Zupełnie się nie spodziewałam, że Saga o Potworze z Bagien to będzie TAKA historia! Wprawdzie Alana Moore’a znam z jego innych dzieł i nigdy nie narzekałam na jakość jego pomysłów, a jednak wydaje mi się, że Swamp Thing w pewnym sensie przewyższa wszystko, co do tej pory od niego przeczytałam. Po części jest to zapewne sprawa fabuły, która jest niby dość prosta, a jednak przedstawia złożone problemy i skomplikowane charaktery bohaterów. Jest to też kwestia samej fantastycznej głównej postaci – Potwora z Bagien, po której spodziewałam się znacznie bardziej stereotypowych, jak na potwora, czynów.

👾 Fabuła i postacie

Prościej być nie mogło. Alec Holland to naukowiec badający specyficzne chemikalia. Holland ginie w pożarze. Po jakimś czasie następuje “jego” zmartwychwstanie w innej formie – ciele, które powstało w nadnaturalny sposób z mieszanki chemii i ziemi. Powstaje Potwór z Bagien, który posiada wspomnienia Aleca. Ale jeśli nie czytaliśmy poprzednich tomów jeszcze tego nie wiemy. Szczegółów dowiadujemy stopniowo.

Najpierw Potwór jest uśpiony i schwytany. Później eksperymenty na nim ujawniają niewiarygodną prawdę. Wcale nie jest tym, za kogo się do tej pory uważał. W szoku ucieka z więzienia i zaczyna swoją wędrówkę po wiedzę i prawdę.

👾 Saga o Potworze z Bagien

Żeby dobrze zrozumieć kontekst trzeba wiedzieć, że to nie Moore stworzył postać Potwora. Zanim rysownik zabrał się do tworzenia swojej części jego historii, podłoże pod jego dzieło stworzyli Len Wein i Bernie Wrightson, którzy wymyślili całą tę historię. Moore ją “tylko” pociągnął dalej. Nie czytałam wcześniejszych komiksów, ale potrafię sobie wyobrazić mniej więcej, o czym są. W pewnym momencie zaczęły tracić popularność i wtedy cały na biało wszedł Moore.

Rysownik stworzył historię tak, że żeby pojąć jego wizję, nie trzeba znać tomów poprzednich oryginalnych twórców świata bagien. Moore meandruje, zwodzi i opowiada historię Hollanda poniekąd na nowo. Proponuje coś świeżego. Zachęca do wsiąknięcia w proponowaną historię. Nie wydaje się ona ani wtórna, ani plastikowa, czy sztuczna.

Moore wykorzystuje wątek dramatycznego poszukiwania swojego ja, rozszczepienia osobowości człowieka i potwora, niezwykle inteligentnej i samo-świadomej istoty. Opowieść wzbudza emocje porównywalne do najlepszych powieści, czy filmów.

👾 Życzliwy żywiołak

Najbardziej zaskoczyło mnie to, że ten “potwór” jest istotą o życzliwych intencjach. W żadnym wypadku nie jest zły. Nie chce krzywdzić, wręcz przeciwnie, pomaga ratować. Co więc czyni człowieka człowiekiem? Ludzkie ciało, czy ludzkie postawy?

Nawiasem mówiąc Swamp Thing był potężny! Władał żywiołem ziemi (żywiołak) i był w stanie zejść do piekła, o czym opowiada jeden z epizodów. Po starciu ze swoim największym wrogiem – Arcanem, Potwór schodzi tam żeby uratować kobietę, którą kocha, Abby.

Moore zdecydowanie wiedział jakie popularne motywy wykorzystać w swoich historiach. A przede wszystkim jak to zrobić. Jego wizja nieba, czyśćca, czy piekła… To, jak pisał Gaiman we wstępie, to była podróż Dantego.

👾 Rysunek za 1000 słów

Treść to jedno, ale są jeszcze rysunki. I to jest dopiero forma! Czasami wystarczy jeden rysunek za tysiąc słów. Tak właśnie jest tutaj. Wspaniałe, kreatywne kadry, zaskakujące. Końcowa scena, gdy Abby po raz pierwszy zjada “owoc miłości” jest wspaniała, symboliczna, plastyczna, jak prawdziwy trip po halucynogenach.

Pozostałe postacie także są cudowne – wspaniale mówiący rymem demon uważający się za pół-człowieka, czy strażnik wejścia do piekła, który wpuszcza ulubieńca mimo zasad…

Trochę żałuję że kobiety tu są tak słabo zarysowane, ale pal to licho. Nie wszystkie historie koniecznie muszą być inkluzywne, chociaż jak na tamte czasy Moore i tak miał w sobie dużo współczesnej wrażliwości. Bo warto pamiętać, że Saga o Potworze z Bagien Moore’a zaczęła powstawać w 1983, a więc na trochę przed modą na silne postaci kobiece.

