Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

"Siostra" opowiada o Beatrice i jej zamordowanej siostrze Tess. Beatrice nie wierzy w samobójstwo swojej siostry i próbuje przekonać wszystkich, że jest inaczej. Niestety nikt jej nie wierzy.

Na swojej drodze spotyka wielu ludzi: ojca dziecka jej siostry, chłopaka, który ma na jej punkcie obsesję, koleżankę z którą jej siostra brała udział w badaniach oraz lekarza, któremu wpada w oko Beatrice.

Na pewno prawdą jest to, że gdy wszystko jest dobrze, ludzie nie przywiązują dużej wagi do czegokolwiek, nie zastanawiają się nad swoim życiem. Dopiero tragedia sprawia, że zwalniamy i zaczynamy przewartościowywać swoje własne życie i tak się dzieje w przypadku Beatrice.
Co do mordercy to akurat nie zgadłam, bo zastanawiałam się kto to mógł być. Książka jest dobra, ale pod koniec strasznie mi się dłużyła. Ogólnie miałam wrażenie, że tak naprawdę jest to książka obyczajowa, o życiu Beatrice, przeplatana z morderstwem Tess. Jednak jak na debiut to jest naprawdę dobra. Tylko czemu tak mało tej akcji? Sięgnę po inne książki autorki i przekonam się czy taki ma styl pisania czy może po prostu ta pierwsza jest jej najsłabszą.

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

"Siostra" opowiada o Beatrice i jej zamordowanej siostrze Tess. Beatrice nie wierzy w samobójstwo swojej siostry i próbuje przekonać wszystkich, że jest inaczej. Niestety nikt jej nie wierzy.

Na swojej drodze spotyka wielu ludzi: ojca dziecka jej siostry, chłopaka, który ma na jej punkcie obsesję, koleżankę z którą jej siostra brała...

Druga część serii o inspektorze Knutasie.

Życie na wyspie toczy się spokojnie do czasu odnalezienia martwego Dahlstroma. Policja ma ręce pełne roboty i stara się ustalić co się stało. Kiedy wychodzi, że to było morderstwo, sprawa robi się poważna.
W tym samym czasie Fanny nie wraca do domu i jej matka zawiadamia policję. Sprawy zaginięcia i morderstwa prowadzone są równoległe i zaczynają mieć kilka czynników wspólnych a jednym z nich jest morderca.

Myślę, że nie zdradziłam za wiele. Osoby, która okazała się być mordercą nie podejrzewałam o to. Dlatego mnie to bardzo zaskoczyło. Obstawiałam któregoś ze znajomych tego fotografa albo nauczyciela od wf-u.
Matka Fanny była odpowiedzialna za to co się stało. Jasne, że samotnej matce jest trudno, ale nie próbowała rozwiązać problemów tylko piła i wszystko było na głowie córki. Nic dziwnego, że dziewczyna miała dość i cięła się po kryjomu. Oczywiście potem żałowała, że nie zwracała uwagi na córkę, no ale po tragedii za późno na żale.
Wątek z tym, że Ci którym najbardziej ufamy jest strzałem w dziesiątkę. Nie spodziewałam się tego, co też wspomniałam na początku. Czasami okazuje się, że nie znamy osób, które są nam bliskie pomimo, że znamy je wiele lat. To pokazuje jak pozory mylą.

Książkę polecam, pomimo, że czasami jest rozwlekła i można mieć wrażenie, że akcja się wlecze. To normalne i miałam właśnie takie wrażenie. Decyzja Emmy mnie nie zaskoczyła, nie zawsze możemy być z tymi z którymi chcemy.

Druga część serii o inspektorze Knutasie.

Życie na wyspie toczy się spokojnie do czasu odnalezienia martwego Dahlstroma. Policja ma ręce pełne roboty i stara się ustalić co się stało. Kiedy wychodzi, że to było morderstwo, sprawa robi się poważna.
W tym samym czasie Fanny nie wraca do domu i jej matka zawiadamia policję. Sprawy zaginięcia i morderstwa prowadzone są...

"Lady Susan"
Główną bohaterką jest Lady Susan, która jest wdową i poszukuje swojej córce męża. Frederica jednak nie chce wychodzić za mąż i ucieka z pensji. Tymczasem w Susan zakochuje się brat żony Vernona. Siostrze nie podoba się, że Susan przekabaciła go na swoją stronę.

"Watsonowie"
Kto czytał "Emmę" ten wie, że tak nazywała się główna bohaterka. Mamy tutaj opis balu na którym była Emma i wizytę siostry Emmy. Poza tym mamy też opisywane relacje między siostrami, a Emma miała ich trzy.

"Sandition"
Patrick Parker trafia na wieś w wyniku wypadku. Tam poznaje rodzinę Charlotte, którą zaprasza do kurortu w Sandition. Z Parkerami jedzie Charlotte, gdzie poznaje wspólniczkę Parkera, jego rodzinę oraz sir Edwarda, który kocha się w innej dziewczynie.

Najbardziej podobała mi się "Lady Susan" i wiem, że jest film na podstawie tej książki. "Sandition" też mi się podobało i jestem ciekawa jak dalej rozwinęłaby się ta książka, gdyby Austen nie umarła. "Wastonowie" też mi się podobało, ale nie tak bardzo jak dwie wcześniej wymienione, ale to pewnie dlatego, że czytałam wcześniej "Emmę".

Książki Jane Austen są dobre i aktualne i później również będą aktualne.

