Autor w dość zabawny sposób ukazuje Anglików, ich typowe zachowania, przyzwyczajenia. Cieszy mnie bardzo fakt, iż autor również zalicza się do grona bohaterów. Być może sprawia to wrażenie większej wiarygodności, być może stosunek autora do opisywanych zjawisk potwierdza fakty (i mity) przedstawione w książce. Czyta się lekko, z humorem - a to duża zaleta.

Autor w dość zabawny sposób ukazuje Anglików, ich typowe zachowania, przyzwyczajenia. Cieszy mnie bardzo fakt, iż autor również zalicza się do grona bohaterów. Być może sprawia to wrażenie większej wiarygodności, być może stosunek autora do opisywanych zjawisk potwierdza fakty (i mity) przedstawione w książce. Czyta się lekko, z humorem - a to duża zaleta.

Sztywniak, dziwak, wielbiciel herbaty i tweedowych marynarek. Ewentualnie szalony imprezowicz, którego omijamy szerokim łukiem na Rynku w Krakowie. Na hasło ,,Anglik" chyba każdy ma już wykreowany stereotypowy wizerunek, który jest jakąś szaloną mieszaniną Jasia Fasoli i króla Karola. Patrzymy na Anglików właśnie przez pryzmat monarchii, gospodarki, polityki, pracy, kultury, historii czy wreszcie filmów, seriali i książek. Ale czy właściwie cokolwiek o nich wiemy?

Matt Rudd próbuje stworzyć portret przeciętnego Anglika w trochę inny sposób. Ucieka od utartych dróg. Ani słowem nie wspomina o Królowej, herbacie czy Imperium. Wchodzi do środka domów, zagląda do kuchni , salonu i sypialni. Rozsiada się na kanapie, po to by za chwilę wyruszyć jak wielu porannym pociągiem do pracy, żeby później móc wlec się angielskimi autostradami na wypoczynek nad morzem. Pokazuje obraz Anglika taki jak można się spodziewać pełen absurdalnego, ironicznego humoru ale wnikliwy i oddający indywidualność i specyfikę wyspiarskiego kraju. Jest zaskakująco, szokująco i absurdalnie ale paradoksalnie w tym szaleństwie jest metoda. Bo czy ktoś się spodziewał, że to w Anglii powstała książka kucharska dla dań przygotowywanych tylko w mikrofalówce albo że tam właśnie istnieją grupy doggersów (nie powiem co to bo to trzeba przeczytać :) ? Zupełnie inaczej spojrzymy na angielską fascynację sportem i na imprezy bożonarodzeniowe.

,,Anglicy. Przewodnik podglądacza" to intymny, wewnętrzny portret narodu, który pozornie wydaje się dobrze znany. Opowieść skrzy się humorem i ironią ale także zaskakuje wnikliwością. Autor nie bawi się analizę społeczną ale pokazuje to co oczywiste i typowe w zupełnie nowy sposób. Pokazuje pozytywne szaleństwo i całkiem inne oblicze Anglików. Odziera ich z ich typowej sztywności, powagi i flegmatyzmu, dodaje im energii. Stają się bardziej ludzcy, bliscy i nawet sympatyczniejsi. I chyba to był cel, zresztą chyba się udało go zrealizować, abyśmy trochę bardziej polubili Anglików. Polecam!

Sztywniak, dziwak, wielbiciel herbaty i tweedowych marynarek. Ewentualnie szalony imprezowicz, którego omijamy szerokim łukiem na Rynku w Krakowie. Na hasło ,,Anglik" chyba każdy ma już wykreowany stereotypowy wizerunek, który jest jakąś szaloną mieszaniną Jasia Fasoli i króla Karola. Patrzymy na Anglików właśnie przez pryzmat monarchii, gospodarki, polityki, pracy,...

Lekki zbiór felietonów pisanych w żartobliwym tonie na temat Anglików.
Początkowe rozdziały zdecydowanie mocniejsze, później brakło już ciekawych tematów i poziom spada.
Idealna lektura na podróż.

Lekki zbiór felietonów pisanych w żartobliwym tonie na temat Anglików.
Początkowe rozdziały zdecydowanie mocniejsze, później brakło już ciekawych tematów i poziom spada.
Idealna lektura na podróż.

Tytuł – Anglicy. Przewodnik podglądacza – pachnie skandalem. Książka skandaliczna nie jest. Matt Rudd podgląda głównie siebie i ludzi w swoim otoczeniu. Stara się w prześmiewczy sposób opisać przyzwyczajenia rodaków, ich zalety, wady, zwyczaje. Bo w sumie znamy same stereotypy. Że są marudni. Że mówią z flegmą, mają rude włosy, szerokie paszcze i wiecznie narzekają na pogodę. Że potrafią wypić dziesięć piw jednego wieczoru i potem zasikać nam Kraków. A jacy są naprawdę?

