Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biorąc do ręki książkę Pani Niny, jestem przekonana, że zabieram się za treść o ogromnym ładunku emocjonalnym, w której serce i rozum zostaną wystawione na próbę wytrzymałości. Każda kolejna strona wrzuca mnie w wir tragedii, bólu, śmierci oraz trudnej do zrozumienia nienawiści przejawiającej się w czynach.
@nina zawadzka perfekcyjnie obrazuje realia życia w czasie Wielkiej Wojny, opisując kilka typów ludzi: tych, co walczą, tych, którzy chcą przeczekać oraz takich, których osobisty dramat popycha do walki. Wszystko łączy obraz postaci z drugiej strony barykady, są tak samo niejednoznaczni - od kata, po przyjaciela. Styl płynny i wciągający, pozwala wczuć się w emocje targające bohaterami, uzewnętrznia wrażliwość i głębię w obliczu przeciwności losu.
#zrabowanenadzieje jest hołdem dla dzieci, które nieświadome niebezpieczeństw, przeszły trudną i bardzo śpieszną szkolę dorastania. Oderwane od rodzin, matek, znanej codzienności, bite i głodzone szukały przestrzeni dla siebie, w ciszy i strachu. Zapomniane, zmuszane do milczenia, bez wsparcia, zrozumienia i sprawiedliwości, wywożone na roboty, germanizowane, zabijane. Ofiary dorosłych przepychanek, okoliczności i żądzy władzy. Wiele z nich nigdy nie powróciło ciałem, zgubiło świadomość i wiedzę o tym, kim są i skąd pochodzą.
To opowieść o cierpieniu, trudnych wyborach i nadziei wbrew kolejom losu.

Biorąc do ręki książkę Pani Niny, jestem przekonana, że zabieram się za treść o ogromnym ładunku emocjonalnym, w której serce i rozum zostaną wystawione na próbę wytrzymałości. Każda kolejna strona wrzuca mnie w wir tragedii, bólu, śmierci oraz trudnej do zrozumienia nienawiści przejawiają...

Rozwiń

Zwiń

Interesujące spojrzenie na wojnę oczyma kobiety pilota.

empikgo #reklama #audio

Interesujące spojrzenie na wojnę oczyma kobiety pilota.

empikgo #reklama #audio

Po ciepłych dniach, jakie zafundował nam początek maja, zrobiło się chłodno, na tyle, że piec u mnie ruszył. Siedzę w bluzie i skarpetach, i już tęsknię za słonkiem i wygrzewaniem się w jego promieniach. Miałam jednak szczęście i dokończyłam wczoraj na ogrodzie czytać #beksa najnowszą powieść autorstwa @marcingrzelak
Miałam problem, nie wiedziałam, czy skupić się na plastycznych, poetyckich opisach, czy na fabule. Nie płakałam, jednak ociekałam smutkiem jak łzami, czułam mrowienie skóry od przeciążenia złych emocji, braku chęci na poprawienie perspektyw i opuszczeniu dusznej przestrzeni upadku. Złamała mnie bezduszność otoczenia, toksyczna matka z urojeniami, koledzy z przypadku, zaściankowość środowiska. Miałam ochotę krzyknąć ocknijcie się, jednak wiem, że mój głos zostałby zignorowany, ponieważ każdy z nas jest kowalem własnego losu. Przynajmniej chcemy w to wierzyć.
Autor posługuje się dosadnym językiem oraz slangiem, który sprawił, że dialogi brzmią realistycznie, a wydarzenia toczą się dynamicznie, co pozwala czytelnikowi poczuć atmosferę sytuacji. Tempo nie pozwala się nudzić, ponieważ cały czas oczekujemy na zmiany, zawirowania, nieoczekiwane zwroty.
Obserwujemy ewolucję bohaterów, zastanawiając nad ich wyborami oraz konsekwencjami działań, których nie do końca są świadomi lub nie chcą być, a życie traktują jak przerywnik do czegoś innego, czekają na zmiany, ale bez ich udziału w poprawianiu czegokolwiek. Płyną z nurtem codzienności, godząc się na wszelkie ruchy otoczenia.
Pisarz znakomicie oddaje realia współczesnej młodzieży, zastawiając je ze starszym pokoleniem, porównując zachowania i drogi życiowe. Porusza ważne tematy: przyjaźń, miłość, zaufanie. Nie bawi się w moralne gierki, wytyczając dobro i zło, opisuje świat widziany oczyma ludzi, których codzienność bywa zagmatwana, brudna po przeżytych wpadkach, poskładana tylko umownie, na słowo. Bez przyszłości i ze zrujnowaną przeszłością.

