Bardzo ale to bardzo chciałam żeby ta książka mi się spodobała. Początek pierwszego opowiadania jest świetny , zbudowanie klimatu i postacie też świetne. I na tym koniec. Język i stylistyka bardzo przeszkadzały w czytaniu , historia im dalej w las tym ciężej opisana ... Nie dałam rady a szkoda.

Bardzo ale to bardzo chciałam żeby ta książka mi się spodobała. Początek pierwszego opowiadania jest świetny , zbudowanie klimatu i postacie też świetne. I na tym koniec. Język i stylistyka bardzo przeszkadzały w czytaniu , historia im dalej w las tym ciężej opisana ... Nie dałam rady a szkoda.

To mogło by być wielkie,dzieło polskiej literatury.Tej bardziej mrocznej i dark w domyśle.
Jednak,autor poszedł na łatwiznę ,o ile opowiadanie dwa pierwsze są wybitne,to drugie już nie.
Opowiadanie pierwsze,są moim ulubionym klimacie.To co lubię,mroczny las.Pełen tajemnic i stary dom.Konflikt z mieszkańcami wsi wisi w powietrzu.
Jest ponuro,drwa skrzypią ,cisza i hałas zarazem.
Coś wisi w powietrzu,tajemnica.Sięga II wojny.

Drugie opowiadanie ,Kazimierz Krakowski.Żydzi,potem ich brak.Tajemnicze biurko z orzecha z Kaukazu.
Opowiadanie ciut gorsze ,niż te pierwsze.
Te trzecie,no nie.Jacyś włochacze ? nie wiem.Już co to było.
Ogólnie zbór dobry.Te trzecie zniszczyło je.

To mogło by być wielkie,dzieło polskiej literatury.Tej bardziej mrocznej i dark w domyśle.
Jednak,autor poszedł na łatwiznę ,o ile opowiadanie dwa pierwsze są wybitne,to drugie już nie.
Opowiadanie pierwsze,są moim ulubionym klimacie.To co lubię,mroczny las.Pełen tajemnic i stary dom.Konflikt z mieszkańcami wsi wisi w powietrzu.
Jest ponuro,drwa skrzypią ,cisza i hałas...

Zbiór „X3” sprawia wrażenie zestawionego dość przypadkowo, brak bowiem jakiejś nadrzędnej myśli spajającej w jedno trzy zamieszczone w nim opowiadania. Można w sumie jednak machnąć na to ręką, najważniejsze, że wszystkie trzy historie są przyzwoite, nieźle napisane i zgrabnie wymyślone.

Pierwsza z nich, „Złe W Ziemi Siedzo, Sysko O Nos Wiedzo”, jest najlepsza ze stawki i jako jedyne napisana „na świeżo” dla potrzeb zbioru (pozostałe teksty to recykling z poprzednich wydań). „Złe…” to lekko napisany rustykalny horror sensacyjny, trochę w stylu Stefana Dardy. Pewien malarz chcąc ratować nadwerężone swymi alkoholowo-erotycznymi ekscesami małżeństwo, udaje się wraz z rodziną do położonej pod lasem samotni. Na miejscu wdaje się w konflikt z grupką miejscowej żulerni (trochę jak w filmie „Karate Po Polsku”),w lesie zaś napotyka na ślady tajemniczego kultu. Mroczną nocą dochodzi do finałowej konfrontacji – napadu bandziorów na leśniczówkę. W jej trakcie do głosu dojdą również siły nadprzyrodzone. Bardzo dobra fabuła, mogąca stanowić podstawę niezłego filmu grozy, ogólnemu odbiorowi całości odrobinę szkodzi jedynie mało poważny, nadmiernie „żarcioszkowy” klimat narracji. Ogólne 7/10.

