Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor: EL James
Tytuł: "Nowe oblicze Greya"
Oryginalny tytuł: " Fifty Shades Freed"
Tłumacz: Monika Wiśniewska
Wydawnictwo: Sonia Draga
Rok wydania 2013
Ilość stron: 686

"Ich przypadkowe spotkanie dało początek fali namiętności, która z czasem wcale nie osłabła. Wspólna codzienność okazała się nie lada wyzwaniem, któremu Anastasia i Christian dzielnie stawiają czoła w imię łączącego ich uczucia. Kochankowie wciąż dryfują po wzburzonym morzu uczuć, targani namiętnością i rozterkami, niepewni tego, co zgotuje im los. Czy najbardziej poruszająca historia miłosna tego roku zakończy się happy endem? A może piękny sen przerwie były szef Any, Jack Hyde, który poprzysiągł zemsty i cierpliwie czeka na swoją szansę?"


Mr Sexy Grey... Ten Pan to zmora XXI wieku chyba. No cóż, ja swoją przygodę z tym Panem uważam za zakończoną, a moją opinię co do przedzierania się przez kartki owej historii poznacie już za chwilę. Pochwalę się, że na rozdziale czternastym, zupełnie przypadkiem naznaczyłam sobie książkę krwią. Moje kalectwo nie zna granic. Jakby niezastąpiona Eurydyka zaczęła wykrzykiwać mi tutaj, że to "dziewiczą krwią!" (robi to nieustannie na gadu-gadu) to sprostuję, że potraktowałam ją krwią z nosa. :D

Ale o książce. Gdy zaczęłam ją czytać nerwy się we mnie gotowały i zastanawiałam się jak mogłam wziąć tą książkę do ręki. Miałam ochotę ją odłożyć, bo dochodziłam do wniosku, że takich idiotycznych rzeczy nie opłaca się czytać. Na samym początku Ana wydawała mi się jeszcze głupsza niż była wcześniej. Zdeterminowana tym, że znów zacznę książkę i nie będę umiała jej skończyć, jednak zmusiłam się aby przebrnąć przez jej kartki dalej. Co to przyniosło? Cóż, niektóre określenia pojawiające się w tej książce doprowadzały mnie do śmiechu i bardzo ładnie wypisywałam je znajomym, których także to rozśmieszało.

Ostatnio lubię wytykać błędy... Więc się dostosuję do swoich upodobań. Zacznijmy od tego, że myślałam, że jest "grono rodziny", a nie "łono rodziny". Tak jak myślałam, że pisze się "miła", a nie "mila" (przy okazji ładne powtórzenia z tym były). Widać byłam w błędzie. Z moją nieudolnością przecinkową wyłapałam tam nawet jeden niepotrzebny przecinek. Robię postępy! Rzecz jasna to nie wszystko, ale to jakoś zapamiętałam. Kaleka je zgubiła kartkę, gdzie miałam to ładnie wypisane. Co mnie jeszcze denerwowało? Skoki w czasie, jak Ana ładnie wracała do przeszłości. Niby to było dobrze wkomponowane w treść, ale nie jestem zwolenniczką takiego zabiegu. Podirytował mnie jeszcze błąd rzeczowy dotyczący Teda (któż to taki? - lektura zaprasza), bo to jest wręcz niemożliwe, żeby zachowywał się tak, jak się zachowywał.

Dobra dosyć złego (chyba). Muszę przyznać, że bardzo spodobało mi się rozwinięcie książki. Akcja nabrała tempa, sporo się działo. Z ciekawością pochłaniałam kolejne kartki, byleby wiedzieć jak zakończy się cała sytuacja, bo w końcu nie tylko seks tam widać. Po wszystkich trzech częściach można przyznać, że autorka się rozkręca. za co plus dla niej. Jak widać da się poznać sfery życia inne niż seks, którego i tak tam nie brakuje. I nadal mi go tam trochę za dużo.

Zapomniałabym o wewnętrznej bogini Any, która nadal tam króluje i robi nadal różne dziwne rzeczy. Jak w części II, jakoś patrzyłam na nią z przymrużeniem oka, tak tutaj mówię jej NIE, NIE i jeszcze raz NIE. Pani EL James musi mieć wyraźny fetysz z tym związany. Ewentualnie ma dobry kontakt ze swoją wewnętrzną boginią. Nie wiem, ja się ze swoją jeszcze nie zapoznałam i nie mam w planach poznawania jej, bo dostałabym szału.

