Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ufff, nareszcie się skonczyla. Tyle chyba mogę napisać dobrego o tym tomie z Baśką Zajdą. Już dawno tak nisko nie oceniłem jakiejś książki. Nie jestem w stanie wprost powiedzieć co jest nie tak z tą książką, ale czytało mi się ją strasznie źle. Cała historia niby miała ręce i nogi, ale opowiedziana była jakoś tak... no nie tak jakby można było się spodziewać po autorce. Na szczęście już po wszystkim i mogę przejść do następnej pozycji. Ode mnie tylko 4.

Ufff, nareszcie się skonczyla. Tyle chyba mogę napisać dobrego o tym tomie z Baśką Zajdą. Już dawno tak nisko nie oceniłem jakiejś książki. Nie jestem w stanie wprost powiedzieć co jest nie tak z tą książką, ale czytało mi się ją strasznie źle. Cała historia niby miała ręce i nogi, ale opowiedziana była jakoś tak... no nie tak jakby można było się spodziewać po autorce. Na...

Po dziewiąty tom serii z Forstem sięgnąłem z obawą, że to co miało się skończyć po 3 tomach, a jednak ciągnęło się tak długo i utrzymywało całkiem niezły poziom w końcu ten poziom obniży. Niestety tym razem muszę stwierdzić, że nie myliłem się. Niby czyta się jak zawsze dobrze, niby coś się dzieje, ale... no właśnie. Po pierwszych 200 stronach już wiedziałem, że to z leksza odgrzewane kotlety wplecione w jakąś historię niekoniecznie dobrą. Dla mnie to najsłabsza książka z tej serii i mocno wahałem się czy ocenić ją na 5 czy na 6. Stanęło jednak na 5. Autor zapowiedział kolejny tom co już chyba jest delikatnym przegięciem.

Po dziewiąty tom serii z Forstem sięgnąłem z obawą, że to co miało się skończyć po 3 tomach, a jednak ciągnęło się tak długo i utrzymywało całkiem niezły poziom w końcu ten poziom obniży. Niestety tym razem muszę stwierdzić, że nie myliłem się. Niby czyta się jak zawsze dobrze, niby coś się dzieje, ale... no właśnie. Po pierwszych 200 stronach już wiedziałem, że to z...

Kolejna, 6 część o duecie Górskiej i Tomczyka nie zaskakuje niczym nowym. Czy to źle? Nie - dla mnie nie. Jeśli chce się przeczytać coś lekkiego, nieskomplikowanego to akurat bardzo dobry wybór. Małgorzata Rogala trzyma poziom tej serii na równym poziomie i to jest ważne. Zostały mi jeszcze 2 książki i z pewnością po nie sięgnę w ramach relaksu. Ode mnie 6.

Kolejna, 6 część o duecie Górskiej i Tomczyka nie zaskakuje niczym nowym. Czy to źle? Nie - dla mnie nie. Jeśli chce się przeczytać coś lekkiego, nieskomplikowanego to akurat bardzo dobry wybór. Małgorzata Rogala trzyma poziom tej serii na równym poziomie i to jest ważne. Zostały mi jeszcze 2 książki i z pewnością po nie sięgnę w ramach relaksu. Ode mnie 6.

Komisarzy znałem już wielu, ale Barnarda Grossa jeszcze nie. Byłem bardzo ciekawy czym mnie zaskoczy i czy mnie zaskoczy Robert Małecki i jego książka. No i było ciekawie. Czy zaskakująco? Chyba nie. Bernard Gross to postać dość tajemnicza, mająca za sobą tajemnicze wydarzenia sprzed 10 lat po których to życie jego rodziny legło w gruzach, a on sam stał się innym człowiekiem. Co ciekawe tego wątku autor nie wyjaśnia w pierwszym tomie serii, zatem jest zachęta aby sięgnąć po tom kolejny. Opowiadana historia zaczyna się bardzo niewinnie i tajemniczo, żeby w ostateczności przekształcić się w skomplikowaną historię zbrodni z miłości, która nie powinna się wydarzyć. Jeśli dodamy do tego pogmatwane stosunki rodzinne urodzić nam się dramat, który należało rozwikłać aby sprawiedliwości stało się zadość. Tym właśnie zajmuje się komisarz Gross. Książkę czyta się przyjemnie i szybko. W pewnym momencie wciąga tak, że trudno się oderwać. Dla mnie mocna 7 i z pewnością sięgnę po resztę serii.

