Pedant w kuchni

Książka całkiem okej chociaż spodziewałam się czegoś zupełnie. Sporo humoru co jest zdecydowanie na plus oraz dużo wspomnianych pozycji książek kucharskich oraz dań, po które sięgnę.

Książka całkiem okej chociaż spodziewałam się czegoś zupełnie. Sporo humoru co jest zdecydowanie na plus oraz dużo wspomnianych pozycji książek kucharskich oraz dań, po które sięgnę.

Hmmm jak sam tytuł wszystko dzieje się dookoła kuchni i w kuchni. Kuchnia, gotowanie no i ksiazki kucharskie. Jak to z nimi jest? Chyba sama sobie do końca nie zdawałam sprawy, ale autor nam to wyjaśnia. Nawet czasami robi to w przezabawny sposób - ale prawdziwy. Jak to jest z zalegającym sprzętem kuchennym? Jak to jest z gadżetami kuchennymi? Proste.. i niby wiemy,.. niby domyślamy się.. ale dobrze jak jest ktoś kto powie to wprost i potrafi przy tym rozbawić. Polecam wszystkim którzy korzystają z książek kucharskich i lubią spędzać czas w swojej kuchni :)
Miła, lekka i zabawna.

Hmmm jak sam tytuł wszystko dzieje się dookoła kuchni i w kuchni. Kuchnia, gotowanie no i ksiazki kucharskie. Jak to z nimi jest? Chyba sama sobie do końca nie zdawałam sprawy, ale autor nam to wyjaśnia. Nawet czasami robi to w przezabawny sposób - ale prawdziwy. Jak to jest z zalegającym sprzętem kuchennym? Jak to jest z gadżetami kuchennymi? Proste.. i niby wiemy,.. niby...

Zabawna pozycja, ale raczej dla miłośników gotowania. Trochę mnie zmęczyły opisy tego zajęcia, ale ogólnie dobra książka.

Zabawna pozycja, ale raczej dla miłośników gotowania. Trochę mnie zmęczyły opisy tego zajęcia, ale ogólnie dobra książka.

6 i pół

Barnes, mój literacki comfort food. Pedantem w kuchni bynajmniej nie jestem, za to wiele z przeżywanych przez Pedanta dramatów znam zbyt dobrze (na przykład wynikające z pychy zmienianie składników w nowych przepisach). Nic nie stoi zresztą na przeszkodzie, by w ogóle zignorować fundamentalną płaszczyznę tego zbioru i konsumować go niczym zestaw felietonowych przystawek. Julian rozumie prostą przyjemność obcowania z literaturą. A skoro „większość pisarzy ma do napisania tylko jedną książkę”, nie celuje za każdym razem w nagrodę Bookera, bawi się słowem, jak gdyby robił to przed snem w ramach małego treningu. Oczywiście, że jego pozycje-odskocznie mogłyby trafić na bloga, ale internet nie upiększy żadnej biblioteczki.

6 i pół

Barnes, mój literacki comfort food. Pedantem w kuchni bynajmniej nie jestem, za to wiele z przeżywanych przez Pedanta dramatów znam zbyt dobrze (na przykład wynikające z pychy zmienianie składników w nowych przepisach). Nic nie stoi zresztą na przeszkodzie, by w ogóle zignorować fundamentalną płaszczyznę tego zbioru i konsumować go niczym zestaw felietonowych...

Na oko to chłop w szpitalu umarł, a według niejednego przepisu trzeba to właśnie oko wziąć i odmierzyć nim starannie wskazane przyprawy, bo gramy i mililitry są dla niedopieczonych leszczy. Wrzuć na luz, ciesz się chwilą i idź na kuchenny żywioł! I to jest moment, w którym książka kucharska zamyka się z hukiem, a numer do lokalnej pizzerii sam się wybiera.

"Pedant w kuchni" to zbiór esejów koncentrujących się wokół kuchennych bojów, głównie tych mentalnych: Barnes najciekawszy jest wtedy, gdy załamuje ręce nad przepisami, upierdliwie wyliczając ilość koniecznych odwróceń kotleta w danym czasie, sceptycznie patrząc na zamieszczoną na zdjęciu patelnię mającą rzekomo pomieścić tyle a tyle cukinii czy medytując nad miarkami typu "ile się zmieści w dłoniach". Potem zjeżdża w temat robienia zakupów spożywczych, zawartości szafki-cmentarzyska osprzętu kuchennego czy podejmowania gości i też może być.

