Emma

Pozycja ta pojawia się praktycznie wszędzie na listach do koniecznego przeczytania. I nie wiem z jakiego powodu. Napisana oczywiście pięknym językiem, "czapki z głów" dla Tłumaczki, ale czy coś poza tym? W mojej skromnej opinii nie, mam szczerą nadzieje , ze pozostałe książki Jane Austin ocenię wyżej. To było kompletną stratą czasu. Główna bohaterka tak mnie irytowała , ze myślałam ze kartki powydzieram ze złości. Kompletne nieróbstwo, wsparcie biednych - dobra radą. Podsycanie nienawiści i zazdrości jedni na drugich, gadki o głupotach... dla mnie te jej zabawy w swatkę to jakaś pomyłka totalna, rzeczy które ona rozkminiała pół książki ja już wiedziałam jak się zakończą po 5 przeczytanych zdaniach... 21 latka wiedząca guzik o życiu, mająca się za osobę, która wszystkie rozumy pozjadała i może wydawać sądy o innych w mgnieniu oka.... żenada! NIE POLECAM!!!

Pozycja ta pojawia się praktycznie wszędzie na listach do koniecznego przeczytania. I nie wiem z jakiego powodu. Napisana oczywiście pięknym językiem, "czapki z głów" dla Tłumaczki, ale czy coś poza tym? W mojej skromnej opinii nie, mam szczerą nadzieje , ze pozostałe książki Jane Austin ocenię wyżej. To było kompletną stratą czasu. Główna bohaterka tak mnie irytowała , ze...

Dzięki Emmie przeniosłam się w czasie do dziewiętnastowiecznej Anglii, mogłam spacerować po malowniczych okolicach hrabstwa Surrey, przysłuchiwać się rozmowom mieszkańców, podziwiać piękne stroje, prawie poczuć w ustach smak pieczonych jabłek. Polecam!

Dzięki Emmie przeniosłam się w czasie do dziewiętnastowiecznej Anglii, mogłam spacerować po malowniczych okolicach hrabstwa Surrey, przysłuchiwać się rozmowom mieszkańców, podziwiać piękne stroje, prawie poczuć w ustach smak pieczonych jabłek. Polecam!

Niestety nie znalazłam w tej książce nic dla siebie - ani porywającej fabuły, ani błyskotliwego humoru, ani bohaterów których darzy się sympatią.

Niestety nie znalazłam w tej książce nic dla siebie - ani porywającej fabuły, ani błyskotliwego humoru, ani bohaterów których darzy się sympatią.

Ależ to było dobre! Postać Emmy intryguje od pierwszych stron książki - świetnie poprowadzony charakter przez całą fabułę, choć trzeba też przyznać że można szczerze polubić jeszcze co namniej kilku bohaterów, choćby pana Woodhouse czy wbrew pozorom panią Bates! Całość zwieńczona zaskakującym zakończeniem. Zdecydowanie polecam. Na deser warto obejrzeć film o tym samym tytule z 2020r, bo bardzo dobrze oddaje fabułę książki.

Ależ to było dobre! Postać Emmy intryguje od pierwszych stron książki - świetnie poprowadzony charakter przez całą fabułę, choć trzeba też przyznać że można szczerze polubić jeszcze co namniej kilku bohaterów, choćby pana Woodhouse czy wbrew pozorom panią Bates! Całość zwieńczona zaskakującym zakończeniem. Zdecydowanie polecam. Na deser warto obejrzeć film o tym samym...

Ależ to była piękna historia! To pierwszy klasyk, który od początku do końca wzbudził moją sympatię 🙈 Jeśli nie możecie się zdecydować od jakiej książki Austen zacząć, myślę że to będzie wybór idealny!

Ależ to była piękna historia! To pierwszy klasyk, który od początku do końca wzbudził moją sympatię 🙈 Jeśli nie możecie się zdecydować od jakiej książki Austen zacząć, myślę że to będzie wybór idealny!

