Emma

Relacje międzyludzkie kiedyś wyglądały naprawdę bardzo dziwnie z dzisiejszej perspektywy. Pytanie, na ile książki Jane Austen oddają je w sposób przesadzony i udramatyzowany, a z drugiej strony, na ile upiększają rzeczywistość, ukrywając to, co brzydkie i bolesne. Pod wpływem pierwszego wrażenia chyba większość ludzi pragnie przenieść się do tych sielskich angielskich krajobrazów, o których sama myśl daje poczucie spokoju i błogości. Ponadto nie mogę wyjść z podziwu, jak niesamowicie dużo czasu wolnego mają ci ludzie (zasada dystynkcji i manifestacyjnego próżnowania Bourdieu tak bardzo). Nie mówiąc o tym, że ówczesne społeczeństwo dzięki tym wszystkim zasadom, konwenansom i regułom daje poczucie przewidywalności i bezpieczeństwa. Niemniej jednak wyrosłam z bezwarunkowego zachwytu epokami i godzę się z myślą, że obrazy w książkach Austen są aż za bardzo wyidealizowane.

Wszystko w powieści jest idylliczne i urocze, aż do granic. Jednocześnie wszyscy bohaterowie są irytujący, aż trudno zdecydować, kto bardziej. Włącznie z główną protagonistką. Jedyną postacią, z którą można się utożsamić dzięki jej racjonalności i bezpośredniości, jest pan Knightley. Gdybym miała przenieść się w czasie do epoki georgiańskiej, byłabym nim. Wszyscy inni grają w towarzyskie gry. Ostatecznie, jeśli się spojrzy na to z dystansu, śledzenie wyniku tych rozgrywek jest zabawne. Książki Austen dają mi o tyle satysfakcji, że mogę obstawiać, kto z kim skończy w finale - to prawie jak rozwiązywanie zagadek u Agathy Christie, choć mniej trzymające w napięciu.

Relacje międzyludzkie kiedyś wyglądały naprawdę bardzo dziwnie z dzisiejszej perspektywy. Pytanie, na ile książki Jane Austen oddają je w sposób przesadzony i udramatyzowany, a z drugiej strony, na ile upiększają rzeczywistość, ukrywając to, co brzydkie i bolesne. Pod wpływem pierwszego wrażenia chyba większość ludzi pragnie przenieść się do tych sielskich angielskich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy czytam opinie innych widzę, że nie tylko ja z trudem podchodziłam do tej lektury. Przyznam, że bardzo długo czytałam, zanim wreszcie porwała mnie książka, a niestety, gdy mnie porwała zbliżał się tzw. punkt kulminacyjny wydarzeń. Dlaczego tak długo musiałam się w nią wczytywać, nie mam pojęcia. Może to przez kreacje bohaterów, może raczej przez ich monotonne życie. Bo jednak czytelniku, jeśli sięgasz po tę pozycje gwarantuję, że czeka cię spokojny, sielankowy obyczaj z romansami w tle.
Oczywiście moja sympatia do głównej bohaterki, która plącze się w tę matrymonialną komedię, z czasem przybierała na sile, jednak nie mogę powiedzieć, by miała to być przyjaźń. Raczej dobra znajomość, która miałaby pogłębić moją relację z Jane Austen.
Czy warto zabrać się do ,,Emmy'' proszę zdecydować na własną rękę. Może zabraknie Ci cierpliwości, a jednak... co jeśli znajdziesz w książce coś intrygującego?

Kiedy czytam opinie innych widzę, że nie tylko ja z trudem podchodziłam do tej lektury. Przyznam, że bardzo długo czytałam, zanim wreszcie porwała mnie książka, a niestety, gdy mnie porwała zbliżał się tzw. punkt kulminacyjny wydarzeń. Dlaczego tak długo musiałam się w nią wczytywać, nie mam pojęcia. Może to przez kreacje bohaterów, może raczej przez ich monotonne życie. Bo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oj namęczyłam się, namęczyłam. Na początku w ogóle nie wkręciłam się w książkę. Główna bohaterka nie wzbudziła we mnie sympatii, wydała mi się taka obojętna. Mam jednak postanowienie, że co zacznę czytać, to kończę, tak więc walczyłam dzielnie.
Pod koniec nawet polubiłam to spokojne życie bohaterów i teraz troszkę mi szkoda, że już się nie spotkamy w czasie lektury przy kawie w ogrodzie 🙁

Oj namęczyłam się, namęczyłam. Na początku w ogóle nie wkręciłam się w książkę. Główna bohaterka nie wzbudziła we mnie sympatii, wydała mi się taka obojętna. Mam jednak postanowienie, że co zacznę czytać, to kończę, tak więc walczyłam dzielnie.
Pod koniec nawet polubiłam to spokojne życie bohaterów i teraz troszkę mi szkoda, że już się nie spotkamy w czasie lektury przy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kompletnie nie moja bajka

