Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna pozycja!

Świetna pozycja!

Historia trochę "przecukrzona", bohaterce wszystko układa się jak w bajce o Kopciuszku. W prawdziwym życiu niestety takie historie się nie zdarzają, ale po książkę warto sięgnąć.

Historia trochę "przecukrzona", bohaterce wszystko układa się jak w bajce o Kopciuszku. W prawdziwym życiu niestety takie historie się nie zdarzają, ale po książkę warto sięgnąć.

"Perfekcjonista" był świetny, ale "Dobrzy ludzie muszą umrzeć" jest jeszcze lepszą książką. Drugi tom wciąga już od pierwszej strony i ciężko jest się od niego oderwać. Fabuła jest dobrze przemyślana i wszystko składa się w logiczną całość. Ktoś w Edynburgu morduje osoby które działają społecznie. W okropny sposób zostaje zamordowany wolontariusz, pielęgniarka, bibliotekarz, nauczycielka, a w końcu ktoś porywa lizakową panią i prawniczkę. Na szczęście Luc i Ava z małym wsparciem są niezawodni.
Duży plus za to, że autorka pomiędzy główny wątek kryminaly wplata małe ilości prywatnych spraw głównych bohaterów, powoli je dozuje, przez co nie dominują one powieści.
Nie mogę doczekać się kolejnego tomu przygód Luca i Avy.

"Perfekcjonista" był świetny, ale "Dobrzy ludzie muszą umrzeć" jest jeszcze lepszą książką. Drugi tom wciąga już od pierwszej strony i ciężko jest się od niego oderwać. Fabuła jest dobrze przemyślana i wszystko składa się w logiczną całość. Ktoś w Edynburgu morduje osoby które działają społecznie. W okropny sposób zostaje zamordowany wolontariusz, pielęgniarka,...

Jestem wielką fanką duetu Chyłka - Zordon, ale uważam że autor już dawno powinien zakończyć cykl, bo z tomu na tom jest coraz gorzej. Historia w Oskarżeniu jest jakby naciągana i napisana na siłę, na kolanie. W ogóle ciężko się połapać o co tak naprawdę chodzi w całej sprawie, a rozwiązanie pojawia się znikąd.
Co do bohaterów to jak można było tak doświadczyć powszechnie lubianych Zordona i Chyłkę? No i odnoszę wrażenie że chyba już wszyscy główni bohaterowie Mroza stoczyli się na dno - są albo pijakami albo ćpunami - Chyłka wpadła w alkoholizm, Forst ćpał, a Zordon w Oskarżeniu eksperymentuje z jednym i drugim.

Jestem wielką fanką duetu Chyłka - Zordon, ale uważam że autor już dawno powinien zakończyć cykl, bo z tomu na tom jest coraz gorzej. Historia w Oskarżeniu jest jakby naciągana i napisana na siłę, na kolanie. W ogóle ciężko się połapać o co tak naprawdę chodzi w całej sprawie, a rozwiązanie pojawia się znikąd.
Co do bohaterów to jak można było tak doświadczyć powszechnie...

Początek trochę mnie nudził, na szczęście nigdy nie odkładam rozpoczętej książki na półkę. Trio Hodges-Jerome-Holly wymiata.

Początek trochę mnie nudził, na szczęście nigdy nie odkładam rozpoczętej książki na półkę. Trio Hodges-Jerome-Holly wymiata.

Zagadkowa intryga której rozwiązanie jest oczywiście nieoczekiwane i trudne do odgadnięcia. Brak mi ty tylko niezastąpionej panny Marple ktora pojawia się na kilku ostatnich stronach.

Zagadkowa intryga której rozwiązanie jest oczywiście nieoczekiwane i trudne do odgadnięcia. Brak mi ty tylko niezastąpionej panny Marple ktora pojawia się na kilku ostatnich stronach.

Opinia Tess Gerritsen znajdująca się na okładce jest jak najbardziej trafiona. Postać Edlinga została bardzo ciekawie wykreowana, podobnie jak pomysł na czytanie z ruchów ciała. Książka wciąga od pierwszej do ostatniej strony i ciężko jest się z nią rozstać.

