Pozytywnie zakończenie <3

Pozytywnie zakończenie <3

Uff, koniec...jakie to było nudne! ale sama nie wiem dlaczego? Zastanawiam się nad tym co mi nie podeszło w tej książce bo akcja była, romans był więc...nie wiem, może to bohaterowie? Najpierw Grace, potem jej matka, na końcu Daniel, ach jeszcze był Jude (ten to wyjątkowo mnie drażnił). Każdy na jakiś etapie mocno grał mi na nerwach. Nie polubiłam nikogo, tak naprawdę myślałam że Daniel zostanie wilkiem" na stałe" a miejsce u boku Grace zastąpi Talbot...okrutnica jestem straszna :D

Uff, koniec...jakie to było nudne! ale sama nie wiem dlaczego? Zastanawiam się nad tym co mi nie podeszło w tej książce bo akcja była, romans był więc...nie wiem, może to bohaterowie? Najpierw Grace, potem jej matka, na końcu Daniel, ach jeszcze był Jude (ten to wyjątkowo mnie drażnił). Każdy na jakiś etapie mocno grał mi na nerwach. Nie polubiłam nikogo, tak naprawdę...

Sięgnełam po serie "Dziedzictwo Mroku'' z czystej ciekawości i nie przupuszczałam że przygody Grace Divine iDaniela Kalbiego tak mnie wciągną. Niestety niezbyt przedam za gatunkiem paranormal romance:/(dlatego trochę mi zajeło przebrnięcie przez ten gatunek ,czytałam too z dużymi przerwami przez dwa miesiące!!! CO w MOIM PRZYPADKU JEST RZADKOŚCIĄ) ,ale ten tytuł mi się spodobał i to bardzo .Finał seri po prostu wgniata w fotel i nie możesz sie po prostu oderwać od ksiązki.

Sięgnełam po serie "Dziedzictwo Mroku'' z czystej ciekawości i nie przupuszczałam że przygody Grace Divine iDaniela Kalbiego tak mnie wciągną. Niestety niezbyt przedam za gatunkiem paranormal romance:/(dlatego trochę mi zajeło przebrnięcie przez ten gatunek ,czytałam too z dużymi przerwami przez dwa miesiące!!! CO w MOIM PRZYPADKU JEST RZADKOŚCIĄ) ,ale ten tytuł mi się...

Moje pierwsze zetknięcie z Bree Despain.

Zaznaczam, że nie czytałam poprzednich części, więc oceniam tylko i wyłącznie tą.

Grace Divine jest córką pastora i stara się być normalną dziewczyną. Na tyle na ile to jest możliwe będąc wilkołakiem.

Życie Grace jest skomplikowane: Daniel jest wilkiem, Talbotowi już nie może zaufać, a jej brat jest w przeciwnej grupie watahy po stronie Caleba.
Tak więc, dziewczyna musi radzić sobie sama - z pracami domowymi Daniela i swoimi, z podaniami do szkoły, z normalnym funkcjonowaniem. Niestety nie jest to takie proste.

Ojciec dziewczyny wraz z Talbotem i Marcosem postanawiają przeszukać magazyn. Niestety okazuje się to nie być najlepszym rozwiązaniem, gdyż pastor trafia do szpitala...

Szeryf zamierza urządzić polowanie na wyjącego wilka. Grace, musi ochronić Daniela i siebie oraz innych wilkołaków. Postanawia odszukać księżycowego kamienia wraz z pomocą ojca i kilku innych osób z watahy Daniela.

W końcu Grace odnajduje kamień księżycowy, który daje jej Talbot. Dziewczyna jest na niego wściekła, że nie powiedział jej, że go ma. Grace przywraca Danielowi ludzką postać, ale muszą się ukrywać przed myśliwymi.

Jednakże prawdziwe kłopoty, zaczynają się dopiero wtedy kiedy okazuje się, że Pete Bradshow żyje i jest Akhiem. Grace razem z Danielem udają się na trance party, aby go pokonać....

Kiedy już się okazuje, że nie może być gorzej, to jednak jest. Bohaterom przyjdzie stawić czoła takim wyzwaniom jak: walka, przebaczenie, nienawiść i miłość...

Na tym kończę moją opinię. Nie będę się rozpisywać tak jak zwykle, ale powiem, że mnie ten paranormalny romans przypadł do gustu. Myślałam, że Daniel odnajdzie się i przemieni w ludzką postać w połowie książki, a tu takie zaskoczenie...

