Jak o takiej postaci, można napisać tak nudną książkę.

Jak o takiej postaci, można napisać tak nudną książkę.

Autorowi zajęło kilkanaście lat sportretowanie w formie biografii tej legendy punk rocka. Na Zachodzie gwiazdy rocka mają status proroków - ta książka po części wyjaśnia, dlaczego - i jakie cechy charakteru pozwoliły Jamesowi Newellowi Osterbergowi Juniorowi zostać niemal nieśmiertelnym Iggym Popem.

Autorowi zajęło kilkanaście lat sportretowanie w formie biografii tej legendy punk rocka. Na Zachodzie gwiazdy rocka mają status proroków - ta książka po części wyjaśnia, dlaczego - i jakie cechy charakteru pozwoliły Jamesowi Newellowi Osterbergowi Juniorowi zostać niemal nieśmiertelnym Iggym Popem.

Bardzo rzetelna biografia jednej z najbardziej ikonicznych postaci popkultury. Tylko dlaczego większość z tych hołubionych figur to byli narkomani i niemalże pedofile?

Bardzo rzetelna biografia jednej z najbardziej ikonicznych postaci popkultury. Tylko dlaczego większość z tych hołubionych figur to byli narkomani i niemalże pedofile?

Jedna osoba. Dwie osobowości.
Jim Osetrberg i Iggy Pop.
Uroczy, grzeczny, inteligentny erudyta i szalone zwierzę sceniczne, narkoman, chuligan.
Dr. Jekkyl i Mr. Hyde muzyki rockowej.
Biografia "ojca chrzestnego Punka" zabiera nas w podróż przez prawie całe jego życie - od czasów szkolnych, gdzie był piątkowym, grzecznym uczniem i najlepszym kandydatem na wartościowego członka amerykańskiego społeczeństwa, przez lata kariery muzycznej zapoczątkowanej przez The Stooges, lata występowania solo, aż do roku ok 2007 kiedy muzykowi jest już bliżej Jima niż Iggy'ego.
Poznajemy historię i kulisy powstania najważniejszych płyt z dorobku The Stooges i Iggy'ego Popa, które stały się kamieniami milowymi muzyki rockowej i miały bezpośredni wpływ na takie nurty jak punk rock czy nowa fala.
Zagłębiamy się w mroczne strony bycia człowiekiem opętanym miłością do muzyki, któremu nieobce były chuligańskie wybryki na koncertach, narkotyki, załamania nerwowe, pobyty w szpitalach psychiatrycznych i klinikach odwykowych.
Czytamy o najbardziej niezwykłej przyjaźni dwóch muzyków -Iggy'ego Popa i Dawida Bowie.
Poznajemy w końcu całą drogę i przemianę jakiej doświadczył Jim Osterberg: od młodego, narwanego, rockowego świra do dojrzałego, świadomego artysty.
Jest to chyba najbardziej pełna i aktualna biografia Iggy'ego - monumentalna podróż, w którą powinien się wybrać każdy kto interesuje się muzyką, a dla fanów Jima to jest pozycja obowiązkowa, choć oni pewnie już to dawno przeczytali :P

Jedna osoba. Dwie osobowości.
Jim Osetrberg i Iggy Pop.
Uroczy, grzeczny, inteligentny erudyta i szalone zwierzę sceniczne, narkoman, chuligan.
Dr. Jekkyl i Mr. Hyde muzyki rockowej.
Biografia "ojca chrzestnego Punka" zabiera nas w podróż przez prawie całe jego życie - od czasów szkolnych, gdzie był piątkowym, grzecznym uczniem i najlepszym kandydatem na wartościowego...

Rzecz o tym jak można przejść metamorfozę z anioła do rebelianta rocka. Znakomite.

Rzecz o tym jak można przejść metamorfozę z anioła do rebelianta rocka. Znakomite.

