Amerykański rysownik komiksowy, specjalizujący się w rysunku erotycznym, znany z magazynu komiksowego Heavy Metal. Urodził się na farmie w Anderson, Missouri, w Stanach Zjednoczonych. Studiował na Kansas City Art Institute, gdzie w 1965 zdobył dyplom licencjata (Bachelor of Fine Arts). Po krótkiej przygodzie z animacją, w 1970 roku Corben zajął się komiksem undergroundowym, ilustrując komiksowe horrory dla wydawnictwa Warren Publishing. W 1975, Corben rozpoczął ilustrowanie historii dla francuskiego magazynu Métal Hurlant, którego twórcami były inne znane postacie świata komiksowego, jak Moebius, Druillet, i Dionnet. Kontynuował swoją pracę dla amerykańskiej wersji czasopisma publikowanej pod tytułem Heavy Metal. W 1976 roku stworzył komiks pt. Bloodstar, będący adaptacją powieści Roberta E. Howarda. Stworzył w ten sposób jedną z pierwszych opowieści graficznych (graphic novel) w historii komiksu. Pośród historii pisanych dla Heavy Metal, najbardziej znana jest seria fantasy pt. Den. Protagonistą powieści jest młody, chorobliwie szczupły, zakompleksiony chłopak, który dostaje się do innego świata zwanego Neverwhere. W magicznym, pełnym ponętnych, nagich kobiet świecie, bohater zostaje obdarzony potężną muskulaturą i ma różne przygody, zabarwione silnym erotyzmem. Corben tworząc świat komiksu, czerpał inspirację z prac Roberta E. Howarda, Edgara Ricea Burroughsa, oraz H.P. Lovecrafta. Powstał film animowany pt. Heavy Metal, luźno bazujący na podstawie komiksu. Ze względu na, wszechobecne w twórczości Corbena, treści związane z seksem, jest on często oskarżany o rysowanie pornografii. Z zarzutami sam autor się nie zgadza i stara się od nich odciąć (na przykład przy okazji wywiadu w czasopiśmie HM[1]). Prace komiksowe Corbena były wielokrotnie nagradzane, min. dwukrotnie Shazam Award w 1971 roku (Outstanding New Talent),i w 1973 roku (Superior Achievement by an Individual). Inne nagrody to: C.I.N.E. Golden Eagle, oraz nagroda Japan Cultural Society za krótki film animowany Newerwhere z 1968 roku. Poza komiksami i filmami animowanymi, Corben wykonał min. okładki do płyt Bat out of Hell Meat Loafa, Bad for Good Jima Steinmana; plakat filmowy (oparty na rysuknu Neala Adamsa) do filmu Briana De Palmy Phantom of the Paradise. W 2005 roku Corben współtworzył, wraz z Robem Zombie i Stevem Nilesem, serie komiksową Bigfoot. Wydawnictwo IDW Publishing wydało trzy części tego tytułu. W komiksie widać ewolucję tematów podejmowanych przez Corbena, opowiada on historie młodego chłopaka, który doświadcza brutalnego morderstwa swoich rodziców, dokonanego przez tytułowego Bigfoota. Cobren pracuje też dla głównonurtowych wydawnictw komiksowych. Dla Marvela ilustrował min. przygody Ghost Ridera, w ramach imprintu Marvel MAX zajął się mini serią Haunt of Horror w której adaptuje klasyczne horrory (Edgara Allana Poea, oraz H.P. Lovecrafta) do postaci komiksowej.http://www.corbenstudios.com/
Byłem przygotowany na średniawkę i odcinanie kuponów, a tymczasem pierwsze i ostatnie opowiadanko z tego albumu to dla mnie jedne z lepszych pojedynczych historyjek z Hellboyem. Środek - cały wątek w Meksyku - nieco mnie znużył. Żałuję jednak, że nie przeczytałem tego tomu przed "Hellboyem w piekle", bo przynajmniej miałbym szerszy kontekst potrzebny do zrozumienia kilku elementów finału. Ale tak czy siak - moja przygoda z piekielnym chłopcem właśnie dobiega końca i w sumie, mimo marudzenia, nie żałuję poświęconego czasu. Kolejny klasyk odhaczony, można robić miejsce na półce na coś bardziej w moim guście.
https://www.instagram.com/polishpopkulture/
"Duchy zmarłych" to ilustrowana antologia wybranych dzieł Edgara Alana Poe, utrzymana w klimacie weird fiction. Jak wskazano w obszernym prologu, adaptacja wierszy tego autora daje większe możliwości niż zilustrowanie opowiadań. Poezja koncentruje się bowiem na wrażeniach, ideach, emocjonalności lub stanie umysłu, co daje twórcy pewną swobodę przy konstrukcji fabularnego tła.
