Krótka, aczkolwiek treściwa książka. Pełna bólu, manipulacji i walki.
Bracia pod opieką ojca i przyszłość, która ma być stabilna i bezpieczna, jednak czas pokazuje, że dwójka trafia pod opiekę przemocowego tyrana.

7.9/10

Krótka, aczkolwiek treściwa książka. Pełna bólu, manipulacji i walki.
Bracia pod opieką ojca i przyszłość, która ma być stabilna i bezpieczna, jednak czas pokazuje, że dwójka trafia pod opiekę przemocowego tyrana.

7.9/10

Bolesna i przerażająca historia. brałam książkę do ręki, nie wiedząc o czym traktuje lektura i to był niezły cios.
Styl autora był dla mnie dość wymagający, momentami trochę się gubiłam i nie rozumiałam myśli autora. ale ze względu na tematykę bardzo ciężkich traum rodzinnych, cieszę się, że zapoznałam się z lekturą.

Bolesna i przerażająca historia. brałam książkę do ręki, nie wiedząc o czym traktuje lektura i to był niezły cios.
Styl autora był dla mnie dość wymagający, momentami trochę się gubiłam i nie rozumiałam myśli autora. ale ze względu na tematykę bardzo ciężkich traum rodzinnych, cieszę się, że zapoznałam się z lekturą.

Ma coś w sobie, po kilku miesiącach nieźle ją pamiętam, ale to nie mój typ literatury

Ma coś w sobie, po kilku miesiącach nieźle ją pamiętam, ale to nie mój typ literatury

Mikra, kameralna, jednak absolutnie sugestywna powieść Daniela Magariela, poraża i wstrząsa na różnych poziomach świadomości. Ospale leniwa fabuła, oszczędna narracja, osobliwy charakter, a także klimat - który z powodzeniem należałoby określić jako ‘duszny, kipiący od gęstego mroku’ - w istocie stanowią elementy składowe dzieła unurzanego po brzegi w przytłaczającym nastroju. ⁣⁣
⁣⁣
Magariel nie bawi się bowiem w półśrodki; sięga po konkrety, prostotę, minimalizm, odrobinę surowego, nieco naturalistycznego piękna; kreśli zdania krótkie, choć trafne; ubiera je w swoistą kreację pulsującą od nagromadzenia skrzętnie ukrytych emocji: podskórnego lęku, napięcia i niepokoju. Ta nietypowa specyfika, jej złożoność oraz jednoczesna oczywistość, wzbudzają w czytelniku dwa odrębne odczucia: siłę magnetycznego przyciągania wraz z… Odepchnięciem od siebie tego, co zostało w obrazach Daniela Magariela zobaczone. ⁣⁣
⁣⁣
Hipnotyczna aura wisi nad bohaterami cichego dramatu i towarzyszy czytelnikowi już od pierwszych stron ,,Naszego chłopca’’. Rodzinny spór, rozgrywający się na zamkniętej scenie, pozornie banalny i przewidywalny, z wolna przeradza się w rzeczywistą tragedię – nieszczęśliwy akt nieuchronnie zmierzający do ostatecznego finału, którego świadkiem będziemy właśnie my - niema widownia umieszczona poza kadrem toczących się wydarzeń. ⁣⁣
⁣⁣
Trudna to historia, bo powiadająca o krzywdzie doświadczanej przez dziecko; historia bólu, przemocy i uzależnienia; historia lęku, potrzeby bycia kochanym, akceptowanym, otoczonym bezwarunkową miłością; historia wiary. Opowieść o przynależności, lojalności wobec tożsamości i rodziny.⁣⁣
Niełatwa w interpretacji, niełatwa także i w odbiorze, lecz jak najbardziej – warta zgłębienia.⁣⁣

Mikra, kameralna, jednak absolutnie sugestywna powieść Daniela Magariela, poraża i wstrząsa na różnych poziomach świadomości. Ospale leniwa fabuła, oszczędna narracja, osobliwy charakter, a także klimat - który z powodzeniem należałoby określić jako ‘duszny, kipiący od gęstego mroku’ - w istocie stanowią elementy składowe dzieła unurzanego po brzegi w przytłaczającym...

Znowu Pauza w najlepszej formie. Wstrząsająca. Książka o znęcaniu się i rozpadającej się rodzinie, w ktorej narkotyki i alkohol nie są obce. Narratorem dwunastoletni chłopiec, który robi wszystko, co kaze mu ojciec.

Znowu Pauza w najlepszej formie. Wstrząsająca. Książka o znęcaniu się i rozpadającej się rodzinie, w ktorej narkotyki i alkohol nie są obce. Narratorem dwunastoletni chłopiec, który robi wszystko, co kaze mu ojciec.

