tych co umieją i lubią gotować - nie zachwyci
tych co nie umieją i nie lubią gotować - nudzi
o to cała prawda o tej książce.

tych co umieją i lubią gotować - nie zachwyci
tych co nie umieją i nie lubią gotować - nudzi
o to cała prawda o tej książce.

Przyjemna książka o gotowaniu jako procesie, który przecież często może zakończyć się fiaskiem, zwłaszcza, jeżeli jesteśmy na początku drogi prowadzącej na kulinarne salony lub po prostu, przepis był nieprecyzyjny, nam brakuje umiejętności lub wiedzy. Poczucie humoru autora, lekki styl jednocześnie wzbudzający zainteresowanie. Książka na jeden miły wieczór.

Przyjemna książka o gotowaniu jako procesie, który przecież często może zakończyć się fiaskiem, zwłaszcza, jeżeli jesteśmy na początku drogi prowadzącej na kulinarne salony lub po prostu, przepis był nieprecyzyjny, nam brakuje umiejętności lub wiedzy. Poczucie humoru autora, lekki styl jednocześnie wzbudzający zainteresowanie. Książka na jeden miły wieczór.

Mam jedną, ważną radę dla wszystkich osób, które chcą nauczyć się gotować - NIE DOKTORYZUJCIE SIĘ JAK AUTOR TEJ KSIĄŻKI.
Przyznam się szczerze, że kilka razy uśmiechnęłam się przy czytaniu "Pedanta w kuchni", bo niech pierwszy rzuci kamieniem ten, kto nie zastanawiał się nad tym, czy tyle gramów mąki to tyle szklanek, i czy szklanka jest szklance równa, albo nie próbował ugotować coś skomplikowanego, i nie wyszło tak, jak w przepisie? Lub, co gorsza, jest się w połowie gotowania, i nie ma ważnego skłądnika? Myślę, że każdy przeżył podobne momenty w przygodzie z kuchnią, jednak, powiem szczerze, to, jak Julian Barnes to opisał, trochę odpycha. Domyślam się, że jest erudytą i lubi pisać z powagą oraz lekką wyższością (jak to pedanci czasem mają),jednak mi brakowało w tym trochę luzu. Gotowanie dla niektórych jest sztuką, dla mnie często jest zabawą, eksperymentowaniem, i próbowaniem, i tego mi trochę brakowało. Mimo to czyta się przyjemnie.
Książkę dołączam do Wielkobukowego Binga 2023 pod hasłem "książka poniżej 300 stron".

Mam jedną, ważną radę dla wszystkich osób, które chcą nauczyć się gotować - NIE DOKTORYZUJCIE SIĘ JAK AUTOR TEJ KSIĄŻKI.
Przyznam się szczerze, że kilka razy uśmiechnęłam się przy czytaniu "Pedanta w kuchni", bo niech pierwszy rzuci kamieniem ten, kto nie zastanawiał się nad tym, czy tyle gramów mąki to tyle szklanek, i czy szklanka jest szklance równa, albo nie próbował...

Przezabawna ksiazeczka o problemach z przepisami. :)

Przezabawna ksiazeczka o problemach z przepisami. :)

Z ogromna checia siegam po ksiazki Juliana Barnesa. Tym razem nastroil mnie laskawiej do przebywania w kuchni. Chyba poszukam jakiegos zapomnianego przepisu, aby cos ugotowac.
Lubie to "barnsowskie" poczucie humoru, dystans do swiata i ludzi, w tym siebie samego i felietonistyczna forme "Pedanta".

Z ogromna checia siegam po ksiazki Juliana Barnesa. Tym razem nastroil mnie laskawiej do przebywania w kuchni. Chyba poszukam jakiegos zapomnianego przepisu, aby cos ugotowac.
Lubie to "barnsowskie" poczucie humoru, dystans do swiata i ludzi, w tym siebie samego i felietonistyczna forme "Pedanta".

Książka całkiem okej chociaż spodziewałam się czegoś zupełnie. Sporo humoru co jest zdecydowanie na plus oraz dużo wspomnianych pozycji książek kucharskich oraz dań, po które sięgnę.

Książka całkiem okej chociaż spodziewałam się czegoś zupełnie. Sporo humoru co jest zdecydowanie na plus oraz dużo wspomnianych pozycji książek kucharskich oraz dań, po które sięgnę.

Hmmm jak sam tytuł wszystko dzieje się dookoła kuchni i w kuchni. Kuchnia, gotowanie no i ksiazki kucharskie. Jak to z nimi jest? Chyba sama sobie do końca nie zdawałam sprawy, ale autor nam to wyjaśnia. Nawet czasami robi to w przezabawny sposób - ale prawdziwy. Jak to jest z zalegającym sprzętem kuchennym? Jak to jest z gadżetami kuchennymi? Proste.. i niby wiemy,.. niby domyślamy się.. ale dobrze jak jest ktoś kto powie to wprost i potrafi przy tym rozbawić. Polecam wszystkim którzy korzystają z książek kucharskich i lubią spędzać czas w swojej kuchni :)
Miła, lekka i zabawna.