Opinia Tess Gerritsen znajdująca się na okładce jest jak najbardziej trafiona. Postać Edlinga została bardzo ciekawie wykreowana, podobnie jak pomysł na czytanie z ruchów ciała. Książka wciąga od pierwszej do ostatniej strony i ciężko jest się z nią rozstać.

Super książka, jedna z najlepszych z cyklu.
Sprawa prowadzona przez Chyłkę i Zordona okazuje się bardzo zawiła i zagmatwana, a samo rozwiązanie jest niespodziewane i zaskakujące. Mróz jak zwykle porusza tematykę na czasie - tym razem terroryzm.
Życie prywatne dwójki prawników zaczyna nabierać tępa i robi się coraz ciekawiej. Czy Chyłka będzie z Zordonem?

Już nie mogę doczekać się kolejnej części.

Super książka, jedna z najlepszych z cyklu.
Sprawa prowadzona przez Chyłkę i Zordona okazuje się bardzo zawiła i zagmatwana, a samo rozwiązanie jest niespodziewane i zaskakujące. Mróz jak zwykle porusza tematykę na czasie - tym razem terroryzm.
Życie prywatne dwójki prawników zaczyna nabierać tępa i robi się coraz ciekawiej. Czy Chyłka będzie z Zordonem?

Już nie mogę...

Super książka, polecam!
Tym razem Chyłka i Zordon bronią sędziego TK. Oryński stawia pierwsze samodzielne kroki na sali sądowej, no może z małym wsparciem byłej patronki i Borsuka, a Chyłka mierzy się z alkoholizmem. Zakończenie jak zwykle zaskakujące.

Super książka, polecam!
Tym razem Chyłka i Zordon bronią sędziego TK. Oryński stawia pierwsze samodzielne kroki na sali sądowej, no może z małym wsparciem byłej patronki i Borsuka, a Chyłka mierzy się z alkoholizmem. Zakończenie jak zwykle zaskakujące.

Hm, spodziewałam się trochę więcej... akcji? Sama nie wiem, ale książka trochę mnie zawiodła, aczkolwiek jest lepsza od Przewieszenia. Myślę, że autor po prostu zbyt długo kontynuował historię związaną z jednym mordercą, lepiej by było jakby każdy tom dotyczył innej przygody Forsta.

Bardzo fajnie natomiast został wpleciony wątek z Chyłką jako obrończynią Forsta, adwokatka dalej ma cięty język i w połączeniu z Forstem daje to mieszankę wybuchową.

Co do samego rozwiązania, przyznaję że dopiero za 2 razem zgadłam kto jest mordercą. Po przeczytaniu Przewieszenia, aż do połowy Trawersu miałam stały typ, jednakże potem połączyłam kilka faktów i zmieniłam zdanie, co okazało się trafne.

Hm, spodziewałam się trochę więcej... akcji? Sama nie wiem, ale książka trochę mnie zawiodła, aczkolwiek jest lepsza od Przewieszenia. Myślę, że autor po prostu zbyt długo kontynuował historię związaną z jednym mordercą, lepiej by było jakby każdy tom dotyczył innej przygody Forsta.

Bardzo fajnie natomiast został wpleciony wątek z Chyłką jako obrończynią Forsta, adwokatka...

Trochę słabsza niż Ekspozycja, akcja jest trochę wolniejsza, właściwie skupia się głównie na tym jak to Forst biega od jednego morderstwa do drugiego, starając się złapać Bestię z Giewontu i wywinac się prokuraturze.
Forst jak zwykle cyniczny i nie traci dawnego humorku, duży plus za fajne przepychanki słowne Forsta i Osicy.
Ponadto miło zaskoczyło mnie pojawienie się Kormaka z serii z Chyłką.
Juz zabieram się za część 3.