"Lady Susan"
Główną bohaterką jest Lady Susan, która jest wdową i poszukuje swojej córce męża. Frederica jednak nie chce wychodzić za mąż i ucieka z pensji. Tymczasem w Susan zakochuje się brat żony Vernona. Siostrze nie podoba się, że Susan przekabaciła go na swoją stronę.

"Watsonowie"
Kto czytał "Emmę" ten wie, że tak nazywała się główna bohaterka. Mamy tutaj opis balu...

Moja pierwsza styczność z Anne Bronte.

"Agnes Grey" jest powieścią autobiograficzną opowiadającą o losach autorki, która nie miała urody ani dużego statusu społecznego. Była tylko córką duchownego, jej matka pochodziła z bogatej rodziny, która się jej wyrzekła.

Czytając te książkę, odniosłam wrażenie, że styl pisania autorki przypomina mi Jane Austen, którą Charlotte Bronte krytykowała. Podobnie jak Austen jest dobrą obserwatorką, powoli buduje akcje powieści, skupia się na bohaterach i na ich motywacjach. Możliwe, że w książkach Austen było więcej akcji.

Minusem zdecydowanie jest postać bohaterki. Jest ona do bólu dobra, miła łagodna. Ja wiem, że była guwernantką, ale mimo wszystko nie powinna tak sobą dać pomiatać. Jej uczucie do duchownego było przewidywalne dość spokojne (czyli nudne!) choć to zależy od punktu widzenia. Możliwe, że autorka specjalnie wykreowała taką postać. Wszystko to jest jasno określone - Ci są źli, Ci są dobrzy, to jest źle, to jest dobre... Mogłabym tak jeszcze wymieniać.

Zamierzam przeczytać drugą książkę tej autorki i wtedy dopiero opowiem ostatecznie o swoich odczuciach.

Moja pierwsza styczność z Anne Bronte.

"Agnes Grey" jest powieścią autobiograficzną opowiadającą o losach autorki, która nie miała urody ani dużego statusu społecznego. Była tylko córką duchownego, jej matka pochodziła z bogatej rodziny, która się jej wyrzekła.

Czytając te książkę, odniosłam wrażenie, że styl pisania autorki przypomina mi Jane Austen, którą Charlotte...

Norwegia jest piękna i przyciąga imigrantów, jednak ma swój minus, którym jest Barnevet. Jest to organ, który odbiera rodzicom dzieci. Czy słusznie i czy interwencja Barnevetu jest uzasadniona? Odpowiedź znajdziecie poniżej.

Fakt faktem, Polacy mają inną mentalność niż Norwedzy. My jesteśmy zabiegani, cały czas się śpieszymy, mamy mało czasu na wszystko - Norwegowie wprost przeciwnie. W przeciwieństwie do Polaków są spokojni i nie przepracowują się. W tym reportażu mentalność i kultura będzie odgrywała ogromną rolę.

Kiedy dziewczynka została uderzona zabawką przez brata, powiedziała, że rodzice ją biją. Instytucja wzięła dzieci i trzymała je dość długo w rodzinie zastępczej. Dzieci wróciły do domu, bo okazało się, że do żadnego bicia nie doszło. Innym przykładem może być ostatnia historia. Ojciec wykorzystuje seksualnie córkę a Barnevet nic z tym nie robi. Przecież to nie jest normalne, że dziewczynka rysuje penisy! I mówią, że matka zwariowała a jej partner do niczego się nie przyznaje! Była też historia o dziewczynie, która sama zadzwoniła do Barnevetu, bo chciała mieć lepsze życie niż miała w domu - bez kar, żadnych zasad, na luzie. Nie wyszło to najlepiej, a matka cały czas za nią jeździła. Ponadto była uzależniona od narkotyków!

Norwedzy są spokojni i do niczego się nie śpieszą. W stosunku do dzieci nie podnoszą głosu, nie biją. Dla Polaka to jest niepojęte, bo przecież w Polsce głośne wołanie jest czymś normalnym! A kto nigdy nie oberwał pasem od taty czy mamy? U nas klapsy czy pas na tyłku to nie jest nic dziwnego! A tam jest to nie do pomyślenia! Jak oni radzą sobie z dziećmi? Zastanawia mnie to. Polacy mają inną mentalność i dlatego nie mogą zrozumieć Norwegów.

Jednak zabieranie dziecka od razu bez badania jest kompletnym absurdem! U nas się mówi "niewinny, dopóki mu się nie udowodni winy", a tam nawet dobrze nie przesłuchają rodziców, tylko od razu takie oskarżenia! Co też Ci rodzice czuli, mogę sobie tylko wyobrazić, ponieważ nie mam dzieci. Podniesiesz lekko głos i już sąsiadka dzwoni złożyć donos na Ciebie! A potem dziecko powie, że mama krzyczała!

Pojawia się w książce Rutkowski, znany detektyw, który pracował przy śledztwie Iwony Wieczorek czy innych zaginionych dziewcząt. Nazywany Rambo, zajmuje się zabieraniem dzieci do Polski wraz z rodzicami. I wcale tego nie ukrywa! A dla zdesperowanych rodziców to jedyne wyjście.

Bavernet powinien się zmienić. Nie powinien pochopnie oskarżać rodziców tylko dlatego, że się głośno zawołało dziecko. Skoro rodzice mają problem to powinien im pomóc i ograniczyć zabieranie dzieci. Zrozumieć, że ktoś ma inną mentalność niż oni.

Tym, którzy jadą tam z rodzinami, radzę się dobrze zastanowić i sięgnąć po reportaż a dopiero później podejmować decyzję.

Norwegia jest piękna i przyciąga imigrantów, jednak ma swój minus, którym jest Barnevet. Jest to organ, który odbiera rodzicom dzieci. Czy słusznie i czy interwencja Barnevetu jest uzasadniona? Odpowiedź znajdziecie poniżej.

