Akcja tej powieści została osadzona w roku 2017. Nie było więc lepszego terminu do sprawdzenia, czy Konstanty Ciołkowski był równie dobrym pisarzem jak naukowcem i dydaktą.

100 lat dla książki to spory szmat czasu. Nie dziwi więc, że sposób tworzenia fabuły i styl w "Poza Ziemią" trącą przysłowiową myszką. Porównywalne powieści o lotach kosmicznych pisali już, na stylistycznie lepszym poziomie, Verne i Wells.

Co jednak w powieści Ciołkowskiego zdumiewa, to nieujarzmiony pionierski duch autora, jego spore umiejętności dydaktyczne oraz naukowe. W "Poza Ziemią" zostaje opisany cały szereg zagadnień związanych z astronautyką. Na wiele problemów autor miał już na początku XX-go wieku celne odpowiedzi, które w toku rozwoju tej dziedziny nauki zostały (z małymi, wybaczalnymi błędami) potwierdzone. Ciołkowski-pionier to po prostu genialny naukowiec, który swoją pasję zdołał znakomicie przekazać zainteresowanym tematyką lotów w kosmos laikom.

Nieco gorzej wygląda sprawa z Ciołkowskim-futurologiem. Jego utopiczne zapatrywania na podbój Układu Słonecznego przez zjednoczoną politycznie ludzkość zostały niestety w brutalny sposób zrewidowane przez historię XX-go i XXI-go wieku. Z drugiej strony można jednak argumentować, że trafne przepowiedzi przyszłego rozwoju ludzkości to rzecz co najmniej rzadka, jeśli nie unikatowa.

Podsumowując, mogę polecić tą powieść czytelnikom zainteresowanym początkami astronautyki oraz amatorom wczesnych klasyków literatury science fiction.

Akcja tej powieści została osadzona w roku 2017. Nie było więc lepszego terminu do sprawdzenia, czy Konstanty Ciołkowski był równie dobrym pisarzem jak naukowcem i dydaktą.

100 lat dla książki to spory szmat czasu. Nie dziwi więc, że sposób tworzenia fabuły i styl w "Poza Ziemią" trącą przysłowiową myszką. Porównywalne powieści o lotach kosmicznych pisali już, na...