To jeden z pierwszych komiksów, który wykorzystuje znane motywy, przerabiając je na swój sposób. Dante, Abel i Kain, piekło, żywiołak, czy piękna i bestia. Pierwszy tom to wspaniała przygoda i doskonała zachęta do przeczytania kolejnych, które wcale jej nie ustępują.

Zupełnie się nie spodziewałam, że Saga o Potworze z Bagien to będzie TAKA historia! Wprawdzie Alana Moore’a znam z jego innych dzieł i nigdy nie narzekałam na jakość jego pomysłów, a jednak wydaje mi się, że Swamp Thing w pewnym sensie przewyższa wszystko, co do tej pory od niego przeczytałam. Po części jest to zapewne sprawa fabuły, która jest niby dość prosta, a jednak...

Świetne. W wydaniu WKKDC niestety jeden z numerów jako dodatek opublikowany na końcu w części pierwszej, za co -1 dla tego wydania.

Świetne. W wydaniu WKKDC niestety jeden z numerów jako dodatek opublikowany na końcu w części pierwszej, za co -1 dla tego wydania.

Alan Moore to komiksowy geniusz. Nigdy mnie nie zawodzi. I tym razem jego dzieło zafundowało mi cudownym rollercoaster pełen fascynującej grozy, gęstej tajemniczej atmosfery oraz czasem wręcz iście kwasowych podróży. Koncept postaci Potwora z Bagien wydaje się wręcz banalnie prosty, ale to właśnie tym bardziej potwierdza geniusz Moore'a, bo wykorzystuje właśnie tego bohatera do stworzenia jednej z najoryginalniejszych opowieści ze świata DC. A ten fantastyczny scenariusz łączy się z przepięknymi ilustracjami. Komiks zachwyca wizualiami oraz szalonymi pomysłami na przedstawianie pewnych wydarzeń na kartkach papieru.

Btw podróż po zaświatach jest absolutnie jedną z najlepszych w historii popkultury, a ta niespodziewana kwasowa i zanurzona w niezliczonej ilości wizualnych metafor scena seksu po prostu wbiła mnie w fotel podczas czytania. Masterpiece <3

Alan Moore to komiksowy geniusz. Nigdy mnie nie zawodzi. I tym razem jego dzieło zafundowało mi cudownym rollercoaster pełen fascynującej grozy, gęstej tajemniczej atmosfery oraz czasem wręcz iście kwasowych podróży. Koncept postaci Potwora z Bagien wydaje się wręcz banalnie prosty, ale to właśnie tym bardziej potwierdza geniusz Moore'a, bo wykorzystuje właśnie tego...

Do samej historii podszedłem z lekka rezerwa - bo nie do konca wiedzialem jak "postac z bagien" jest w stanie stworzyc interesujaca historie. Ostatecznie troche sie mylilem... - ale i troche mialem racji. Historie w tomie 1 tworza na tyle integralna calosc, ze nie do konca jestem pewien czy sa mi potrzebne tomy 2 i 3 (ale oczywiscie juz zakupione:) ). Jestem bardzo ciekaw czy forma sie nie wyczerpie dalej...

Sama zawartosc tomu 1 jest jednak na tyle przemyslanie napisana, ze bardzo fajnie sie to czyta (pomimo tego ze nie bylem w stanie sie utozsamic z samym glownym bohaterem). Najwiekszy cios/zlapanie za serce stanowia pierwsze 3/4 zeszyty - pozniej troche mialem wrazenie ze sam Potwor z Bagien jest pretekstem do opowiadania innych historii - ktore moglyby funkcjonowac idealnie zamieniajac go na co cos/kogos innego.

Takze pierwszy tom polecam z calego serca - ale troche sie obawiam co znajde w pozostalych tomach i czy forma mi sie nie przeje.

Do samej historii podszedłem z lekka rezerwa - bo nie do konca wiedzialem jak "postac z bagien" jest w stanie stworzyc interesujaca historie. Ostatecznie troche sie mylilem... - ale i troche mialem racji. Historie w tomie 1 tworza na tyle integralna calosc, ze nie do konca jestem pewien czy sa mi potrzebne tomy 2 i 3 (ale oczywiscie juz zakupione:) ). Jestem bardzo ciekaw...