Christian Grey. Człowiek niezmienny, a może własnie bardzo zmienny? Można go w tej części dość dobrze poznać. Nadal lubi wszystko kontrolować i obsesyjnie dba o bezpieczeństwo swojej ukochanej, która uwielbia się temu sprzeciwiać. Ich wspólna przyszłość nie jest jakaś idealna. Zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie chciał poprzeszkadzać, ale bez tego byłoby nudno w związkach, więc jakoś mnie to nie dziwi, choć głowni bohaterzy muszą zwalczać naprawdę ciężkie sytuacje, co im się udaje i serdecznie im tego gratuluję.

Podsumowując. Ja uległam urokowi tej książki i w gruncie rzeczy pomimo tych wad trylogia mi się podobała. Sądzę, że nie należy tego powierzchownie traktować, mając na uwadze, że jest to książka, w której nie znajdziemy nic poza seksem, bo można doznać szoku, że jednak inne wartości też się liczą. Takie jest moje zdanie i nie każdy się musi z tym zgadzać no ale trudno. Może to ja się dopatruję tam czegoś więcej, ale nie lubię traktować rzeczy powierzchownie. Naszło mnie na refleksje nad tym, bo w końcu z jakiegoś powodu jest to bestseller. Myślę, że gdyby ograniczało się to wyłącznie do scen łóżkowych tak by nie było.

W związku z wielkimi zawirowaniami wokół w/w serii nie będę się bawić w polecanie jej czy coś, bo to wybór dowolny. Ja się ciesze, że po to sięgnęłam, choć boję się reakcji mamy jak zabierze mi to z półki i będzie to czytać. Póki co ją od tego odciągam, bo mam spore zasoby, a ona czyta po kilka kartek na wieczór tylko więc daję radę. Jeszcze kilka miesięcy to na pewno przetrzymam. :)

Ocena... Trudna sprawa... Sporo wad mi się tu nazbierało... 7/10 daję. Myślę, że to ani nie za dużo, ani nie za mało. :)

Autor: EL James
Tytuł: "Nowe oblicze Greya"
Oryginalny tytuł: " Fifty Shades Freed"
Tłumacz: Monika Wiśniewska
Wydawnictwo: Sonia Draga
Rok wydania 2013
Ilość stron: 686

"Ich przypadkowe spotkanie dało początek fali namiętności, która z czasem wcale nie osłabła. Wspólna codzienność okazała się nie lada wyzwaniem, któremu Anastasia i Christian dzielnie stawiają czoła w imię...

Autor: Lauren Oliver
Tytuł: Pandemonium
Tłumacz: Monika Bukowska
Wydawnictwo: Otwarte "Moon Drive"
Ilość stron: 373

Wzięłam się za tę część zaraz po skończeniu "Delirium". Nie będę ukrywać, że spodziewałam się czegoś innego. Zupełnie innego. Jak na mnie podziała ta odmienność? Zaraz się przekonacie. :)
Książka jest podzielona na rozdziały, które nanoszą chronologii poprzez tytuły "wtedy" oraz "teraz".
Część zwana "wtedy" opisuje to, co się działo zaraz po przekroczeniu przez Lenę granicy. Jest kontynuacją tego, co działo się w części pierwszej.

Z kolei "Teraz" mówi nam o Lenie jako członkini ruchu oporu. Ma do wykonania bardzo ważną misję. Jaka mija? Czy Lena jej podoła? odpowiedzi znajdziecie w owej lekturze.

Przyznam wprost. Zmiany wiążące się z "wtedy" i "teraz" działały mi na nerwy i to bardzo. Gdy tylko akcja nabierała tempa zaczynał się zupełnie inny wątek. Fakt faktem - na końcu wszystko składa się w jedną spójną całość, jednak potrzebowałam dużo cierpliwości, żeby przez to przebrnąć.

