Zastrzyk śmierci

Książkę, podobnie jak poprzednie, świetnie się czyta.
Starszy aspirant Agata Tomczyk i komisarz Sławek Tomczyk prowadzą kolejne śledztwo. Łączą ich nie tylko sprawy zawodowe, ale również osobiste.
W sprawę nieoczekiwanie zostaje wplątana siostra komisarza Jaki będzie tego finał. Należy przeczytać książkę. Zdecydowanie polecam, szczególnie na zbliżające się wakacje.

Książkę, podobnie jak poprzednie, świetnie się czyta.
Starszy aspirant Agata Tomczyk i komisarz Sławek Tomczyk prowadzą kolejne śledztwo. Łączą ich nie tylko sprawy zawodowe, ale również osobiste.
W sprawę nieoczekiwanie zostaje wplątana siostra komisarza Jaki będzie tego finał. Należy przeczytać książkę. Zdecydowanie polecam, szczególnie na zbliżające się wakacje.

Tak sobie powolutku w międzyczasie czytam serię dalej i no cieszę się, że ją zaczełam mimo moich obaw. Agata i Sławek to dla Mnie duet idealny są tak pozytywni i zabawni, że trzeba czytać dalej. Tym razem musieli wytropić zabójce który wzorował się na filmie z egekucji z zastrzykiem śmierci byli podejrzani różne tropy, ale sprawa jak każda inna łatwa nie była. A zakończenie no znowu zmusza Mnie do kontynuowania bo napięcie takie, że musze wiedzieć co tam w kolejnej części się będzie działo.

Tak sobie powolutku w międzyczasie czytam serię dalej i no cieszę się, że ją zaczełam mimo moich obaw. Agata i Sławek to dla Mnie duet idealny są tak pozytywni i zabawni, że trzeba czytać dalej. Tym razem musieli wytropić zabójce który wzorował się na filmie z egekucji z zastrzykiem śmierci byli podejrzani różne tropy, ale sprawa jak każda inna łatwa nie była. A zakończenie...

Książka jest dobra. Dobrze się czyta, ale brakuje w niej napięcia. Czytując niektórych autorów, aż ciarki przechodzą, człowiek łaknie więcej, a tutaj książka z cyklu przeczytane- zapomniane.

Książka jest dobra. Dobrze się czyta, ale brakuje w niej napięcia. Czytując niektórych autorów, aż ciarki przechodzą, człowiek łaknie więcej, a tutaj książka z cyklu przeczytane- zapomniane.

Kolejny tom serii za mną, cała seria na podobnym poziomie. Fajna lektura do przeczytania. Przyszło mi na myśl, że to taka polska wersja serii Camilli Lackberg:)

AGATA GÓRSKA I SŁAWEK TOMCZYK/WARSZAWA

Kolejny tom serii za mną, cała seria na podobnym poziomie. Fajna lektura do przeczytania. Przyszło mi na myśl, że to taka polska wersja serii Camilli Lackberg:)

AGATA GÓRSKA I SŁAWEK TOMCZYK/WARSZAWA

Gdy sięgałam po tę książkę, nie wiedziałam, że stanowi ona część większej serii, także mój odbiór na pewno różni się od odbioru stałych czytelników.

Gdyby nie mój upór w czytaniu najgorszych powieści do końca, pewnie odrzuciłabym tę lekturę po kilkunastu stronach. Zaczynam czytać - książkę otwiera scena z wróżką. No kurczę, chcę sięgnąć po kryminał, jak mam ochotę na wróżki, to sięgam po fantasy. Początkowy niesmak przeszedł w ostrą gorycz, gdy niedoszła ofiara gwałtu zgłosiła się do policjantki i dostała ochrzan (!) za bezmyślność i grożenie klapsami (!!), a niedoszłym gwałcicielem nikt się nie przejął (!!!). Ta sama policjantka przesłuchuje i straszy chłopaka, który dorabia wytrychy, ale nie ma czasu ani ochoty najwyraźniej zainteresować się grasującym gwałcicielem. Temat obwiniania ofiary powtarza się przez całą książkę. Bardzo słabo pani Rogala, tak się nie pisze w XXI wieku.