Dlaczego powinniście sięgnąć po tę książkę? Dobre dialogi, szybka akcja, walki wilkołaków, miłość Grace i Daniela oraz wiele przeszkód po drodze... Właśnie dlatego powinniście sięgnąć po tę książkę.

Moje pierwsze zetknięcie z Bree Despain.

Zaznaczam, że nie czytałam poprzednich części, więc oceniam tylko i wyłącznie tą.

Grace Divine jest córką pastora i stara się być normalną dziewczyną. Na tyle na ile to jest możliwe będąc wilkołakiem.

Życie Grace jest skomplikowane: Daniel jest wilkiem, Talbotowi już nie może zaufać, a jej brat jest w przeciwnej grupie watahy...

Chyba najbardziej dramatyczny tom ze wszystkich. Normalnie czytałam z zapartym tchem. Mimo, że wszystko się dobrze skończyło, to jednak końcówka była bardzo smutna.

Chyba najbardziej dramatyczny tom ze wszystkich. Normalnie czytałam z zapartym tchem. Mimo, że wszystko się dobrze skończyło, to jednak końcówka była bardzo smutna.

cudowna książka

cudowna książka

"Nie da się nikogo uratować, jeśli on sam tego nie chce."

Daniel utknął jako biały wilk. Miasto znów organizuje polowania na zwierzęta. Mama oszalała. Królowie Cienia ukrywają się w okolicy.
Jude powrócił. Nowa wataha.
To od tej pory codzienność Grace.
Kiedy każda inna dziewczyna w jej wieku siedzi na lekcjach, Grace całe swoje siły wkłada w pogodzenie świata Urbat ze światem codzienności.
Walczy o Daniela, jej miłość, ale wszystko tylko coraz bardziej się komplikuje, problemów zdecydowanie nie ubywa.

Podarunek Śmierci kończy moją przygodę z trylogią Bree Despain.
Doskonale pamiętam dzień, w którym się zaczęła. Początkowo niechętnie, sceptycznie, a potem z chęcią, miłością i pasją czytałam o przygodach Grace i Daniela.
Pani Despain wykreowała naprawdę bardzo dobrze zbudowany świat, wszystkie elementy są spójne i łączą się idealnie.
Opisy nie są szczególnie rozległe, nie zanudzają, dialogi nie są nudne, dobrze rozpisane, a bohaterowie ciekawi i przede wszystkim zróżnicowani, mają prawdziwe charaktery.

Podarunek Śmierci, taki typowy paranormalny romans dla nastolatka?
Chyba nigdy nie mogłabym się z tym zgodzić.
Dla mnie ta książka ma osobowość, pewne wartości i niesie ze sobą przekaz.
Razem z bohaterami docieramy do ciemności, która drzemie w każdym człowieku, dotykamy zła w sercach, a jednak...
To my decydujemy o tym kim jesteśmy, to my wybieramy swoją ścieżkę. Każdy ma swojego wewnętrznego wilka, ale to od nas zależy czy on się uwolni.
Każdy człowiek może się zmienić... Jeśli tylko tego chce, jeśli chce zostać uratowany.
Poświęcenie, wybaczenie, braterstwo.
Nie sposób nie odnaleźć ich w tej książce.
Żeby prawdziwie kochać musimy nauczyć się wybaczać, samemu sobie, ludziom dookoła.
Tyle pięknych wartości w jednej książce, aż nie chcę tego kończyć.

Przygoda z tą trylogią była jedną z lepszych jakie miałam. Dziękuję pani Despain za prawdziwość wartości jakie przekazała,
za stworzenie tak genialnych postaci i za pomysł na całą historię.
Gorąco polecam.

"Nie da się nikogo uratować, jeśli on sam tego nie chce."

Daniel utknął jako biały wilk. Miasto znów organizuje polowania na zwierzęta. Mama oszalała. Królowie Cienia ukrywają się w okolicy.
Jude powrócił. Nowa wataha.
To od tej pory codzienność Grace.
Kiedy każda inna dziewczyna w jej wieku siedzi na lekcjach, Grace całe swoje siły wkłada w pogodzenie świata Urbat ze...

