do wybuchów śmiechu (do łez). Choć wiem, że nie było "dobrych esbeków", to nawet nie przeszkadzał mi ten wątek. Oby tak dalej.

Podoba mi się poznańska polszczyzna. Kilka razy Ćwirlej doprowadził mnie do wybuchów śmiechu (do łez). Choć wiem, że nie było "dobrych esbeków", to nawet nie przeszkadzał mi ten wątek. Oby tak dalej.

To było moje pierwsze spotkanie z autorem jakim jest Pan Ryszard Ćwirlej. Cóż by rzec, spodziewałem się czegoś więcej. Początkowo byłem bardzo pozytywnie nastawiony do tej powieści - ze względu na miejsca w których rozgrywa się akcja. I na tym się nie zawiodłem, problem leży w innym miejscu. Jest to moim zdaniem lekki przerost formy nad treścią, czyli pomysł był dobry, ale wykonanie już nienajlepsze. Postaci było trochę zbyt wiele, większość mi się myliła (warto wziąć pod uwagę, iż przewlekają się postacie z tomów wcześniejszych, których nie czytałem). Ogółem cała historia niezbyt realna. Osobiście książkę oceniam na 6/7 gwiazdek. Przeczytam wcześniejsze tomy, może zmienię zdanie.

To było moje pierwsze spotkanie z autorem jakim jest Pan Ryszard Ćwirlej. Cóż by rzec, spodziewałem się czegoś więcej. Początkowo byłem bardzo pozytywnie nastawiony do tej powieści - ze względu na miejsca w których rozgrywa się akcja. I na tym się nie zawiodłem, problem leży w innym miejscu. Jest to moim zdaniem lekki przerost formy nad treścią, czyli pomysł był dobry, ale...

Moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Ryszarda uważam za bardzo udane. Miałam wrażenie, że w książce jest zbyt wiele postaci, które nieco mi się plątały, ale to prawdopodobnie przez to, że ją wysłuchałam. To w moim przypadku nie gwarantuje takiego skupienia na lekturze, jak przy czytaniu. Bardzo się cieszę, że udało mi się przeżyć lata 90-te, doszłam do wniosku, że w tym czasie Polska to był faktycznie dziki kraj. Autor bardzo realistycznie opisuje tamtejszą rzeczywistość i codzienne życie w postkomunistycznych warunkach. Pamiętam z dzieciństwa tamte ciężkie czasy i naprawdę jestem dumna, z tego co my Polacy jako naród osiągnęliśmy do tej pory. Panu Ryszardowi jestem wdzięczna, za to, że nam o tym dawnym, trudnym życiu tak malowniczo przypomina.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Ryszarda uważam za bardzo udane. Miałam wrażenie, że w książce jest zbyt wiele postaci, które nieco mi się plątały, ale to prawdopodobnie przez to, że ją wysłuchałam. To w moim przypadku nie gwarantuje takiego skupienia na lekturze, jak przy czytaniu. Bardzo się cieszę, że udało mi się przeżyć lata 90-te, doszłam do wniosku, że w...

Ten autor ma u mnie coraz lepsze notowania! Kolejny ciekawy kryminał, brawo za fantazję i poczucie humoru. Fabuła w pewnym momencie tak zapętliła, że czytelnik mógł się zagubić, przydałyby się małe skróty, ale ogólnie warto przeczytać.

Ten autor ma u mnie coraz lepsze notowania! Kolejny ciekawy kryminał, brawo za fantazję i poczucie humoru. Fabuła w pewnym momencie tak zapętliła, że czytelnik mógł się zagubić, przydałyby się małe skróty, ale ogólnie warto przeczytać.

Mało kto, jak Pan Ryszard, potrafi stworzyć klimat dawnych lat, wsparty specyficznym humorem, ciekawymi postaciami i niezłym wątkiem kryminalnym.

Mało kto, jak Pan Ryszard, potrafi stworzyć klimat dawnych lat, wsparty specyficznym humorem, ciekawymi postaciami i niezłym wątkiem kryminalnym.

Kryminał z PRLem w tle? Zapraszam w takim razie do lektury „Granicy możliwości”. Lata 90. - Opalenica i Poznań oraz stary system z układami, przekrętami oraz rodzącym się kapitalizmem. Ja sama nic z tego okresu nie mam jak pamiętać bo byłam zaledwie kilkuletnim brzdącem jednak sporo można się dowiedzieć z tej historii. Wszystko to się uda jeśli ktoś dobrze się skupi podczas czytania bo bohaterów jest wielu, sytuacji też sporo i można się pogubić.

Nie można jednak autorowi odmówić realizmu i pracy jaką włożył w odwzorowanie tych czasów. I to chyba wyszło lepiej niż sama warstwa kryminalna. Choć częściowo ma też znaczenie, że autor pokazuje tę niezbyt ambitną i inteligentną część społeczeństwa, niekiedy poziom absurdu może się wydawać spory ale tamte czasy rządziły się jednak swoimi prawami.

Choć może nie porwała mnie tak do końca ta historia jednak dobrze mi się ją czytało. Autor ma fajne pióro i mimo wtrąceń z gwary (wyjaśnienia zawsze dostajemy w przypisach) nie miałam problemów z płynnością tekstu. Trochę lepiej też rozumiem czasy o których coraz już rzadziej, ale zdarza mi się słyszeć.

Kryminał z PRLem w tle? Zapraszam w takim razie do lektury „Granicy możliwości”. Lata 90. - Opalenica i Poznań oraz stary system z układami, przekrętami oraz rodzącym się kapitalizmem. Ja sama nic z tego okresu nie mam jak pamiętać bo byłam zaledwie kilkuletnim brzdącem jednak sporo można się dowiedzieć z tej historii. Wszystko to się uda jeśli ktoś dobrze się skupi podczas...

Długie i nudne.

Długie i nudne.