Kolejnym minusem są bohaterowie - wszyscy zarówno pierwszoplanowi jak i dalsi. Brakuje jakiejkolwiek postaci, którą można polubić albo z którą można się zżyć. Najbliższa polubienia jest Pola, którą autorka kreuje na do bólu naiwną. Poza tym wstawki z opisem seksu i namiętności pomiędzy główną parą śledczych to dla mnie zbędny zapychacz.

Nie da się odczuć, że akcja dzieje się w Warszawie. Bohaterów łączy tyle przypadkowych spotkań i wydarzeń, że odnosi się wrażenie, że mieszkają w małym miasteczku, gdzie działa tylko jedna kawiarnia.

Główna intryga została napisana nawet ciekawie (stąd aż tyle gwiazdek) i czyta się książkę szybko i lekko - idealne na jeden wieczór. Jednakże sprawa kryminalna jest również banalnie prosta - w połowie powieści czytelnik orientuje się, kto zabił i nie zostaje zaskoczony na końcu.

Odradzam lekturę. Na rynku można znaleźć wiele lepszych kryminałów. Dodatkowo uważam ją za szkodliwą poprzez wspieranie kultury gwałtu.

Gdy sięgałam po tę książkę, nie wiedziałam, że stanowi ona część większej serii, także mój odbiór na pewno różni się od odbioru stałych czytelników.

Gdyby nie mój upór w czytaniu najgorszych powieści do końca, pewnie odrzuciłabym tę lekturę po kilkunastu stronach. Zaczynam czytać - książkę otwiera scena z wróżką. No kurczę, chcę sięgnąć po kryminał, jak mam ochotę na...

„Zastrzyk śmierci” – tom czwarty cyklu o Agacie Górskiej i Sławku Tomczyku to kolejna dobra powieść kryminalna Autorki, chociaż tym razem odrobinę mniej mnie jednak urzekła niż poprzednie. Punktem wyjścia do intrygi zaplanowanej dla śledczych stają się znalezione przez Ewę Frydrych zwłoki jej męża Antoniego. Mężczyzna zostaje odnaleziony w swoim biurze. Jego ciało jest szczelnie owinięte folią i wszystko wskazuje na to, że mężczyznę zabił zastrzyk śmiertelnej trucizny. Komu naraził się tak bardzo krytyk portalu kulinarnego Smakosz Pl, że pozbawił go życia? Jaki związek z tym zdarzeniem ma siostra Tomczyka – nastoletnia Kinga, uczennica klasy maturalnej? Wreszcie kim jest Zosia i dlaczego ktoś musi ją chronić?
Wprawdzie nudy i tym razem nie było, ale jakoś było bardziej przewidywalnie niż poprzednio. Mam też wrażenie, że wszystkie nieszczęścia tego świata uderzają wprost w naszych śledczych, a oni jak zwykle sami stają w centrum cyklonu, który nawiedza Warszawę😊 Sama historia do mnie nie przemówiła, ale bynajmniej nie skreślam śledczych, którzy wciąż budzą sympatię. Chociaż zatem pozostał mały niedosyt zakończenie sugeruje, że Autorka szykuje jakąś bombę z opóźnionym zapłonem na kolejną część. Pozostaje mi zatem oznaczyć „Zastrzyk śmierci” jako przeczytane i zabrać się od razu za „Grzech zaniechania”.

„Zastrzyk śmierci” – tom czwarty cyklu o Agacie Górskiej i Sławku Tomczyku to kolejna dobra powieść kryminalna Autorki, chociaż tym razem odrobinę mniej mnie jednak urzekła niż poprzednie. Punktem wyjścia do intrygi zaplanowanej dla śledczych stają się znalezione przez Ewę Frydrych zwłoki jej męża Antoniego. Mężczyzna zostaje odnaleziony w swoim biurze. Jego ciało jest...