Kupiłem zachęcony rewelacyjnym serialem. Otworzyłem i przez długi czas miałem problem by przebrnąć przez chociażby dwadzieścia stron. Dosyć archaiczna narracja skutecznie zatrzymywała mnie przed dalszą lekturą. W końcu się przełamałem i nie żałuję. Co jakiś czas przerywałem lekturę głośnym WTF

Kupiłem zachęcony rewelacyjnym serialem. Otworzyłem i przez długi czas miałem problem by przebrnąć przez chociażby dwadzieścia stron. Dosyć archaiczna narracja skutecznie zatrzymywała mnie przed dalszą lekturą. W końcu się przełamałem i nie żałuję. Co jakiś czas przerywałem lekturę głośnym WTF

Moore wielkim scenarzystą jest. Saga słynnym dziełem jest. No, ale do mojej biblioteki nie trafi.
To dobry komiks, choć widać po nim upływ czasu i zanurzony jest jednak w latach 80tych.
Potwór jako bohater jest jak dla mnie zbyt bierny, a wątek romantyczny zbyt letni. Podoba się początek, niektóre przygody, miejsca, czy pomysły. Ale trochę za dużo to superbohaterowego rozwiązywania wątków.

Do tego kreska nieco zbyt archaiczna jak na mój gust (choć okładki przypominające stare horrory fajne).
Przeczytam dalsze części, ale póki co fanem nie zostałem.

Moore wielkim scenarzystą jest. Saga słynnym dziełem jest. No, ale do mojej biblioteki nie trafi.
To dobry komiks, choć widać po nim upływ czasu i zanurzony jest jednak w latach 80tych.
Potwór jako bohater jest jak dla mnie zbyt bierny, a wątek romantyczny zbyt letni. Podoba się początek, niektóre przygody, miejsca, czy pomysły. Ale trochę za dużo to superbohaterowego...

Na samym początku mamy wstęp przybliżający genezę powstania komiksu o tytułowym Potworze z Bagien i jak sama postać została wymyślona. Dzięki niemu dowiedziałem się wielu nowych rzeczy, ale jednocześnie bardzo się zdziwiłem, że w pierwszym tomie Sagi o Potworze z Bagien mamy zeszyty dopiero od 21 numeru, a nie od pierwszego. Nie byłem zatem pewny, czy na pewno zrozumiem przedstawione tutaj historie, nie znając tych wcześniejszych. Okazało się jednak, że moje obawy były zupełnie bezpodstawne. Już bowiem w drugim zeszycie, czyli tak naprawdę w 22, Alan Moore przedstawia dokładną genezę powstania Potwora z Bagien, a w kolejnych mamy okazję coraz lepiej poznać głównego bohatera i nie tylko.

W Sadze o Potworze z Bagien jest stosunkowo dużo tekstu (nie licząc dialogów) w porównaniu do tych komiksów, które do tej pory czytałem. Ma to jednak swój cel i nie jest przypadkowe. Tworzy to bardzo unikalny i ciekawy styl narracji, dzięki któremu dowiadujemy się wielu informacji o postaciach, ich uczuciach i ogólnej atmosferze. W dużej mierze są to myśli bohaterów przeżywających dylematy i rozterki, które zostały napisane bardzo ciekawym, często poetyckim językiem, co nadaje całemu komiksowi niezwykłego charakteru. Dopełnieniem jest strona wizualna i świetne rysunki Stephena Bissette’a, Johna Totlebena, Dana Day'a i innych. Pomimo upływu wielu lat wciąż robią duże wrażenie.

Tytułowy bohater jest to postać złożona, która miewa rozterki, szuka własnego miejsca na świecie, a jednocześnie jest gotowa ratować swoich przyjaciół z narażeniem własnego życia. Nie jest to bezrozumny potwór, lecz czująca, myśląca i inteligentna istota, która próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Jest bardziej ludzki niż niejeden człowiek i nie sposób go nie polubić i nie śledzić z uwagą kolejnych jego przygód. Ponadto, w komiksie znajdziemy także rozważania dotyczące człowieczeństwa oraz tego, co je wyznacza, jak również dotyczące ekologii, degradacji środowiska i wpływu człowieka na przyrodę. Tematyka jakże aktualne w obecnych czasach i co ważne, Alan Moore nie narzuca niczego czytelnikowi, lecz skłania go do własnych przemyśleń.