Po ciepłych dniach, jakie zafundował nam początek maja, zrobiło się chłodno, na tyle, że piec u mnie ruszył. Siedzę w bluzie i skarpetach, i już tęsknię za słonkiem i wygrzewaniem się w jego promieniach. Miałam jednak szczęście i dokończyłam wczoraj na ogrodzie czytać #beksa najnowszą powi...

Rozwiń

Zwiń

Cześć, Motylki
Jak Wasze pierwsze majowe dni? Ładujecie akumulatory?
Do mnie zakradło się lenistwo, 10 km rowerem nie zaliczam do aktywności; generalnie siedzę na ogrodzie w leżaku, czytam i śpię. Odwiedziłam zoo. Myślę, że można mi uznać majówkę.

Wprawdzie zakradł się mały problem z przeczytaną w ostatnim czasie książką #pourlopiesiężegamy @alexsand nie jest to lektura do czytania w miejscu publicznym. Na szczęście przestrzeń była ograniczona i będę wierzyła, że nikt mnie nie widział, gdy wybucham śmiechem, klepię się po kolanach, czy krztuszę kawą. Autorka, ma na swoim koncie kilka powieści, jednak ja miałam przyjemność spotkać się z jej prozą po raz pierwszy. Udane to spotkanie: miłe, zabawne odprężające. Pisarka w mistrzowski sposób wykorzystała humor do przedstawienia urlopowych perypetii bohaterów.

Zatroskana, chwilami nadopiekuńcza matka, pomysłowy synek z kolegą i znajomość, która ma być tylko chwilą w wakacyjne dni. Wiadomo jednak, że plany sobie, życie swoje, a śmiech to zdrowie. Miało być słodko i bez komplikacji, owszem tak było, ale zostało doprawione żartem, dobrym smakiem i wyczuciem, wyszła obyczajowa komedia z romansem.

Dodatkową przyjemnością było dla mnie czytanie książki z tyloma znacznikami i zakreśleniami; wędrująca powieść przemierza kraj i trafia z rąk do rąk różnych czytelników, którzy uzewnętrzniają emocje, zaznaczając ciekawą frazę, słowo, zdanie. Nabrała nowych wartości, ogromu myśli i spostrzeżeń, które bardzo często pokrywały się z moimi odczuciami.

Cześć, Motylki
Jak Wasze pierwsze majowe dni? Ładujecie akumulatory?
Do mnie zakradło się lenistwo, 10 km rowerem nie zaliczam do aktywności; generalnie siedzę na ogrodzie w leżaku, czytam i śpię. Odwiedziłam zoo. Myślę, że można mi uznać majówkę.

Wprawdzie zakradł się mały problem z prze...

Rozwiń

Zwiń

Mądra, drobiazgowa, oparta na wiedzy. Polecam.

empikgo #reklama

Mądra, drobiazgowa, oparta na wiedzy. Polecam.