Drugie opowiadanie, „Biurko Z Kaukaskiego Orzecha” to utrzymane trochę w klimacie pomiędzy Schulzem a Grabińskim weird fiction z holocaustem w tle. Młody chłopak podczas mającej miejsce w latach 80tych XX wieku wizyty na krakowskim Kazimierzu zostaje opętany przez dybuka. Ma to wpływ na całe jego późniejsze życie, w którym cały czas obraca się on w kręgu kultury żydowskiej. Wiele lat po pierwszym spotkaniu, kiedy zajmuje się on obrotem nieruchomościami, odnajduje w pewnym mieszkaniu stare biurko, pamiętające czas wojny i tragedię krakowskich Żydów. Stara krzywda szuka poprzez niego zemsty na żyjących. To opowiadanie, napisane na początku lat 90tych, jest nieco słabsze. Ciąży nad nim przed wszystkim maniera „poważnej literatury”, niektóre akapity są napisane mętnie, wypełnione nużącymi, niejasnymi przemyśleniami, plus jednak za niepokojący nastrój całości. 6/10

Całość zamyka zgrabna opowieść post apokaliptyczna -„Ewolwenta”. Co do zasady jest zgodnie z kanonami gatunku i przewidywalnie – ostatni mężczyzna, żyjący w Warszawie po straszliwej apokalipsie, napotyka nagle tajemniczą dziewczynę. Nawiązuje z nią kontakt, usiłuje wspólnie radzić sobie z codziennymi trudnościami, ich towarzystwo broni jest jednak podszyte jakąś tajemnicą, która wyjdzie na jaw w efektownym twiście końcowym.
Również ten tekst korzeniami sięga wczesnych lat 90tych, ma on zatem wszelkie cechy ówczesnego polskiego sci-fi, z jego skłonnością do mętnego filozofowania i ciężkawej w czytaniu frazy. Ale zakończenie naprawdę zasługujące na brawo. 6/10.

Podsumowując – tylko jedno z trzech opowiadań, to rasowy horror, pozostałe obok elementów interesujących miewają również swe słabości. Jak ktoś lubi polską fantastykę, ew. horror w klimatach polskiej wsi, może sięgnąć i nie powinien być rozczarowany.

Zbiór „X3” sprawia wrażenie zestawionego dość przypadkowo, brak bowiem jakiejś nadrzędnej myśli spajającej w jedno trzy zamieszczone w nim opowiadania. Można w sumie jednak machnąć na to ręką, najważniejsze, że wszystkie trzy historie są przyzwoite, nieźle napisane i zgrabnie wymyślone.

Pierwsza z nich, „Złe W Ziemi Siedzo, Sysko O Nos Wiedzo”, jest najlepsza ze stawki i...

Z wielkim trudem przebrnęłam przez tą książkę, składającą się z trzech opowiadań. Bardzo rzadko sięgam po literaturę polskich autorów, myślałam że po "X3" zmienię nastawienie ale niestety.. Wręcz przeciwnie.
Każde z opowiadań jednak ma swój urok. Pierwsze "Złe w ziemi siedzo, systko o nos wiedzo..." czytało mi się najgorzej - dużo gwary i słów które sprawiały mi trudność w zrozumieniu przekazywanych treści. Aż w pewnym momencie myślałam, że to już koniec mojej przygody z Siedlarem. Jednak postanowiłam, że dobrnę do końca.
Drugie opowiadanie mnie bardzo zaciekawiło. Poruszane w nim tematy II Wojny Światowej i to jeszcze w moim pięknym mieście - Krakowie doedukowało mnie, dostarczyło wiedzy na temat życia wtedy jak i postrzegania Żydów przez ludzi z wyższych sfer.
Czytając trzecie "Ewolwenta..." został poruszony temat, który mnie również bardzo ciekawi a mianowicie KONIEC ŚWIATA. Jestem jednak w stu procentach pewna, że autor mógł dodać do opowiadania więcej fantastyki, mroku a nawet horroru a wtedy byłoby to jedne z lepszych opowiadań jakie miałam możliwość przeczytać.

