Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie, nie jest to drugi Dan Brown, choć też kryminał... religijny. Dużo ambitniejszy, choć nie do końca na dobre mu to wyszło. Główną wadą książki jest to, że nie wiadomo O. Czym. Ona. Jest. Tytuł na przykład jest chwytem marketingowym. Po pierwsze, nie "piąta" ewangelia jest osią fabuły, tylko Całun Turyński. Po drugie, nie ma "piątej" ewangelii, to jest wyraźnie napisane. Po trzecie, prawdziwość Całunu też nie jest motywem przewodnim. Może bardziej, co o nim ma być na jakiejś wystawie, a co ma nie być, albo co o nim myślał ojciec bohatera, jak go widzą katolicy, jak go widzą prawosławni, jak go widzi ewangelista taki, a jak ten drugi, do czego się przyda sekretariatowi stanu a do czego rzeszom innych ludzi, którzy nie wiadomo, jakie mają motywy. Książka zaczyna się od trupa i niby szukamy mordercy, co jest trudne, bo nikt nie chce się podzielić z innymi swoją wiedzą. Oczywiście ze szlachetnych powodów - a to kogoś nie urazić, a to ktoś obiecał, albo myślał, że nieważne, a bo ma urazy/plany/interpretacje/ambicje/psychozy, itp. Koszmarnie frustrujące były kolejne warianty rozważań, kto zabił i dlaczego (czy tym zależy na pojednaniu chrześcijan, czy taki fakt ich pogodzi czy nie),tym bardziej, że wystarczyło, by kilka osób, choćby dowolne dwie na raz, usiadły obok siebie i powiedziały, co wiedzą. Ale nieeee, niech się czytelnik męczy razem z bohaterem i filozofuje nad dobrem jakiejś wystawy. Postaci są skomplikowane i uduchowione - aż za bardzo, bo ich życie wewnętrzne było dużo ważniejsze niż wielkie tajemnice dziejów. Fabuła wielowątkowa - i nie wiadomo, niestety, o co w niej chodzi. Informacje na temat Całunu oraz Diatessaronu były pasjonujące ale wątki poboczne, jak np. powrót żony bohatera, tylko boleśnie wydłużał męczarnię czytania przemyśleń bohatera na tematy, które mnie nie interesowały. Bardzo dobry lektor.