Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniała historia o tym jak wydarzenia jednej nocy oraz zeznania dziecka, które uwierzyło w to co niedoświadczony umysł mu podsyłał, mogą zrujnować niewinnemu człowiekowi życie. Jak wiele można odebrać innemu człowiekowi wypowiadając na głos swoje myśli, które nie są słuszne.
Briony, jedna z głównych bohaterów, bardzo mnie irytowała, do ostatniej części. Może i zrozumiała zbrodnię, którą popełniła, ale nie sprawiało to, że zyskała w moich oczach. Jej czynu nie usprawiedliwiał jej ówczesny wiek. Skrzywdziła niewinnego człowieka.
Robbie, drugi główny bohater, mój ulubiony z całej powieść, któremu kibicowałam z całego serca; który został skrzywdzony w jeden z najgorszych sposobów, oraz który zapłacił największą cenę z możliwych. Młody człowiek, który chciał się uczyć, coś osiągnąć został skazany na więzienie i wojnę.
Czułam ogromny gniew kończąc pierwszą część "Pokuty". Bezsilność.
"Pokuta" to książka, która może zmienić patrzenie na świat, dać do myślenia. Pokazuje ona, w okrutny sposób, że to co mówimy może zrujnować komuś życie. Trzeba uważać na wypowiadane przez nas słowa.
Jedna z moich ulubionych książek.

Wspaniała historia o tym jak wydarzenia jednej nocy oraz zeznania dziecka, które uwierzyło w to co niedoświadczony umysł mu podsyłał, mogą zrujnować niewinnemu człowiekowi życie. Jak wiele można odebrać innemu człowiekowi wypowiadając na głos swoje myśli, które nie są słuszne.
Briony, jedna z głównych bohaterów, bardzo mnie irytowała, do ostatniej części. Może i...

Interesującym zabiegiem, który zastosował Markus Zusak było uczynienie Śmierć narratorem. Zazwyczaj jeżeli mamy do czynienia ze śmiercią w kulturze jest ona przedstawiana jako kobieta, natomiast autor "Złodziejki książek" wykreował ją jako mężczyznę, który ma serce i jest zmęczony swoim zajęciem.
W książce jest dużo ciekawych bohaterów z poruszającymi historiami. Okazanie pomocy czy człowieczeństwa wobec Żyda jest traktowane jako przestępstwo, zły gest, hańbę dla rodziny, Niemców i rasy aryjskiej. Jednak Hans Hubermann jest przykładem na to, że pomimo zagrożenia niesionego przez taki gest, w czasie wojny można pozostać człowiekiem i uratować resztki człowieczeństwa.
Zaczynając książkę o wojnie trzeba się spodziewać, że wielu bohaterów umrze. Tak było i tym razem. Nie sądziłam, że aż tak się do nich przywiążę.
Już dawno nie czytałam książki, która poruszyła mnie do takiego stopnia.

Interesującym zabiegiem, który zastosował Markus Zusak było uczynienie Śmierć narratorem. Zazwyczaj jeżeli mamy do czynienia ze śmiercią w kulturze jest ona przedstawiana jako kobieta, natomiast autor "Złodziejki książek" wykreował ją jako mężczyznę, który ma serce i jest zmęczony swoim zajęciem.
W książce jest dużo ciekawych bohaterów z poruszającymi historiami. Okazanie...

Czytając opowieść zawartą w tej książce ciężko uwierzyć, że człowiek jest w stanie przeżyć coś tak okropnego. Ale prawdopodobnie chęć życia pozwala wyzwolić zasoby siły, o których nie mieliśmy pojęcia.
Przykro czyta się wspomnienia ludzi, którzy przeżyli piekło na ziemi wiedząc, że wszystko co opisują działo się naprawdę, że ludzie, którzy ich traktowali w ten sposób wcale nie są ludźmi.

Czytając opowieść zawartą w tej książce ciężko uwierzyć, że człowiek jest w stanie przeżyć coś tak okropnego. Ale prawdopodobnie chęć życia pozwala wyzwolić zasoby siły, o których nie mieliśmy pojęcia.
Przykro czyta się wspomnienia ludzi, którzy przeżyli piekło na ziemi wiedząc, że wszystko co opisują działo się naprawdę, że ludzie, którzy ich traktowali w ten sposób wcale...