W sumie nie wiem, czy się tego z Anglicy. Przewodnik podglądacza dowiedziałem. Matt Rudd postawił na modny ostatnio humor i dużą dawkę osobistych obserwacji. Chwilami więc czyta się ten tomik niczym pamiętnik z podróży. Bo pracując nad książką sporo podróżował. Spotykał różnych ludzi, zwiedzał różne miejsca, przyglądał się i wypytywał. A wszystko to opisywał ciętym językiem, jadąc po Anglikach przy każdej możliwej okazji.

W książce przeczytamy o wielu aspektach życia, od kuchni po meblowanie mieszkania. Pojedziemy z Anglikami podmiejskim pociągiem, przyjrzymy się najmniejszemu sklepowi w kraju, odwiedzimy ich biura i sypialnie, a także puby i boiska piłkarskie. Przy okazji każdej takiej atrakcji autor sprzedaje masę ciekawostek. Często też odjeżdża, snując rozmaite dziwaczne teorie. Ot, chociażby taką, że odkąd Anglicy przerzucili się ze sztywnych krzeseł na sprzyjające lenistwu kanapy, nie podbili żadnego kraju.

Oczywiście obok zjawisk zabawnych i ciekawych Rudd opisuje też te mniej wesołe, jak chociażby pogłębiający się rozpad rodzin czy uzależnienie od telewizorów, laptopów, komórek. Można się też go czepiać, że pisze chaotycznie, gubi główne wątki, odpływa w dygresje, sarkastyczne żarciki i pełne erudycji popisy. Trzeba to lubić, by przebić się przez tę książkę. Inaczej sukcesu nie wróżę…

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/

Tytuł – Anglicy. Przewodnik podglądacza – pachnie skandalem. Książka skandaliczna nie jest. Matt Rudd podgląda głównie siebie i ludzi w swoim otoczeniu. Stara się w prześmiewczy sposób opisać przyzwyczajenia rodaków, ich zalety, wady, zwyczaje. Bo w sumie znamy same stereotypy. Że są marudni. Że mówią z flegmą, mają rude włosy, szerokie paszcze i wiecznie narzekają na...

Ciekawe spojrzenie na brytyjskie społeczeństwo.

Ciekawe spojrzenie na brytyjskie społeczeństwo.

Spodziewałem się więcej po tej książce. Niestety jest to zbiór mało ciekawych historyjek i anegdot ale niekoniecznie tylko o wyspiarzach bo można je przypisać większości narodowości. Plus za duże poczucie humoru.

Spodziewałem się więcej po tej książce. Niestety jest to zbiór mało ciekawych historyjek i anegdot ale niekoniecznie tylko o wyspiarzach bo można je przypisać większości narodowości. Plus za duże poczucie humoru.

Ponoć najlepiej opisywać jaką kulturę patrząc na nią przez pryzmat osoby "z zewnątrz". Lecz czy może być coś lepszego, niż książka o Anglikach napisana przez jednego z nich... oczywiście w typowo angielskim stylu?! Skrzące się od humoru krótkie historyjki przedstawiają obraz Anglików z różnych, czasami dość nietypowych, stron. Nie jest to obraz pełny, raczej wycinek z angielskiej rzeczywistości, ale to w zupełności wystarczy. I naprawdę, dawno tak się nie uśmiałam przy żadnej lekturze!

Ponoć najlepiej opisywać jaką kulturę patrząc na nią przez pryzmat osoby "z zewnątrz". Lecz czy może być coś lepszego, niż książka o Anglikach napisana przez jednego z nich... oczywiście w typowo angielskim stylu?! Skrzące się od humoru krótkie historyjki przedstawiają obraz Anglików z różnych, czasami dość nietypowych, stron. Nie jest to obraz pełny, raczej wycinek z...

Początek całkiem niezły, jednak później trochę mnie nudziła.

Początek całkiem niezły, jednak później trochę mnie nudziła.

Lekka pozycja, pełna angielskiego humoru, nie zawsze dla mnie zrozumiałego. Szkoda, że Autor nie zdecydował się poruszyć zagadnienia klas społecznych i tego jak różnice społeczne wpływają na codzienne życie Anglików.

Lekka pozycja, pełna angielskiego humoru, nie zawsze dla mnie zrozumiałego. Szkoda, że Autor nie zdecydował się poruszyć zagadnienia klas społecznych i tego jak różnice społeczne wpływają na codzienne życie Anglików.

Sympatyczne

Sympatyczne