Fakt faktem, Polacy mają inną mentalność niż Norwedzy. My jesteśmy zabiegani, cały czas się śpieszymy, mamy mało czasu na wszystko - Norwegowie wprost...

Jakiś czas temu, oglądałam film pod tytułem "Dracula" i stwierdziłam ostatnio, że chętnie sięgnę po książkę. W końcu film był ekranizacją książki.

Wydawać by się mogło, że tego Draculi będzie więcej, ale tak naprawdę nie jest on głównym bohaterem. Ciekawy jest zabieg ukazywanie perspektyw bohaterów w postaci dzienników czy nagrywanie na kasety tego co się mówi. Dzięki temu można utożsamić się z bohaterami.

O czym jest "Dracula", nie muszę pisać, każdy zna tę historię. Ja, osobiście, lubię motyw wampirów czy to w książkach czy to w filmie. Chociaż chętnie bym poczytała o hipnozie wampirów, jak kontrolują człowieka itd.

Bohaterowie odkrywają, że mają do czynienia z wampirem. Wszystko zaczyna się od Johna i jego podróży do Transylwanii. Potem mamy Lucy, która zostaje przemieniona w wampirzycę, a następnie Van Helsing, łączy wszystkie tropy. Książkę czyta się długo, ale wciąga opisy są bardzo rozbudowane (w tym emocje bohaterów).

Jeśli macie ochotę na coś w stylu thrillera, albo chcecie przeczytać jakąś klasyczną książkę, to polecam tę.

Jakiś czas temu, oglądałam film pod tytułem "Dracula" i stwierdziłam ostatnio, że chętnie sięgnę po książkę. W końcu film był ekranizacją książki.

Wydawać by się mogło, że tego Draculi będzie więcej, ale tak naprawdę nie jest on głównym bohaterem. Ciekawy jest zabieg ukazywanie perspektyw bohaterów w postaci dzienników czy nagrywanie na kasety tego co się mówi. Dzięki...

Mój powrót do reportaży.

Mi Turcja kojarzy się z pięknymi widokami, wspaniałymi serialami z dużym budżetem i inną odmienną kulturą i mentalnością.

Autorka opowiedziała nam o polityce, ludziach i ich mentalności oraz powiedziała co sami Turcy twierdzą o emigrantach.

Wszystkim Polkom, którym marzy się turecki mąż, powinny przeczytać tę część reportażu, aby dowiedzieć się, że Turcy są przystojni i interesujący, ale będą oni słuchać swojej mamusi a to jest coś czego żadna kobieta nie lubi.
Najciekawszą ciekawostką był fakt, że Hurrem pochodziła z naszych terenów! Kto oglądał "Wspaniałe Stulecie" ten wie o kim mówię. Nasz budżet na realizację seriali jest niski - wystarczy wspomnieć dwa pierwsze sezony "Korony Królów", jeśli ktoś nie oglądał to polecam obejrzeć parę odcinków a później obejrzeć parę odcinków "Wspaniałego Stulecia" i nie ma mowy, żeby nikt nie zauważył różnicy! Jest ona widoczna na pierwszy rzut oka!
Jeśli chodzi o politykę... nie wypowiem się o tym, bo to nie jest mój kraj, ale wydaje mi się, że przeważnie ludzie są zadowoleni (przynajmniej tak wynika z tego reportażu).

Owo "rozdarcie" to jest umiejscowienie samej Turcji, pomiędzy Azją a Europą, a pomiędzy staroświeckością dawnych czasów a nowoczesnością, czyli tym co jest tu i teraz. Ciekawy jest punkt widzenia na przybyszy z Afryki - Turcy chcą im pomagać, ale nie swoim kosztem - kobiety zachodzą w ciążę, nie zabezpieczają się, a potem trzeba robić im aborcję... Pogląd na emigrantów mają taki sam jak my i myślę, że inne kraje też tak sądzą, ale boją się głośno o tym powiedzieć.

Bardzo ciekawy reportaż i spojrzenie na Turcję i po przeczytaniu stwierdziłam, że obejrzę sobie jakiś turecki serial.

Mój powrót do reportaży.

Mi Turcja kojarzy się z pięknymi widokami, wspaniałymi serialami z dużym budżetem i inną odmienną kulturą i mentalnością.

Autorka opowiedziała nam o polityce, ludziach i ich mentalności oraz powiedziała co sami Turcy twierdzą o emigrantach.

Wszystkim Polkom, którym marzy się turecki mąż, powinny przeczytać tę część reportażu, aby dowiedzieć się,...

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

Główną bohaterką jest dziewczyna, która pragnie uciec od życia w wyższych sferach. Ucieka na wieś, gdzie poznaje Dicka Greena, wiejskiego nauczyciela. Pomiędzy młodymi rodzi się uczucie.

Dowiadujemy się tutaj kim tak naprawdę jest Julia i kim jest autor książek, który wyraża się krytycznie o arystokracji. Ciekawe jest to, że związek między ludźmi z dwóch różnych sfer jest możliwy, ale i kontrowersyjny.

Julia i Dick są bohaterami, którzy pochodzą z dwóch różnych środowisk, przeszli swoje i odnaleźli się nawzajem. Poruszyła mnie śmierć Robina, a zaskoczyła przemiana Fieldinga i jego żony.

Nie wiem, czy druga część książki jest potrzebna, ale ją przeczytam, gdyż jest krótka.

