Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo podoba mi się podejście „Muchy” do wydawania komiksów o przygodach Spider-Mana. Spectacular stanowił dla mnie ciekawe doświadczenie, a pomysł żeby skupić się na psychice głównego bohatera był strzałem w dziesiątkę. Bardzo podobało mi się sportretowanie Vermina, przedstawienie nam jego dzieciństwa, wyrwie na jego psychice i problemów z jakimi musiał się mierzyć już jako dorosły człowiek. Wspaniałym zabiegiem było również ukazanie relacji Petera i Harrego. Czemu o tym piszę? Ponieważ Śmierć Jean DeWolff uważam za równie dobry komiks. Zjadacz Grzechów był wspaniałym przeciwnikiem, a pewien płot twist jaki towarzyszył tej postaci uważam za naprawdę ciekawy. Szalenie podobał mi się Peter Parker. Nie pamietam tak brutalnej i skąpanej w gniewie wersji tej postaci. Podobało mi się ukazanie słabości i porażek Petera, drogę jaką przebył, rozterki moralne i pogodzenie się ze swoimi czynami. Takiego Spider-Mana szanuję. Zakończenie komiksu uważam za w pełni satysfakcjonujące i bez żadnych wyrzutów sumienia mogę polecić każdemu lekturę tego dzieła.

Bardzo podoba mi się podejście „Muchy” do wydawania komiksów o przygodach Spider-Mana. Spectacular stanowił dla mnie ciekawe doświadczenie, a pomysł żeby skupić się na psychice głównego bohatera był strzałem w dziesiątkę. Bardzo podobało mi się sportretowanie Vermina, przedstawienie nam je...

Rozwiń

Zwiń

Gdybym miał oceniać pierwszą połowę komiksu to ocena byłaby znacznie niższa. Nie czułem żadnej stawki. Bohaterowie zbyt szybko radzili sobie z kolejnymi zagrożeniami. Dodatkowo szata graficzna nie pomagała dotrwać mi do tytułowej opowieści. Rysunki były po prostu brzydkie i okropnie się zestarzały. Na szczęście finałowa historia miała zdecydowanie więcej do zaoferowania. Czytając ostatnie cztery zeszyty w końcu poczułem się zaciekawiony. Wieża Babel to naprawdę dobrze napisana i przemyślana historia z satysfakcjonującym finałem. Bardzo podobało mi się skupienie na moralności i na kwestii zaufania. Wątek bycia przygotowanym na ewentualną zmianę frontu przez swojego towarzysza również skłania do pewnych przemyśleń. Czy można polegać tylko i wyłącznie na zaufaniu? Czy w takich przypadkach należy traktować swojego przyjaciela jako potencjalną broń i mieć w zanadrzu sposób na jego neutralizację? Mark Waid nie daje nam konkretnej odpowiedzi. Uważam, że każda ze stron ma swoje racje i nie jestem w stanie jednoznacznie poprzeć jednej z nich.

Gdybym miał oceniać pierwszą połowę komiksu to ocena byłaby znacznie niższa. Nie czułem żadnej stawki. Bohaterowie zbyt szybko radzili sobie z kolejnymi zagrożeniami. Dodatkowo szata graficzna nie pomagała dotrwać mi do tytułowej opowieści. Rysunki były po prostu brzydkie i okropnie się ze...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo ciepły i wzruszający komiks. Trochę komedia romantyczna w wersji superhero. Biorąc pod uwagę fakt, że nigdy nie byłem fanem ani Silver Surfera, ani Fantastycznej Czwórki, po komiks sięgałem z pewną rezerwą. Do przeczytania tego dzieła zachęciły mnie pozytywne opinie i genialne rysunki.

Nie spodziewałem się, że przeżyję tak fantastyczną przygodę z niezwykle ciekawymi bohaterami. Silver Surfer, Dawn i... Donie dostarczyli mi masę frajdy, a powoli tląca się romantyczna relacja między głównymi bohaterami była niezwykle urocza. Z szalonym wręcz zafascynowaniem śledziłem drogę, jaką pokonywali bohaterowie. Bardzo podobały mi się ich kolejne przygody, niesamowite światy i fantastyczni mieszkańcy odwiedzanych planet. Chylę czoła przed małżeństwem Allred. Warstwa wizualna, ogromna kreatywność i oryginalność twórców stanowi niepodważalny atut tego komiksu.

Silver Surfer to bardzo udany pod każdym względem komiks. Rysunki są świetne, scenariusz angażujący i przemyślani, a bohaterowie bardzo ciekawi i wzbudzający sympatię. Dzieło Slotta i państwa Allred to dla mnie jedno z największych pozytywnych zaskoczeń tego roku.

Bardzo ciepły i wzruszający komiks. Trochę komedia romantyczna w wersji superhero. Biorąc pod uwagę fakt, że nigdy nie byłem fanem ani Silver Surfera, ani Fantastycznej Czwórki, po komiks sięgałem z pewną rezerwą. Do przeczytania tego dzieła zachęciły mnie pozytywne opinie i genialne rysun...

Rozwiń

Zwiń

Drugi tom Silver Surfera to zwieńczenie runu Dana Slotta. Uważam, że Amerykanin od początku do końca wiedział co i w jaki sposób chce opowiedzieć. Nic nie było przypadkowe. Bardzo cieszy mnie konsekwencja w narracji. Uważam, że zakończenie stanowi fantastyczną puentę. Przygoda Dawn i Sulver Surfera to jeden z najlepszych romansów w historii komiksu. Zakończenie uważam za słodko-gorzkie (z lekką przewagą słodszych nut smakowych). Całość oceniam bardzo pozytywnie. Świetny run, genialna warstwa graficzna, piękna i wzruszająca relacja między dwojgiem bohaterów. Czego chcieć więcej? Nic tylko kupować i czytać!

Drugi tom Silver Surfera to zwieńczenie runu Dana Slotta. Uważam, że Amerykanin od początku do końca wiedział co i w jaki sposób chce opowiedzieć. Nic nie było przypadkowe. Bardzo cieszy mnie konsekwencja w narracji. Uważam, że zakończenie stanowi fantastyczną puentę. Przygoda Dawn i Sulve...

Rozwiń

Zwiń

Tom 8 i 9 to (według mnie) najlepszy Punisher jakiego dało nam komiksowe medium. Interpretacja Jasona Aarona to dzieło wręcz wybitne. Nie mogłem oderwać się od lektury, ciągle analizowałem kolejne zaskakujące wydarzenia i arcyciekawe pomysły scenarzysty. Do tej pory nie mogę się pozbierać po tym, co odkrył Bullseye. Aaron całkowicie przedefiniował genezę Franka. Rewelacyjna historia.

Tom 8 i 9 to (według mnie) najlepszy Punisher jakiego dało nam komiksowe medium. Interpretacja Jasona Aarona to dzieło wręcz wybitne. Nie mogłem oderwać się od lektury, ciągle analizowałem kolejne zaskakujące wydarzenia i arcyciekawe pomysły scenarzysty. Do tej pory nie mogę się pozbierać ...

Rozwiń

Zwiń