Każdy z nas na dźwięk słowa „Anglia” ma własne skojarzenia. W moim przypadku będą to Harry Potter, Jane Austen, Sherlock Holmes, Big Ben, Queen (jako zespół, of course), epoka wiktoriańska i jej surowe obyczaje, ruch lewostronny, Grupa Monty Python, Londyn, gramatyka, a zwłaszcza mnóstwo czasów gramatycznych (mój postrach w szkole) oraz... mgła. Matt Rudd, dziennikarz „Sunday Times”, postanowił pokazać, że jego rodacy to jeszcze dziwniejszy naród, niż może nam się wydawać. Udowadnia nam to w książce „Anglicy. Przewodnik podglądacza”.

W tej pozycji znajduje się 11 rozdziałów-kategorii, gdzie Anglicy wiodą (specyficzny) prym wśród innych państw na świecie: kanapa, kuchnia, ogród, pociąg podmiejski, biuro, pub, klub i curry (jeden rozdział), sklepy, boisko, autostrada, plaża oraz sypialnia. Matt Rudd na swój sposób – okraszony typowym, angielskim humorem – opisuje życie przeciętnego mieszkańca kraju, jego zachowania, punkt widzenia rzeczywistości, a przede wszystkim nie zapomina o każdym, nawet najmniejszym dziwactwie, które dla Anglika nie jest niczym nadzwyczajnym, ale dla przybysza z zewnątrz wydawałoby się to... zakręcone.

Czytałam „Przewodnik podglądacza” z uśmiechem na twarzy – osobiście uwielbiam angielski humor, ten charakterystyczny sarkazm oraz, niekiedy, jego „czarną” stronę. Chichot podczas lektury miałam zapewniony – tylko Anglik mógłby sprawić, że jako czytelniczka wybuchałam śmiechem przy opisie tak zwyczajnej czynności jak dojazd do pracy metrem czy próbach dokonania prawidłowego zakupu przez Internet. Matt Rudd idealnie trafił w moje poczucie humoru. Co do innych czytelników, nawet tych nie przepadających za typowo angielskim poczuciem humoru, to jestem przekonana, że ich zainteresuje coś zupełnie innego. Mianowicie to, że ktoś tak umiejętnie, ale nie obrażając nikogo, opisał wszystko, co najdziwniejsze w postępowaniu swoich rodaków. Tak, mam na myśli dystans oraz empatię w zrozumieniu najdziwniejszych przywar narodu, do którego należy dany autor. Matt Rudd w żaden sposób nie krytykuje Anglików, ale, jak mówi podtytuł, podgląda wszystko, zupełnie jak obiektywny badacz. Do jakiej tezy dochodzi? Wystarczy popatrzeć na tytuł niniejszej recenzji: po prostu Anglicy są mad, but brillant. I w tym tkwi cały sekret tego narodu.

Śmieszy Was Hiacynta Bucket, Jaś Fasola lub John Cleese stawiający dziwne kroki w skeczu „Instytut Niemądrych Kroków”? Jeżeli tak, to „Anglicy. Przewodnik podglądacza” będzie książką idealną na poprawę nastroju w te ciemne, jesienne wieczory. Do tego jeszcze filiżanka dobrej herbaty i można czytać. Tylko uważajcie, aby się nie ochlapać, bo śmiech gwarantowany :-)

Anna Wolak