Nim przejdę do prezentacji poszczególnych opowiadań, słowo o szacie graficznej. Plansze Corbena są artystyczną całością, w której wizualna narracja kierowana jest do dużego, pierwszego kadru. Wszystkie zawarte w nim elementy pełnią jakąś funkcję, będąc nośnikiem informacji lub emocji. Każdy rysunek, cień lub onomatopeja współtworzy niepokojące doznania. Postacie przedstawiono groteskowo, wszak to komiks. Rysownik bawi się konceptem, doskonale buduje nastrój i oddaje gotycką wrażliwość charakteryzującą Poego za pomocą plam, światłcienia i kolorystyki. Atmosfera z pogranicza światów oraz zaskakujące twisty powinny przypaść do gustu nie tylko fanom komiksu, ale również wielbicielom horroru.
Antologię rozpoczyna wiersz E.A. Poe zilustrowany monochromatyczną wizją pogrzebu.
W samotności
Solomon opowiada ukochanej nawiedzający go koszmar. Oto tuła się we śnie po zaświatach, spotykając bliskich, którzy go nie rozpoznają. Być może w tej opowieści jest więcej prawdy niż fikcji. Być może on sam jest upiorem.
Miasto w morzu
Kapitan kupieckiego statku zmierzającego do Luizjany przegrywa walkę z gwałtownym sztormem. Chcąc ratować okręt, podejmuje decyzję o pozbyciu się ładunku. Przeszło trzydzieści ton siły przemysłowej i domowego inwentarza idzie pod wodę. Pomimo to statek tonie. Kapitana ratuje mężczyzna w niewielkiej łódce i pozostawia w tajemniczym miejscu - mieście na morzu. Tam odbywa się sąd zakapturzonych istot nad kapitanem. Zarzuca mu się zbrodnię przeciwko ludzkości, bowiem wspomniana siła przemysłowa była w istocie afrykańskimi niewolnikami.
Uśpiona
Opowieść o sprawiedliwości, która dosięga nielojalnego męża, skłania do refleksji nad istotą kłamstwa, obłudy i rasowej segregacji.
Spotkanie
Roman i Afrodyta, niegdyś szczęśliwi kochankowie, z inicjatywy kobiety zakończyli związek. Roman nie mógł dać jej bogactwa ani pozycji społecznej, których wymagała. Afrodyta wyszła za mąż za księcia i spełniła marzenie o wysokim statusie, ale małżeństwo okazało się nieszczęśliwe. Kobieta uzależniła się od narkotyków. Spotkanie po latach z Romanem poprzedza dramatyczny wypadek. Książęcy potomek, niemowlę, wpadłszy do głębokiej wody, zostaje uratowany przez byłego kochanka matki. Przypadkowa rozmowa budzi w Romanie wspomnienia i refleksje nad przegranym życiem.
Berenice
Grotestkowa opowieść o obsesji bohatera na punkcie zębów zmarłej ukochanej przyprawia o dreszcze. Bohater, zatraciwszy umiejętność odróżnienia jawy od snu, popełnia czyny niezrozumiałe dla społeczności.
Morella
Małżeństwo Myrona z Morellą opiera się w równej mierze na miłości i nienawiści. Mężczyźnie tak bardzo przeszkadzają okultystyczne zainteresowania żony, że postanawia od niej odejść. Niespodziewanie jednak małżonka umiera, przekazawszy wcześniej informację o rychłym przybyciu córki. Błogosławi ich związkowi. Na krótko po pogrzebie do rezydencji przybywa Orella, łudząco podobna do matki. Owładnięty pożądaniem Myron nie wie, że uczestniczy w spisku.
Cień
Od tygodni ziemię spowija mrok. Brak słońca uważany jest za karę wymierzoną przez bogów po spaleniu jednej z wiosek przez grupę wojowników. Stypa po śmierci jednego z mężczyzn przeradza się w rzeź, gdy mrok, przybrawszy demoniczne kształty, atakuje ludzi.