Trochę słabsza niż Ekspozycja, akcja jest trochę wolniejsza, właściwie skupia się głównie na tym jak to Forst biega od jednego morderstwa do drugiego, starając się złapać Bestię z Giewontu i wywinac się prokuraturze.
Forst jak zwykle cyniczny i nie traci dawnego humorku, duży plus za fajne przepychanki słowne Forsta i Osicy.
Ponadto miło zaskoczyło mnie pojawienie się...

Kolejne spotkanie z prawniczym duetem zaliczone. Chyłka jak Chyłka ciągle chamska i bezwzględna, ale jak tu jej nie lubić, a Zordon staje sie coraz bardziej odważny.
Mimo iż akcja nie jest tak wartka jak w Kasacji, to sama zagadka jest intrygująca.

Kolejne spotkanie z prawniczym duetem zaliczone. Chyłka jak Chyłka ciągle chamska i bezwzględna, ale jak tu jej nie lubić, a Zordon staje sie coraz bardziej odważny.
Mimo iż akcja nie jest tak wartka jak w Kasacji, to sama zagadka jest intrygująca.

Co tu dużo pisać, książki Mroza są jak jazda bez trzymanki - ciekawa fabuła i zaskakujące rozwiązanie. Majstersztyk!

Co tu dużo pisać, książki Mroza są jak jazda bez trzymanki - ciekawa fabuła i zaskakujące rozwiązanie. Majstersztyk!

Mogłaby być lepsza. Trochę za mało tu panny Marple, przez ok. 3/4 książki głównymi bohaterami są śledczy badający sprawę tajemniczego ciała znalezionego w bibliotece. Oczywiście sprawę rozwiązuje Marple, ale na dobre pojawia się ona w powieści dopiero pod koniec.

Mogłaby być lepsza. Trochę za mało tu panny Marple, przez ok. 3/4 książki głównymi bohaterami są śledczy badający sprawę tajemniczego ciała znalezionego w bibliotece. Oczywiście sprawę rozwiązuje Marple, ale na dobre pojawia się ona w powieści dopiero pod koniec.

Książka jest świetna, wciąga i bardzo szybko się ją czyta.

Mróz podobnie jak w trylogii Forsta nakreślił doskonałych, wyrazistych bohaterów. Duet Chyłka - Zordon wymiata, ona stary wyjadacz w świecie korpo z niewyparzonym językiem i on aplikant, stawiający pierwsze kroki w świecie prawniczym, razem daje to mieszankę wybuchową.

Już zabieram się za następne części, mam nadzieję że równie wciągające co Kasacja, której koniec był MEGA zaskoczeniem.

Książka jest świetna, wciąga i bardzo szybko się ją czyta.

Mróz podobnie jak w trylogii Forsta nakreślił doskonałych, wyrazistych bohaterów. Duet Chyłka - Zordon wymiata, ona stary wyjadacz w świecie korpo z niewyparzonym językiem i on aplikant, stawiający pierwsze kroki w świecie prawniczym, razem daje to mieszankę wybuchową.

Już zabieram się za następne części, mam...

Pierwsza książka Mroza po którą sięgnęłam i na pewno nie ostatnia.
Mróz wykreował naprawdę doskonałe postacie - Forst i Szrebska. Choć przyznaję, zabrakło mi krótkiego wtrącenia dotyczącego wyglądu bohaterów, dzięki czemu można byłoby ich sobie łatwiej wyobrazić. A samego Forsta faktycznie można porównać z Bondem.
Akcja rozwija się dość szybko i ciężko jest się oderwać od czytania. Koniec jest dość zaskakujący, początkowo myślałam ze historia zwojów z Quamran jest zbędna, ale koniec końców okazało się że pasowala ona do reszty elementów całej układanki.
Po skończeniu Ekspozycji czuję lekki niedosyt i na pewno szybko sięgnę po dalsze losy komisarza Forsta.

