"Siepacze bogów" to nie jest typowa książka dla typowych miłośników fantasy.
Powieść wykracza bowiem znacznie za granice kanonu, kusi swoją nieliniowością i fascynuje wyborami fabularnymi. Choć na początku może się zdawać trochę niespójna to właśnie w tej inności widzę zaletę. Tak jak czytałem już tutaj wcześniej fabuła prezentuje jakby wyrwane sceny z filmu.
Przyznam się jednak, że przeczytałem książkę dwukrotnie, ponieważ za pierwszym razem nie byłem w stanie wychwycić całości smaków, formy tego dzieła. Dopiero później zapoznawszy się ze światem stałem się częścią świata Pruszkowskiej mafii, socjalizmu i czarnego humoru.
Niech moje słowa potwierdzi fakt objęcia patronatem książki przez m.in. gidlia.pl, bestiariusz, e-fantasyka, etc.. Tak duże marki nie postawiły by przecież na byle co! Musiały zatem docenić tą inność, która pewnie typowym geekom czy matematycznym geniuszom może nie podejść, oni po prostu mogą nie złapać poczucia humoru autora, może nie mają takich doświadczeń, a szkoda.

Trzeba więc podejść do tej lektury z przymrużeniem oka tak jak np. do Przygód Jakuba Wędrowycza, wtedy dopiero docenimy ten nowy gatunkowo alternative humor fantasy, której przedstawicielami są niewątpliwie Siepacze bogów.

"Siepacze bogów" to nie jest typowa książka dla typowych miłośników fantasy.
Powieść wykracza bowiem znacznie za granice kanonu, kusi swoją nieliniowością i fascynuje wyborami fabularnymi. Choć na początku może się zdawać trochę niespójna to właśnie w tej inności widzę zaletę. Tak jak czytałem już tutaj wcześniej fabuła prezentuje jakby wyrwane sceny z filmu.
Przyznam się...