Córka dymu i kości

Tylko zakończenie - piękne, nieprzewidywalne - ratuje tę chaotyczną, dziwną historię. Zawiodłam się po całości na poleceniu kogoś, komu ufałam całym sercem. To nie jest fajnie zbudowana powieść.

Tylko zakończenie - piękne, nieprzewidywalne - ratuje tę chaotyczną, dziwną historię. Zawiodłam się po całości na poleceniu kogoś, komu ufałam całym sercem. To nie jest fajnie zbudowana powieść.

Ależ tu się sinusoida uczuć utworzyła! Tego się nie spodziewałam!

Na początku dosyć miałko - tania młodzieżówka w złym tego słowa znaczeniu, cienkie jak tył węża postaci i teksty z samego dna wychodka ("stul pysk"? Do przyjaciółki?)

Pytałam sama siebie, jakim cudem ta kobieta napisała "Marzyciela"? Nie ma tu nawet zalążka znanej mi lekkości, świeżości stworzonego świata, tej pochłaniającej uwagę oniryczności! A jednak..
Dostrzegłam podobieństwa w momencie, gdy autorka zaczęła kreślić obraz pozostałych, magicznych światów.

W połowie myślałam, że oczy wypadną mi z orbit, kiedy relacja romantyczna wtargnęła z impetem, niczym dzik w sosnę i nagięła odruch wywracania oczami do granic rozsądku. Źle to wyglądało. Nawet jak na romantazy była dla mnie zbyt egzaltowana.

Na szczęście, 3/4 i dalej, robi się lepiej. Wiele wątków się klaruje, a kilka smaczków pozostaje z nami niewyjaśnionych, przez co chrapka na kolejny tom jest - delikatnie mówiąc - dość spora.

Ależ tu się sinusoida uczuć utworzyła! Tego się nie spodziewałam!

Na początku dosyć miałko - tania młodzieżówka w złym tego słowa znaczeniu, cienkie jak tył węża postaci i teksty z samego dna wychodka ("stul pysk"? Do przyjaciółki?)

Pytałam sama siebie, jakim cudem ta kobieta napisała "Marzyciela"? Nie ma tu nawet zalążka znanej mi lekkości, świeżości stworzonego świata,...

Ale mnie boli serce po tym zakończeniu. Ten misternie zbudowany świat i podpowiedzi przed ukazaniem odpowiedzi były cudowne. Początek troszkę nie powala ale nadal jest to bardzo dobra książka

Ale mnie boli serce po tym zakończeniu. Ten misternie zbudowany świat i podpowiedzi przed ukazaniem odpowiedzi były cudowne. Początek troszkę nie powala ale nadal jest to bardzo dobra książka

Światotwórczo - absolutna perła. Nigdy nie czytałam czegoś takiego, o tak kulturowo wymieszanej estetyce, co jednocześnie tworzy spójny i zupełnie unikatowy świat. Jestem wręcz porażona i z pewnością kolejne tomy też przeczytam.

System magiczny - również bardzo ciekawy, cały ten motyw koralików, kości i zębów w kontekście życzeń był upiornie fantastyczny.
Postacie polubiłam. Może nie zawsze były dostatecznie pogłębione, ale na pewno nie irytowały, a nierzadko bawiły. Najbardziej chyba spodobała mi się Karou, Brimstone i Zuzana.

Fabuła - i tu mam jedyne "ale". Wszystko szło dobrze do momentu, kiedy subtelnie sugerowany wątek romantyczny zamienił się w totalny insta-love, a w ostatniej części powieści nagle dostajemy ogromny zalew informacji (taki na kilkadziesiąt stron),żeby całe wyjaśnienie tajemnicy miało sens. Moim zdaniem powinno to być podbudowane wcześniej, bo tak niestety wypada niezdarnie. Na szczęście jednak nie na tyle, by odstraszyć od kolejnych części. Pomimo wszystkich usterek ta książka i tak jest dla mnie jednym z największych odkryć tego roku.

Światotwórczo - absolutna perła. Nigdy nie czytałam czegoś takiego, o tak kulturowo wymieszanej estetyce, co jednocześnie tworzy spójny i zupełnie unikatowy świat. Jestem wręcz porażona i z pewnością kolejne tomy też przeczytam.

System magiczny - również bardzo ciekawy, cały ten motyw koralików, kości i zębów w kontekście życzeń był upiornie fantastyczny.
Postacie...