Komisarzy znałem już wielu, ale Barnarda Grossa jeszcze nie. Byłem bardzo ciekawy czym mnie zaskoczy i czy mnie zaskoczy Robert Małecki i jego książka. No i było ciekawie. Czy zaskakująco? Chyba nie. Bernard Gross to postać dość tajemnicza, mająca za sobą tajemnicze wydarzenia sprzed 10 lat po których to życie jego rodziny legło w gruzach, a on sam stał się innym...

Zacznę od tego, że już nie mogę się doczekać tomu 4, który jak dowiadujemy się z obwoluty jest w przygotowaniu. I w zasadzie na tym mógłbym skończyć pisanie czegokolwiek więcej bo moją opinię już znacie. Nie wiem jak to robi Sławek Gortych ale z każda kolejna książka jest lepsza od poprzedniej, oczywiście w mojej opinii. Czy to sposób w jaki opisuje Karkonosze i warunki tam panujące? Czy może te historie sprzed lat będące zawsze zaczątkiem do wydarzeń dziejących się współcześnie? Pewnie jedno i drugie. Najważniejsze jednak, że to się czyta i to jak! Aż żal kończyć książkę. Tym razem znów tak było i z tym żalem zostawiam w pełni zasłużoną 9 :-)

Zacznę od tego, że już nie mogę się doczekać tomu 4, który jak dowiadujemy się z obwoluty jest w przygotowaniu. I w zasadzie na tym mógłbym skończyć pisanie czegokolwiek więcej bo moją opinię już znacie. Nie wiem jak to robi Sławek Gortych ale z każda kolejna książka jest lepsza od poprzedniej, oczywiście w mojej opinii. Czy to sposób w jaki opisuje Karkonosze i warunki tam...

Trzeci tom serii z Brudnym i Zawadzką czyta się jednym tchem. Mimo, że fabuła jak okazuje się na późniejszym etapie ciągle w tym samym miejscu albo raczej dotyczy tego samego miejsca to całość nie nudzi. Autor nie bał się nawet dość gwałtownego zakończenia kilku istnień ludzkich osób skąd inąd znanych z poprzednich części. Za to też szacun. Mnie się bardzo podobało i daję spokojnie 8.

Trzeci tom serii z Brudnym i Zawadzką czyta się jednym tchem. Mimo, że fabuła jak okazuje się na późniejszym etapie ciągle w tym samym miejscu albo raczej dotyczy tego samego miejsca to całość nie nudzi. Autor nie bał się nawet dość gwałtownego zakończenia kilku istnień ludzkich osób skąd inąd znanych z poprzednich części. Za to też szacun. Mnie się bardzo podobało i daję...

Do Zakrzewskiego i spółki zawsze warto wrócić bo z pewnością czeka nas dobra lektura. Tak też było i w tym przypadku. Zamówiona przeze mnie w przedsprzedaży książka, a nawet 2 (zupełnie zapomniałem, że już ją zamówiłem w innej księgarni i z zaskoczeniem przyjąłem, że znów jest do odbioru :-)), przyszła i od razu została wzięta w obroty. Początkowo ciężko się było wczuć w klimat wydarzeń ale potem już poszło, a ostatnie 200 stron pochłonąłem kosztem snu. Tak, sądzę że warto przeczytać jak wszystkie książki z Zakrzewskim. Co mi przeszkadzało? Ja niestety cierpię na dar spostrzegania różnych błędów w tekście czy to literówek, braków liter czy też jak w tym przypadku najpoważniejszego błędu, który znalazłem na jednej z końcowych stron czyli źle napisanej daty bitwy pod Legnicą... jednym słowem Pani korektor nie odrobiła zadania domowego. Całości daję mocną 7.

Do Zakrzewskiego i spółki zawsze warto wrócić bo z pewnością czeka nas dobra lektura. Tak też było i w tym przypadku. Zamówiona przeze mnie w przedsprzedaży książka, a nawet 2 (zupełnie zapomniałem, że już ją zamówiłem w innej księgarni i z zaskoczeniem przyjąłem, że znów jest do odbioru :-)), przyszła i od razu została wzięta w obroty. Początkowo ciężko się było wczuć w...

