Krótkie teksty to okazja dla pisarza, żeby faktycznie się pokazać. Bez zbędnego przedłużania, wstępu do wstępu i prologu i tym podobnych opóźnień "dania głównego". Przyznam, że NanoFantazje przypadły mi do gustu, choć nie mogę tego rzecz o wszystkich opowiadaniach. Niektóre z nich na pewno zostaną mi w pamięci i o nich też wspomnę poniżej:
- Chwyt (Krukowski) - ciekawy tekst skupiający się wokół tajemniczego obrazu malarskiego, klimat grozy, niepewności, szybko i sprawnie wykreowany. Z chęcią kiedyś do tego tekstu wrócę.
- Starsza pani musi zniknąć (Orłowski) - to typ historii, których większość odbiorców lubi przyswajać. Humorystyczny, nieco ironiczny, z wplecioną prozą codzienności na naszym, polskim podwórku. Nic nadzwyczajnego poza tym, że zapewnia doskonałą rozrywkę i wywołuje nie jeden uśmiech.
- Kosmiczny biznes (Dura) - też humorystycznie i też z dystansem, bo mamy do czynienia ze sprzedażą... ciemnej materii i marketingiem kosmosu. Szybki strzał sf, również przede wszystkim służący rozrywce czytelnika.
- Modlitwa do Archimedesa (Matkowski) - zdecydowanie będę o nim pamiętać. Autor w ciekawy sposób wplata refleksję na temat codzienności i relacji międzyludzkich dodatkowo komponując to z dorobkiem intelektualnym Archimedesa. Niewątpliwe to opowiadanie się wyróżnia i warto się z nim zapoznać.
- Komar i sito (Tempołowicz) - tekst o snuci fantazji i ich tworach, dość nietypowa koncepcja i motyw niespełnionego twórcy, aczkolwiek na pewno jest to opowiadanie wymagające dopracowania.
- Granica Roche'a (Wybraniec) - Tym razem do głosu dochodzi wątek związany z mitologią słowiańską. Przyjemne czytadło i dosyć nietypowy pomysł na fabułę.

Trzeba pamiętać, że w tych krótkich opowiadaniach raczej nie znajdziemy skomplikowanej kreacji bohaterów, ale to, co prezentują autorzy to wystarczające szkice postaci, które pojawiają się na scenie. Proponuję przy lekturze nie wymagać od opowiadań za wiele, bo żadne nie odmieni specjalnie niczyjego życia (ale ze stu procentową pewnością tego nie stwierdzam, a może, akurat będzie inaczej), ale umili parę godzin w autobusie czy pociągu z pewnością.

Krótkie teksty to okazja dla pisarza, żeby faktycznie się pokazać. Bez zbędnego przedłużania, wstępu do wstępu i prologu i tym podobnych opóźnień "dania głównego". Przyznam, że NanoFantazje przypadły mi do gustu, choć nie mogę tego rzecz o wszystkich opowiadaniach. Niektóre z nich na pewno zostaną mi w pamięci i o nich też wspomnę poniżej:
- Chwyt (Krukowski) - ciekawy...