Kompletnie nie moja bajka

Pokaż mimo to

Pierwszy raz przeczytałam ,,Emmę” rok temu i krótko mówiąc książka nie spodobała mi się. Wydarzenia były dla mnie zbyt chaotyczne i trudno było mi połapać się w bohaterach. Niedawno obejrzałam najnowszą ekranizację ,,Emmy”, która skradła moje serce. Stwierdziłam, że nie da mi to spokoju – muszę jeszcze raz przeczytać książkę. I była to dobra decyzja, bo kiedy przysiadłam do niej na spokojnie to znalazłam w czytaniu samą przyjemność. Myślę, że przyczynił się do tego również film, bo pomógł mi uporządkować w głowie wiele rzeczy. Jest to chyba najbardziej humorystyczny utwór Jane Austen, który mógłby jedynie konkurować z ,,Dumą i uprzedzeniem”. Przede wszystkim świetnie opisano perypetie miłosne, które wielokrotnie wywoływały u mnie uśmiech. Główna bohaterka może niektórych irytować, ale szczerze mówiąc pomimo wielu jej wad, mam osobiście dla niej dużo wyrozumiałości. Urzekła mnie postać Emmy, bo została wykreowana z charakterem i jest ona bohaterką niestandardową. Poza tym wraz z rozwojem akcji śledzimy jej przemianę w pokorniejszą młodą damę, która zauważa, że miłość swojego życia miała cały czas tuż obok.
Co prawda ,,Emma” nie przebija genialnej ,,Dumy i uprzedzenia”, ale muszę przyznać, że jest to świetna powieść, przy której czytaniu można mieć sporo zabawy jeśli odpowiednio wczuje się w klimat Highbury.

Pierwszy raz przeczytałam ,,Emmę” rok temu i krótko mówiąc książka nie spodobała mi się. Wydarzenia były dla mnie zbyt chaotyczne i trudno było mi połapać się w bohaterach. Niedawno obejrzałam najnowszą ekranizację ,,Emmy”, która skradła moje serce. Stwierdziłam, że nie da mi to spokoju – muszę jeszcze raz przeczytać książkę. I była to dobra decyzja, bo kiedy przysiadłam do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam Jane Austen ale niestety " Emma" jak dla mnie najsłabsza powieść autorki. Nie jest to tez literatura w której każdy z nas się odnajdzie. Czytając zdecydowanie można się przenieść do innego świata w którym dominują sztywne konwenanse, gra pozorów, gdzie czuć wiejskie powietrze, gdzie stare matrony pragną złapać najlepszą partię dla swoich ukochanych córek. W książce nie brakuje mężczyzn idących damom z pomocą, bali oraz spotkań towarzyskich. Główna bohaterka z wielką radością swata swoich bliskich, co nie zawsze jej wychodzi. Emma ma niezwykle wysokie mniemanie o sobie, które tak naprawdę nie wiadomo z czego wynika, jest kapryśna, zarozumiała i małostkowa. Świat widzi dokładnie takim, jakim chce go widzieć, ignorując po drodze fakty mogące przeczyć jej wyobrażeniu. Ocenia ludzi bardzo szybko, a swoje przekonania zamienia w gierki międzyludzkie. W końcu bohaterka sama przekonuje się o swoich wadach. Plusem niewątpliwie jest talent Austen do kreowania ciekawych postaci nie klasyfikuje postaci pod względem zła czy dobra , biała czy czarna raczej ukazuje nam wachlarz wad i zalet angielskiej arystokracji. Powieść dosyć przyjemna, choć nudna. Rozumiem, że innym może się podobać, ale to nie dla mnie. Polecam dla fanów gatunku

Uwielbiam Jane Austen ale niestety " Emma" jak dla mnie najsłabsza powieść autorki. Nie jest to tez literatura w której każdy z nas się odnajdzie. Czytając zdecydowanie można się przenieść do innego świata w którym dominują sztywne konwenanse, gra pozorów, gdzie czuć wiejskie powietrze, gdzie stare matrony pragną złapać najlepszą partię dla swoich ukochanych córek. W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dałam Jane Austen jeszcze jedną szansę po "Dumie i uprzedzeniu" . Wybór padł na "Emmę" ze względu na jej ekranizację, która wyszła w tym roku.
To był błąd i raczej ostatnie moje podejście do Austen.
Staram się nie zostawiać niedokończonych książek, ale tym razem nawet dobre chęci nie wystarczyły. Nie wiem, ile razy zasnęłam na Emmą. Opisy są za długie, gdyby je skrócono, książka byłaby o połowę krótsza i milsza do przeczytania. Wieje nudą i monotonią.
Jeszcze gorsza jest sama główna bohaterka -jej mniemanie o sobie, wynikające właściwie znikąd, arogancja i intryganctwo są nie do zniesienia. Nie wiem, co czytał człowiek, który tworzył opis tej książki -bo główna bohaterka nie jest ani urocza, ani niezwykła.
Polecam tylko osobom, które mają problemy z zaśnięciem. Znikną od razu!