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

Główną bohaterką jest dziewczyna, która pragnie uciec od życia w wyższych sferach. Ucieka na wieś, gdzie poznaje Dicka Greena, wiejskiego nauczyciela. Pomiędzy młodymi rodzi się uczucie.

Dowiadujemy się tutaj kim tak naprawdę jest Julia i kim jest autor książek, który wyraża się krytycznie o arystokracji. Ciekawe jest to, że związek...

Ta książka czekała dość długo, żeby ją przeczytać. W swoich czasach książka była prowokacyjna i kontrowersyjna. Gdyby ta książka została wydana dzisiaj to pewnie, że byłoby poruszenie, ale skoro mamy Greya to dzisiaj nie byłoby to aż tak bardzo kontrowersyjne.

"Kochanek Lady Chatterley" jest to historia Constance, która poślubiła Clifforda, mężczyznę z wysokiej sfery. Mężczyzna podczas wojny został kaleką co zmieniło nie tylko jego życie, ale też i Connie.

Connie czuje, że jest jej źle, a jej siostra pomaga jej w poszukiwaniu pielęgniarki do opieki nad jej mężem. Życie Connie toczy się monotonnie i czuje, że jej życie nie ma sensu. Wtedy poznaje leśniczego, który nie wywiera na niej najlepszego wrażenia. Jednak młodzi mają się ku sobie...

Książka porusza dość trudny temat - dylemat kobiety pomiędzy mężem a kochankiem, pomiędzy stabilnością a chęcią zmiany życia, by być szczęśliwą. Wtedy nikt nie rozwodził się nad tym, czy kobieta osiąga satysfakcję w pożyciu seksualnym. Jej obowiązkiem jako żony było dopuszczenie męża do siebie i danie mu dziedzica.

Najciekawszy jest fakt, że Clifford sam w sumie popchał Connie do Molleresa. Chciał mieć dziedzica, dał żonie przyzwolenie do zdrady co obróciło się przeciwko niemu. Okazało się, że Connie jest gotowa opuścić męża.

Jak dla mnie mało jest opisów seksu, więcej jest opisów uczuć i przemyśleń bohaterów, co może być męczące dla czytelnika. Jednak doceniam oryginalny pomysł jak na tamte czasy, żeby ukazać kobietę w innym świetle, żeby pokazać, że ona też chce czerpać przyjemność z pożycia - i myślę, że już to samo w sobie wywołało poruszenie w tamtejszym społeczeństwie.

Polecam książkę i film, który znajdziecie na Netflixie.

Ta książka czekała dość długo, żeby ją przeczytać. W swoich czasach książka była prowokacyjna i kontrowersyjna. Gdyby ta książka została wydana dzisiaj to pewnie, że byłoby poruszenie, ale skoro mamy Greya to dzisiaj nie byłoby to aż tak bardzo kontrowersyjne.

"Kochanek Lady Chatterley" jest to historia Constance, która poślubiła Clifforda, mężczyznę z wysokiej sfery....

Pierwszy tom cyklu o rodzeństwie Merrick.

Ashton, ma za zadanie uprowadzić Rhiannon - Szkotkę, której wodzem jest Mclairen. Rodzina Rhiannon zginęła w tragicznych okolicznościach, podobnie jak matka Asha.

Carr jest bezwzględny - uwolnił swojego pierworodnego syna z francuskiego więzienia, ale drugiego już nie. A Rhiannon ma zostać jego żoną. Jednak nie wszystko da się przewidzieć, bo los ma wobec nas inne plany...

Rhiannon i Ashton to ludzie, którzy chcą uciec przed przeszłością, ale muszą codziennie stawiać jej czoła. Ich porozumienie, próby ukrywania własnych uczuć... Po prostu bardzo mi się to podobało. Męski bohater - nieidealny, mierzący się z demonami, starający się wydostać brata z więzienia... Za to bohaterka - skromna, ładna, inteligentna, próbująca znaleźć swoje miejsce na ziemii...

To co podobało mi się najbardziej to opisywanie sytuacji z przeszłości. Te klany, zdrada Carra, przejęcie zamku na wyspie... Carra nie lubię, współczułam Ashowi takiego ojca... Wcześniej czytałam "Zakochanego mściciela" i również mi się podobała. Wątek kryminalny jak najbardziej na plus. Koniecznie muszę sobie odświeżyć "Ostatni bal", czyli drugi tom tej serii.

Polecam, jak lubicie romanse historyczne. Szybko się czyta.

Pierwszy tom cyklu o rodzeństwie Merrick.

Ashton, ma za zadanie uprowadzić Rhiannon - Szkotkę, której wodzem jest Mclairen. Rodzina Rhiannon zginęła w tragicznych okolicznościach, podobnie jak matka Asha.

Carr jest bezwzględny - uwolnił swojego pierworodnego syna z francuskiego więzienia, ale drugiego już nie. A Rhiannon ma zostać jego żoną. Jednak nie wszystko da się...

Reportaż, który wyjaśnia nam czym jest cały ten seks.

Autorki w książce ukazują jak wygląda życie seksualne Polaków. Mamy tu przykłady par i tego jak wygląda ich zwyczajne życie i seksualne.

Czym w zasadzie jest seks? I gdzie on się zaczyna? Na te pytania odpowiadają nam autorki. Ukazywane jest też jak brak seksu wpływa na życie zwyczajne, do czego prowadzi masturbacja i oglądanie pornosów. Co podoba się mężczyznom w kobietach, a co kobiety próbują ukryć pod masą kosmetyków, ponieważ nie podoba się im ich wygląd.

"To tylko seks?" Odpowiada nam na pytania, które zadajemy sobie do dnia dzisiejszego. Jest to pierwsza taka książka , którą czytałam o takiej tematyce i którą polecam, szybko się czyta i można wielu rzeczy się dowiedzieć.