To paradoksalne, ale twórczość Iggy Popa poznałem dopiero od jego solowych albumów, nie wiedząc początkowo o istnieniu The Stooges. „Now I Wanna Be Your Dog” usłyszałem dopiero po nagraniu coverowej wersji przez zespół „Świetliki”. Ale może to i dobrze, bo dopiero na tle nierównych płyt wokalisty, albumy zespołu prezentują się znacznie ciekawiej. Bardzo obszerna i szczegółowa biografia artysty, zwanego ojcem punk rocka. Momentami nawet zbyt szczegółowa, zwłaszcza jeżeli chodzi o opis czasów nastoletnich. Doceniam jednak wysiłek poświęcony kwerendzie i zbieraniu materiałów źródłowych.
Wydaje mi się jednak, że mniej więcej od momentu opisywania wydarzeń z lat 80-tych książka traci rozpęd i staje się mniej szczegółowa, a bardziej pobieżna. Jakby autorowi brakowało czasu albo serca do prezentowania nagrań solowych. A może uznał, iż nie warto poświęcać miejsca tym dekadom, w których Iggy Pop stał się mniej obrazoburczy i bardziej odcinał kupony od dawnej sławy ? Ja wiem, że płyty z lat 80-tych i późniejszych są powszechnie gorzej oceniane. Ale chętnie przeczytałbym coś więcej chociażby na temat okoliczności powstania „American Ceasar” czy „Brick by Brick” – bodaj najlepszych w solowym dorobku Jima Osterberga.
Paul Trynka intrygująco pokazuje swojego bohatera: raz pisząc o nim jako postaci elokwentnej, twórczej, z poczuciem humoru (Jim),by za chwilę płynnie przejść do postaci zachowującej się wulgarnie i nieznającej kompromisów na scenie (Iggy). Dużo miejsca poświęcono szorstkiej przyjaźni z Davidem Bowie – trafnie ujmując jej istotę. Wiele stron zajmują skandale i seksualne afery z udziałem wokalisty The Stooges. Przede wszystkim czuć w tym wszystkim siłę muzyki, jak wiele energii można przekazać w trakcie koncertu. Po lekturze tej książki dostrzegłem jak wiele elementów jego wizerunku scenicznego przejęło innych artystów. Jednak to Iggy Pop był pierwszy. Biografia godnie i elegancko wydana, choć nie ustrzegła się literówek. Jeżeli ktoś chciałby poszerzyć swoją wiedzę muzyczną i poznać być może nieznane dlań nagrania – dobrze trafił. Polecam.

To paradoksalne, ale twórczość Iggy Popa poznałem dopiero od jego solowych albumów, nie wiedząc początkowo o istnieniu The Stooges. „Now I Wanna Be Your Dog” usłyszałem dopiero po nagraniu coverowej wersji przez zespół „Świetliki”. Ale może to i dobrze, bo dopiero na tle nierównych płyt wokalisty, albumy zespołu prezentują się znacznie ciekawiej. Bardzo obszerna i...

Yuval Noah Harari, powiedział kiedyś:

"Historia to opowieść o tym, co garstka ludzi robiła w czasie, gdy cała reszta ludzkości orała pola i nosiła wodę"

I myślę że stwierdzenie to doskonale oddaje istotę życia Jima Osterberga, znanego szerzej jako Iggy Pop, ten facet po prostu robił wszystko aby nie zostać zapomnianym i wygląda na to, że mu się udało...
A książka amerykańskiego dziennikarza muzycznego Paula Trynki, z całą pewnością do tego niezapominania walnie się przyczyni.

Trynka, to jakiś fenomen pisarski jest niezawodnie, użył w swej pracy słów tak magicznych że oczy wprost przyklejały się do papieru i pochłonąłem ją w dwa dni... całe 498 stron!
To ani chybi jakieś czary być muszą, bo przecież gdyby muzyka globusem była, Iggy Pop z całą pewnością dryfowałby gdzieś na antypodach moich muzycznych zainteresowań.
Ba, szczerze powiedziawszy kojarzyłem człeka dość mgliście... z pewnym: La la la la la la la la*

Skąd więc pomysł na tę właśnie książkę?
Ano było o the Stooges w biografii Curtisa, w autobiografii Kiedisa, wspominał o nich Staszewski, natrafiam na ich tropy kartkując książkę Lydona, normalnie połączenia do kwadratu - to i pomyślałem sobie: "kie licho? sprawdzić trza".
The Stooges to oczywiście kapela Jima Osterberga, a rzeczony to nikt inny jak Iggy Pop we własnej osobie...