empikgo #reklama

Zwykle zaczynam pisać opinię po przeczytaniu książki, potrzebuję czasu na poukładanie myśli i wyciągnięcie wniosków. Tym razem, słowa cisną mi się od początku, obawiam się, że może to być opinia „egzaltowanej panienki” zachwyconej pierwszym uczuciem. O tym, iż to miłość wiem, ponieważ jestem w trakcie poznawania lektury w swoim ulubionym klimacie tematycznym i coraz bardziej zapadam się w jej treść. Wbita w fotel, czy wyrwana z kapci, tym razem brzmi zupełnie inaczej.
#wróćdomnie autorstwa @małgorzatamikos to poruszająca opowieść o wojennych losach, miłości do ziemi, rodziny i ojczyzny. Opisuje skutki konfliktu i ich wpływ na życie codzienne bohaterów, relacje międzyludzkie, decyzje podejmowane w obliczu wojennej rzeczywistości. Karma i przeznaczenie kształtują przyszłość, wpływają na przeszłe zdarzenia i teraźniejszość, tworząc złożoną sieć wydarzeń, które się krzyżują i oddziaływają na siebie nawzajem, dodając głębi i refleksji snutej opowieści.
Trudno mi pisać o traumach i dramatach w superlatywach, nie o to chodzi, zachwyty dotyczą stylu, sposobu przekazania historii i pomysłu, który opary został na prawdziwych wydarzeniach. Przez lata czytaliśmy tylko o konflikcie, który przyszedł z zachodu, od pewnego czasu możemy poznać waśń, również po drugiej stronie granicy, już bez tajemnicy i w przekazach szeptanych, ukrywając prawdę o przodkach i wydarzeniach.
Jestem pod wrażeniem powieści, wchłonęłam każde jej słowo, czułam emocje; chwilami przerywałam czytanie na chwilę wytchnienia, zbyt dużo krwi, cierpienia i śmierci. To wszystko w otoczce magii, duchów i starych wierzeń. Nienawiść rozgościła się na kartach książki, jednak dobro ją pokonało, a ofiary krwawego sporu odnalazły spokój.
Książka zapewni niepokojącą podróż przez skomplikowane koleje losu i nieoczekiwane rozwiązania, jednocześnie zadba o satysfakcję czytelniczą.

empikgo #reklama

Zwykle zaczynam pisać opinię po przeczytaniu książki, potrzebuję czasu na poukładanie myśli i wyciągnięcie wniosków. Tym razem, słowa cisną mi się od początku, obawiam się, że może to być opinia „egzaltowanej panienki” zachwyconej pierwszym uczuciem. O tym, iż to miłość wiem, ponieważ jest...

Rozwiń

Zwiń

Witam, w pierwszy majowy dzień Motylki.
Mam nadzieję, że Wasze plany są krystalicznie sprecyzowane, tak jak moje. Będę leżeć i pachnieć, nawadniać się i spać. Jutro do pracy, zatem wszystko w granicach rozsądku.
A jako że piszę o książkach…
Lubię wracać do poznanych we wcześniejszych tomach wydarzeń i postaci, śledzić dalsze losy, kibicować, czekać na upadek, jeśli nie były pozytywnymi – bo mogę; pisząc opinie o książce oceniamy, także jej bohaterów. #zagłosemnienawiści @anetakarasińska poprowadziła czytelnika drogą życia Luizy i jej syna, minęło kilka lat, jest ubogo, ale stabilnie, prosto i spokojnie. Wiadomo, że stagnacja nie jest ludziom dana na długo, dlatego kocioł losu zakręci i mamy szał ciał i niepewność jutra.
Opowieść o tęsknocie i poszukiwaniu siebie w oparach głębokich emocji i kłopotliwych wyborach. Straty i odzyskiwanie wiary w więzi międzyludzkie, co dodaje kwiecistości i bezpośredniości treści. Płynność i wyrazistość stylu, zrozumienie dla potrzeb czytelnika.
Staram się czytać książki pisarki ze stałą regularnością, obyczajówki poruszające sprawy trudne i codzienne. Miękkie i lekkie.

empikgo #reklama

Witam, w pierwszy majowy dzień Motylki.
Mam nadzieję, że Wasze plany są krystalicznie sprecyzowane, tak jak moje. Będę leżeć i pachnieć, nawadniać się i spać. Jutro do pracy, zatem wszystko w granicach rozsądku.
A jako że piszę o książkach…
Lubię wracać do poznanych we wcześniejszych tomac...