Z wielkim trudem przebrnęłam przez tą książkę, składającą się z trzech opowiadań. Bardzo rzadko sięgam po literaturę polskich autorów, myślałam że po "X3" zmienię nastawienie ale niestety.. Wręcz przeciwnie.
Każde z opowiadań jednak ma swój urok. Pierwsze "Złe w ziemi siedzo, systko o nos wiedzo..." czytało mi się najgorzej - dużo gwary i słów które sprawiały mi trudność w...

"X3" to lekki w odbiorze zbiór trzech opowiadań. Wszystkie w tematyce fantasy lub na pograniczu sf, są utrzymane w niepowtarzalnym klimacie. Chociaż teoretycznie wydają się za długie jak na opowiadanie, a za krótkie na powieść, mogą stanowić wspaniałą rozrywkę. Wszystkie te opowiadania są orygianlne i mają swój klimat.

"X3" to lekki w odbiorze zbiór trzech opowiadań. Wszystkie w tematyce fantasy lub na pograniczu sf, są utrzymane w niepowtarzalnym klimacie. Chociaż teoretycznie wydają się za długie jak na opowiadanie, a za krótkie na powieść, mogą stanowić wspaniałą rozrywkę. Wszystkie te opowiadania są orygianlne i mają swój klimat.

Na pełną recenzję zapraszam na bloga http://osobisteimperium.blogspot.com/2015/11/x3-pawe-siedlar-recenzja.html

Nazwa i okładka sugerują dla mnie coś nieznanego, intrygującego do potęgi trzeciej i takie też zapewne było założenie. Ciężko jednak jest mi to zrozumieć, bo dwa z trzech opowiadań w tej książce miało już swoją premierę i to dawno temu. W każdym razie nie czytałem ich nigdy wcześniej, więc faktycznie stanowiły dla mnie coś nowego. Pierwsze opowiadanie odgrywa ważną rolę, bo niejako jest wizytówką książki, jej wstępem. Natomiast opowiadanie Złe w ziemi siedzo, systko o nos wiedzo... nie spełnia swej roli w najmniejszym stopniu. Śledzimy losy rodziny Turlików, w której ostatnio nie układa się zbyt dobrze. Liczyłem na jakieś ciekawsze relacje między mężem, jego żoną i ich małymi dziećmi, ale niestety są oni zbyt płytcy i nie różnią się od setek takich samych bohaterów innych horrorów. Udają się na dwutygodniowe wakacje do małego domku w lesie, gdzieś na zadupiu. Jak można się domyśleć, zaczynają dziać się tam dziwne, niewytłumaczalne rzeczy, miejscowi dziwacy sugerują im, by wyjechali stamtąd jak najszybciej i dzielą się z rodzinką krwawą historią okolicznych ziem. Cała historia jest sztampowa i zakończenie nie zmienia mojego werdyktu. Odniosłem również wrażenie, że autor inspirował się książkami Andrzeja Pilipiuka, co nie spodobało mi się jeszcze bardziej.


Biurko z kaukaskiego orzecha to ciekawa opowieść o dziejach krakowianina, który śledził losy Żydów żyjących dawniej w Krakowie i jako mały chłopiec przemierzał tętniące niegdyś życiem uliczki Kazimierza. Po skończeniu osiemnastu lat wyjeżdża do Stanów i tam ciężko pracuje na swoją pozycję, poznając po drodze wielu ciekawych ludzi, w tym wielu Żydów, dzięki którym lepiej poznaje ich kulturę i obyczaje. Po latach postanawia powrócić do Polski i zająć się eksportem zabytkowych mebli i wtedy też natrafia na tytułowe biurko. Przedstawiona historia jest niewątpliwie ciekawa i przeczytałem ją praktycznie za jednym razem, to jednak zakończenie było zbyt nagłe i zostawiło pewien niedosyt. Niemniej opowiadanie mogę polecić z uwagi na dobre opisy i ciekawy pomysł, zwłaszcza jeśli ktoś lubi kulturę żydowską.

