Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bardzo obiektywna - tak jak na dobry reportaż przystało. Nie jeden publicysta mógłby się od autora sporo nauczyć.

Książka bardzo obiektywna - tak jak na dobry reportaż przystało. Nie jeden publicysta mógłby się od autora sporo nauczyć.

Książka przedstawia obraz Szwecji jako kraju równości i tolerancji. OK... Według mnie ta ich tolerancja to obłuda i hipokryzja, ale do rzeczy. Przedstawiam kilka faktów, które są także opisane w książce:
- państwo Szwedzkie przymyka oko na małżeństwa dorosłych mężczyzn z małymi dzoiewczynkami. Co więcej, nawet daje im mieszkania socjalne.
- brodate pomarszczone "dzieci" zamknięte w ośrodkach dla uchodźców, deklarujące, że mają 16 lat gwałcą innych rzeczywiście nieletnich chłopców.
- 75-80% uchodźców to mężczyźni - gratuluję pozoimu współczucia 16 latkom, o których napisałem powyżej. Kobiet i dzieci chyba wojna nie dotyczy, także nie migrują.
- prawdziwi Szwedzi zmieniają otoczenie (dzielnicę), gdy już około 3% jej mieszkańców to imigranci (dla mnie to jakaś fobia...)
- z książki dowiedziałem się, że na równouprawnieniu najbardziej korzystają mężczyźni (sic!), a w podsumowaniu jest napisane, cytuję "zastanowić się, czy nie jest przypadkiem tak, że jedyną szansą dla nowoczesności oraz wielokulturowości jest budowanie ich na silnych feministycznych podstawach?"

To moja pierwsza i raczej ostatnia książka K. Tubylewicz. Przeczytałem całe morze dobrych reportaży, ale mało kiedy reportażysta jest tak stronniczy i próbuje wperswadować swoją wizję świata. Panie Kapuściński, Panie Smloeński... Tęsknię za Wami.

Książka przedstawia obraz Szwecji jako kraju równości i tolerancji. OK... Według mnie ta ich tolerancja to obłuda i hipokryzja, ale do rzeczy. Przedstawiam kilka faktów, które są także opisane w książce:
- państwo Szwedzkie przymyka oko na małżeństwa dorosłych mężczyzn z małymi dzoiewczynkami. Co więcej, nawet daje im mieszkania socjalne.
- brodate pomarszczone "dzieci"...

Książka, o której zamierzam napisać parę słów jest jedyna w swoim rodzaju. Mimo, że jest ciężko dostępna na rynku, jakoś dałem sobie radę. Za przyniszczony egzemplarz dałem 150 złotych, mimo, że przed jej wycofaniem kosztowała bagatela 19 złotych. Czy było warto? Mam mieszane uczucia. Postanowiłem poświęcić jej chwilę, ponieważ jest inna niż wszystkie książki, z którymi miałem do czynienia. Autor książki bez wątpienia jest inteligentnym człowiekiem. Jego styl, porównania, bogatość języka oraz myśli o kierunku filozoficznym robią spore wrażenie. Nie wiem tylko jaki miał przekaz.

„Amok” jest przede wszystkim przepełniony seksem, wulgaryzmami, chamstwem i porównaniami. Wybrałem kilka cytatów (oczywiście tych bardziej kulturalnych), które robią wrażenie.
„Będę musiał poszukać sobie nowego pretekstu. Bycie z kobietą to utrzymywanie jej w stanie permanentnej porażki.”
„W gruncie rzeczy lubię kobiety, tak jak lubię pieniądze. (…) Na brak jednych i drugich raczej nie narzekam, choć jestem bardzo wymagający w tym względzie, a używając nich, dostrzegam pomiędzy nimi tak podobieństwa, jak i kontrasty. (…) Znamienne i najważniejsze jest to, że wszystkie służą do tego samego! Ich zdobywania i pozbywania się! W końcu takie ich przeznaczenie! Tyle, że z pieniędzmi jest czasami większy problem. Po pierwsze, to trzeba się bardziej natrudzić, żeby je zdobyć”
Takie właśnie podejście miał autor do kobiet. Nie muszę chyba pisać, że nie miał do nich za grosz szacunku i traktował je przedmiotowo.

„Nie zatrzymałbym się nawet wtedy, gdyby jakiś znany całemu światu rzeźnik, patroszył publicznie Boga, wypruwając jego trzęsące się jelita z trzewi i depcząc je w kałuży sczerniałej krwi i innych płynów ustrojowych. Bóg, gdyby nawet istniał, zadowolony byłby ze mnie niezmiernie, bo któż chciałby, aby oglądać rzeźnię nad nim, krwawą barbarzyńską jatkę, kiedy nieprzytomny z bólu nawet nie ma się do kogo modlić”
Takimi wzmiankami oraz setkami innych nafaszerowana jest cała książka. Profanacja ? To tylko delikatna wzmianka. Wolę nawet nie wspominać jakich porównań Bala zastosował wobec Chrystusa.

No cóż… Pora podsumować. Do łatwych te dzieło nie należy. Czyta się powoli i ociężale. Niektóre frazy robią potężne wrażenie. Chyba jednak będę musiał pozostać jeszcze przy fantastyce, lub też lżejszych książkach, zanim przerzucę się na taki kaliber.

Książka, o której zamierzam napisać parę słów jest jedyna w swoim rodzaju. Mimo, że jest ciężko dostępna na rynku, jakoś dałem sobie radę. Za przyniszczony egzemplarz dałem 150 złotych, mimo, że przed jej wycofaniem kosztowała bagatela 19 złotych. Czy było warto? Mam mieszane uczucia. Postanowiłem poświęcić jej chwilę, ponieważ jest inna niż wszystkie książki, z którymi...