Pierwszy tom Sagi o Potworze z Bagien jest znakomitym komiksem, który czytałem z prawdziwą przyjemnością. Pomimo że Alan Moore zaczął pisać scenariusz dopiero od 21 zeszytu, to wcale nie trzeba znać poprzednich, ponieważ autor stopniowo wszystko wyjaśnia. Polecam!

https://hrosskar.blogspot.com/2020/05/saga-o-potworze-z-bagien-tom-pierwszy.html

Na samym początku mamy wstęp przybliżający genezę powstania komiksu o tytułowym Potworze z Bagien i jak sama postać została wymyślona. Dzięki niemu dowiedziałem się wielu nowych rzeczy, ale jednocześnie bardzo się zdziwiłem, że w pierwszym tomie Sagi o Potworze z Bagien mamy zeszyty dopiero od 21 numeru, a nie od pierwszego. Nie byłem zatem pewny, czy na pewno zrozumiem...

,,Saga o Potworze z Bagien" Alana Moora jest jednym z najdoskonalszych komiksów jakie kiedykolwiek czytałem. Choć przeczytałem tylko pierwszy tom jakoś rok temu to nadal pamiętam emocję jakie towarzyszyły mi podczas lektury. Strach, współczucie, złość, niemoc, wzruszenie - wszystkie to możecie znaleźć w dziele Moora. Komiks porusza naprawdę intrygujące zagadnienia egzystencjalne takie jak co to znaczy być człowiek, jak można wyzbyć się człowieczeństwa. Oprócz tego scenarzysta przemyca bardzo dużo przemyśleń dotyczące ekologii oraz jej zagrożeń. Doskonały scenariusz Alana Moora nie mógłby odpowiednio wybrzmieć bez kapitalnej warstwy wizualnej autorstwa Stephena Bissette oraz Johna Totlebena. Rysunki oraz kolory utrzymywane są w stylistyce horrorowej. Są bardzo oniryczne oraz przyciągające dla Czytelnika. Bardzo często łapałem się na tym, że zamiast czytać przeglądałem i wchłaniałem komiks. ,,Saga o Potworze z Bagien" to nie komiks - to zjawisko, które chwyta za gardło i nie chce puścić do ostatniej strony. Już czas, abym zabrał się za kolejny tom. Już się boję co autorzy mogą mi jeszcze zaoferować.

,,Saga o Potworze z Bagien" Alana Moora jest jednym z najdoskonalszych komiksów jakie kiedykolwiek czytałem. Choć przeczytałem tylko pierwszy tom jakoś rok temu to nadal pamiętam emocję jakie towarzyszyły mi podczas lektury. Strach, współczucie, złość, niemoc, wzruszenie - wszystkie to możecie znaleźć w dziele Moora. Komiks porusza naprawdę intrygujące zagadnienia...

Pulpa z głębią. Tytułowy potwór i jego egzystencjalne rozterki ukazane są bardzo dobrze. ale menażeria jego przeciwników wywołuje raczej uśmiech politowania i skojarzenia z tanimi horrorami. Z jednej strony jest to fajne nawiązanie do klasyki gatunku z drugiej nie można ich traktować zbyt poważnie.

Pulpa z głębią. Tytułowy potwór i jego egzystencjalne rozterki ukazane są bardzo dobrze. ale menażeria jego przeciwników wywołuje raczej uśmiech politowania i skojarzenia z tanimi horrorami. Z jednej strony jest to fajne nawiązanie do klasyki gatunku z drugiej nie można ich traktować zbyt poważnie.

Pierwsza część Potwora z Bagien była wyjątkowa, jednak druga to jest mistrzostwo!
Swamp Thing pogodził się z faktem, że nie jest i nigdy nie był człowiekiem, jednak nie przeszkadza to w relacji z Abby.
Potwór pozwala nazywać się Alec, a Abby zbliża się do niego coraz bardziej. Do świata żywych wraca Arcana, wuj Abby, który przywraca do życia zmarłych. Powoli zatruwa umysł kobiety, a ta popada w obłęd i traci zmysły przez koszmary.
Doskonale napisana historia romantyczna pomiędzy Swamp Thingiem, a Abby, świetny czarny charakter i w mojej opinii najlepsza scena w komiksach - podróż Potwora z bagien przez kręgi piekieł! Do tego kilka mniej znanych postaci z uniwersum DC to dodatkowy plus. Świetny komiks!

Pierwsza część Potwora z Bagien była wyjątkowa, jednak druga to jest mistrzostwo!
Swamp Thing pogodził się z faktem, że nie jest i nigdy nie był człowiekiem, jednak nie przeszkadza to w relacji z Abby.
Potwór pozwala nazywać się Alec, a Abby zbliża się do niego coraz bardziej. Do świata żywych wraca Arcana, wuj Abby, który przywraca do życia zmarłych. Powoli zatruwa umysł...