Kurde bele , tyle się oczytałem wspaniałych recenzji o tej biografii i w sumie ... trochę się zawiodłem.
Nie wiem czy jestem przeżarty rock n rollem i mało mnie potrafi zadziwić czy po prostu do dzisiaj nie wyszło nic lepszego na rynku niż "Ja Ozzy"
Król dekadencji dalej pozostaje na tronie , a motley crue można porównać do gwardii przybocznej. Tak bym to widział.
Dla osób które nie są w temacie - pewnie znajdzie tutaj parę ,,szoków" mniejszych i większych ale jeśli swoje już przerobiłeś no to uśmiechniesz się conajwyżej lekko pod nosem.
Chyba że masz depresję jak ja - to wtedy nawet się nie uśmiechniesz.

Kurde bele , tyle się oczytałem wspaniałych recenzji o tej biografii i w sumie ... trochę się zawiodłem.
Nie wiem czy jestem przeżarty rock n rollem i mało mnie potrafi zadziwić czy po prostu do dzisiaj nie wyszło nic lepszego na rynku niż "Ja Ozzy"
Król dekadencji dalej pozostaje na tronie , a motley crue można porównać do gwardii przybocznej. Tak bym to widział.
Dla osób...

Poza historią powszechną dzieje muzyki rozrywkowej lat 60 - 90 XX wieku to jeden z moich ulubionych tematów. Tym razem przyszedł czas na Motley Crue chyba najbardziej szalony zespół w historii (choć pewnie Ozzy nie zgodziłby się z tym stwierdzeniem) którego oficjalną biografię - Brud - zamierzałem przeczytać już od dłuższego czasu. Tytuł mówi w tym wypadku sam za siebie i zwiastuje to co nas czeka jeśli sięgniemy po tę książkę.

Opowieść składa się z wielu tekstów. Ich narratorami są przede wszystkim czterej członkowie zespołu: Mick, Vince, Nikki i Tommy ale okazyjnie mamy też relacje technicznych, producentów czy innych osób z otoczenia grupy. Dzięki tej formie poznajemy tutaj historie z różnych perspektyw i sami możemy wyciągać ostateczne wnioski. Czyta się to bardzo dobrze i nie chcemy odłożyć publikacji na półkę dopóki jej nie ukończymy. Bohaterowie opisują wydarzenia począwszy od założenia zespołu poprzez największe sukcesy płyt Shout at the Devil, Girls, Girls, Girls, Dr. Feelgood po wzloty i upadki w latach 90. Odkrywają kulisy mega tras koncertowych i swojego życia prywatnego.

Czytałem wiele biografii zespołów rockowych i oczywiście znałem różne popularne historie krążące o Motley Crue ale z obrazem takiej dekadencji jak w Brudzie rzeczywiście zetknąłem się po raz pierwszy. Ogromy ładunek seksu, alkoholu, narkotyków, zabawy, wygłupów, sukcesu i rock n' rolla przeplata się tutaj z tragediami osobistymi, wypadkami, chamstwem, odwykami, śmiercią i ludzkim nieszczęściem. Sprzeczności te zmieszane są w równych proporcjach i dają nam wybuchowy rezultat w postaci Brudu. I tak w jednym momencie myślimy, że fajnie byłoby być na miejscu któregoś z muzyków a chwilę potem dostrzegamy piękno naszego życia.

Z książki wyłania się interesujący obraz sceny muzycznej Los Angeles we wczesnych latach 80 ze wszystkimi jego ekscesami w tle. Poza Motley Crue spotkamy tutaj wiele zespołów, muzyków i ciekawych anegdot z nimi związanych. Pojawiają się Ozzy Osbourne, The Ratt czy Guns n' Roses by wymienić tylko niektórych. Choćby z tego powodu publikacja będzie gratką dla fanów tego klimatu. Zdecydowanie polecam sięgnąć po ten rock n' rollowy rollercoaster.

Poza historią powszechną dzieje muzyki rozrywkowej lat 60 - 90 XX wieku to jeden z moich ulubionych tematów. Tym razem przyszedł czas na Motley Crue chyba najbardziej szalony zespół w historii (choć pewnie Ozzy nie zgodziłby się z tym stwierdzeniem) którego oficjalną biografię - Brud - zamierzałem przeczytać już od dłuższego czasu. Tytuł mówi w tym wypadku sam za siebie i...