Powiedziałem sprawdzam... i nie żałuję!
Ta biografia to niezwykła opowieść o życiu i twórczości pewnego inteligentnego chłopaka z osiedla przyczep mieszkalnych, który pewnego dnia odbił się od dachu jednej z nich tak mocno, że wylądował dopiero na pozycji żywej legendy popkultury.
Ale zanim do tego doszło, chłopakowi po drodze kompletnie odbiło, autor podsumował to tak:

"Gdyby Iggy nie istniał, chyba nikt nie odważyłby się go wymyślić. Bo kto przy zdrowych zmysłach uwierzyłby w kogoś tak pokręconego?"

A czegóż to w tym długim locie nie było: pijaństwo, narkomania, seksoholizm, samookaleczenia, rynsztok, złodziejstwo, żebranina, porzucenie syna, życie na walizkach, życie w Berlinie, wielka przyjaźń z Dawidem Bowie, szpital psychiatryczny, Warszawa, powrót w chwale i co tam jeszcze chcecie...
Personalnie Iggy to nie mój typ, zupełnie, ale książka napisana świetnie, no może momentami zalatuje ubóstwieniem bohatera, ale zważywszy na miłość autora do muzyki...

Serdecznie polecam.

* to oczywiście "Passenger"

Yuval Noah Harari, powiedział kiedyś:

"Historia to opowieść o tym, co garstka ludzi robiła w czasie, gdy cała reszta ludzkości orała pola i nosiła wodę"

I myślę że stwierdzenie to doskonale oddaje istotę życia Jima Osterberga, znanego szerzej jako Iggy Pop, ten facet po prostu robił wszystko aby nie zostać zapomnianym i wygląda na to, że mu się udało...
A książka...

Skarbnica wiedzy nt. Popa i the Stooges. Książka ciekawa aczkolwiek nie tak porywająca jak się tego spodziewałem być może z powodu mnogości szczegółów. Ma swoje przestoje narracyjne kiedy to odstawiałem ją na kilka dni. Trynka czasami ma problem z byciem obiektywnym w ocenie wyczynów Popa. Na koniec możemy jednak poczytać recenzje wszystkich płyt artysty gdzie obiektywizmu nie brakuje. Jednym słowem - warto.

Skarbnica wiedzy nt. Popa i the Stooges. Książka ciekawa aczkolwiek nie tak porywająca jak się tego spodziewałem być może z powodu mnogości szczegółów. Ma swoje przestoje narracyjne kiedy to odstawiałem ją na kilka dni. Trynka czasami ma problem z byciem obiektywnym w ocenie wyczynów Popa. Na koniec możemy jednak poczytać recenzje wszystkich płyt artysty gdzie obiektywizmu...

Po niesamowitym zachwycie biografią Dave'a Grohla postanowiłam dać szanse również i tej. Po raz kolejny zaufałam też osądowi mojego chłopaka - poprzednim razem się nie mylił. Tak więc po raz kolejny dałam szansę jakiejś biografii. I, tak samo jak w przypadku biografii założyciela Foo Fighters, żałowałam, że nie czytam szybciej.

Gdyby Iggy nie istniał, chyba nikt nie odważyłby się go wymyślić. Bo kto przy zdrowych zmysłach uwierzyłby w kogoś tak pokręconego?

Jeśli chodzi o postać Iggy'ego Popa, to nie przypadł mi do gustu tak mocno jak Dave Grohl. Myślę jednak, że poczułam do niego jakiś cień sympatii. Poznając jakiegoś człowieka tak dokładnie mamy dwa wyjścia: albo poznawać jego historię z ogromną ciekawością albo po prostu go znienawidzić przez zmarnowany na niego czas. Dzieje się tak zwykle z przyjaciółmi z dzieciństwa. Albo dalej są nam bliscy, albo po prostu przestają istnieć i pozostaje jedynie żal, że tak się stało. Czytając o Jamesie Osterbergu nie mogłam uwierzyć, że ktoś może mieć taką przeszłość.

Jak artysta może być tak wielbiony i znienawidzony zarazem? Jak człowiek może być jednocześnie tak mądry i tak głupi?