Zaciekawiony zakończeniem tomu 4 od razu sięgnąłem po część następną. Tutaj Górska prawie całą książkę jest wykluczona ze śledztwa z oczywistych względów więc Tomczyk skazany jest właściwie na własne umiejętności. Na szczęście może liczyć na pomoc kolegów i sprawy morderstw ostatecznie zostają rozwiązane. Tom 5 czyta się szybko jak pozostałe serii, nie mam się do czego przyczepić. Książka sprawiła mi przyjemność, a o to chyba chodzi przy dobrej lekturze. Ode mnie 7.

Zaciekawiony zakończeniem tomu 4 od razu sięgnąłem po część następną. Tutaj Górska prawie całą książkę jest wykluczona ze śledztwa z oczywistych względów więc Tomczyk skazany jest właściwie na własne umiejętności. Na szczęście może liczyć na pomoc kolegów i sprawy morderstw ostatecznie zostają rozwiązane. Tom 5 czyta się szybko jak pozostałe serii, nie mam się do czego...

Tomczyk i Górska na tropie... mordercy wstrzykującego swoim ofiarom zabojczą substancję i w ten sposób pozbawiających ich życia. To 4 tom serii z parą policjantów. Czyta się bardzo dobrze, miłość między parą kwitnie, a końcówka książki spowodowała że zdecydowałem się kontynuować tą serię i sięgnąłem po tom 5. Dla mnie mocna 7.

Tomczyk i Górska na tropie... mordercy wstrzykującego swoim ofiarom zabojczą substancję i w ten sposób pozbawiających ich życia. To 4 tom serii z parą policjantów. Czyta się bardzo dobrze, miłość między parą kwitnie, a końcówka książki spowodowała że zdecydowałem się kontynuować tą serię i sięgnąłem po tom 5. Dla mnie mocna 7.

Dużo nie napiszę, ale napisać trzeba. Ta część strasznie mnie wymęczyła. Skomplikowane relacje pomiędzy zaplątanymi w wydarzenia osobami, do tego Oliver który przestaje być Oliverem... za dużo jak dla mnie. Daję 6 i wydaje mi się, że to i tak dużo.

Dużo nie napiszę, ale napisać trzeba. Ta część strasznie mnie wymęczyła. Skomplikowane relacje pomiędzy zaplątanymi w wydarzenia osobami, do tego Oliver który przestaje być Oliverem... za dużo jak dla mnie. Daję 6 i wydaje mi się, że to i tak dużo.

Gładko, łatwo i przyjemnie. Tak czyta się kolejny tom z Górską i Tomczykiem. Tytułowa "Ważka" to zagadka do samego końca książki. W sumie może to i dobrze, bo paręnaście kartek wcześniej wyjaśnia się sprawa morderstw i potem to już nie wiemy czemu książka już się nie kończy. Autorka nie zawiodła. Z pewnością sięgnę po resztę serii, tak dla odpoczynku po czymś bardziej skomplikowanym. Ode mnie 7.

Gładko, łatwo i przyjemnie. Tak czyta się kolejny tom z Górską i Tomczykiem. Tytułowa "Ważka" to zagadka do samego końca książki. W sumie może to i dobrze, bo paręnaście kartek wcześniej wyjaśnia się sprawa morderstw i potem to już nie wiemy czemu książka już się nie kończy. Autorka nie zawiodła. Z pewnością sięgnę po resztę serii, tak dla odpoczynku po czymś bardziej...

Górska i Tomczyk znowu razem w akcji. Drugi tom porusza bardzo ważny według mnie problem totalnego przesadyzmu w udostępnianiu swojego życia prywatnego w mediach społecznościowych. Szczególnie jeśli chodzi o umieszczanie tam zdjęć własnych dzieci. Jest sprawa, jest morderstwo, a nawet kilka, jest trochę brudów które wychodzą przy okazji śledztwa, a wszystko to czyta się fajnie, szybko i lekko. Mnie się podobało, a końcówka sprawiła, że sięgnąłem po kolejną książkę tej serii. Ode mnie 7!

Górska i Tomczyk znowu razem w akcji. Drugi tom porusza bardzo ważny według mnie problem totalnego przesadyzmu w udostępnianiu swojego życia prywatnego w mediach społecznościowych. Szczególnie jeśli chodzi o umieszczanie tam zdjęć własnych dzieci. Jest sprawa, jest morderstwo, a nawet kilka, jest trochę brudów które wychodzą przy okazji śledztwa, a wszystko to czyta się...