Reportaż, który wyjaśnia nam czym jest cały ten seks.

Autorki w książce ukazują jak wygląda życie seksualne Polaków. Mamy tu przykłady par i tego jak wygląda ich zwyczajne życie i seksualne.

Czym w zasadzie jest seks? I gdzie on się zaczyna? Na te pytania odpowiadają nam autorki. Ukazywane jest też jak brak seksu wpływa na życie zwyczajne, do czego prowadzi masturbacja...

Polska biografia sióstr Bronte.

Żadnemu czytelnikowi nie trzeba przedstawiać "Wichrowych Wzgórz", "Dziwne losy Jane Eyre" czy "Agnes Grey" - są to tytuły, które przeważnie każdy czytelnik zna. Ich autorki są siostrami - tak różnymi osobowościami co widać w ich książkach. Ale jak wyglądało życie w Haworth sióstr Bronte? Tu przychodzi nam z odpowiedzią "Na Plebanii w Haworth".

Dzieje rodziny są zarysowane od samego początku - jak Patryk Bronte zostaje pastorem, przeprowadza się do Haworth, jak umierają jego żona i córki. Wśród tych pozostałych dzieci są: Charlotte, Emily, Anne i Patrick. I to na nich skupia się autorka.

Rodzeństwo na Plebanii się nudziło i wymyślało własny, lepszy świat. Był to świat, który tworzyli oni i w którym działo się to co oni chcieli. Nikt wtedy nie przypuszczał, że trzy z nich zostaną pisarkami.

Patrick był jedynym synem pastora, który zmarnował sobie życie. Są tacy co twierdzą, że "Wichrowe Wzgórza" to jego książka, ale podstawy te jak dla mnie są nikłe. Tylko dlatego, że Emily nie przyznała się do autorstwa książki oraz tego, że kobieta nie mogłaby stworzyć historii pełną namiętności i tragedii? Dla mnie to słaby argument, ale "Wichrowe Wzgórza" są tak pogmatwane, że nie zdziwiłabym się, gdyby okazało się, że Patrick je napisał pod wpływem alkoholu, ale zostawmy to.

Emily napisała "Wichrowe Wzgórza", które zostały niedocenione przez współczesnych jej ludzi. Za to powieść "Agnes Grey" zdobyła uznanie, podobnie jak "Dziwne losy Jane Eyre" (albo po prostu "Jane Eyre"). Anne napisała wspomnianą przeze mnie "Agnes Grey" i "Lokatorkę Wildfell Hall", Charlotte za to "Dziwne losy Jane Eyre", "Profesor", "Shirley" oraz "Villette".

Wiemy, że Patrick był zakochany w żonie swojego pracodawcy, Charlotte wyszła za mąż (co prawda krótko trwało jej małżeństwo) ale nie wiemy czy Emily i Anne nie miały jakichś ukrytych zauroczeń, bo to, że niczego takiego nie odnotowano o niczym nie świadczy . Dla mnie najciekawszą zagadką pozostaje list Emily z którego miałoby wynikać, że planuje napisać kolejną książkę, jednak ona zmarła i w tym temacie pozostają tylko własne interpretacje.

Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że ojciec rodzeństwa, pochował swoją żonę i swoje dzieci a na końcu sam zmarł. Nie wiedziałam, że biografia Charlotte to jego pomysł. Też zamierzam ją przeczytać, napisaną przez Elizabeth Gaskell.

Podsumowując: "Na Plebanii w Haworth" jest dobrą biografią, przybliżającą nam życie sióstr Bronte. Oczywiście moim zarzutem jest spolszczenie imion - Emilia zamiast Emily, Anna zamiast Anne itd. Nie mogę pojąć tego zabiegu, imion i własnych nazw się nie tłumaczy a przynajmniej nie spolszcza. Innym nie podobają się opinie autorki, które są czasem wtrącane (mnie osobiście to nie przeszkadza specjalnie) książkę czyta się szybko, widać, że autorka się przyłożyła do pracy, opierała się na źródłach.

Mnie książka się podobała i chciałabym dowiedzieć się jeszcze więcej o Emily, Anne a także Patricku.

Polska biografia sióstr Bronte.

Żadnemu czytelnikowi nie trzeba przedstawiać "Wichrowych Wzgórz", "Dziwne losy Jane Eyre" czy "Agnes Grey" - są to tytuły, które przeważnie każdy czytelnik zna. Ich autorki są siostrami - tak różnymi osobowościami co widać w ich książkach. Ale jak wyglądało życie w Haworth sióstr Bronte? Tu przychodzi nam z odpowiedzią "Na Plebanii w...

Ostatni tom "Niebezpiecznego kochanka".

Tym razem główną bohaterką jest Fia Merrick - najmłodsze dziecko Carra. Jej bracia, założyli już własne rodziny i odcięli się od ojca. Fia, po śmierci męża, znalazła się na łasce swojego ojca.
W towarzystwie Fia ma złą opinię, jednak wiele mężczyzn ustawia się do niej w kolejce. Jedynym wyjątkiem jest Thomas MaClairen - wódz wrogiego klanu, marzący o dokonaniu zemsty na Carze.
Jednak los szykuje dla obojga niespodziewaną niespodziankę - zamiast zemsty i nienawiści, odnajdą zrozumienie i miłość...

