Uwielbiam Islandię. Dlatego też czytam wszystko co się pojawia o Islandii i również chętnie czytam islandzkich pisarzy. Dlatego mogę nie być obiektywna, ale dla mnie książka jest bardzo ciekawa. Ten tytuł „szepty kamieni” jest trafny. Nawet mi nie przeszkadza, że jest nieco chaotyczna. Fascynujący jest ten kraj. Tylko nie jestem w stanie zapamiętać żadnych nazw, nazwisk ani imion. Kupiłam sobie jeszcze audiobook, bo już jest, a jak kupowałam e-book to nie było. Polecam obie wersje!

Uwielbiam Islandię. Dlatego też czytam wszystko co się pojawia o Islandii i również chętnie czytam islandzkich pisarzy. Dlatego mogę nie być obiektywna, ale dla mnie książka jest bardzo ciekawa. Ten tytuł „szepty kamieni” jest trafny. Nawet mi nie przeszkadza, że jest nieco chaotyczna. Fascynujący jest ten kraj. Tylko nie jestem w stanie zapamiętać żadnych nazw, nazwisk ani...

Świetny reportaż, który wysłuchałam w znakomitej interpretacji samego autora. Autentyczności dodają oryginalne dźwięki islandzkie oraz pieśni rodem z wyspy.
Autorzy, którzy od lat mieszkają na Islandii są jej wytrawnymi znawcami. Zabierają czytelnika/ słuchacza w cudowną podróż w cztery strony świata wyspy opowiadając o jej wschodniej, zachodniej, południowej i północnej stronie, najważniejszych miastach, historii oraz czasach współczesnych wskazując na ogromne zmiany społeczno – gospodarcze oraz styl życia rodowitych mieszkańców.
Warto wybrać się w literacką podróż, poznać opustoszałe stare domostwa na północy wyspy, nieczynną przetwórnię śledzi, czy spojrzeć na Fiordy i dosłownie jak szept kamieni zajrzeć w wiele ciekawych miejsc po których oprowadzają autorzy.

Świetny reportaż, który wysłuchałam w znakomitej interpretacji samego autora. Autentyczności dodają oryginalne dźwięki islandzkie oraz pieśni rodem z wyspy.
Autorzy, którzy od lat mieszkają na Islandii są jej wytrawnymi znawcami. Zabierają czytelnika/ słuchacza w cudowną podróż w cztery strony świata wyspy opowiadając o jej wschodniej, zachodniej, południowej i północnej...

Bardzo podobały mi się 2 poprzednie książki Mikołajczaka, szczególnie zapiski z Norwegii. Audiobook artystycznie przygotowany, piękny podkład muzyczny i dźwięki w tle jak fragmenty rozmów, czy dzwoniący telefon. Islandia bardzo mnie ciekawi, a że chyb nigdy nie będę miała okazji zobaczyć jej na żywo, to takie książki pomagają choć trochę ją prxybliżyć.

Bardzo podobały mi się 2 poprzednie książki Mikołajczaka, szczególnie zapiski z Norwegii. Audiobook artystycznie przygotowany, piękny podkład muzyczny i dźwięki w tle jak fragmenty rozmów, czy dzwoniący telefon. Islandia bardzo mnie ciekawi, a że chyb nigdy nie będę miała okazji zobaczyć jej na żywo, to takie książki pomagają choć trochę ją prxybliżyć.

Nigdy nie byłam na Islandii, znam ją tylko z pięknych fotografii, blogów, filmów i książek. To kraj piękny, ale też surowy i niebezpieczny. Ten posępny klimat, melancholijne piękno cieszy oko i przyciąga zarówno twórców filmowych, muzycznych, modeli, oraz najzwyklejszych turystów. Są też tacy, którzy decydują się tam zamieszkać.
Jaka naprawdę jest Islandia, jak żyło się kiedyś a jak żyje się dziś? Czy jest to miejsce dla każdego czy tylko dla prawdziwych twardzieli?

"Dorastanie na Islandii to nostalgia, wyzwanie."

Autorzy mieszający na Islandii od lat, opisują miejsca, które odwiedzili, oraz ludzi z ktorymi się spotkali. W każdej części wyspy znajduje się coś wartego zwiedzenia, opowiedzenia. Są to jednak miejsca, których nie znajdziecie w przewodnikach turystycznych.
Znalazłam w książce historie ciekawe, ale też niektóre dość wstrząsające, a nawet bulwersujące, jak na przykład naganne zachowania niektórych turystów.
Szanujmy środowisko i miejsca, oraz ludzi do których się udajemy.

"Dla Islandczyka ważne jest, co będzie za dziesięć, dwadzieścia czy pięćdziesiąt lat. Szczycą się swoją umiejętnością przewidywania przyszłości, starają się zatem oszczędnie gospodarować źródłami energii, nie wykorzystują natury do końca, dając jej czas na odpoczynek i regenerację."

Polecam wam sięgnąć po tę książkę, warto ją przeczytać.

Nigdy nie byłam na Islandii, znam ją tylko z pięknych fotografii, blogów, filmów i książek. To kraj piękny, ale też surowy i niebezpieczny. Ten posępny klimat, melancholijne piękno cieszy oko i przyciąga zarówno twórców filmowych, muzycznych, modeli, oraz najzwyklejszych turystów. Są też tacy, którzy decydują się tam zamieszkać.
Jaka naprawdę jest Islandia, jak żyło się...

Bardzo chaotyczna

Bardzo chaotyczna

Na Islandii Polacy to najliczniejsza mniejszość narodowa. Przekłada się to na ilość książek o tej pięknej wyspie dostępnych w naszym języku.

