„Czy powie o jastrzębiu młodszym siostrom?

Nie, nie powie. Po pierwsze, mogły się wygadać, po drugie zaś – to będzie jej tajemnica.

Uważając na szpony i dziób ptaka, ułożyła go w koszu.

W tym momencie, gdzieś w krainie bogów i demonów, rozstrzygnął się jej los”.

Dobrze napisana powieść historyczna jest prawdziwą gratką dla wszystkich fanów gatunku. Na jej kartach ożywają postaci znane z podręczników do historii. Uświadamiamy sobie, że królowie, władcy i inni wielcy także byli ludźmi. Ludźmi, którzy kochali, którzy mieli swoje marzenia i pragnienia. Ludźmi, którymi również kierowały namiętność, miłość, strach i nienawiść.

Przykładem takiej powieści jest nowa saga średniowieczna pod tytułem „Lilie królowej”. Jej pierwszy tom, „Siostry”, ukazał się nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Autorką cyklu jest Lucyna Olejniczak, doskonale znana czytelnikom. Już na wstępie wypada mi napisać, że jest to rewelacyjna powieść, której lektura dla mnie – pasjonata historii – była prawdziwą przyjemnością. Wart podkreślenia jest fakt, że pierwszoplanowymi bohaterkami są kobiety. Często myślimy, że kobiety w średniowieczu nie miały zbyt wiele do powiedzenia. Nie jest to oczywiście cała prawda. Czasem było zupełnie odwrotnie – to kobiety znajdowały się w centrum wydarzeń i to od nich zależało bardzo wiele.

Akcja powieści rozpoczyna się w 1382 roku na pogańskiej Litwie. Poznajemy kilkuletnią Mildę. Dziewczynka cudem zachowuje życie podczas napaści Krzyżaków na jej wieś. Zakonni rycerze bezpardonowo najeżdżają litewskie ziemie pod pretekstem chrystianizacji. Walczy z nimi wielki książę Jagiełło.

Tymczasem na dalekich Węgrzech młodziutka Amalia jest dwórką królewny Jadwigi. Właściwie kimś więcej niż dwórką – pomiędzy dziewczynami rodzi się przyjaźń. Jadwiga przygotowuje się do ślubu z Wilhelmem i objęcia władzy na Węgrzech. Jednak śmierć jej ojca Ludwika zmienia wszystko. Matka postanawia, że rządy w kraju obejmie Maria. Tymczasem Jadwiga wyruszy do Krakowa, by objąć władzę w Polsce. W tym miejscu mała dygresja. Każdy historyk podkreśla, że Jadwiga została koronowana na króla Polski. Właśnie tak należy mówić. Kobieta była pełnoprawnym władcą, to jej potomkowie mieli dziedziczyć tron. Jednak możnowładcy chcieli szybko doprowadzić do jej zamążpójścia. Wybór padł na wielkiego księcia Litwy.

Nieoczekiwany los sprawił, że na królewskim dworze w Krakowie Milda i Amalia spotykają się ze sobą i przypadają sobie do gustu. Szybko się zaprzyjaźniają i postanawiają wspierać się nawzajem. Nie przypuszczają nawet, jaką próbę szykuje im los.

Chociaż powieść ma prawie sześćset stron, czyta się ją niezwykle szybko. Lucyna Olejniczak dysponuje świetnym warsztatem. Styl i język są bez zarzutu. Czytelnik podczas lektury wręcz przenosi się w czasie i miejscu. Autorka wiernie oddaje historyczne realia. Na kartach jej książki Jadwiga nie jest tylko świętą z obrazka. Jest kobietą z krwi i kości. Kobietą, która marzy, kocha i cierpi. Przechodzi przyśpieszony kurs dorastania i uświadamia sobie, że królowie również cierpią. Ludzi wszystkich wieków i stanów napędzają bowiem takie same emocje: miłość, nienawiść, strach i nadzieja. To właśnie one decydują o naszych wyborach i postępowaniu. To właśnie one wystawiają na próbę Jadwigę, Mildę i Amalię. Czy kobiety pokonają przeciwności losu? Czy w trudnych okolicznościach ocalą wzajemną przyjaźń?

„Siostry” to bardzo dobre rozpoczęcie całej sagi. Pisarka z rozmachem kreśli tło polityczno-społeczne epoki. Umiejętnie prowadzone wątki przykuwają uwagę czytelnika od pierwszej strony. Po przewróceniu ostatniej kartki myślimy tylko jedno – to naprawdę już koniec? Oczywiście nie, albowiem wydawca już zapowiada drugi tom. Jestem przekonany, że saga „Lilie królowej” będzie świetnym wyborem dla wszystkich miłośników powieści historycznych. Polecam.

Wojciech Sobański