Dałam Jane Austen jeszcze jedną szansę po "Dumie i uprzedzeniu" . Wybór padł na "Emmę" ze względu na jej ekranizację, która wyszła w tym roku.
To był błąd i raczej ostatnie moje podejście do Austen.
Staram się nie zostawiać niedokończonych książek, ale tym razem nawet dobre chęci nie wystarczyły. Nie wiem, ile razy zasnęłam na Emmą. Opisy są za długie, gdyby je skrócono,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam Jane Austen, ale Emma na początku mnie nie zachwyciła. Dopiero po jakichś 100 stronach zaczęło mi się lepiej czytać. Końcówka książki też jakoś lekko mnie rozczarowała. Podsumowując ogólnie książka jest dobra, ale wolę inne książki tej autorki.

Uwielbiam Jane Austen, ale Emma na początku mnie nie zachwyciła. Dopiero po jakichś 100 stronach zaczęło mi się lepiej czytać. Końcówka książki też jakoś lekko mnie rozczarowała. Podsumowując ogólnie książka jest dobra, ale wolę inne książki tej autorki.

Pokaż mimo to

Gdyby ktoś mnie zapytał, za co kocham powieści Jane Austen, odpowiedziałabym, że za niepowtarzalny klimat. Wiejskie powietrze; stare matrony, które pragną złapać najlepszą partię dla swoich ukochanych córek; mężczyźni idący z pomocą; urocze bale i gry towarzyskie, które sprawiają, że niewinna panienka ściąga na siebie wzrok mniej niewinnego kawalera - to wszystko sprawia, że lubię gościć w jej powieściach i słowach, których używa z wielką wprawą i rozwagę, tworząc zabawne dialogi. Każdy czytelnik wie, że Jane Austen lubi przedstawiać tę Anglię słoneczną i zieloną z dżentelmenami i pannami z ubogich domów, których historia zawsze kończy się szczęśliwie. Czasami pojawia się mniejszy lub większy łajdak, ale jego pojawienie się nie jest tak okrutnie bolesne jak w powieściach sióstr Bronte, piszących o tej Anglii ze starymi opactwami pachnącymi zgnilizną i wrzosowiskami pełnymi tajemnic. Emma jest uroczą panną, która ma bardzo niepopularne podejście do małżeństwa i z wielką uciechą swata swoich bliskich, co nie zawsze jej wychodzi. Dla niektórych może wydawać się to irytujące, że mimo słów przyjaciół nadal popełnia te same błędy, ale przecież taka jest natura młodej kobiety., w dodatku ukochanej córki swojego samotnego ojca.
Obowiązkowa pozycja na półce każdego sentymentalnego tak jak ja czytelnika i wielbiciela Jane Austen. Ktoś, kto oczekuje wartkiej akcji i niespodziewanych zwrotów, powinien raczej sięgnąć po inną książkę, ale ludzie kochający słowa, doceniający piękno ich brzmienia, znajdą w książkach tej autorki dobrego przyjaciela na długie wieczory przy kubku herbaty.

Gdyby ktoś mnie zapytał, za co kocham powieści Jane Austen, odpowiedziałabym, że za niepowtarzalny klimat. Wiejskie powietrze; stare matrony, które pragną złapać najlepszą partię dla swoich ukochanych córek; mężczyźni idący z pomocą; urocze bale i gry towarzyskie, które sprawiają, że niewinna panienka ściąga na siebie wzrok mniej niewinnego kawalera - to wszystko sprawia,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Twórczość Jane Austen działa na czytelników niezwykle kojąco, odpręża i bawi, a przy tym sprawia, że na sercu staje się lżej. "Emma" również potrafi stać się remedium dla zmęczonej szarą codziennością duszy, przenieść odbiorcę do innego świata, w którym dominuje piękno i smak.
Myślę, że nigdy nie wyjdę z podziwu dla talentu autorki do kreślenia charakterów. Postacie wykreowane przez Jane Austen są żywe, mają zalety, ale nie są wyzbyte z wad, budzą szacunek, śmieszą, niekiedy irytują. Trudno przejść wobec nich obojętnie. Bohaterowie są w stanie złączyć z nimi czytelnika nićmi sympatii, bądź antypatii. Przede wszystkim dla postaci, sielskiego klimatu i barwnego, dowcipnego języka warto sięgnąć po "Emmę".

Twórczość Jane Austen działa na czytelników niezwykle kojąco, odpręża i bawi, a przy tym sprawia, że na sercu staje się lżej. "Emma" również potrafi stać się remedium dla zmęczonej szarą codziennością duszy, przenieść odbiorcę do innego świata, w którym dominuje piękno i smak.
Myślę, że nigdy nie wyjdę z podziwu dla talentu autorki do kreślenia charakterów. Postacie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to