Jednym z popularnych wątków romansów historycznych jest rodowa nienawiść. Za popełnione błędy rodziców, płacą ich dzieci, które nie mają z tym nic wspólnego. Jednak to właśnie dzieci odczuwają konsekwencje decyzji swoich rodziców. Fia, nie była złą osobą za jaką uważał ją Thomas. To co prezentowała otoczeniu było tylko maską na ich użytek. Dziewczyna była zraniona, bo mężczyzna, który ją odrzucił był tym na której jej zależało. Thomas był skupiony na swoim celu a była nim zemsta na Carze. Jednak w pewnym momencie zrozumiał, że kocha Fię. Pokochanie osoby, której się nie powinno kochać jest naprawdę wielkim wyrzeczeniem w zmianie dotychczasowych planów.

Pozostaje mi tylko przeczytać pierwszy tom, historia Fii i Thomasa jest naprawdę ciekawa.

Ostatni tom "Niebezpiecznego kochanka".

Tym razem główną bohaterką jest Fia Merrick - najmłodsze dziecko Carra. Jej bracia, założyli już własne rodziny i odcięli się od ojca. Fia, po śmierci męża, znalazła się na łasce swojego ojca.
W towarzystwie Fia ma złą opinię, jednak wiele mężczyzn ustawia się do niej w kolejce. Jedynym wyjątkiem jest Thomas MaClairen - wódz...

Mój powrót do romansów historycznych.

Jest to trzeci tom cyklu "Siostry Holt". Główną bohaterką jest najmłodsza z nich -Sabrina, wychowywana przez pastora, mieszkająca w małym miasteczku. Porządna, dobrze wychowana dziewczyna, aczkolwiek z temperamentem.

Marzeniem Sabriny jest ślub z młodym pastorem i misja poza granicami kraju, by pomagać biednym i ubogim. Jednak życie Sabriny, ulegnie zmianie, kiedy pozna Libertyna - pisarza słynnych wierszy, uwodziciela i rozpustnika. Sam Rawden nie ma pojęcia jak bardzo zmieni się jego życie.

Rhys przed laty wydał władzą Anne Holt- matkę swojej żony, w zamian za uratowanie swojej rodziny od biedy. Dopiero po latach, dowiedział się, że jego żona jest córką kobiety, która skrzywdził. Fakt postąpił źle, ale nie zrobił tego z egoistycznych pobudek. Potem jednak odnalazł matkę Sabriny, przyznał się jej do wszystkiego. Kobieta go nie potępiła i nie oceniała. Dzięki temu co zrobił, pokazał jak bardzo kocha Sabrine, nie zdając sobie z tego sprawy. Wszystko skończyło się dobrze, tak jak zawsze w romansach.

Książkę czytałam drugi raz i bardzo mi się podobała. Daje jej 7/10.

Mój powrót do romansów historycznych.

Jest to trzeci tom cyklu "Siostry Holt". Główną bohaterką jest najmłodsza z nich -Sabrina, wychowywana przez pastora, mieszkająca w małym miasteczku. Porządna, dobrze wychowana dziewczyna, aczkolwiek z temperamentem.

Marzeniem Sabriny jest ślub z młodym pastorem i misja poza granicami kraju, by pomagać biednym i ubogim. Jednak życie...

Ostatnia książka Elizabeth Gaskell, miała być ukoronowaniem jej dokonań jako pisarki. Po raz pierwszy czytałam książkę, która nie została ukończona.

"Żony i córki" to historia Molly, którą po śmierci matki zajmuje się jej ojciec. Pan Gibson jest lekarzem i jeździ po wioskach, więc Molly jest praktycznie pozostawiana sama sobie. Jednak przybywa Claire z którą doktor bierze ślub.

Cynthia okazuje się być córką Claire i zaprzyjaźnia się z Molly. Molly jest prostą dziewczyną o dobrym sercu, którą Cynthia wykorzystuje. Mamy tu Rogera, jednego z synów dziedzica Hamleya, który zostaje przyjacielem Molly oraz jest mediatorem w konflikcie swojego ojca i brata.

Postacie przedstawione tutaj są po prostu świetnie nakreślone. Molly i Roger to dobre postacie, które poświęcają się dla innych, niczego nie oczekując w zamian. Właśnie to sprawia, że Cynthia ich wykorzystuje - Molly zostaje posądzona o romans z Prestonem, ponieważ chciała pomóc swojej przybranej siostrze pozbyć się nie chcianego narzeczonego, natomiast Roger... nie widział wad Cynthii i był w niej po uszy zakochany. Osborne, patrzący na swoje interesy, nie myślący o konsekwencjach, co sprawia, że popada w konflikt z ojcem (oczywiście dziedzic przepada potem za swoim wnukiem) poprzez długi syna, ten musi ograniczyć wydatki. Pan Gibson to portret mężczyzny, który się wyróżnia - nie jest głupi, potrafi ustawić żonę, kocha córkę i bezgranicznie jej ufa. Natomiast żona doktora jest zdecydowanie jego przeciwieństwem - lubi towarzystwo bogatych ludzi, patrzy na swoje interesy, stara się podporządkować sobie wszystko i wszystkich...

Relacja między Molly a ojcem jest naprawdę poruszająca. Widać, że oboje się kochają i pomimo, że ojciec nie ma dla niej za dużo czasu, widać, że zależy mu na córce. Podobna relacja jest między Rogerem a jego ojcem, odkąd brat Rogera popadł w niełaskę. Natomiast Cynthia ma matce dużo do zarzucenia i wcale się jej nie dziwię - Claire najbardziej mnie wkurzała w tej książce. Dziedzic pod koniec spuścił z tonu (chodzi o pochodzenie żon dla jego synów) bo szczycił się wyższym pochodzeniem. Nie mamy opisanej miłosnej relacji Rogera z Molly, czego bardzo żałuje.