Myślę, że nie jednej osobie nasunęło się pytanie kim jest Julian. Chłopak jest członkiem organizacji zwanej AWD (Ameryka Wolna od Delirii). Pomaga ojcu, który jest przewodniczącym grupy. Julian zaś jest jej twarzą. Więcej na jego temat zdradzać nie będę. :)

Książka jest pisana pod hasłem "A jeśli pokochasz największego wroga?". Intryguje mnie to pytanie. Kojarzy się się to z "Córką Dymu i Kości" gdzie główna bohaterka także darzy uczuciem swojego naturalnego wroga. Choć nie mam zamiaru porównywać tych dwóch książek. Ich akcje toczy się na dwóch różnych podłożach, a ich historia jest zupełnie inna. Ale wracając do tego, dlaczego mnie to intryguje. Spodziewałam się czegoś innego... Wiem, powtarzam się, ale nie myślałam, ze akcja potoczy się w tym kierunku. Tak, zdecydowanie książka mnie zaskoczyła.

WTEDY
Wtedy Lena się uczyła wszystkiego. Była słaba, nie wiadomo było czy przeżyje. Musiała naprawdę wiele przejść. Ciekawe ile osób w dzisiejszych czasach podołało by takiemu życiu. Myślę, ze nie wielu. Sama myślę, ze bym się poddała. Choć na dobrą sprawę dopiero w Głuszy Lena zaczęła poznawać życie. I jak sobie radzić w kryzysowych sytuacjach.

TERAZ
Teraz dzieje się w zupełnie innym miejscu. Główna bohaterka nie wie, jakie czyha na nią niebezpieczeństwo. Nie wie także ile zależy od tego, jak sobie poradzi. Ostatnie kilkadziesiąt stron toczy się w owym czasie i wyjaśnia wiele tajemnic. Dziewczyna sama odkrywa także bardzo osobistą prawdę dla siebie, która pewnie jest dla niej bardzo bolesna, choć z drugiej strony może można uznać to za szczęśliwą wiadomość.

Przyznam się szczerze, że mam spory problem z oceną. No mowy nie ma, żeby choć myśl mi przemknęło, ze akcja potoczy się w tym kierunku. Do tego ten podział na dwie płaszczyzny czasowe... Za to u mnie minus. Nie lubię czegoś takiego, wręcz nie znoszę. Za bardzo nakręcam się na akcje, a to tylko osłabia moje emocje i denerwuje tym, że co chwile zmienia się sytuacja. Takiemu zabiegowi mówię stanowcze NIE!

Ale pomijając to, zastanawiam się nad treścią. Końcówka także wyprowadziła mnie z równowagi. No on nie żył, a zmartwychwstał... Jezu, no normalnie jak u mnie w życiu, więc nie jest mi ciężko wyobrazić sobie w tym momencie uczucia Leny. Czekam na trzecią część, bo ciekawi mnie jej reakcja.
Znów zmieniłam temat. Treść, treść, treść... że była mało ciekawa nie mogę zarzucić, bo ciekawiła i to bardzo. Choć pierwsza część podobała mi się bardziej. Wzbudzała u mnie większe emocje... Tu tez by pewnie tak było gdyby nie ten rozłam czasowy.
Dobra, to by było na tyle.

Ocena: (UWAGA! Wytężam swój umysł! Myślę!) dam 8/10. Tak, myślę, że będzie ok. :)

Autor: Lauren Oliver
Tytuł: Pandemonium
Tłumacz: Monika Bukowska
Wydawnictwo: Otwarte "Moon Drive"
Ilość stron: 373

Wzięłam się za tę część zaraz po skończeniu "Delirium". Nie będę ukrywać, że spodziewałam się czegoś innego. Zupełnie innego. Jak na mnie podziała ta odmienność? Zaraz się przekonacie. :)
Książka jest podzielona na rozdziały, które nanoszą chronologii...

Autor: Laini Taylor
Tytuł: "Córka Dymu i Kości"
Oryginalny tytuł: "Daugher of Smoke & Bone"
Tłumacz: Julia Wolin
Wydawnictwo: Amber
Rok wydania: 2012
Ilość stron: 399

Długo się zastanawiałam nad tym, czy po nią sięgnąć Ilekroć przechodziłam obok niej w sieci sklepów na literę E. omijałam ją szerokim łukiem. Aż w końcu nadszedł dzień, gdy aż pięć razy mignęła mi przed oczami i zdecydowałam się po nią sięgnąć. Gdy otworzyłam sobie ją na opisie pierwszym słowem, które rzuciło mi się w oczy było imię głównej bohaterki. Przeczytałam samo "Karou" i już wiedziałam, że muszę ją mieć. Nie żałuję ani złotówki wydanych na tę książkę.