Fantastycznie napisana biografia. Nie ma w niej nieistotnych informacji, które tylko niepotrzebnie zwiększają ilość wiadomości, a są kompletnie nieważne; co utrudnia zwykle swobodne lekkie czytanie. Książka świetnie napisana jak na biografię, sytuacje pokazane z różnych perspektyw, dzięki czemu można zobaczyć jak członkowie zespołu jedną sytuacje postrzegają kompletnie inaczej.
Książka wywołuje wiele różnych emocji w trakcie czytania. Nie raz byłam bliska płaczu, często byłam rozbawiona, nawet zła, ale również oburzona (zwykle podejściem członków do kobiet; dobrze, że potem się zmienili). Czytanie tej książki było przyjemne, cieszy mnie, że w łatwy sposób mogłam lepiej poznać zespół. w który się od wielu lat zasłuchuje. A przy ostatniej wypowiedziach byłam wzruszona mogąc zobaczyć jak bardzo oni się pozmieniali.
Serdecznie polecam każdemu, nie tylko fanom zespołu, książka może i jest opowieścią o zespole, ale uważam, że najbardziej jest historią ludzi. Naszych słabościach, koszmarach, marzeniach, upadkach i zwycięstwach. Każdy z członków jest inny, każdy jest na swój sposób wyjątkowy.

Fantastycznie napisana biografia. Nie ma w niej nieistotnych informacji, które tylko niepotrzebnie zwiększają ilość wiadomości, a są kompletnie nieważne; co utrudnia zwykle swobodne lekkie czytanie. Książka świetnie napisana jak na biografię, sytuacje pokazane z różnych perspektyw, dzięki czemu można zobaczyć jak członkowie zespołu jedną sytuacje postrzegają kompletnie...

Jazda bez trzymanki od której ciężko się oderwać i przykro kończyć. Pierwsza połowa przyprawiła mnie o zazdrość w kwestii intensywności przeżyć bohaterów a druga sprowadziła na ziemię.
Uzupełnienie filmu i wzbogacenie wiedzy o relacjach i osobach, które widziałam wiele razy na zdjęciach z Motley Crue.

WOW!

Jazda bez trzymanki od której ciężko się oderwać i przykro kończyć. Pierwsza połowa przyprawiła mnie o zazdrość w kwestii intensywności przeżyć bohaterów a druga sprowadziła na ziemię.
Uzupełnienie filmu i wzbogacenie wiedzy o relacjach i osobach, które widziałam wiele razy na zdjęciach z Motley Crue.

WOW!

Długi i szczegółowy zapis trudnej i kolorowej (nomen-omen) historii Motley Crue. Dekadencja i szaleństwo momentami dominuje, momentami zamienia się miejscami z bólem i dramatem. Wszystko spisane w sposób ciekawy i obrazowy. Dla fanów pozycja obowiązkowa. Jeśli ktoś poznał zespół dopiero po "Brudzie" produkcji Netflixa, ta książka uzupełni wiele skrótów i nieścisłości. "Same ol', same ol' situatiooon..." - polecam. :)

Długi i szczegółowy zapis trudnej i kolorowej (nomen-omen) historii Motley Crue. Dekadencja i szaleństwo momentami dominuje, momentami zamienia się miejscami z bólem i dramatem. Wszystko spisane w sposób ciekawy i obrazowy. Dla fanów pozycja obowiązkowa. Jeśli ktoś poznał zespół dopiero po "Brudzie" produkcji Netflixa, ta książka uzupełni wiele skrótów i nieścisłości....

Książką się delektowałem, dawkowałem żeby nie skończyć czytać za szybko :).
Szaleni, zwariowani i doświadczeni życiem. Świetnie ukazana droga gwiazd, które są zwykłymi ludźmi, którym jak normalnym śmiertelnikom brakuje rozmów, bliskości , miłości. Polecam !

Książką się delektowałem, dawkowałem żeby nie skończyć czytać za szybko :).
Szaleni, zwariowani i doświadczeni życiem. Świetnie ukazana droga gwiazd, które są zwykłymi ludźmi, którym jak normalnym śmiertelnikom brakuje rozmów, bliskości , miłości. Polecam !

„Brud” to kultowa autobiografia kultowego zespołu. Mötley Crüe nie byli zwykłą kapelą, o której z czasem się zapomina, dlatego ich wybryki też nie należą do tej kategorii. Witajcie w zwariowanym świecie tej Różnobarwnej Ekipy.

