Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bardzo obiektywna - tak jak na dobry reportaż przystało. Nie jeden publicysta mógłby się od autora sporo nauczyć.

Książka bardzo obiektywna - tak jak na dobry reportaż przystało. Nie jeden publicysta mógłby się od autora sporo nauczyć.

Książka przedstawia obraz Szwecji jako kraju równości i tolerancji. OK... Według mnie ta ich tolerancja to obłuda i hipokryzja, ale do rzeczy. Przedstawiam kilka faktów, które są także opisane w książce:
- państwo Szwedzkie przymyka oko na małżeństwa dorosłych mężczyzn z małymi dzoiewczynkami. Co więcej, nawet daje im mieszkania socjalne.
- brodate pomarszczone "dzieci" zamknięte w ośrodkach dla uchodźców, deklarujące, że mają 16 lat gwałcą innych rzeczywiście nieletnich chłopców.
- 75-80% uchodźców to mężczyźni - gratuluję pozoimu współczucia 16 latkom, o których napisałem powyżej. Kobiet i dzieci chyba wojna nie dotyczy, także nie migrują.
- prawdziwi Szwedzi zmieniają otoczenie (dzielnicę), gdy już około 3% jej mieszkańców to imigranci (dla mnie to jakaś fobia...)
- z książki dowiedziałem się, że na równouprawnieniu najbardziej korzystają mężczyźni (sic!), a w podsumowaniu jest napisane, cytuję "zastanowić się, czy nie jest przypadkiem tak, że jedyną szansą dla nowoczesności oraz wielokulturowości jest budowanie ich na silnych feministycznych podstawach?"

To moja pierwsza i raczej ostatnia książka K. Tubylewicz. Przeczytałem całe morze dobrych reportaży, ale mało kiedy reportażysta jest tak stronniczy i próbuje wperswadować swoją wizję świata. Panie Kapuściński, Panie Smloeński... Tęsknię za Wami.

Książka przedstawia obraz Szwecji jako kraju równości i tolerancji. OK... Według mnie ta ich tolerancja to obłuda i hipokryzja, ale do rzeczy. Przedstawiam kilka faktów, które są także opisane w książce:
- państwo Szwedzkie przymyka oko na małżeństwa dorosłych mężczyzn z małymi dzoiewczynkami. Co więcej, nawet daje im mieszkania socjalne.
- brodate pomarszczone "dzieci"...