Takie to było.... meeeeh. Austen stać na więcej. Powtarzalność powtarzalności. Książka spokojnie mogłaby mieć około 300 stron. Niektóre rozdziały to takie typowe zapychacze, z rozmowami między bohaterami o niczym. Brakowało tu błyskotliwego humoru Austen, który tak lubiłam w "Dumie...." czy "Rozważnej...." przez co akcja powieści wydawała się raczej przez większość czasu bardzo monotonna. Gdzieś po 200tej stronie w końcu wciągnęła mnie trochę mocniej aczkolwiek gdyby nie fakt, że była moją jedyną książką, którą wzięłam na wakacje - więc siłą rzeczy byłam na nią skazana, to pewnie męczyłabym się z nią tygodniami.

Takie to było.... meeeeh. Austen stać na więcej. Powtarzalność powtarzalności. Książka spokojnie mogłaby mieć około 300 stron. Niektóre rozdziały to takie typowe zapychacze, z rozmowami między bohaterami o niczym. Brakowało tu błyskotliwego humoru Austen, który tak lubiłam w "Dumie...." czy "Rozważnej...." przez co akcja powieści wydawała się raczej przez większość czasu...

Okazuje się, że by uchodzić za dobrze wychowanego w Anglii należało to samo zdanie powtarzać setki razy w jednej konwersacji. I mieć dużo do powiedzenia o pogodzie.
Emma jako bohaterka potrafiła mnie rozbawić i przekonać do siebie, była w pewien sposób bardzo ludzka i prawdziwa. Myliła się, była uparta - szczególnie w sprawach miłosnych które za prawie każdym razem układały się inaczej niż ona była pewna że się układają, miała o sobie za wysoką opinie, żeby potem jakimś wydarzeniem zostać sprowadzona na ziemię, być pełna skruchy, pokory i postanowienia poprawy, aż o tych postanowieniach zapomni i znów wrócić do swoich niepoprawnych zachowań. Nie była idealna, często mnie irytowała swoim bezczelnym wręcz zachowaniem, i zbyt wysokim zdaniem o samej sobie, jednak nadal pozostała w głębi serca dobra i życzliwa dla każdego.
Była to miła do przeczytania historia pełna zwrotów akcji i emocji (głowie romantycznych). Polecam jako odskocznię od cięższych lektur, gdyż jest w stanie zapewnić kilka godzin swobodnej rozrywki.

Okazuje się, że by uchodzić za dobrze wychowanego w Anglii należało to samo zdanie powtarzać setki razy w jednej konwersacji. I mieć dużo do powiedzenia o pogodzie.
Emma jako bohaterka potrafiła mnie rozbawić i przekonać do siebie, była w pewien sposób bardzo ludzka i prawdziwa. Myliła się, była uparta - szczególnie w sprawach miłosnych które za prawie każdym razem układały...

Uwielbiam książki Jane Austen, więc może trochę z sentymentu, bo wracam do nich cyklicznie, kiedy mam gorszy czas - daje 10.

Uwielbiam książki Jane Austen, więc może trochę z sentymentu, bo wracam do nich cyklicznie, kiedy mam gorszy czas - daje 10.

"Emma" to kolejna książka Jane Austen obrazująca obyczaje dziewiętnastowiecznego społeczeństwa angielskiego, mieszkającego w małym miasteczku. Życie naszych bohaterów toczy się powoli, dość leniwie i nie jest przepełnione wieloma wydarzeniami. Jednym z zajęć głównej bohaterki jest dobieranie ludzi w pary i swatanie ich. Można powiedzieć, że to takie hobby, które ma jej pomóc w przezwyciężeniu nudy panującej w Highbury. Emma nie jest bohaterką bez wad, ale większości z nich zdaje się, że jest świadoma. Mimo wszystko zdarza jej się popełnić błąd, zarówno w kwestii swatania, ale nie tylko. Jest osobą inteligentną, zwyczajnie musi się jeszcze sporo nauczyć. Jest też uparta i niekiedy zbytnio przekonana o racji własnej intuicji. To młoda i zamożna kobieta, bardzo przywiązana do swojego ojca i w żadnym razie nie planująca wyjścia za mąż. To, czym znacznie wyróżnia się ta pozycja spośród pozostałych znanych mi książek autorki to fakt, że znalezienie męża czy uwolnienie się od trosk finansowych nie jest głównym problemem bohaterki. Wraz z biegiem historii obserwujemy przemiany zachodzące w Emmie. To na czym skupiamy się bardziej to jej zachowanie, myśli, charakter, a nie uczuciowe perypetie.