Rozwiń

Zwiń

Są książki i książki, ta dla mnie, jest przez duże K. #wbrewpozorom Hanny Bilińskiej-Stecyszyn porwała mnie od pierwszych stron, wkradła się z impetem i rozgościła. Czytając kolejne strony, kiwałam potakująco „tak właśnie jest/było, z tym się mierzyłam”; jeśli zdecydujecie się przeczytać powieść zapewne Wasza głowa będzie wykonywała ten sam ruch, w górę i dół.
W powieści Autorka opisała kilka łączących się ze sobą historii. Podzieliła je na pierwszo i drugoplanowe, nie da się napisać wszystkiego i o wszystkich. Trafiła tematycznie idealnie, bez zbędnego dramatyzowania poprowadziła opowieść o ludzkich bolączkach, nieudaną miłość, stracone szanse, zgubione okazje. Ratowała uczucie małżeńskie, odkrywała możliwości i dawała nadzieję na nowe. Treść ukazana w sposób autentyczny, pełny subtelnych niuansów, zgrabnie przedstawia dynamikę między bohaterami w chwilach napięcia, jak zrozumienia i współpracy. Z bohaterami można z łatwością się identyfikować, co sprawia, że jest angażująca i realistyczna, pełna wzlotów i upadków, a na końcu czeka światełko, nie zawsze takie, jakiego oczekujemy.
Pani Hanna wspaniale balansuje między głębokimi refleksjami a lekkością formy, zmuszając do przemyśleń. Z przyjemnością polecam innym, niezależnie od literackich gustów, czy upodobań.

Są książki i książki, ta dla mnie, jest przez duże K. #wbrewpozorom Hanny Bilińskiej-Stecyszyn porwała mnie od pierwszych stron, wkradła się z impetem i rozgościła. Czytając kolejne strony, kiwałam potakująco „tak właśnie jest/było, z tym się mierzyłam”; jeśli zdecydujecie się przeczytać p...

Rozwiń

Zwiń

Zacznę od tego, czego nie lubię – otóż, nie lubię angielskich tytułów polskich pisarzy, polskich książek. Jako miłośniczka słowa i tradycjonalistka chciałabym celebrować ojczystą mowę w każdym aspekcie. #glasshills szklane wzgórza
I to właściwie koniec miniów. Ależ się rozpisałam
Okładka cudowna (a za taką miałam tylko wodę z Lichenia), aksamitna, prawie jak kot do miziania. Kolorystyka, petarda, tak jak czuję barwy świata. Treść trafiająca w moje poczucie kultury, poszanowania historii i wspomnień, okraszona paletą emocji i wzruszeń wszelkich. W tym miejscu dziękuję Autorce Annie Szczypczyńskiej @pannaannapl i jednocześnie gratuluję, wspaniałej, mądrej, wartościowej książki z przesłaniem. W obyczaj, oczywiście z wątkiem o rodzącym się uczuciu, wplotła opowieść o miłości do miejsca, do gór, rodzinnych stron. Wmieszała historyjki wiedzowe, które warto rozwinąć poza książką, zaciekawiła, ukołysała i napisała rewelacyjną książkę.
To, że akcja chwilami dzieje się w księgarni, ma swoje plusy. Zapachu tego miejsca z niczym nie da się porównać, mogłabym siedzieć wśród książek cały dzień, dlatego pomysł dziewczyn z kawką przy stoliczku popieram w 100%. Zderzenie codzienności Mili i Alexa wywoływało we mnie śmiech, od pobłażliwego, po radosny, prosto z serca, życzliwy dla młodych oraz dla planów, które mieli. Dobrze zarysowani, pełni złożonych uczuć i motywacji, jednocześnie swojscy i przystępni, ale ukryci za fasadą pozorów. Akcja prowadzi nas po pięknej krainie natury, miejscach zapominanych i niszczejących, a wystarczy odrobina dobrej woli, by powróciły do świetności.
Z Panią Anią spotykam się w literackim świecie kolejny raz, jestem usatysfakcjonowana dobrem smakiem i dowcipem. Umiejętnością wplatania spraw ważnych w pozoru błahą historię, zaznaczaniem granic i wytyczaniem strefy komfortu i dobrostanu. Jej historie zapadają w pamięć, wywołują refleksje, wymagają zastanowienia się nad decyzjami, wymuszają zatrzymanie się i myślenie, a z tym ostatnim miewamy problem.

Zacznę od tego, czego nie lubię – otóż, nie lubię angielskich tytułów polskich pisarzy, polskich książek. Jako miłośniczka słowa i tradycjonalistka chciałabym celebrować ojczystą mowę w każdym aspekcie. #glasshills szklane wzgórza
I to właściwie koniec miniów. Ależ się rozpisałam
Okładka...

Rozwiń

Zwiń