Książka opowiada historię siedemnastolatki, zamieszkującej Pragę, o imieniu Karou. Wychowuje się ona wśród chimer, a jej imię oznacza nadzieję. Nadzieję, ale na co? Z tym pytaniem odsyłam was do książki. Nastolatka ma niebieskie włosy, liczne tatuaże, uczęszcza do liceum plastycznego. Jej szkicowniki są przepełnione licznymi rysunkami jej bliskich, w których istnienie nikt nie wierzy. W pewnej sytuacji Karou poznaje Akivę. Swojego naturalnego wroga. A jednak zaczyna ich coś łączyć. Czym to się kończy? Na to także znajdziecie odpowiedź w tej magicznej książce.

Przyznam się bez bicia, że czytałam tą książkę już dość dawno, jednak wtedy ani mi się śniło pisać recenzje. W przypadku tej książki pragnę to nadrobić. Do innych przeczytanych przeze mnie w przeszłości książek wracać nie będę. Ta znaczy dla mnie zbyt wiele, by pominąć ją w swojej działalności blogerskiej. W końcu Karou jest moją ulubioną bohaterką książkową i to jej zawdzięczam swój nick.

Na dobrą sprawę, to mogłabym wychwalać tę książkę godzinami. Ale nie tylko tym człowiek żyje. Gdy zaczynałam ją czytać, nie byłam nastawiona, na tak magiczną historię i nie czytałam jej zbyt uważnie, przez co nie raz gubiłam wątek, ale potem analizując sobie wszystko zaczynało mi się to układać w spójną całość.

Chimery, anioły, magia... Nie spotkałam się jeszcze z takim połączeniem. Autorka tworzy świat zupełnie inny, niż większość książek o tematyce fantastycznej. Coś nowego, innego, zaskakującego. Pozytywnie zaskakującego.

Nie zapomnę sytuacji, gdy jechałam do przyjaciółki i czytałam "Córkę dymu i kości" w autobusie. Potem z niego wysiadłam, przeszłam przez ulicę wpadając prawie pod samochody, gdyż szłam zaczytana, weszłam do niej na klatkę, i tak szłam sobie po schodach, aż przeszłam jej piętro, a ona potem za mną biegła, bo bym trafiła do jej sąsiadów. To jak ta książka wciąga daje jej dużego plusa.

Największa tajemnica książki? Zęby. Różne zęby. Zarówno ludzkie, jak i zwierzęce. Małe i wielkie. Ale po co komu zęby? Ta tajemnica także zostaje ujawniona w książce, jednak autorka zaspokaja naszą ciekawość dość późno. Co skutkuje kolejnym plusem. Nasza ciekawość i wyobraźnia może dać nam sporo pomysłów, po co one mogą być. A prawda być może jest zupełnie inna?

Ważną zaletą jest to, ze nie jest przewidywalna. No może troszkę w stosunku co do niektórych scen. Zaczynając ją czytać spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Magia tej książki, jest nie do opisania.

Oceniam ją 10/10. Myślę, że nie zaskoczyłam was moją oceną. Kocham tą książkę i tyle. :)

"Życzenia nie są prawdziwe. Nadzieja jest prawdziwa. Jest jedyną prawdziwą magią. " -Brimstone (cytat z książki)

Autor: Laini Taylor
Tytuł: "Córka Dymu i Kości"
Oryginalny tytuł: "Daugher of Smoke & Bone"
Tłumacz: Julia Wolin
Wydawnictwo: Amber
Rok wydania: 2012
Ilość stron: 399

Długo się zastanawiałam nad tym, czy po nią sięgnąć Ilekroć przechodziłam obok niej w sieci sklepów na literę E. omijałam ją szerokim łukiem. Aż w końcu nadszedł dzień, gdy aż pięć razy mignęła mi przed...