Po drugą część serii z Baśką Zajdą sięgnąłem z nadzieją na poobcowanie z dziką naturą tak jak to miało miejsce w części pierwszej. Jakież było moje zdziwienie kiedy okazało się, że tutaj z natury to będą tylko opisy wyjazdu Baśki do Zawoji i jej wspomnienia spod Babiej Góry, a całość historii toczyć się będzie w Krakowie. Cóż, zonk na dzień dobry. Autorka wplotła w historię niewyjaśnionego samobójstwa/zabójstwa lekarki w szpitalu los pokrzywdzonych chorych i to najczęściej nieuleczalnie dzieci w tymże szpitalu. W zasadzie całość tej książki dzieje się tam właśnie. Historia sprawnie opowiedziana, choć dla mnie który spodziewał się czegoś zupełnie innego zabrakło tego czegoś. Przeczytałem, dowiedziałem się kto i dlaczego, ale to by było na tyle. Jak dla mnie 6 i nie wiem czy to nie za dużo.

Po drugą część serii z Baśką Zajdą sięgnąłem z nadzieją na poobcowanie z dziką naturą tak jak to miało miejsce w części pierwszej. Jakież było moje zdziwienie kiedy okazało się, że tutaj z natury to będą tylko opisy wyjazdu Baśki do Zawoji i jej wspomnienia spod Babiej Góry, a całość historii toczyć się będzie w Krakowie. Cóż, zonk na dzień dobry. Autorka wplotła w historię...

Drugi tom serii nie zaskoczył mnie tak pozytywnie jak pierwsza książka. Mamy tutaj retrospekcję z wydarzeń, które Endling z Gochą już przeżyli, a które wiążą się bezpośrednio z historią opowiadaną w teraźniejszości.
Czyta się jak zawsze u Mroza dobrze, szybko i gładko. Czegoś mi jednak tutaj zabrakło. Może odrobiny większego zaskoczenia? Daję w tym przypadku 7 i znów na jakiś czas odstawiam komisarza do przeczekania :-)

Drugi tom serii nie zaskoczył mnie tak pozytywnie jak pierwsza książka. Mamy tutaj retrospekcję z wydarzeń, które Endling z Gochą już przeżyli, a które wiążą się bezpośrednio z historią opowiadaną w teraźniejszości.
Czyta się jak zawsze u Mroza dobrze, szybko i gładko. Czegoś mi jednak tutaj zabrakło. Może odrobiny większego zaskoczenia? Daję w tym przypadku 7 i znów na...

Ostatnia jak do tej pory książka serii o Róży Krull zaczyna się tam gdzie kończy się poprzednia. Potem mamy już tylko rozwinięcie całej tej sytuacji. No i na koniec ostatecznie wyjaśnienie zguby. Bo zguba jest, na początku :-). Jak zwykle książkę czyta się szybko, doprawiona jest odrobiną specyficznego humoru, a i całość jakoś kupy się trzyma. To z pewnością nie będzie koniec tej serii o czym czytelnik może się przekonać na końcu książki. W sumie dobrze. Ja tam się cieszę. Lubię czasami przeczytać sobie coś co totalnie mnie wyluzowuje :-). Ode mnie 7.

Ostatnia jak do tej pory książka serii o Róży Krull zaczyna się tam gdzie kończy się poprzednia. Potem mamy już tylko rozwinięcie całej tej sytuacji. No i na koniec ostatecznie wyjaśnienie zguby. Bo zguba jest, na początku :-). Jak zwykle książkę czyta się szybko, doprawiona jest odrobiną specyficznego humoru, a i całość jakoś kupy się trzyma. To z pewnością nie będzie...

Książkę znalazła przez zupełny przypadek moja małżonka. Poczytaliśmy opinie i postanowiliśmy kupić całą serię autorki. Oczywiście po przeczytaniu poprzedniej książki nie wytrzymałem i musiałem sięgnąć po nowy nabytek.
No i? Nie było tak źle. Poszło całkiem sprawnie. Całość poszła chyba w 3 dni. Czyta się całkiem przyjemnie. Historia opowiedziana była mi dość bliska gdyż w zeszłym roku wchodziliśmy rodzinką na Babią Górę i po drodze natknęliśmy się na pomnik wypadku lotniczego z 1969 roku. Zatem wspomnienia tej wycieczki odżyły. Podsumowując zakup jak dla mnie udany i ode mnie 7.