Początek lat osiemdziesiątych. Nikki Sixx postanawia założyć kapelę, która zmiecie wszystkie nijakie zespoliki z Sunset Strip. Ma jasną wizję i szuka ludzi, którzy pomogą mu ją zrealizować. Przypadkiem trafia na chudego małolata, który wystukuje rytm na każdej dostępnej powierzchni. Znajdują w gazecie ogłoszenie „głośnego i agresywnego” gitarzysty, który okazuje się zaginionym członkiem rodziny Adamsów, ale gra tak, jak nikt, kogo do tej pory słyszeli. Potrzeba im jeszcze tylko przebojowego frontmana. Małolat zna ze szkoły blond surfera, który mógłby się nadać, ale koleś wcale nie ma ochoty na śpiewanie w kapeli z takimi czubkami. Nikki, Tommy, Mick i Vince są tak różni, że to nie powinno się udać, ale jednak się udało. Wizja Sixxa zostaje zrealizowana. Mötley Crüe stają się królami Sunset, a potem rzucają na kolana cały świat.

„Brud” to wehikuł czasu, który przenosi nas w sam środek rockandrollowego szaleństwa. Mötley Crüe to prawdopodobnie najostrzej imprezujacy zespół w dziejach, więc ich historia naszpikowana jest niewiarygodnymi wybrykami. Mamy tu groupies gotowe na wszystko by dorwać się do ich spodni, mamy hektolitry alkoholu, masę najróżniejszych narkotyków, szybkie samochody, demolowanie hoteli, problemy z prawem, ale przede wszystkim muzykę. Bo to muzyka ich połączyła i trzymała razem mimo, że nie zawsze się lubili. I to dzięki muzyce pozbierali się do kupy i nadal żyją.

Wielką zaletą tej książki jest to, że tworzą ją rozdziały napisane przez kilka osób. Wszyscy oni opowiadają jedną historię, ale ich punkty widzenia nie zawsze się pokrywają. Dlatego „Brud” jest szczery. Choć panowie wybielacza w niektórych fragmentach też nie żałują.

Po lekturze tej książki pozostaje pewien niedosyt. Może gdyby zrealizowano obietnicę daną na koniec i powstałaby druga część, znalazłabym w niej odpowiedź na pytanie, które nie daje mi spokoju. Mötley Crüe to magia, która występuje tylko między oryginalnym składem. Kiedy Vince zniknął, razem z nim zniknęła ta magia. I nie pojawiła się kiedy wrócił. Coś wtedy między nimi zaszło. Coś o czym nie chcą mówić publiczne. I to coś właśnie zabiło magię . Tommy Lee powiedział kiedyś, że każdy z członków Mötley Crüe jest niezastąpiony. Że siła zespołu to synergia czterech indywidualistów. Szkoda, że sam o tym zapomniał.

„Brud” to kultowa autobiografia kultowego zespołu. Mötley Crüe nie byli zwykłą kapelą, o której z czasem się zapomina, dlatego ich wybryki też nie należą do tej kategorii. Witajcie w zwariowanym świecie tej Różnobarwnej Ekipy.

Początek lat osiemdziesiątych. Nikki Sixx postanawia założyć kapelę, która zmiecie wszystkie nijakie zespoliki z Sunset Strip. Ma jasną wizję i szuka...

Nie można się od niej oderwać. Hedonistyczna wizja świata muzyków rockowych ukazująca blaski i cienie ich życia.

Nie można się od niej oderwać. Hedonistyczna wizja świata muzyków rockowych ukazująca blaski i cienie ich życia.

Tłumacz mógłby zajrzeć do słownika i przestać używać „tylni” - bardzo raziło w oczy. Nagminne używanie „tą” zamiast „tę” również nie poprawia odbioru tłumaczenia.
Sama książka ciekawa, chociaż trochę chaotyczna - brakuje ram czasowych.

Tłumacz mógłby zajrzeć do słownika i przestać używać „tylni” - bardzo raziło w oczy. Nagminne używanie „tą” zamiast „tę” również nie poprawia odbioru tłumaczenia.
Sama książka ciekawa, chociaż trochę chaotyczna - brakuje ram czasowych.

Ciekawa książka, każdy mówi to co mu przyjdzie do głowy, nawet jakby miało to zaszkodzić drugiemu.

Książka pod tytułem, co się stanie, kiedy czwórka degeneratów otrzyma za dużo pieniędzy.

Ciekawa książka, każdy mówi to co mu przyjdzie do głowy, nawet jakby miało to zaszkodzić drugiemu.

Książka pod tytułem, co się stanie, kiedy czwórka degeneratów otrzyma za dużo pieniędzy.