Wielkim minusem ostatniej części tej trylogii jest BARDZO oczywiste zakończenie. Akcja znów wartka, a przyjaciele, których cenimy okazują się wrogami (ja od początku wiedziałam, że akurat on, to nie ma szczerych intencji). Ja w poprzednich częściach zachwyciła mnie narracja i cóż tu więcej powiedzieć, na pewno zatęsknię kiedyś za tymi bohaterami, a na razie nie czuje już pragnienia poznania dalszych losów (jak miała po większości skończonych serii),nie oznacza to, że przestałam cenić tę historię, ale, że zakonczenie wyjaśniło i zakończyło wszystkie wątki.

Wielkim minusem ostatniej części tej trylogii jest BARDZO oczywiste zakończenie. Akcja znów wartka, a przyjaciele, których cenimy okazują się wrogami (ja od początku wiedziałam, że akurat on, to nie ma szczerych intencji). Ja w poprzednich częściach zachwyciła mnie narracja i cóż tu więcej powiedzieć, na pewno zatęsknię kiedyś za tymi bohaterami, a na razie nie czuje już...

REWELACJA! Ta część miała być decydującą częścią, co do tego czy ta seria znajdzie się w gronie moich "Ulubionych" i TAK, TAK, TAK, ZDECYDOWANIE SIĘ TAM ZNAJDZIE!
Do strony (około) 200 było ciekawie, ale później? Ja nie wiem kiedy te strony mi uciekały! Coś pięknego... te opisy... te pomysły... te elementy zaskoczenia... Wspaniała seria.
W książkach, które czytuję często jest tak, że bohaterowie flirtują ze sobą itp., ale dopiero pod koniec są razem i "żyją długo i szczęśliwie" albo już w trakcie są parą, ale jest mało opisów o nich, a tutaj? Oni są cudowni! Tak się razem wspierają, poświęcają i kochają! Wspaniale się o nich czytało, naprawdę.
Wszyscy bohaterowie mi się podobali. "Zagubieni chłopcy" wydawali się być tacy sympatyczni. A Talbot - takie zaskoczenie! Wow, nie spodziewałam się tego.
Pod koniec się wzruszyłam, gdy Grace podeszła do April. Przy ostatniej scenie też mi poleciały łzy.
Uwielbiam tę książkę również za wiele świetnych dialogów! Niektóre były takie zabawne!
Cóż, jedyną przykrą rzeczą jest fakt, że to już ostatnia część. Szkoda, ponieważ przywiązałam się do tych wspaniałych bohaterów!

REWELACJA! Ta część miała być decydującą częścią, co do tego czy ta seria znajdzie się w gronie moich "Ulubionych" i TAK, TAK, TAK, ZDECYDOWANIE SIĘ TAM ZNAJDZIE!
Do strony (około) 200 było ciekawie, ale później? Ja nie wiem kiedy te strony mi uciekały! Coś pięknego... te opisy... te pomysły... te elementy zaskoczenia... Wspaniała seria.
W książkach, które czytuję często...

Książkę w miarę szybko mi się czytało. Momentami trochę przeskakiwałam, bo niestety autorka ma tendencję trochę do przeciągania struny i nudzenia momentami -co zauważyłam w poprzednich częściach. Poza tymi momentami, książka była ciekawym zwieńczeniem całej trylogii.
Sporo akcji, nietypowych zagrań czy nawet emocjonujących momentów, które potrafiły wycisnąć kilka łez:)

Do minusów należą na pewno momenty, gdy autorka rozpisywała się parę rozdziałów nad czymś bardzo przyziemnym, co w ogóle nie wnosiło nic do historii a nużyło; czy końcowy heroizm Grace, aby brać udział w walce w kręgu, na śmierć i życie, i ochocza zgoda jej ukochanego na to. Niestety nie łyknęłam tego.

Podsumowując, historia utkana przez autorkę zaciekawiła mnie i wciągnęła.
Niezaprzeczalnie było w tych książkach coś co "kazało" mi czytać je dalej.:)

Cieszę się, że przeczytałam całą trylogię, ale uważam, że są to książki na jeden raz. Raz przeczytałam i starczy:)

Książkę w miarę szybko mi się czytało. Momentami trochę przeskakiwałam, bo niestety autorka ma tendencję trochę do przeciągania struny i nudzenia momentami -co zauważyłam w poprzednich częściach. Poza tymi momentami, książka była ciekawym zwieńczeniem całej trylogii.
Sporo akcji, nietypowych zagrań czy nawet emocjonujących momentów, które potrafiły wycisnąć kilka łez:)

Do...