Szkoda, że dopiero ostatnie opowiadanie mi się naprawdę spodobało. Ewolwenta w cieniu wysokich kominów opowiada o ochroniarzu w średnim wieku, który pewnego ranka budzi się w złym stanie i po jakimś czasie odkrywa, że jest sam. I to nie dlatego, że zostawiła go żona, albo sąsiedzi wyjechali na wakacje i nie ma z kim porozmawiać. Możliwe, że tylko on jeden został na Ziemi. Śledzimy, jak sobie radzi w nowym świecie i jakie ma problemy. Opowiadanie to spodobało mi się bardzo, zwłaszcza, że lubię post-apo i można by rozwinąć to na oddzielną książkę, którą z chęcią bym przeczytał. Opisy pomagają w wyobrażeniu porzuconego świata i autor nakłania do refleksji nad losem bohatera, ale też pobudza wyobraźnię i to w książkach lubię najbardziej.

Podsumowując, X3 to średnia książka z uwagi na niewykorzystany potencjał i nieciekawe zakończenia, lecz mimo to, cieszę się, że po nią sięgnąłem. Jeśli ktoś nie miał jeszcze styczności z twórczością Pawła Siedlara i lubi zbiory opowiadań, to zachęcam do lektury.

Na pełną recenzję zapraszam na bloga http://osobisteimperium.blogspot.com/2015/11/x3-pawe-siedlar-recenzja.html

Nazwa i okładka sugerują dla mnie coś nieznanego, intrygującego do potęgi trzeciej i takie też zapewne było założenie. Ciężko jednak jest mi to zrozumieć, bo dwa z trzech opowiadań w tej książce miało już swoją premierę i to dawno temu. W każdym razie nie...

Arcydzieło to to nie jest i na próżno też można się tam doszukiwać jakiejś głębi bądź cennego przekazu, ale na pewno jest to niezmiernie przyjemne czytadło na długie jesienne wieczory. To zbiór trzech opowiadań, które wciągają i kradną czas, które czyta się szybko i przypuszczam też szybko się o nich zapomina. To lektura do której z braku alternatyw będzie można wrócić następnej jesieni i przypuszczam będzie tak samo przyjemna... o ile przyjemne mogą być opowiadania z nutką grozy.

Arcydzieło to to nie jest i na próżno też można się tam doszukiwać jakiejś głębi bądź cennego przekazu, ale na pewno jest to niezmiernie przyjemne czytadło na długie jesienne wieczory. To zbiór trzech opowiadań, które wciągają i kradną czas, które czyta się szybko i przypuszczam też szybko się o nich zapomina. To lektura do której z braku alternatyw będzie można wrócić...

lepsze czytywałam... gorsze czytywałam... prosemicki, poplątany twór. A nowelki jakby pociąć i skrócić o co najmniej połowę, lżej by było.

lepsze czytywałam... gorsze czytywałam... prosemicki, poplątany twór. A nowelki jakby pociąć i skrócić o co najmniej połowę, lżej by było.

X3- trzy krótkie powieści... byłyby one "dobre", jeżeli uznałbym je za wstęp do czegoś dłuższego.
Pierwsza i druga zawiera wątki historyczne; po co? na co? dlaczego? łączenie sf z historią jest niepotrzebne. Pomieszane z poplątanym.

X3- trzy krótkie powieści... byłyby one "dobre", jeżeli uznałbym je za wstęp do czegoś dłuższego.
Pierwsza i druga zawiera wątki historyczne; po co? na co? dlaczego? łączenie sf z historią jest niepotrzebne. Pomieszane z poplątanym.

Byla to dziwna lektura. Spodziewalam sie jednak czegos innego. Sa to trzy opowiadania, ktore moga budzic w nas rozne emocje, niekoniecznie te dobre. Nie jest to jednak lektura dla mnie i ciezko bylo mi sie do niej przekonac.

Byla to dziwna lektura. Spodziewalam sie jednak czegos innego. Sa to trzy opowiadania, ktore moga budzic w nas rozne emocje, niekoniecznie te dobre. Nie jest to jednak lektura dla mnie i ciezko bylo mi sie do niej przekonac.