Mimo tego, że nie kupowały mnie pobudki Luce, czekałam na ten tom zwyczajnie z tego powodu, że jestem strasznym narzekaczem jeśli chodzi o podróże w czasie. Owszem, jest wiele podejść do tematu i żadnego się nie udowodni, ponieważ one nie istnieją, ale nadal można ten temat pociągnąć w sposób zarówno ciekawy jak i logiczny - a to niestety nie miało miejsca w tej książce.

Najlepszy tego przykład jest taki, że w pewnym momencie książki Daniel ma takie oświecenie, że przecież widział swoje przyszłe wcielenie w przyszłości, WIĘC ON WIEDZIAŁ, GDZIE ONA SZŁA, MÓGŁ JĄ DOGONIĆ. Ale co? Nie. Zero wyjaśnienia, jakby w ogóle nie przeszło mu przez myśl, że cały czas mógł poszukiwać w swojej głowie takich wspomnień. I okej, on ma za sobą tysiąclecia i nie każde wspomnienie będzie tak żywe, ALE NO RACZEJ NIE ZAPOMNIAŁBY TAK ŁATWO, ZWŁASZCZA, ŻE TO NIE DZIAŁO SIĘ RAZ.

Luce też w sumie nie była lepsza, podchodząc do tematu w ten sposób, że chce wiedzieć, czemu poprzednie jej wcielenia się kochały w Danielu i co ciągnęło jego do niej… EE NO MOŻE TA KLĄTWA, KTÓRA SPRAWIAŁA, ŻE CIĄGLE UMIERAŁAŚ I SIĘ ODRADZAŁAŚ? Sama przecież doświadczyła tego w Upadłych (Tom 1), że była przekonana, że go znała i go do niej ciągnęło, choć był dla niej Mr Cham i Buc w jednym. O jakiej więc dobrowolnej miłości można tutaj mówić? - i żeby nie było, sama o tym myślała, ale przez mega krótką chwilę. Przez większość czasu wierzyła, że to takie niesamowite, że on ją kocha, niezależnie od tego, jak zmienia się jej wygląd czy charakter BO ON KOCHA JEJ DUSZĘ. Jakby… to takie ultimate wet dream nastolatek.

Jeśli chodzi o same podróże w czasie to coś tam wspominali, że gdyby coś się mega zmieniło i sprawiło, że ona by się mocno zmieniła, to nawet by tego nie poczuła, bo to by się po prostu stało. I okej jak dla mnie, że nie jest jak w efekcie “Efekt motyla” - to, że cofniesz się w przeszłość na chwilę i np. zrobisz sobie ranę w ręku nie znaczy, że nagle się to pojawi, bo powinieneś z tym dorastać i nikogo nie powinna obecność tego śladu zaskoczyć. Nie mniej jednak… Jak coś w przeszłości, co nawet nie jest jej życiem, i czego w ogóle nie może pamiętać, miałoby jakoś na nią wpłynąć? Chyba, że chodziło im o to, że zobaczenie np. jej życia podczas drugiej wojny światowej na nią wpłynie, jako na Lucindę Price… ALE TO PRZECIEŻ OCZYWISTE. WSZYSTKO CZEGO DOŚWIADCZAMY NAS KSZTAŁTUJE!

Mamy też motyw Daniela, który, choć nie odradza się tak jak Luce w innych krajach, jakimś cudem zmienia swój wygląd - i to nie tylko włosy czy skóra, o nie. Było bardzo dokładnie wspomniane, że zmienia się nawet struktura jego twarzy... Ale bohaterka nie zadaje o to pytań, a autorka nie raczy wyjaśnić. No fajnie.

Zakończenie zaś jest totalnym zawodem. To, że Daniel nie pamięta, jak sam im pomógł (choć próbują to wyjaśnić na początku następnego tomu, ALE bez tej wiedzy brzmi to debilnie), że Tron zgodził się z Lucyferem na taką a nie inną karę (zajebisty pokaz miłosierdzia itd), że część aniołów była wywoływana do wypowiedzenia się po jednej ze stron, a pozostali zostali strąceni, bo, uwaga, NIE PODJĘLI DECYZJI WYSTARCZAJĄCO SZYBKO... Absolutnie sram i przewalam się ze śmiechu. Albo to, że część aniołów stała się wygnańcami przez brak wyboru, a część, jak np jeden z naszej głównej grupy, został demonem BO TO TRON WYCZYTAŁ Z JEGO SERCA. A z innych też się nie dało w takim razie? Bo oni tak samo jak on mówili, że nie chcą wojny ani być po żadnej ze stron - ale nie, oni nie są w main cast'cie, więc kij im między oczy.

W ogóle cały ten plan naszego głównego złola... Od początku był dla mnie bez sensu, a to, co zrobił na koniec, wydawało się jeszcze bardziej byle jakie - jakby autorka chciała zrobić konkretną akcję, bez stworzenia otoczki, która by logicznie i ciekawie pozwoliła na jej zbudowanie.

Krótko więc mówiąc - bardzo duży zawód na tym tomie.

P.S. Przeszłość Cama też wydaje się tak jakoś... Zbyt szybko rozwiązana. Zero rozmowy, zero nic, nagle OK NIE ZGADZASZ SIĘ? WSZYSCY MIELI RACJĘ I PUJĘ CI W RYJ. Ten rozdział samodzielnie sprawił, że zniechęciłam się do czytania tomu związanego z tym bohaterem.

Mimo tego, że nie kupowały mnie pobudki Luce, czekałam na ten tom zwyczajnie z tego powodu, że jestem strasznym narzekaczem jeśli chodzi o podróże w czasie. Owszem, jest wiele podejść do tematu i żadnego się nie udowodni, ponieważ one nie istnieją, ale nadal można ten temat pociągnąć w sposób zarówno ciekawy jak i logiczny - a to niestety nie miało miejsca w tej...