Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Główna bohaterka jest niestrawnie delulu.
Ponad to jest zapatrzoną w siebie hipokrytką, przekonaną o tym, że jest najmądrzejsza i wszystko wie lepiej, a tak nie jest. Podejmuje jedną głupią i samolubną decyzję za drugą.

Główna bohaterka jest niestrawnie delulu.
Ponad to jest zapatrzoną w siebie hipokrytką, przekonaną o tym, że jest najmądrzejsza i wszystko wie lepiej, a tak nie jest. Podejmuje jedną głupią i samolubną decyzję za drugą.

Inny świat. Inne realia. Inna historia. Mimo wszystko Adela mocno przypomina mi starszą wersję Marli z Underground (innej książki autorki), kiedy porzuciła już hulaszcze życie i niestety nie jest to dobre skojarzenie.

Inny świat. Inne realia. Inna historia. Mimo wszystko Adela mocno przypomina mi starszą wersję Marli z Underground (innej książki autorki), kiedy porzuciła już hulaszcze życie i niestety nie jest to dobre skojarzenie.

Inspiracja Śpiącą Królewną jest oczywista, ale ja mam również trochę skojarzeń z Wicked. Życie i czasy Złej Czarownicy z Zachodu.

Inspiracja Śpiącą Królewną jest oczywista, ale ja mam również trochę skojarzeń z Wicked. Życie i czasy Złej Czarownicy z Zachodu.

Narracja i dialogi niemal na poziomie Alicji w krainie czarów - dla mnie niemal niestrawne. Niestety wybrałem audiobooka - lektor przyprawiał mnie o ciarki swoimi próbami odgrywania scen. O dziwo, film lepszy od książki.

Narracja i dialogi niemal na poziomie Alicji w krainie czarów - dla mnie niemal niestrawne. Niestety wybrałem audiobooka - lektor przyprawiał mnie o ciarki swoimi próbami odgrywania scen. O dziwo, film lepszy od książki.

Wyjątkowe zwieńczenie bardzo nietypowej serii.

Wyjątkowe zwieńczenie bardzo nietypowej serii.

Do tej pory najlepsza z serii.

Do tej pory najlepsza z serii.

W porównaniu do poprzedniej książki dramatycznie mnie znudziła.

W porównaniu do poprzedniej książki dramatycznie mnie znudziła.

Marli nie da się lubić. To idealnie skonstruowana antypatyczna (anty)bohaterka, której jedynym celem jest autodestrukcja i jest uzależniona od obecności toksycznych mężczyzn w swoim życiu. Egoistyczna, męcząca, przesadnie dramatyczna nimfomanka. Ma problemy, to oczywiste, ale czy coś z nimi robi? Nie, bo wtedy przestałaby być sobą. A kim jest? Na wskroś zapatrzoną w siebie egocentryczką, która nawet w obliczu cudzej tragedii potrafi myśleć tylko o sobie.
Niestety książka mnie do siebie nie przekonała. Przerysowana, bez wyraźnej fabuły. Chyba wolałbym, aby na koniec nie było szczęśliwego zakończenia, bo przynajmniej nie byłoby sztampowo.

Marli nie da się lubić. To idealnie skonstruowana antypatyczna (anty)bohaterka, której jedynym celem jest autodestrukcja i jest uzależniona od obecności toksycznych mężczyzn w swoim życiu. Egoistyczna, męcząca, przesadnie dramatyczna nimfomanka. Ma problemy, to oczywiste, ale czy coś z nimi robi? Nie, bo wtedy przestałaby być sobą. A kim jest? Na wskroś zapatrzoną w siebie...

Jedynie dwa pierwsze opowiadania były dobre - według mojej oceny.

Jedynie dwa pierwsze opowiadania były dobre - według mojej oceny.

Niestety nie spodziewałem się, że książka będzie o tak młodej bohaterce - zdarza się i z tego powodu słuchało mi się ciężko. Jeszcze ciężej słuchało się o jej skrajnie patologicznej i toksycznej relacji z rodzicami - typem ludzi, którzy nigdy nie powinni mieć dzieci.

Niestety nie spodziewałem się, że książka będzie o tak młodej bohaterce - zdarza się i z tego powodu słuchało mi się ciężko. Jeszcze ciężej słuchało się o jej skrajnie patologicznej i toksycznej relacji z rodzicami - typem ludzi, którzy nigdy nie powinni mieć dzieci.

Chyba już jestem za stary, gdyż muszę stwierdzić: ależ ta Alicja jest irytująca.

Chyba już jestem za stary, gdyż muszę stwierdzić: ależ ta Alicja jest irytująca.

Niestety zmarnowany potencjał.

Niestety zmarnowany potencjał.