Hmmm jak sam tytuł wszystko dzieje się dookoła kuchni i w kuchni. Kuchnia, gotowanie no i ksiazki kucharskie. Jak to z nimi jest? Chyba sama sobie do końca nie zdawałam sprawy, ale autor nam to wyjaśnia. Nawet czasami robi to w przezabawny sposób - ale prawdziwy. Jak to jest z zalegającym sprzętem kuchennym? Jak to jest z gadżetami kuchennymi? Proste.. i niby wiemy,.. niby...

Zabawna pozycja, ale raczej dla miłośników gotowania. Trochę mnie zmęczyły opisy tego zajęcia, ale ogólnie dobra książka.

Zabawna pozycja, ale raczej dla miłośników gotowania. Trochę mnie zmęczyły opisy tego zajęcia, ale ogólnie dobra książka.

6 i pół

Barnes, mój literacki comfort food. Pedantem w kuchni bynajmniej nie jestem, za to wiele z przeżywanych przez Pedanta dramatów znam zbyt dobrze (na przykład wynikające z pychy zmienianie składników w nowych przepisach). Nic nie stoi zresztą na przeszkodzie, by w ogóle zignorować fundamentalną płaszczyznę tego zbioru i konsumować go niczym zestaw felietonowych przystawek. Julian rozumie prostą przyjemność obcowania z literaturą. A skoro „większość pisarzy ma do napisania tylko jedną książkę”, nie celuje za każdym razem w nagrodę Bookera, bawi się słowem, jak gdyby robił to przed snem w ramach małego treningu. Oczywiście, że jego pozycje-odskocznie mogłyby trafić na bloga, ale internet nie upiększy żadnej biblioteczki.

6 i pół

Barnes, mój literacki comfort food. Pedantem w kuchni bynajmniej nie jestem, za to wiele z przeżywanych przez Pedanta dramatów znam zbyt dobrze (na przykład wynikające z pychy zmienianie składników w nowych przepisach). Nic nie stoi zresztą na przeszkodzie, by w ogóle zignorować fundamentalną płaszczyznę tego zbioru i konsumować go niczym zestaw felietonowych...

Na oko to chłop w szpitalu umarł, a według niejednego przepisu trzeba to właśnie oko wziąć i odmierzyć nim starannie wskazane przyprawy, bo gramy i mililitry są dla niedopieczonych leszczy. Wrzuć na luz, ciesz się chwilą i idź na kuchenny żywioł! I to jest moment, w którym książka kucharska zamyka się z hukiem, a numer do lokalnej pizzerii sam się wybiera.

"Pedant w kuchni" to zbiór esejów koncentrujących się wokół kuchennych bojów, głównie tych mentalnych: Barnes najciekawszy jest wtedy, gdy załamuje ręce nad przepisami, upierdliwie wyliczając ilość koniecznych odwróceń kotleta w danym czasie, sceptycznie patrząc na zamieszczoną na zdjęciu patelnię mającą rzekomo pomieścić tyle a tyle cukinii czy medytując nad miarkami typu "ile się zmieści w dłoniach". Potem zjeżdża w temat robienia zakupów spożywczych, zawartości szafki-cmentarzyska osprzętu kuchennego czy podejmowania gości i też może być.

W esejach Barnesa sporo jest teatralnej przesady i pozowania, ale nie wpada to w sztuczność. Wciąż możemy znaleźć z nim punkty zaczepne, my, ludzie jedzący na co dzień ziemniaki z mięsem kupionym w Biedronce - widać byli krytycy kulinarni z domem zawalonym książkami kucharskimi mający okazję raczyć się pięciogwiazdkowymi jeżowcami też przeżywają poważne kryzysy w obliczu poszerzenia swojego kuchennego repertuaru. Barnesowi udaje się wstrzelić w doświadczenia towarzyszące każdemu eksperymentatorowi, niezależnie od tego, czy bierze się za nieznany przepis na smażoną wątróbkę, czy na królika w sosie czekoladowym.

Po obraniu ze skórki "Pedant w kuchni" jest w gruncie rzeczy przesadzonym marudzeniem pesymistycznego przedstawiciela wyższej klasy średniej, który ma nieco za dużo czasu i zbyt mało pieniędzy, by zatrudnić kucharkę. Sporo w tym zabawnej przesady, trafnych spostrzeżeń i przyjemnego przyznawania się do dziecinnych wymówek, wpadek i słabości (patrz: wysłanie znajomemu przepisu na zapiekankę, którą... nabyło się drogą kupna, no i dobrze mu tak, bo nie pochwalił domowej przystawki). Cienka książeczka, małe rozdziały, dobra przekąska do autobusu, którym wracamy z zakupów.

Na oko to chłop w szpitalu umarł, a według niejednego przepisu trzeba to właśnie oko wziąć i odmierzyć nim starannie wskazane przyprawy, bo gramy i mililitry są dla niedopieczonych leszczy. Wrzuć na luz, ciesz się chwilą i idź na kuchenny żywioł! I to jest moment, w którym książka kucharska zamyka się z hukiem, a numer do lokalnej pizzerii sam się wybiera.

"Pedant w...