Książkę znalazła przez zupełny przypadek moja małżonka. Poczytaliśmy opinie i postanowiliśmy kupić całą serię autorki. Oczywiście po przeczytaniu poprzedniej książki nie wytrzymałem i musiałem sięgnąć po nowy nabytek.
No i? Nie było tak źle. Poszło całkiem sprawnie. Całość poszła chyba w 3 dni. Czyta się całkiem przyjemnie. Historia opowiedziana była mi dość bliska gdyż w...

Trzecia i ostatnia część o Larysie i Brunonie Wilczyńskim moim zdaniem to część najlepsza ale jednocześnie najgorsza. Jak to możliwe? Autorka w posłowiu pisze, że pierwsze osoby które ją przeczytały pisały do niej z pytaniem: "dlaczego?" - dlaczego takie właśnie zakończenie. Nie zdradzę niczego więcej, trzeba samemu się dowiedzieć. Całość warto przeczytać, a Amok dostaje ode mnie mimo tego zaskakującego zakończenia 8!

Trzecia i ostatnia część o Larysie i Brunonie Wilczyńskim moim zdaniem to część najlepsza ale jednocześnie najgorsza. Jak to możliwe? Autorka w posłowiu pisze, że pierwsze osoby które ją przeczytały pisały do niej z pytaniem: "dlaczego?" - dlaczego takie właśnie zakończenie. Nie zdradzę niczego więcej, trzeba samemu się dowiedzieć. Całość warto przeczytać, a Amok dostaje...

Po 3 miesiącach od przeczytania pierwszej części przyszedł czas na część drugą. Przyznam, że przez moment musiałem się naprowadzić o co chodziło w pierwszej i z jakimi bohaterami ma do czynienia. Potem już poszło. Tak jak poprzednio Larysa i Bruno osobno ale jednak razem dają dobry popis dziennikarsko śledczych umiejętności przekładający się na to, że powieść czyta się szybciutko. Wątki są dobrze powiązane, a końcowe rozwiązanie i zapowiedź trzeciej części spowodowały że chwytam od razu za część trzecią. Ode mnie 7.

Po 3 miesiącach od przeczytania pierwszej części przyszedł czas na część drugą. Przyznam, że przez moment musiałem się naprowadzić o co chodziło w pierwszej i z jakimi bohaterami ma do czynienia. Potem już poszło. Tak jak poprzednio Larysa i Bruno osobno ale jednak razem dają dobry popis dziennikarsko śledczych umiejętności przekładający się na to, że powieść czyta się...

Kolejna książka którą przywiozłem z tegorocznych Targów w Krakowie. I jest to też kolejny mój debiut jeśli chodzi o autora w tym roku.
Od samego początku kiedy zacząłem czytać nie mogłem przestać mieć wrażenie, że postać Larysy kogoś mi przypomina. Jej styl bycia, tajemniczość, sposób w jaki próbuje dojść prawdy i w jaki sposób o nią walczy. Po 100 stronach mniej więcej w końcu przyszło oświecenie: Lisbeth Salander z Millennium. Może to i nietrafne porównanie ale pojawiło się i mnie nie opuściło, aż do końca książki.
A jak sama książka? Czyta się bardzo przyjemnie, w miarę posuwania się na kartach pojawiają się nowe pytania, a i historia staje się bardziej zawiła. Jest w całości trochę niekonsekwencji, niedopowiedzianych wątków, ale... co z tego? Mnie się podobało i wiem, że kolejną część tej serii przeczytam z przyjemnością. Ode mnie 7.

Kolejna książka którą przywiozłem z tegorocznych Targów w Krakowie. I jest to też kolejny mój debiut jeśli chodzi o autora w tym roku.
Od samego początku kiedy zacząłem czytać nie mogłem przestać mieć wrażenie, że postać Larysy kogoś mi przypomina. Jej styl bycia, tajemniczość, sposób w jaki próbuje dojść prawdy i w jaki sposób o nią walczy. Po 100 stronach mniej więcej w...