Iggy nazywany jest Ojcem Chrzestnym Punka, co w sumie mnie nie dziwi. Sama obracam się w towarzystwie ludzi tego gatunku jednak w porównaniu do Jamesa, są oni wersją łagodną punka. Ten człowiek po prostu nie ma granic. Budzi kontrowersje, jednak nic sobie z tego nie robi. Uważa, że to do niego należy świat i w pewnym sensie ma rację. Dla ludzi takich jak on należy wszystko, gdyż sami sobie to biorą. Iggy Pop to człowiek legenda. Nie tylko pod względem muzyki. Jeśli chodzi o skandale jest równie dobrze znany. Jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych postaci, z jakimi spotkałam się w życiu. Dla niego nie ma tematów, których nie można poruszać, rzeczy, których nie należy robić. Wydaje mi się, że gdyby zapytać go, czym jest wstyd, to nie umiałby na to odpowiedzieć. Przez wiele lat starał się wykreować swój wizerunek - wszystko jest dobrze przemyślane. Gdyby nie ta biografia nigdy w życiu bym nawet nie pomyślała, że ten człowiek był kiedyś bardzo dobrze ułożonym, pełnym zapału do nauki i grzecznym chłopcem. Co się stało, że z takiego życia przeskoczył do pełnego narkotyków, romansów i bójek? Życie artysty to istna sinusoida, ze zbiorem wartości obustronnie zamkniętym od minus jeden do jeden. Jednego dnia był na szczycie, by następnego znaleźć się na samym dnie. Chaos niemożliwy do opanowania.

Muszę szczerze przyznać, że biografie od wydawnictwa SQN zachwyciły mnie. Jak na razie jest to druga, jaką miałam okazję przeczytać, lecz na pewno nie ostatnia. Do gustu bardzo przypadła mi wkładka zdjęciowa jak i okładka. Zdjęcie na tylnej części jest jednym z sesji nagich zdjęć, w której Iggy brał udział w młodości. Zabawna jest wprowadzona cenzura. Otóż miejsce, które budziłoby najwięcej kontrowersji zostało zasłonięte... kodem kreskowym książki. Tak czy inaczej zdjęcie już pozbawione tego... zabezpieczenia możemy znaleźć we wkładce zdjęciowej. Właściwie dlaczego nie? W końcu, podobnie jak słowo wstyd, cenzura nie istnieje w słowniku artysty. Wystarczy pooglądać zdjęcia z koncertów, by uzyskać potwierdzenie. Takie wydarzenie musiałoby być ciekawym doświadczeniem. Nie potrafię sobie wyobrazić takich gestów, jakie Iggy prezentuje na scenie. Cóż, w końcu jego życie jest tak samo zwariowane jak on. Przyznam, że niektóre wydarzenia z jego życia są gorszące. Może właśnie dlatego czytanie tej biografii było takie ekscytujące. Domyślam się, że mój chłopak, Dawid, będzie zachwycony tym, że tą książkę też dostanie w prezencie. Nie oddaję jej z tak wielkim bólem serca jak Dave'a Grohla, jednak czuję przy tym pewien żal. Przywiązałam się w pewien sposób do postaci, jaką jest James Osterberg. Wczoraj spędziłam z nim cały dzień i przy dźwiękach Foo Fighters poznawałam jego życie.

Hej, jestem Iggy Pop. Zapamiętaj to. Jestem szefem.

Jeśli chodzi o jego muzykę, nie uderzyła we mnie tak mocno. Przyznam, że niektóre piosenki przypadły mi do gustu jednak nie na tyle, by uznać go za mojego ulubionego wykonawcę. Chociaż styl, w jakim wykonane są jego piosenki, jest bardzo w moim guście. Jestem pewna, że będą dni, kiedy będę go słuchać. Widać biografię SQN rozszerzają także upodobania muzyczne.

Styl, w jakim napisana jest ta książka, również idealnie odwzorowuje atmosferę, która otacza Iggy'ego. Dokładność, z jaką zrobił to Paul Trynka, zasługuje na ogromną pochwałę. Zapewne mało jest faktów z życia Jamesa, które nie zostały zawarte w tej biografii. Zdecydowanie warta polecenia. Jeśli każda z biografii SQN jest tak dobrze napisana, jak te dwie, które miałam już okazje poznać, to mam zamiar przeczytać wszystkie. Chyba właśnie przekonałam się do tego gatunku.

Po niesamowitym zachwycie biografią Dave'a Grohla postanowiłam dać szanse również i tej. Po raz kolejny zaufałam też osądowi mojego chłopaka - poprzednim razem się nie mylił. Tak więc po raz kolejny dałam szansę jakiejś biografii. I, tak samo jak w przypadku biografii założyciela Foo Fighters, żałowałam, że nie czytam szybciej.

Gdyby Iggy nie istniał, chyba nikt nie...

Życie punk-rockowej ikony

Życie punk-rockowej ikony