W esejach Barnesa sporo jest teatralnej przesady i pozowania, ale nie wpada to w sztuczność. Wciąż możemy znaleźć z nim punkty zaczepne, my, ludzie jedzący na co dzień ziemniaki z mięsem kupionym w Biedronce - widać byli krytycy kulinarni z domem zawalonym książkami kucharskimi mający okazję raczyć się pięciogwiazdkowymi jeżowcami też przeżywają poważne kryzysy w obliczu poszerzenia swojego kuchennego repertuaru. Barnesowi udaje się wstrzelić w doświadczenia towarzyszące każdemu eksperymentatorowi, niezależnie od tego, czy bierze się za nieznany przepis na smażoną wątróbkę, czy na królika w sosie czekoladowym.

Po obraniu ze skórki "Pedant w kuchni" jest w gruncie rzeczy przesadzonym marudzeniem pesymistycznego przedstawiciela wyższej klasy średniej, który ma nieco za dużo czasu i zbyt mało pieniędzy, by zatrudnić kucharkę. Sporo w tym zabawnej przesady, trafnych spostrzeżeń i przyjemnego przyznawania się do dziecinnych wymówek, wpadek i słabości (patrz: wysłanie znajomemu przepisu na zapiekankę, którą... nabyło się drogą kupna, no i dobrze mu tak, bo nie pochwalił domowej przystawki). Cienka książeczka, małe rozdziały, dobra przekąska do autobusu, którym wracamy z zakupów.

Na oko to chłop w szpitalu umarł, a według niejednego przepisu trzeba to właśnie oko wziąć i odmierzyć nim starannie wskazane przyprawy, bo gramy i mililitry są dla niedopieczonych leszczy. Wrzuć na luz, ciesz się chwilą i idź na kuchenny żywioł! I to jest moment, w którym książka kucharska zamyka się z hukiem, a numer do lokalnej pizzerii sam się wybiera.

"Pedant w...

Przyjemna i smaczna lektura na jeden wieczór. Obserwacje "Pedanta w Kuchni" są trafne i nie raz każdy kto sam lubi coś pichcic zadawał sobie podobne pytania co w książce. Po Barnesie spodziewałam się czegoś bardziej filozoficznego, a zostałam mile zaskoczona smacznym i lekkim kąskiem. Ci którzy jeszcze dzieł brytyjskiego pisarza nie znają, na spokojnie mogą zacząć od tej pozycji, a teraz sama skieruję się do kuchni, gdzie dalej będę się zastanawiała ile jest to "filizanka" i "kubek" mąki i czy to aby na pewno to samo, postaram się przy temu nie otruc znajomych ani nie popaść w czarną rozpacz :)

Przyjemna i smaczna lektura na jeden wieczór. Obserwacje "Pedanta w Kuchni" są trafne i nie raz każdy kto sam lubi coś pichcic zadawał sobie podobne pytania co w książce. Po Barnesie spodziewałam się czegoś bardziej filozoficznego, a zostałam mile zaskoczona smacznym i lekkim kąskiem. Ci którzy jeszcze dzieł brytyjskiego pisarza nie znają, na spokojnie mogą zacząć od tej...

Chociaż jestem pedantką, lubię mieć wszystko 'pod linijkę' i nie kładę się spać z brudnymi naczyniami w zlewie, to nigdy nie zastanawiałam się, jakiej dokładnie wielkości jest 'średnia' cebula, jaka łyżka mąki jest płaska, a jaka czubata i ile porzeczek mieści się w 'garści porzeczek' 😂
📖🍝🍜🍛 Jak widać Julian Barnes jest dużo większym pedantem ode mnie, bo zamiast pisać kolejne refleksyjne powieści, postanowił dać upust swoim kulinarnym frustracjom. "Pedant w kuchni' to zbiór felietonów rozprawiających o największych wyzwaniach, jakie stawiają przed nami autorzy książek kucharskich, twórcy fotografii i kucharze, dla których zredukowanie sosu jest taką oczywistą oczywistością, że nie warto o tym nawet w przepisie wspominać...
Ciekawie i momentami zabawnie, ale obawiam się, że problemy zauważone przez Barnesa są udziałem jedynie tych, którzy kolekcjonują książki kucharskie, korzystają z nich i nie boją się zakupić i podać gościom wiewiórkę lub sos z jeżowców. 😂
Podsumowując - jest smacznie i lekko, ale moim zdaniem bez gwiazdki Michelin 😉😋