Mamy jednak zakończenie, dopisane przez wydawnictwo (Gaskell zmarła nie dokończywszy książki) ale w sumie ostatni rozdział kończy się tak akurat jak powinien się skończyć. Domyślam się, że Gaskell nakreśliłaby jeszcze parę rozdziałów i napisała szczęśliwe zakończenie, jednak wcale nie umniejsza to jakości książki. Jedyną wadą tej książki jest jej długość, bo losy bohaterów są zwyczajne i pomimo innych czasów, można się z nimi utożsamić.

Ostatnia książka Elizabeth Gaskell, miała być ukoronowaniem jej dokonań jako pisarki. Po raz pierwszy czytałam książkę, która nie została ukończona.

"Żony i córki" to historia Molly, którą po śmierci matki zajmuje się jej ojciec. Pan Gibson jest lekarzem i jeździ po wioskach, więc Molly jest praktycznie pozostawiana sama sobie. Jednak przybywa Claire z którą doktor bierze...

Drugi tom Sagi Winx.

Pierwszy tom mnie urzekł. Przepadłam zupełnie - zanurzyłam się w świecie Winx, ponownie tylko w postaci, że w postaci książki.

"Rozpalając ogień", opowiada o wydarzeniach z poprzedniego tomu. To układa się w całość, po przeczytaniu "Ścieżki wróżek".

Bloom była tylko wspomniana, ale pozostałe bohaterki brały bardziej czynny udział w historii. Pokazany też został początek znajomości Rivena i Sky'a oraz Stelli. Brakowało mi tutaj wątku oparzenia oczu Ricki, ale może to będzie w następnej książce. Za to Farah i Silva to bardzo ciekawy wątek. Mam nadzieję, że zostanie on dalej rozwinięty.

Nie mogę się doczekać kolejnej części i serialu, który zamierzam obejrzeć.

Drugi tom Sagi Winx.

Pierwszy tom mnie urzekł. Przepadłam zupełnie - zanurzyłam się w świecie Winx, ponownie tylko w postaci, że w postaci książki.

"Rozpalając ogień", opowiada o wydarzeniach z poprzedniego tomu. To układa się w całość, po przeczytaniu "Ścieżki wróżek".

Bloom była tylko wspomniana, ale pozostałe bohaterki brały bardziej czynny udział w historii. Pokazany...

Klub Winx to kreskówka, którą lubiłam oglądać. Kiedy usłyszałam, że Netflix robi aktorską wersję serialu to miałam wątpliwości czy to się uda, bo kreskówka była świetna. Do tej pory, nie obejrzałam tego serialu. Dlatego zabrałam się do czytania książki.

O fabule kreskówki nie będę pisać, bo wszyscy ją znają. W książce klimat jest mroczny, mowa jest o Spalonych i o eksdyrektorce. Nie mamy tu Tecny i Flory, a szkoda, bo akurat Florę lubiłam. Szkoda, że to z Aishą przyjaźni się Bloom a nie ze Stellą. W ogóle zepsuli tu postać Stelli. I jeszcze o ile mogłabym wybaczyć tę Tecnę czy Florę to tej reszty nie za bardzo.

Bloom Peters jest wróżką ognia. Przybywa do Alfei, żeby nauczyć się kontrolować swoją moc i dowiedzieć prawdy o sobie. Poznaje tu Aishę, Musę, Terę i Stellę. Mamy też tu Skya i Rivena, ale reszty specjalistów nie ma. Mamy za to Beatrix, która ma być skrzyżowaniem Trix. Podobnie jak kreskówka, książka opowiada o przygodach dziewczyn, pierwszych miłościach, szkolnych perypetiach.... tylko, że w mrocznej odsłonie.

Poza wadami, które wymieniłam są też zalety. Książkę szybko się czyta, zainteresował mnie wątek odmieńca, Spalonych i Rosalind. Musa jako wróżka umysłu to też ciekawy pomysł, ale w sumie nie musieli tego zmieniać. Chętnie przeczytam drugą część, mając nadzieję, że dowiem się więcej o Spalonych i kim są rodzice Bloom. I sądzę, że obejrzę serial, aczkolwiek zawsze będę mieć sentyment do kreskówki.

Klub Winx to kreskówka, którą lubiłam oglądać. Kiedy usłyszałam, że Netflix robi aktorską wersję serialu to miałam wątpliwości czy to się uda, bo kreskówka była świetna. Do tej pory, nie obejrzałam tego serialu. Dlatego zabrałam się do czytania książki.

O fabule kreskówki nie będę pisać, bo wszyscy ją znają. W książce klimat jest mroczny, mowa jest o Spalonych i o...

Poradnik o związkach XXI wieku.

Jak znaleźć odpowiedniego mężczyznę w dzisiejszych czasach? Zdecydowanie jest to trudniejsze niż kiedyś. Media i filmy romantyczne, bombardują nas tym jak powinien wyglądać związek, zapominając, że nie jesteśmy celebrytami tylko zwyczajnymi ludźmi, a to co jest w mediach jest tylko tłem w związkach naszych znajomych.

Randkowanie powinno być przyjemnością i czymś co przychodzi naturalnie. Niestety w rzeczywistości jest nieco inaczej. Nasze oczekiwania niweczy rzeczywistość i zniechęcamy się. Co się stało ze związkami ludzkimi? Dlaczego tak trudno nam nawiązać poważną relację, a dużo łatwiej kogoś rzucić?