Autor: Lauren Oli­ver
Ty­tuł: De­lirium
Tłumacz: Mo­nika Bu­kow­ska
Wy­daw­nic­two: Ot­warte "Moon Dri­ve"
Rok wy­dania: 2012
Ilość stron: 357

"Mówi­li, że bez [miłości] będę szczęśli­wa.
Mówi­li, ze będę bez­pie­czna.
I zaw­sze im wie­rzyłam. Do dziś.
Te­raz wszys­tko się zmieniło.
Te­raz wolę zacho­rować i kochać choćby przez
ułamek se­kun­dy, niż żyć set­ki lat w kłam­stwie

Daw­niej wie­rzo­no, że [miłość] jest
naj­ważniej­szą rzeczą pod słońcem.
W imię [miłości] ludzie by­li w sta­nie
zro­bić wszys­tko, na­wet za­bić.

Po­tem wy­nale­ziono le­kar­stwo na [miłość]...

Czy gdy­by miłość była cho­robą, chciałbyś się wy­leczyć?"


"Ludzie z na­tury są nieob­liczal­ni, nieod­po­wie-
dzial­ni i nie­szczęśli­wi. Do­piero gdy pos­kro­mi się ich
zwierzęce in­styn­kty, mo­ga stać się od­po­wie­dzial­ny-
mi, god­ny­mi zaufa­nia i za­dowo­lony­mi is­to­tami

Księga SZZ" *


Jak wspom­niałam z re­cenzji "Ciem­niej­szej stro­ny Greya" przeczy­tałam jeszcze jedną książkę, i jest nią właśnie "De­lirium". Jak mam być szcze­ra, to bra­kuje mi słów na opi­sanie te­go. Pier­wsze co przychodzi mi na myśl, to to że cieszę się, że mie­szkam tu gdzie mie­szkam, i że nie muszę przeżywać te­go co główna bo­hater­ka po­danej książki.

Le­na żyje w miej­scu, gdzie miłość jest cho­robą, i to bar­dzo po­ważna cho­robą. Za­kaza­ne jest wszys­tko, co mogłoby ją na­razić na zacho­rowa­nie, łącznie z kon­taktem z "niewy­leczo­nymi" oso­bami płci prze­ciw­nej.
A za­bieg można wy­konać do­piero w wieku osiem­nastu lat. Wcześniej­sze za­biegi są doz­wo­lone tyl­ko w szczególnych przy­pad­kach.

Główną bo­haterkę poz­na­jemy w mo­men­cie od­licza­nia dni do osiem­nastych urodzin i za­biegu. Od dzieciństwa wpa­jano jej, że jest to cho­roba śmier­telna i bar­dzo niebez­pie­czna, po­nieważ "za­bija człowieka gdy go do­pada i wte­dy gdy go omi­ja"*. Od sa­mego początku uczy się dzieci, że będą szczęśli­wi po za­biegu.
A jak można nie wie­rzyć ludziom, którzy przeżyli za­bieg wiele lat te­mu i żyją w prze­kona­niu, ze tak jest naj­le­piej?

Cóż, inaczej być nie może. Niedługo przed za­biegiem główną bo­haterkę do­pada amor de­liria ner­vo­sa. Zmienia to całko­wite spoj­rze­nie nas­to­lat­ki na świat i oka­zuje się że wiele lat żyła w kłam­stwie. W mieście, gdzie wszys­tko jest kon­tro­lowa­ne. Obo­wiązu­je godzi­na po­licyj­na, Jest otoczo­ne og­rodze­niem pod prądem, od­dzielającym mias­to od Głuszy, kon­tro­lowa­ny in­ternet itd. długo by wy­mieniać, ale nie o to tu chodzi.

Le­na uwiel­bia biegać, i pra­wie codzien­nie biega z Haną - jej naj­lep­szą przy­jaciółką. Oczy­wis­te jest to, że uważa ją za lep­szą od siebie, jed­nak biegi są tym w czym może z nią kon­ku­rować. W pew­nej sy­tuac­ji, której rzecz jas­na wam nie zdradzę dziew­czy­ny poz­nają Alek­sa, z po­zoru wy­leczo­nego chłopa­ka, po­siadające­go in­te­resująca przeszłość. Tak wiem ład­nie to ok­reśliłam. Owy chłopak lat ma 19. Nie mam ocho­ty pi­sać wam całej je­go biog­ra­fii bo te­go do­wiecie się z książki, jed­nak Le­na się w nim za­kochu­je.