Bardzo polubiłam główną bohaterkę i choć od samego początku wiemy, że w wizji jej przyszłości nie ma miejsca na męża, mimo wszystko po cichu liczyłam, że zmieni zdanie, bo wyczułam niesamowitą chemię między nią, a jednym z bohaterów. Ich sceny i to jak wzajemnie się traktowali, nawet na długo przed tym, jak stało się jasne, że naprawdę coś jest na rzeczy, były moimi ulubionymi. Zanim jednak do tego doszło, Emma chciała wyswatać go z kimś innym, a on był przekonany, że jej względy ma inny mężczyzna.

To kolejna książka Jane Austen, która urzekła mnie swoim stylem i kwiecistym językiem oraz obrazem dawnej Anglii i barwnie wykreowanymi postaciami. Niesamowite jest to jak spokojne było kiedyś życie, w większości spędzane w towarzystwie tych samych osób. Bez ciągłej presji, która spływa na nas z mediów. Czytanie było przyjemnością, choć muszę szczerze przyznać, że zdarzyło się kilka momentów, kiedy czułam znużenie. Panie Bates, jedne często pojawiających się z bohaterek, zdobyły bez problemu moją sympatię, długie monologi jednej z nich zazwyczaj mnie pokonywały. Nie brakuje tutaj również humoru, który dodaje całości niesamowitego uroku.

"Emma" to kolejna książka Jane Austen obrazująca obyczaje dziewiętnastowiecznego społeczeństwa angielskiego, mieszkającego w małym miasteczku. Życie naszych bohaterów toczy się powoli, dość leniwie i nie jest przepełnione wieloma wydarzeniami. Jednym z zajęć głównej bohaterki jest dobieranie ludzi w pary i swatanie ich. Można powiedzieć, że to takie hobby, które ma jej...

W odróżnieniu od dwóch bardzo dobrze znanych powieści Austen - „Rozważnej i romantycznej” oraz „Dumy i uprzedzenia” - w „Emmie” naczelnym problemem nie jest ani znalezienie bogatego męża, ani uwolnienie się od trosk natury finansowej. Jest tu za to obyczajowy obrazek dziewiętnastowiecznego angielskiego społeczeństwa mieszkającego w małym miasteczku w południowej Anglii.

Życie toczy się tam leniwie i przeważnie nudno, zapewne dlatego główna bohaterka zabawia się dobieraniem w pary i swataniem kogo popadnie. Oczywiście w swoich projekcjach trafia jak kulą w płot.

Podobała mi się wykreowana przez Austin postać pani Bates. Świetnie odmalowana sylwetka dobrodusznej, ale niezmiernie gadatliwej starej panny, która nikogo nie dopuszcza do głosu, wszystkich zagaduje i zawsze ma dużo do powiedzenia na każdy temat.
Anna Dereszowska, w której interpretacji słuchałam „Emmy” świetnie wczuła się w tę rolę.
Myślę też, że każdy z nas miał lub ma w sąsiedztwie bądź w rodzinie takiego gadatywusa. 😉
No właśnie. Gadatywus.
Pierwszy raz w mojej lingwistycznej karierze zetknęłam się z tym słowem.
Sprawdziłam w słowniku - jest. 😉

Lekka, łatwa i przyjemna lektura, a poniższy fragment idealnie oddaje jej tonację.

„Był to kojący widok. Kojący dla oka i myśli.
Angielska zieleń, angielska kultura, angielski ład oglądane w promiennym, lecz nie oślepiającym blasku słońca”.

W odróżnieniu od dwóch bardzo dobrze znanych powieści Austen - „Rozważnej i romantycznej” oraz „Dumy i uprzedzenia” - w „Emmie” naczelnym problemem nie jest ani znalezienie bogatego męża, ani uwolnienie się od trosk natury finansowej. Jest tu za to obyczajowy obrazek dziewiętnastowiecznego angielskiego społeczeństwa mieszkającego w małym miasteczku w południowej Anglii....