bardzo dobra, erudycyjna książka. Pisał ją zawodowiec z warsztatem, nie dziennikarz-amator w typie ojciec-syn Stasińscy, więc jest dyscyplina, krytyka źródeł, odróżnianie spraw ważnych od nieważnych.

Nie ma się specjalnie czego czepić. Ja bym ewentualnie wskazał na dwie sprawy:

* brak osobnego potraktowania "czarnej legendy". Polska zawsze była w strefie wpływów francuskich, ale z drugiej strony rodzima tradycja katolicka była hamulcem dla propagacji angielsko-holenderskiej propagandy. Co z tego wyszło? Jak to się mieliło w praktyce? Jaka była droga od całkiem przyzwoitego hasła o Hiszpanii w encyklopedii Chmielowskiego (1745) do typowej francusko-encyklopedystycznej kalki Krasickiego w "Mikołaju Doświadczyńskim" (1775)?
* rzecz jest doprowadzona do schyłku XX wieku. A przecież dopiero potem się zaczęło! To po prostu fascynujące, jak postępowy sanhedryn, który na fali walki z lustracją ogłosił hiszpański model "bez rozgrzebywania przeszłości" jako wzorcowy, kiedy tylko zebrał wiatr w żagle zawrócił o 180 stopni i śpiewa hymny na rzecz Prawa o Pamięci Historycznej i innych totalitarnych bzdur z tej samej mańki. Tu jest dopiero pole do analiz, może autor wyda jakiś aneks albo kolejną edycję.

Polecam wszystkim, którzy interesują się Hiszpanią, zwłaszcza z polskiej perspektywy.

bardzo dobra, erudycyjna książka. Pisał ją zawodowiec z warsztatem, nie dziennikarz-amator w typie ojciec-syn Stasińscy, więc jest dyscyplina, krytyka źródeł, odróżnianie spraw ważnych od nieważnych.

Nie ma się specjalnie czego czepić. Ja bym ewentualnie wskazał na dwie sprawy:

* brak osobnego potraktowania "czarnej legendy". Polska zawsze była w strefie wpływów...