Pierwsza książka Mroza po którą sięgnęłam i na pewno nie ostatnia.
Mróz wykreował naprawdę doskonałe postacie - Forst i Szrebska. Choć przyznaję, zabrakło mi krótkiego wtrącenia dotyczącego wyglądu bohaterów, dzięki czemu można byłoby ich sobie łatwiej wyobrazić. A samego Forsta faktycznie można porównać z Bondem.
Akcja rozwija się dość szybko i ciężko jest się oderwać od...

Na okładce książki można przeczytać: "Wciągający thriller, poruszający dramat rodzinny i dowód imponującej wiedzy historycznej autora" - autor faktycznie ukazuje dramat rodzinny i niewątpliwie wykazuje się ogromną wiedzą historyczną. Jednakże z thrillerem książka ta mam mało wspólnego, a już na pewno nie można porównywać jej z cyklem Dana Browna. W "Piątej Ewangelii" ma miejsce morderstwo, pojawia się tajemnica - co też ukrywał Ugolino Nogara, jednakże książka bardziej skupia się na dramacie dwóch braci księży.

Akcja toczy się dość powoli, co sprawiło że często odkładałam książkę na dłużej, dopiero po tygodniu udało mi się dobrnąć szczęśliwie do zakończenia i tylko dlatego, że nigdy nie odkładam książki którą raz zaczęłam czytać. Spodziewałam się trochę więcej po tej pozycji.

Na okładce książki można przeczytać: "Wciągający thriller, poruszający dramat rodzinny i dowód imponującej wiedzy historycznej autora" - autor faktycznie ukazuje dramat rodzinny i niewątpliwie wykazuje się ogromną wiedzą historyczną. Jednakże z thrillerem książka ta mam mało wspólnego, a już na pewno nie można porównywać jej z cyklem Dana Browna. W "Piątej Ewangelii"...

Po "Zagadkę Stambułu" sięgnęłam chyba głównie dlatego że od dłuższego czasu zachwycam się tym miastem. Autor bardzo dokładnie opisał Stambuł oraz m.in. wykopaliska w Iraku.
Książka jest naprawdę wciągająca, a akcja trzyma w napięciu.

Po "Zagadkę Stambułu" sięgnęłam chyba głównie dlatego że od dłuższego czasu zachwycam się tym miastem. Autor bardzo dokładnie opisał Stambuł oraz m.in. wykopaliska w Iraku.
Książka jest naprawdę wciągająca, a akcja trzyma w napięciu.

Super odmóżdżacz po ciężkim dniu pracy!!!

Bridget jest przeciętną, pełną niedoskonałości i kompleksów kobietą próbującą zrzucić parę kilo, znaleźć porządnego faceta, a nie "emocjonalnego popaprańca" i skończyć z nałogami. Perypetie panny Jones co chwila przyprawiały mnie o wybuch śmiechu.

Super odmóżdżacz po ciężkim dniu pracy!!!

Bridget jest przeciętną, pełną niedoskonałości i kompleksów kobietą próbującą zrzucić parę kilo, znaleźć porządnego faceta, a nie "emocjonalnego popaprańca" i skończyć z nałogami. Perypetie panny Jones co chwila przyprawiały mnie o wybuch śmiechu.

Jonathan Holt ponownie stanął na wysokości zadania i napisał doskonałą książkę. Carnivia Rozgrzeszenie jest wisienką zwieńczającą całą trylogię.
Urzekł mnie zarówno doskonale nakreślony klimat Wenecji, barwne i złożone postacie jak i szybka akcja.

Szkoda tylko, że na koniec życie głównych bohaterów się nie ułożyło. Zarówno Kat jak i Danielle stracili ukochane osoby - Flavia i Holly.

Jonathan Holt ponownie stanął na wysokości zadania i napisał doskonałą książkę. Carnivia Rozgrzeszenie jest wisienką zwieńczającą całą trylogię.
Urzekł mnie zarówno doskonale nakreślony klimat Wenecji, barwne i złożone postacie jak i szybka akcja.

Szkoda tylko, że na koniec życie głównych bohaterów się nie ułożyło. Zarówno Kat jak i Danielle stracili ukochane osoby -...