Zagłada domu Usherów
Mężczyzna o imieniu Allan zostaje wezwany do rezydencji przyjaciela. Usytuowany na odludziu dom niemalże tonie we mgle. Pan Usher maluje groteskowe obrazy śmierci, jednak większość czasu poświęca portretowaniu siostry. Pewnego dnia pozująca Madeline umiera nagle. Rozwiązanie zagadki domu Usherów okaże się makrabryczne.
Człowiek z tłumu
Cierpiący na nerwicę mężczyzna odpoczywa w kawiarni Elite. Obserwacja tłumu za oknem przekonuje go, że skrywane przez człowieka tajemnice są wymalowane na jego twarzy. Niespodziewane spotkanie z dziwnym brodaczem zweryfikuje dotychczasowe przekonania bohatera.
Zabójstwo przy rue Morgue
Akcja opowiadania osadzona została w Paryżu lat czterdziestych XIX wieku. W mieszkaniu na jednej z ulic dochodzi do makabrycznej zbrodni. Detektywi, których metody śledcze przywodzą na myśl Sherlocka Holmesa i doktora Watsona, rozpoczynają dochodzenie. Szybko odnajdują drugiego trupa i wpadają na trop winowajcy. Co istotne, bohaterowie Poego zaistnieli w literaturze wcześniej niż przytoczona postać wielkiego detektywa. W finale historii symbolicznie dokonuje się sprawiedliwość.
Zdobywca czerw
Pułkownik Mann z zimną krwią morduje żonę i jej kochanka. Rodzinie opowiada historię o ich rzekomej ucieczce. Spotkawszy osobliwych aktorów, postanawia zorganizować dla bliskich spektakl. Nazajutrz odbywa się przedstawienie "Hamleta", w którym główne role grają pacynki, nawiązując do podwójnego morderstwa. Dzięki zastosowaniu szkatułkowej struktury, szekspirowski majstersztyk zyskał nową odsłonę.
Maska czerwonego moru
Grupa arystokratów usiłuje uchronić się przed zarazą. Stosują izolację, folgując cielesnym uciechom. Znamienna jest scena, w której król trwoni pieniądze na kaprysy dworu, zamiast poprawić warunki bytowe poddanych.
Przedwczesny pogrzeb
Gdy pałający lubieżnymi żądzami Lucjan spotyka się z Victorią, ta odmawia zbliżenia, żądając ślubu. Mężczyzna nie zamierza się żenić. W jego głowie kiełkuje szaleńczy pomysł: podaje dziewczynie narkotyk, wskutek czego zapada ona w letarg do złudzenia przypominający śmierć. W noc po pogrzebie Lucjan zakrada się na cmentarz i wykopuje zwłoki ukochanej, próbując z nimi współżyć. Odzyskawszy świadomość, Victoria ucieka. Karą dla mężczyzny będzie pochowanie go żywcem. Uznany za zmarłego, podobnie jak wcześniej Victoria, mężczyzna zbudzi się w trumnie. Bliżej finału opowieść przeradza się w koszmarne majaki.
Kruk
Po śmierci ukochanej Arnold zaszywa się w domu. Widzi rzeczy, których nie ma. Prawdopodobnie postradał z rozpaczy zmysły. Gdy przez okno wlatuje ogromny kruk, Arnold będzie zmuszony walczyć o własne życie.
Beczka Amonitllando
Schorowany, bajecznie bogaty starzec zaprasza małżonkę zaginionego przed laty przyjaciela do krypty. Wyznaje jej tajemnicę okrutnego morderstwa sprzed lat dokonanego z zemsty. Mąż kobiety został żywcem zamurowany.
Antologia powinna przypaść do gustu entuzjastom różnych gatunków sztuki, nie tylko komiksu. Dla wielbicieli twórczości Poego będzie ona przykładem ciekawej interpretacji, miejscami poszerzonej o wytwory wyobraźni Corbena. Lekturę wieńczy galeria okładek.
Szczegóły techniczne:
Adaptacja i rysunki: Richard Corben
Kolory: Richard Corben i Beth Corben Reed
Tłumaczenie: Marek Starosta
Wydawnictwo: Mucha Comics
Data premiery: 23-02-2021
Liczba stron: 224
Format: 180x275 mm
Oprawa: twarda
Papier: kredowy
Druk: kolor
ISBN 978-83-66589-29-2