I to by było na ty­le z te­go, co wam po­wiem na te­mat treści książki. Przejdźmy da­lej. Por­tland, w którym roz­gry­wa się ak­cja jest od­dzielo­ne od wcześniej wspom­nianej Głuszy, miej­sca za­mie­szki­wane­go przez Od­mieńców - ludzi, którzy nie uz­nają Re­medium, są "za­każeni". W Por­tland tworzą "Ruch Opo­ru", czy­li sprze­ciwiają się te­mu, co ro­bią tam­tejsi mie­szkańcy.
Ma­my także okazję spot­kać się z ok­reśle­niem "Sym­pa­tyk". Są to oso­by po­zor­nie uz­nające za­sady pa­nujące w mieście.

Jak ja reaguję na tą książkę? Po­wiem tak - jeszcze nic nie było dla mnie tak prob­le­matyczne do przeczy­tania. Jed­nak mam na myśli w sen­sie po­zytyw­nym. Wspom­niałam już, że bar­dzo przeżywam książki, ale to było dla mnie coś dziw­ne­go. Jak na moją małą główkę, która wszys­tko bar­dzo, bar­dzo przeżywa, to kończyło się to tak, że w niektórych mo­men­tach zmuszałam się, żeby nie przer­wać czy­tania książki, bo się bałam co będzie da­lej. Kończąc 20 roz­dział nie dałam ra­dy. Pot­rze­bowałam dnia przer­wy żeby się przy­goto­wać na dal­szą część książki, a i tak przeb­rnęłam przez za­led­wie trzy roz­działy i znów pot­rze­bowałam przer­wy. Po­tem się zmu­siłam żeby dob­rnąć w końcu do końca i mi się udało! I mi­mo tych prob­lemów nie mogę po­wie­dzieć inaczej. Książka jest po pros­tu ge­nial­na.
Do tej po­ry nie jes­tem w sta­nie zro­zumieć te­go, co się ze mną działo w trak­cie czy­tania te­go. Wiem ty­le, że Le­na wzbudza we mnie wiel­ki podziw. Gdy­bym tyl­ko mogła pog­ra­tulo­wałabym jej od­wa­gi oraz od­da­nia i bez­gra­nicznej uf­ności względem Alek­sa.
Znów od­syłam do lek­tu­ry, jeżeli chce­cie zro­zumieć.

Końcówka... Je­ju. Zachciało mi się płakać, gdy przeczy­tałam co się stało, jeszcze mo­ja wyob­raźnia nie zro­biła so­bie wol­ne­go także miałam pięknie uka­zaną scenę, choć w tym wy­pad­ku wo­lałabym nie.

Dob­ra, oceńmy książkę. Jeśli ktoś mi po­wie, ze jest prze­widy­wal­na uduszę tą osobę włas­noręcznie. Fakt, nie ciężko było do­myśleć się, że główna bo­hater­ka się za­kocha. Ale cała reszta... Trze­ba by było być jas­no­widzem. Nie uwierzę ni­komu, kto mi po­wie, że widział, że włas­nie tak będzie. Bo ogólny za­rys to jed­no, a to jak do te­go się doszło to dru­gie.

Mo­ja oce­na: 10/10.
Inaczej nie mogę. Za bar­dzo po­ruszyła mo­je uczu­cia.

* cy­tat z książki

Autor: Lauren Oli­ver
Ty­tuł: De­lirium
Tłumacz: Mo­nika Bu­kow­ska
Wy­daw­nic­two: Ot­warte "Moon Dri­ve"
Rok wy­dania: 2012
Ilość stron: 357

"Mówi­li, że bez [miłości] będę szczęśli­wa.
Mówi­li, ze będę bez­pie­czna.
I zaw­sze im wie­rzyłam. Do dziś.
Te­raz wszys­tko się zmieniło.
Te­raz wolę zacho­rować i kochać choćby przez
ułamek se­kun­dy, niż żyć set­ki lat w...