Fajna! Każda kolejna lepsza od poprzedniej! Biorę się od razu za następną bo końcówka przymusza do tego ;)

Fajna! Każda kolejna lepsza od poprzedniej! Biorę się od razu za następną bo końcówka przymusza do tego ;)

Każda książka Rogali z serii o Agacie i Sławku jest bardzo dobra. Czyta się w jeden dzień.

Każda książka Rogali z serii o Agacie i Sławku jest bardzo dobra. Czyta się w jeden dzień.

Kolejny lekki kryminał z parą policjantów. Mam osobiste wrażenie, że bohaterowie stoją w miejscu nie ewoluują pomimo relacji, które ich łączą. Końcówka sugeruje kolejną część.

Kolejny lekki kryminał z parą policjantów. Mam osobiste wrażenie, że bohaterowie stoją w miejscu nie ewoluują pomimo relacji, które ich łączą. Końcówka sugeruje kolejną część.

Koniec, koniec mojej przygody z tą serią. Po bardzo słabej trzeciej części dałem jeszcze jedną szansę, ale jest tak samo źle albo jeszcze gorzej.

Warszawa, miasto na 1,5 mln mieszkańców. Setki policjantów. Dziesiątki tysięcy licealistów. Tysiące właścicieli firm prowadzących swoje biznesy. Setki kawiarni.

Ile zbiegów okoliczności musiałoby wystąpić, żeby historia potoczyła się w sposób opisany w książce? Nie wiem, ale immersja jest zerowa.

Relacje między bohaterami są suche i zupełnie mnie nie przekonuje prawie żaden dialog a już o głębszej więzi nie ma nawet co mówić. Dobre postaci drugoplanowe uśmiercone przez zaniechanie lub zapomnienie. Szczytem jest postać patologa, który pojawia się tylko po to, żeby wypowiedzieć zdanie "O, moja ulubiona para!" albo wygłosić zdanie, ze zbrodnia była ciekawa/nieciekawa a on ma pełno pracy i zerwali go z łóżka w środku nocy.

Historia kryminalna... nie ma. Przewidywalna, powtarzalna, mało absorbująca. Najgorsze jest to, że w połowie książki już wiesz jak się ona skończy, ale łudzisz się, że jednak będzie jakiś plot-twist. Powieść się kończy i nic, zero emocji, zero zaskoczenia, zero przeżywania wydarzeń razem z bohaterami. Zero zrozumienia dla motywacji mordercy, przez całkowite spłycenie jego postaci, analogicznie jak w "Ważce". Ktoś po prostu robi złe rzeczy bo tak, bo tak zostało wymyślone. A bardziej się czytelniku nie interesuj i nie próbuj zrozumieć. No przecież spotkało go w przeszłości coś strasznego, prawda?

W tej części doszedł jeszcze manifest światopoglądowy na temat rynku pracy - źli, okropni prywaciarze wyzyskują biednych ludzi, którzy chcieliby tylko sobie zarobić i godnie żyć. Nie ma wyjątków. Zero-jedynkowo. No jak tu nie lubić takiej narracji? Ja rozumiem, nakreślenie ważnego problemu społecznego, ale robienie tego w sposób tak nachalny i podkreślanie jedynego słusznego zdania na ten temat zabija książkę rozrywkową. Dla takich tematów bierzesz felieton. Na temat sposobu poruszania ważnych problemów społecznych można by się sporo nauczyć od Karin Slaughter na przykład.

Skończyłem z książkami Pani Rogali, mam wrażenie, że po prostu się nie przykłada do tego, żeby zbudować dobrą fabułę. Dawno nie dałem tak niskiej oceny, ale tu naprawdę nie ma nic ciekawego niestety. Średnia 7.3 na portalu - szok i niedowierzanie.

Koniec, koniec mojej przygody z tą serią. Po bardzo słabej trzeciej części dałem jeszcze jedną szansę, ale jest tak samo źle albo jeszcze gorzej.

Warszawa, miasto na 1,5 mln mieszkańców. Setki policjantów. Dziesiątki tysięcy licealistów. Tysiące właścicieli firm prowadzących swoje biznesy. Setki kawiarni.

Ile zbiegów okoliczności musiałoby wystąpić, żeby historia...