Ależ nudna była ta książka.
Losy Elio i Olivera znajdują się dopiero w ostatnim rozdziale. Większość książki o ojcu Elio - po co? Nie wiem. Wątek Elio i Michaela, a w zasadzie ich i Leona - po co? Nie wiem. Rozdział o Oliverze też nie wiem po co.
Generalnie z książki płynie tylko jedno przesłanie: jeśli kiedyś kogoś kochałeś i nie możesz o nim zapomnieć, to możesz prowadzić hulaszcze życie, nawet będąc z kimś w związku, bo tak.

Ależ nudna była ta książka.
Losy Elio i Olivera znajdują się dopiero w ostatnim rozdziale. Większość książki o ojcu Elio - po co? Nie wiem. Wątek Elio i Michaela, a w zasadzie ich i Leona - po co? Nie wiem. Rozdział o Oliverze też nie wiem po co.
Generalnie z książki płynie tylko jedno przesłanie: jeśli kiedyś kogoś kochałeś i nie możesz o nim zapomnieć, to możesz...

Ponownie irytuje mnie, jak niewiele wspólnego mają ze sobą poszczególne książki o profesorze. Rewelacje przedstawione w książce kompletnie nie nawiązują do działań złoczyńcy z poprzedniej książki, czyli uczynienia większości ludzkości bezpłodnymi.

Ponownie irytuje mnie, jak niewiele wspólnego mają ze sobą poszczególne książki o profesorze. Rewelacje przedstawione w książce kompletnie nie nawiązują do działań złoczyńcy z poprzedniej książki, czyli uczynienia większości ludzkości bezpłodnymi.

Z trzech pierwszych książek serii najgorsza. Wynudzilem się strasznie. Brown chciał wcisnąć tutaj zdecydowanie za dużo. W związku z tym z połączenia nauki oraz mistycyzmu powstał niestrawny bełkot.
Z innej beczki: historie Langdona odczytuje bardziej jako antologię albo luźno powiązane historie, absolutnie nie jako cykl czy serię. Powiązań do poprzednich książek niewiele i nasuwa się bardzo istotne pytanie: co się dzieje ze wszystkimi kobietami profesora w kolejnych książkach? Umierają, rozstaje się z nimi czy niczym pirat, ma kochankę w każdym porcie?

Z trzech pierwszych książek serii najgorsza. Wynudzilem się strasznie. Brown chciał wcisnąć tutaj zdecydowanie za dużo. W związku z tym z połączenia nauki oraz mistycyzmu powstał niestrawny bełkot.
Z innej beczki: historie Langdona odczytuje bardziej jako antologię albo luźno powiązane historie, absolutnie nie jako cykl czy serię. Powiązań do poprzednich książek niewiele i...

Zakończenie sprawiło, że czuję niedosyt.

Zakończenie sprawiło, że czuję niedosyt.

Jakieś 90% książki bardzo nużące. Dopiero sama końcówka jest w miarę ciekawa, chociaż uważam, że było za mało przesłanek ku temu, co się tam wydarzyło.

Jakieś 90% książki bardzo nużące. Dopiero sama końcówka jest w miarę ciekawa, chociaż uważam, że było za mało przesłanek ku temu, co się tam wydarzyło.

Lata po obejrzeniu filmu (oraz serialu) zdecydowałem się sięgnąć po materiał źródłowy i nie sądziłem, że to napiszę, ale zdecydowanie odradzam książkę fanom filmu lub serialu. Jeżeli szukacie tutaj rozwinięcia wątków z filmu, to będziecie zawiedzeni, to ekranizacja ewentualnie rozwija wątki. Jeżeli szukacie tutaj rozwinięcia wątków z serialu, to na próżno, ponieważ jedyny związek między serialem, a książką, to dom i imiona bohaterów. Książka skrajnie mnie znudziła. Eleonor i Theo są infantylne do granic możliwości. A żona doktora, to jedna z najbardziej denerwujących bohaterek, o jakich czytałem. Dawno się tak nie zawiodłem.
Dodatkowy punkt za opisy, domu i jego terenów. Wszystkie inne były zwyczajnie męczące, zwłaszcza przemyślenia Nell.

Lata po obejrzeniu filmu (oraz serialu) zdecydowałem się sięgnąć po materiał źródłowy i nie sądziłem, że to napiszę, ale zdecydowanie odradzam książkę fanom filmu lub serialu. Jeżeli szukacie tutaj rozwinięcia wątków z filmu, to będziecie zawiedzeni, to ekranizacja ewentualnie rozwija wątki. Jeżeli szukacie tutaj rozwinięcia wątków z serialu, to na próżno, ponieważ jedyny...

Zaskakująca. Do końca trzyma w napięciu. Znacznie ciekawsza, niż mógłbym się spodziewać.

Zaskakująca. Do końca trzyma w napięciu. Znacznie ciekawsza, niż mógłbym się spodziewać.