„Córka dymu i kości” jest wspaniale wyważoną książką. Nie lubię historii dziejących się w czasach współczesnych jednak to jest zupełnie coś innego.

Od pierwszych stron, każda kartka jest nasączona magią i nie dotyczy to samej fabuły, język użyty do napisania tej historii jest tak piękny, że nie mogłam przestać czytać. Jednocześnie nie sprawia to, że jest to ciężka lektura, wręcz przeciwnie, fabuła szybko mknie do przodu pomimo szczegółowych opisów – one mają za zadanie nadać niesamowity klimat miejscu akcji czyli Pradze.

Łatwo przywiązać się do głównej bohaterki, Karou jest stworzona z krwi i kości, (albo raczej z dymu i kości),podoba mi się, że jest głęboko zakorzeniona w świecie i byle pyłek nie może jej zachwiać jak większość bohaterek książek młodzieżowych.

No właśnie, bo to podobno młodzieżówka, a ja uważam, że „Córka dymu i kości” balansuje na granicy young adult a fantasy i jest dobrym wstępem dla osób, które chcą zacząć czytać fantastykę i nie zrazić się.

Wielokrotnie mówiłam, że dla mnie książka nie musi mieć scen s&ksu, a czasem są wręcz niepotrzebne i „Córka dymu i kości” potwierdza to. Czy to jest romans? Książka o miłości na pewno, jednak do romansu jej daleko. Zastanawia mnie tylko czy Akiva (główny męski bohater) ma jakieś inne cechy osobowości poza byciem zakochanym głupcem). Życzę sobie, żeby kolejne części były nasączone magicznym światem, a relacja głównych bohaterów była tylko ozdobą.

Ładne zdjęcie na instagramie
https://instagram.com/marlene.books?igshid=ZDdkNTZiNTM=

„Córka dymu i kości” jest wspaniale wyważoną książką. Nie lubię historii dziejących się w czasach współczesnych jednak to jest zupełnie coś innego.

Od pierwszych stron, każda kartka jest nasączona magią i nie dotyczy to samej fabuły, język użyty do napisania tej historii jest tak piękny, że nie mogłam przestać czytać. Jednocześnie nie sprawia to, że jest to ciężka...

Książkę przeczytałam w starym wydaniu i tłumaczenie uważam za bardzo dobre. Nie wiem jak wypada to nowe, ale wiele osób twierdzi, że jest bardzko kiepskie. Być może jest to powodem wielu negatywnych opinii o książce. Mi natomiast książka bardzo się podobała. Przede wszystkim pomysł na świat stworzony przez autorkę, w którym występują piękni i okrutni aniołowie oraz niezwykle interesujące chimery, a także portale między ich światami. Do tego bardzo zaskakujace zakończenie, które wbiło mnie w fotel! Jedynym młodzieżowym akcentem jest tu wątek miłosny, który faktycznie jest dość słaby, ale na pocieszenie mogę dodać, że w kolejnym tomie znika:)

Książkę przeczytałam w starym wydaniu i tłumaczenie uważam za bardzo dobre. Nie wiem jak wypada to nowe, ale wiele osób twierdzi, że jest bardzko kiepskie. Być może jest to powodem wielu negatywnych opinii o książce. Mi natomiast książka bardzo się podobała. Przede wszystkim pomysł na świat stworzony przez autorkę, w którym występują piękni i okrutni aniołowie oraz...

Chyba miałam trochę większe oczekiwania. Bardzo długo męczyłam tę książkę, trochę przez natłok obowiązków, ale jednak trochę też dlatego, że nie kusiła mnie żeby się odrywać dla niej od innych rzeczy. Na pewno jest intrygująca i nietypowa w wielu aspektach, ale ogólny wydźwięk ma BARDZO młodzieżowy. Dla mnie niestety za bardzo. Myślę, że te 12 lat temu byłabym zachwycona.

Chyba miałam trochę większe oczekiwania. Bardzo długo męczyłam tę książkę, trochę przez natłok obowiązków, ale jednak trochę też dlatego, że nie kusiła mnie żeby się odrywać dla niej od innych rzeczy. Na pewno jest intrygująca i nietypowa w wielu aspektach, ale ogólny wydźwięk ma BARDZO młodzieżowy. Dla mnie niestety za bardzo. Myślę, że te 12 lat temu byłabym zachwycona.