Bolesna, trudna i wstrząsająca. Momentami naprawdę chciało się odwrócić głowę, żeby nie czytać o tych okropieństwach, może aż za dużo tego było na te 144 strony? Mamy tutaj rozpad rodziny, nałóg, przemoc fizyczną i słowną oraz wszystkie mechanizmy zachowań z tym związane. Tutaj każdy bohater jest w jakiś sposób chory. Matka, ojciec - o nich to już w ogóle nie będę pisać, bo szkoda moje klikania w klawiaturę - porażka rodzicielska, porażka człowieka. Ale również synowie, ze względu na wychowywanie się w takich a nie innych warunkach są pokiereszowani przez los, a mimo to próbują walczyć. Wg mnie bardzo dobrze zostało to ujęte. W pewnych kwestiach przypomina mi "Wrony Petry Dvorakovej. Ostatnie 30 stron - świetne, a ostatnia scena wspaniała. Natomiast potem pojawia się epilog, który mi tutaj nie pasuje. Chciałabym, żeby książka zakończyła się na tej właśnie ostatniej scenie. Mocna, brutalna i pokazująca po raz kolejny, że nie każdy powinien być rodzicem.

Bolesna, trudna i wstrząsająca. Momentami naprawdę chciało się odwrócić głowę, żeby nie czytać o tych okropieństwach, może aż za dużo tego było na te 144 strony? Mamy tutaj rozpad rodziny, nałóg, przemoc fizyczną i słowną oraz wszystkie mechanizmy zachowań z tym związane. Tutaj każdy bohater jest w jakiś sposób chory. Matka, ojciec - o nich to już w ogóle nie będę pisać,...

Trudno mi ocenić tę książkę. Jest bardzo mocna, wstrząsająca i bardzo często chce się odwrócić wzrok, bo przytłacza ogrom cierpienia.

Trudno mi ocenić tę książkę. Jest bardzo mocna, wstrząsająca i bardzo często chce się odwrócić wzrok, bo przytłacza ogrom cierpienia.

Przejmujące, smutne. Od pierwszej do ostatniej strony czytaniu towarzyszy dyskomfort, jakieś takie podskórne napięcie. Ale to dobrze, to cecha dobrej powieści, gdy złapie za gardło i nie puszcza.

Przejmujące, smutne. Od pierwszej do ostatniej strony czytaniu towarzyszy dyskomfort, jakieś takie podskórne napięcie. Ale to dobrze, to cecha dobrej powieści, gdy złapie za gardło i nie puszcza.

Wstrząsający obraz dysfunkcyjnej rodziny widziany oczami najmłodszego z jej członków. Ojciec, matka, synowie oraz... krajobraz jak po bitwie. A raczej po wojnie, bo tym był w tej rodzinie rozwód i przejęcie opieki nad dziećmi przez ojca. Oglądamy rzeczywistość, w której bliskość zastępują niezręczne gesty. Ojciec z narkotycznym grymasem na twarzy, gorącym oddechem i słowami, które wypływają podczas notorycznych stanów odurzenia. Czy to lepsze, czy może jednak ta cisza za zamkniętymi drzwiami jego pokoju oraz brak jakichkolwiek oznak życia? W tym wszystkim refleksja syna: "Zawsze lubiłem, kiedy ojciec był na haju. Stawał się wtedy delikatny, spokojny, wyciszony". Zazwyczaj jednak wyglądało to zupełnie inaczej.
.
Autor gra na emocjach. Serwuje nam kolejne migawki z życia "pseudorodziny", gdzie prym wiodą toksyczne zapędy, akty desperacji, przemocy, otumanienia, bezbronności i beznadziei. Ojciec jest tutaj postacią dominującą. Tyran, który nie "jest", ale "bywa", zazwyczaj bardziej ciałem, niż duchem. Będąc w szponach nałogu, niszczy siebie i innych, znęcając się nad otoczeniem. Ten obraz przeraża. Widzimy także reakcję synów- wszystkie te akty dziecięcej miłości, lojalności, zbyt szybko rozwiniętej dojrzałości. Bo "on był silniejszy, baliśmy się go, potrzebował nas". Nawet jeżeli urządza swoje show, pełne hałaśliwego śmiechu i żenujących żartów. Jest to raczej karykatura śmiechu. Przeraża jeszcze bardziej.
.
Chciałoby się z emocjonalnego bólu odwrócić wzrok od tych liter pełnych życiowej niesprawiedliwości i niezawinionego cierpienia. Umysł jednak wypełnia złość i żal, a w głowie rządzi niezgoda na tak wyglądający dziecięcy świat. Zamiast miłości jest arogancja, egoizm oraz życiowa droga, której trajektoria niezmiennie prowadzi w dół. Przejmujący monolog o ciekawej konstrukcji i stylu, gdzie liczą się przede wszystkim emocje. Polecam.

Wstrząsający obraz dysfunkcyjnej rodziny widziany oczami najmłodszego z jej członków. Ojciec, matka, synowie oraz... krajobraz jak po bitwie. A raczej po wojnie, bo tym był w tej rodzinie rozwód i przejęcie opieki nad dziećmi przez ojca. Oglądamy rzeczywistość, w której bliskość zastępują niezręczne gesty. Ojciec z narkotycznym grymasem na twarzy, gorącym oddechem i...

Dość ciekawa historia, dramat uzależnienia i cierpienia młodych ludzi , a także psychicznej i fizycznej przemocy, Krótka aczkolwiek treściwa.

Dość ciekawa historia, dramat uzależnienia i cierpienia młodych ludzi , a także psychicznej i fizycznej przemocy, Krótka aczkolwiek treściwa.