Szepty kamieni wyróżniają się wśród innych nietypowym kluczem doboru osi narracyjnej książki. Autorom udało się w opowieści zawrzeć coś z islandzkiego klimatu. Za to wielki plus.

Czytałem ja będąc bezpośrednio na Wyspie. Bardzo pomogła mi w odbiorze otoczenia.

Na Islandii Polacy to najliczniejsza mniejszość narodowa. Przekłada się to na ilość książek o tej pięknej wyspie dostępnych w naszym języku.

Szepty kamieni wyróżniają się wśród innych nietypowym kluczem doboru osi narracyjnej książki. Autorom udało się w opowieści zawrzeć coś z islandzkiego klimatu. Za to wielki plus.

Czytałem ja będąc bezpośrednio na Wyspie. Bardzo...

Islandia poznawana wg listy „oblajkowanych” miejsc jest niestety wśród turystów najpopularniejsza. I dla nich te „Szepty”, opowieści o życiu tutaj , mogą wydać się rzeczywiscie dosłownie szeptami kamieni (w sumie szczerość w tytule). Ale nie na szczęście nie każdy chce zwiedzać Islandię jak Hiszpanię, Słowację, Maderę, Cypr (gryzę się w język, bo każde miejsce można zwiedzać odkrywając jego głębię, a nie zaliczając miejsca). Islandia i Islandczycy mają swoje rozmaite historie schowane pod skorupą milczenia i niedostępności dla obcych, a obcy zreszta wcale nie garną się (w większości) do kopania w tych legendach żeby poznać, zrozumieć więcej. I chyba to dobrze. Dzięki temu, ze części osób takie opowiadania nie interesują - daje się tożsamość wyspy dłużej zachować, uratować. Gdyby jednak ktoś dojrzały do eksplorowania chciał się w te szepty kamieni wsłuchać, dowiedzieć więcej niż z wycieczkowych turystycznych pogadanek - wtedy ta książka ląduje na liście obowiązkowych. To nie ma być reportaż, ani przewodnik. To jest książka o Islandii prawdziwszej niż oferta turystyczna. Kto w Tatrach potrzebuje wypić piwo na Krupówkach i zrobić zdjęcie z kuflem - nie powinien nachylać się do kamieni ani w Polsce, ani wśród fiordów - bo sensu ani szeptu ich przecież nie usłyszy. Kto szuka doświadczania i nagrody za uwaznosc - ten może szeptom kamieni zaufać. Ja przeczytałam I wydanie i wspominałam na tyle dobrze, ze niedawno przypomniałam sobie odświeżone wznowienie - i nie dziwię się, ze powstało. Z jednej strony cieszy skoro świadomych turystów przybywa, z drugiej strony to jest po prostu dla miłośników Islandii istotna pozycja, taka trochę klasyczna już (wznowienie robi swoje). Jeśli ktoś ominął - mogę śmiało polecić. Nie jako wisienkę, bez ekscesów, raczej po prostu porządny smaczny tort. A ciasta na Islandii mamy dobre :) To jest właśnie taki smaczny kawałek. Lubisz czy nie lubisz, moim zdaniem dobry przepis dobrze upieczony.

Islandia poznawana wg listy „oblajkowanych” miejsc jest niestety wśród turystów najpopularniejsza. I dla nich te „Szepty”, opowieści o życiu tutaj , mogą wydać się rzeczywiscie dosłownie szeptami kamieni (w sumie szczerość w tytule). Ale nie na szczęście nie każdy chce zwiedzać Islandię jak Hiszpanię, Słowację, Maderę, Cypr (gryzę się w język, bo każde miejsce można...

Taka średnia w sumie. Spodziewałam się więcej miejsc-polecajek, a była głównie relacja z ich podróży. Nie opłacało się kupować

Taka średnia w sumie. Spodziewałam się więcej miejsc-polecajek, a była głównie relacja z ich podróży. Nie opłacało się kupować

swietnie sie czytalo, sporo anegdot z zycia ludzi, troche historii kraju, realia zycia na islandii.

swietnie sie czytalo, sporo anegdot z zycia ludzi, troche historii kraju, realia zycia na islandii.

Zamówiłem tę książkę siedząc na lotnisku w Keflaviku po mojej wielkiej islandzkiej przygodzie. Spodziewałem się spojrzenia od środka, pokazującego czym ten kraj żyje na co dzień. Niestety dostałem tragicznie zredagowane nie wiadomo co. Ni to dziennik podróżny, ni to ciekawostki, ni reportaż. Rozdział o imigrantach zawiera jeden kiepski reportażyk, a potem zmienia temat. Książce doskwiera dramatyczny brak konsekwencji i jakiegoś wyraźniejszego celu. Niby miało być o "opuszczonej Islandii", ale temat co i rusz ucieka autorom. Były momenty, że nie wiedziałem czy czytam o autorach (powrót do Polski) czy o ich bohaterach. Itd. Ogólnie książka chaotyczna, pozbawiona redakcji, czasem dostarczająca ciekawych informacji, lecz w znacznej mierze przeciętna.

Zamówiłem tę książkę siedząc na lotnisku w Keflaviku po mojej wielkiej islandzkiej przygodzie. Spodziewałem się spojrzenia od środka, pokazującego czym ten kraj żyje na co dzień. Niestety dostałem tragicznie zredagowane nie wiadomo co. Ni to dziennik podróżny, ni to ciekawostki, ni reportaż. Rozdział o imigrantach zawiera jeden kiepski reportażyk, a potem zmienia temat....