Typowa młodzieżówka. Chociaż typowa to raczej ona nie jest.
Anioł spotyka dziewczynę, która zajmuje się dla przyszywanej rodziny zbieraniem zębów. Ma to jednak związek z czarną magią o czym ona nie wie. Ponieważ jak się później okazuje jest drugim wcieleniem siebie, tyle że nie jako mityczna postać, a człowiek. Który ma znaki, dzięki którym można używać magii? Dla mnie troszkę pogamywne to wszystko. Szczególnie jak zaczynamy przenosić się w jej przeszłość, a potem wracamy do teraźniejszości. Jedna z książek typu nie wiem o co chodzi, szybko o tym zapomnę...
Romans mamy na końcu delikatny jak to dla młodzieży, pogmatwana historię świata i głównej bohaterki, intrygi, kłamstwa zagadkę do rozwiązania o co w tym wszystkim chodzi.

Typowa młodzieżówka. Chociaż typowa to raczej ona nie jest.
Anioł spotyka dziewczynę, która zajmuje się dla przyszywanej rodziny zbieraniem zębów. Ma to jednak związek z czarną magią o czym ona nie wie. Ponieważ jak się później okazuje jest drugim wcieleniem siebie, tyle że nie jako mityczna postać, a człowiek. Który ma znaki, dzięki którym można używać magii? Dla mnie...

~Re-read~

„Córkę dymu i kości” w poprzednim wydaniu czytałam w 2018 roku i wtedy wystawiłam tej książce najwyższą z możliwych ocen, klasyfikując ją jako jedną ze swoich ulubionych historii.

Czytając wydanie wydawnictwa Moondrive, zdziwiłam się, jak niewiele z niej pamiętam – jednak wyszło mi to tylko na dobre, bo mogłam cieszyć się tą historią jeszcze raz, powoli przypominając sobie jak przez mgłę jej poszczególne elementy. Nadal oceniam ją tak samo wysoko – trochę z sentymentu, a trochę z niesłabnącego podziwu dla autorki i przez wzgląd na ponowną radość z czytania, jaką przyniosło mi wznowione wydanie.

„Córka dymu i kości” to piękny, baśniowy popis wyobraźni, który kreuje magię nie tylko w alternatywnym świecie, ale także tworzy niezapomniany klimat w tym prawdziwym, w Pradze (w której, swoją drogą, było mi dane tym razem czytać „Córkę…”),Marrakeszu i wszystkich innych miejscach odwiedzanych przez Karou. Główna bohaterka jest wyrazista, inna, kierowana konkretnymi motywacjami i stawiająca na swoim. Obiekt jej westchnień wydał mi się być tym razem nieco bardziej „spłaszczony”, stworzony do tego, by być idealnym, ale wybaczam ten mankament – fabuła go usprawiedliwia.

Nie wiem, czy to kwestia nowego wydania, bo nie pamiętam, czy ostatnim razem miałam takie samo wrażenie, ale odczułam też, że narracja jest chwilami jakby urywana, chaotyczna – raz opowiada o jednym miejscu i czasie, potem o innym, by za chwilę znów wrócić do tego pierwszego. W wolnej chwili pochylę się nad oboma wydaniami, żeby to porównać.

Nie mogę nie wspomnieć na koniec o stronie wizualnej – nowa okładka jest przepiękna, bardzo pasuje do całokształtu powieści, a na dodatek świeci w ciemności (!). W poprzednim wydaniu nie udało mi się skompletować całej serii, dlatego cieszę się, że będę mogła tym razem przeczytać ją w całości i że wszystkie tomy w nowych okładkach trafią do mojej biblioteczki.

~Re-read~

„Córkę dymu i kości” w poprzednim wydaniu czytałam w 2018 roku i wtedy wystawiłam tej książce najwyższą z możliwych ocen, klasyfikując ją jako jedną ze swoich ulubionych historii.

Czytając wydanie wydawnictwa Moondrive, zdziwiłam się, jak niewiele z niej pamiętam – jednak wyszło mi to tylko na dobre, bo mogłam cieszyć się tą historią jeszcze raz, powoli...

Historia interesująca I wciągająca. Sekrety, tajemnice,przygoda i przeklęci kochankowie. Wszystko dopieszczone pięknym językiem. Moim zdaniem cudowna książka.

Historia interesująca I wciągająca. Sekrety, tajemnice,przygoda i przeklęci kochankowie. Wszystko dopieszczone pięknym językiem. Moim zdaniem cudowna książka.