Chociaż jestem pedantką, lubię mieć wszystko 'pod linijkę' i nie kładę się spać z brudnymi naczyniami w zlewie, to nigdy nie zastanawiałam się, jakiej dokładnie wielkości jest 'średnia' cebula, jaka łyżka mąki jest płaska, a jaka czubata i ile porzeczek mieści się w 'garści porzeczek' 😂
📖🍝🍜🍛 Jak widać Julian Barnes jest dużo większym pedantem ode mnie, bo zamiast pisać...

Urocza, pełna humoru i erudycji książeczka. Nie do końca kucharska. Inspiruje. Lubię to!

Urocza, pełna humoru i erudycji książeczka. Nie do końca kucharska. Inspiruje. Lubię to!

Chciałabym być takim amatorem pedantem w kuchni jak Julian Barnes. W pełen dystansu błyskotliwy i przezabawny sposób pisarz opisuje swoje zmagania kulinarne. Podchodzi do tego jak zwykle fachowo, a jeszcze lepsze jest to, że odnośnikiem stają się książki kucharskie. Ta niezwykle życiowa książka,czasem wpędzała mnie w kompleksy, a czasem przyprawiała o łzy - te ze śmiechu.

Chciałabym być takim amatorem pedantem w kuchni jak Julian Barnes. W pełen dystansu błyskotliwy i przezabawny sposób pisarz opisuje swoje zmagania kulinarne. Podchodzi do tego jak zwykle fachowo, a jeszcze lepsze jest to, że odnośnikiem stają się książki kucharskie. Ta niezwykle życiowa książka,czasem wpędzała mnie w kompleksy, a czasem przyprawiała o łzy - te ze śmiechu.

Króciutka książka o gotowaniu.... jak pichcić, jak korzystać z przepisów i co z tego wynika. Banał? Sięgać po to? Tak! Bo ta pozycja to prawdziwa uczta kulinarna dla każdego chociaż maleńkich rozmiarów mola książkowego głodnego dobrego, dowcipnego jak cholera pióra.

Barnes pisać umie. A na dodatek ma ujmujące poczucie humoru. A jeśli połączyć te dwa przymioty - autor ma gwarancję, że przynajmniej połowa czytelników już zaraz i natychmiast będzie podobnie jak ja miała ochotę wprosić się do niego na kolację. Pomimo dziwnego wrażenia, że autor w swoich heroicznych, wytrwałych i godnych podziwu próbach wzniesienia się na wyższy poziom kulinarny niż umiejętność przyrządzenia wieprzowiny która "nie będzie smakować jak sprasowany karton" nadal nie odniósł żadnych sukcesów.

Obserwacje kulinarne, uwagi o precyzji najostrzejszego noża zyskują naszą sympatię względem autora. Jak trudno jest bowiem stosować się do przepisów, które są niedokładne, ich instrukcje i proporcje niejasne (pamiętajmy, że książkę pisze pedant w kuchni). Męki i dylematy autora z tym związane dają tyleż powodów do współodczuwania, jak i szczerego rozbawienia. Bo jak nie przyznać tu racji, kiedy ktoś otrzymuje wskazówkę do przepisu: "Wrzućcie tyle truskawek, ile zmieścicie w dłoniach"(...)Czy mamy napisać do wykonawców testamentu nieżyjącego pana Olneya i zapytać jakiej wielkości były jego dłonie?". Trudno nie przyznać racji takiej wątpliwości.

A zatem! Wszystkich gotujących: wybitnie, dobrze, średnio i źle lub w ogóle zachęcam do tej uroczej lektury. Będzie śmiesznie, celnie i ..o gotowaniu:-)

Króciutka książka o gotowaniu.... jak pichcić, jak korzystać z przepisów i co z tego wynika. Banał? Sięgać po to? Tak! Bo ta pozycja to prawdziwa uczta kulinarna dla każdego chociaż maleńkich rozmiarów mola książkowego głodnego dobrego, dowcipnego jak cholera pióra.

Barnes pisać umie. A na dodatek ma ujmujące poczucie humoru. A jeśli połączyć te dwa przymioty - autor ma...