Od czasów regencji w których żyła Austen, sporo się zmieniło jednak prawdy zawarte w jej książkach zdecydowanie nie. Książki Austen są streszczone (nie trzeba znać ich fabuły) związki bohaterów opisane i podane przykłady współczesne. Nie warto kupować kota w worku: szacunek, poczucie humoru, odpowiedzialność, umiejętność przyznania się do błędów i próba ich naprawienia - to są filary na których powinien opierać się związek (tak miłość też w to wchodzi) ale zanim do tego dojdzie powinny pojawić się te rzeczy, które wymieniłam.

Nigdy nie czytałam poradników, ale ten warto. Jest napisany współcześnie, dla kobiet żyjących tu i teraz. Konkretne treści, przykłady i co warto podkreślić - krótkie rozdziały. Mnie czytało się go szybko i przyjemnie a rady przekazane w nim na pewno będą aktualne jeszcze wiele lat.

Poradnik o związkach XXI wieku.

Jak znaleźć odpowiedniego mężczyznę w dzisiejszych czasach? Zdecydowanie jest to trudniejsze niż kiedyś. Media i filmy romantyczne, bombardują nas tym jak powinien wyglądać związek, zapominając, że nie jesteśmy celebrytami tylko zwyczajnymi ludźmi, a to co jest w mediach jest tylko tłem w związkach naszych znajomych.

Randkowanie powinno być...

Przedostatnia książka Jane Austen.

Jest to historia Emmy Woodhouse, która obiecała sobie, że nie wyjdzie za mąż. Nie przeszkadza jej to w swataniu jej przyjaciółki Harriet, której chce zapewnić lepszą pozycję w społeczeństwie.

Do miasteczka zjeżdżają się Jane i Frank, którzy znają się z Weymouth. Ożywia to jednak społeczność w Hartfield. W związku z ich przybyciem organizowane są bale czy uroczyste obiady. Pomimo wysiłków Emmy i jej swatów okazuje się, że źle ocenia kandydatów do ręki swojej przyjaciółki.

Jedyną osobą, która widzi wady Emmy i jej nie pobłaża jest szwagier jej siostry. To on jako jedyny ją krytykuje i poucza. I to właśnie w nim zakochuje się Harriet, jednak jego serce należy do kogoś innego...

"Emma" jest komedią, która naprawdę wciąga. Domyśliłam się z kim będzie Emma (książki Austen są pod tym względem przewidywalne) i łatwo się domyślić z kim będzie Harriet. Książka pokazuje jak pozory mogą mylić, że to co wydaje się być ładne, niekoniecznie jest dobre, a to co wydaje się złe, może okazać się dobre. I właśnie taką nauczkę dostaje Emma.

Sama bohaterka przypadła mi do gustu. Nie była idealna, były ukazane jej wady. W przeciwieństwie do Fanny z "Mansfield Park" miała w sobie jakiś charakter, bo Fanny to chyba najgorsza bohaterka, którą wymyśliła Jane Austen.

Przedostatnia książka Jane Austen.

Jest to historia Emmy Woodhouse, która obiecała sobie, że nie wyjdzie za mąż. Nie przeszkadza jej to w swataniu jej przyjaciółki Harriet, której chce zapewnić lepszą pozycję w społeczeństwie.

Do miasteczka zjeżdżają się Jane i Frank, którzy znają się z Weymouth. Ożywia to jednak społeczność w Hartfield. W związku z ich przybyciem...

Tak jak każdy z nas chodziłam kiedyś do szkoły. Za moich czasów było jeszcze trzyletnie gimnazjum i czteroletnie technikum. Teraz to się pozmieniało, edukacja się wydłużyła - nauczyciele i uczniowie narzekają a politycy mówią, że tak jest dobrze.

Po przeczytaniu książki stwierdzam, że nie jest dobrze. Już za moich czasów (szczególnie kiedy byłam w gimnazjum) moja nauka w szkole wynosiła ok 30% , a w domu 70%. Więcej siedziałam nad lekcjami w domu, bo w szkole zawsze było mówione " Mam tylko 45 minut lekcji, nie zdążę tego wszystkiego zrobić na jednej lekcji" , albo " Na lekturę mam przeznaczone 5 godzin lekcyjnych, możemy zakończyć to w 3 godziny lekcyjne" . Z perspektywy ucznia oznaczało to śledzenie nad książkami do późna w domu.

W polskiej edukacji dzieje się źle. Dzieci przechodzą na nauczanie domowe, większość nie zdaje egzaminów, czują się niezrozumiane i skrzywdzone przez szkolny system edukacji. I wcale się im nie dziwię - moim zdaniem, gdyby system szkolny za moich czasów był inny to zaliczyła bym maturę i zrobiła studia. Niestety rzeczywistość jest inna. System edukacyjny nie jest równy dla wszystkich. Do tego dochodzą nauczyciele - zmęczeni materiałem, zmęczeni reformami. Czują się wypaleni, uczniowie nie ułatwiają im niczego. Rodzice wymagają, żądają od nauczycieli, a przecież wszyscy są tylko ludźmi. Szkoda, że często wszyscy o tym zapominamy.

Jest to bardzo ciekawa książka, która pokazuje prawdę o polskiej szkole. Obowiązkowo do przeczytania dla posłów, którzy rządzą w naszym kraju.

Tak jak każdy z nas chodziłam kiedyś do szkoły. Za moich czasów było jeszcze trzyletnie gimnazjum i czteroletnie technikum. Teraz to się pozmieniało, edukacja się wydłużyła - nauczyciele i uczniowie narzekają a politycy mówią, że tak jest dobrze.

Po przeczytaniu książki stwierdzam, że nie jest dobrze. Już za moich czasów (szczególnie kiedy byłam w gimnazjum) moja nauka w...