Cudowny, rozciągniety na lata, dialog dwojga błyskotliwych ludzi wielkiego intelektu. W listach jest to dialog raczej powierzchowny i zabawny niż obnażający duszę, raczej służy utrzymaniu przyjaznych stosunków, na początku w ogóle ich nawiązania i załatwienia spraw wydawniczych, kontaktu, zapewnieniu o może nie gorącym, ale stałym pozytywnym uczuciu sympatii, podziwu.

Spomiędzy słów, a później także kolaży i głupotek wyziera też żartobliwe usposobienie Szymborskiej i urok osobisty Herberta. Są to bowiem listy pisane z dużą dozą kokieterii, na początku znajomości chyba wyraźniejszą (osobom lepiej znającym ich życiorysy zdradzą te listy być może więcej na temat ówczesnych (i w ogóle) pomiędzy nimi stosunków). W późniejszych listach okazjonalnie pojawiają się też sprawy przyziemne, które tę przyjaźń spawają.

Sztuka pisania listów to jest naprawdę wielka sztuka, a tutaj mamy okazję podziwiać jej doskonałą, choć zwodniczo lekką w formie, realizację.

Na uwagę i szczególne uznanie zasługuje też oczywiście sama edycja, zebranie i redakcja tych listów - zapewne detektywistyczne zadanie, ale efekt jakże satysfakcjonujący czytelnika.

Cudowny, rozciągniety na lata, dialog dwojga błyskotliwych ludzi wielkiego intelektu. W listach jest to dialog raczej powierzchowny i zabawny niż obnażający duszę, raczej służy utrzymaniu przyjaznych stosunków, na początku w ogóle ich nawiązania i załatwienia spraw wydawniczych, kontaktu, zapewnieniu o może nie gorącym, ale stałym pozytywnym uczuciu sympatii, podziwu....