Dla każdego coś miłego, mówiąc najoględniej. Kilka opowiadań rewelacyjnych, a ze 2-3 po prostu przekartkowałem, jako nie moje klimaty. Myślę że każdy przekartkuje co innego, więc nie będę spamował treści.

Dla każdego coś miłego, mówiąc najoględniej. Kilka opowiadań rewelacyjnych, a ze 2-3 po prostu przekartkowałem, jako nie moje klimaty. Myślę że każdy przekartkuje co innego, więc nie będę spamował treści.

"Epidemie i zarazy" to zbiór ośmiu opowiadań, zbudowanych wokół tytułowego motywu. Teksty prezentują różny styl i różne podejście do tematu. Łączy je fakt, że należą do szeroko pojętej fantastyki, ale każdy Autor (i jedna Autorka) wybrał swoją konwencję. Znajdziemy tutaj opowiadanie obyczajowe, historyczne, horror, powiastkę filozoficzną. Bohaterowie walczą, padają ofiarą lub są świadkiem pandemii - czasem rozumianej dosłownie jako choroby dziesiątkującej ludzkość, czasem wirus jest rozumiany przenośnie lub oddziałuje na nasz umysł, anie ciało. Akcja opowiadań rozgrywa się współcześnie, w przyszłości, na innych planetach albo w przeszłości i równoległych wymiarach. Przyjemnie było czytać teksty nawiązujące do polskiej historii - średniowiecznej i wojennej.
Wszystkie opowiadania mi się podobały, ponieważ zawierają jakąś myśl, tezę, z którą trzeba się skonfrontować. Całość przypomina mi kultowe za komuny tomiki opowiadań fantastycznych pt. Kroki w nieznane.
Z punktu widzenia poetyki zastrzeżenia mam do tekstu Pawła Siedlara pt. Piwnica. Moim zdaniem niepotrzebnie narratorem uczynił 10-letniego chłopca. Jego spostrzeżenia są niemożliwe, takie dziecko nieco inaczej postrzega świat, z czym zmagał się chyba sam pan Siedlar, bo w wielu fragmentach przez narrację dziecka przebijał dorosły-Autor. Mniej przypadł mi do gustu także tekst Jacka Komudy, ponieważ bliżej mu do fantasy niż klasycznej - takiej jak lubię - fantastyki naukowej.
Ogólnie bardzo dobry zbiorek.

"Epidemie i zarazy" to zbiór ośmiu opowiadań, zbudowanych wokół tytułowego motywu. Teksty prezentują różny styl i różne podejście do tematu. Łączy je fakt, że należą do szeroko pojętej fantastyki, ale każdy Autor (i jedna Autorka) wybrał swoją konwencję. Znajdziemy tutaj opowiadanie obyczajowe, historyczne, horror, powiastkę filozoficzną. Bohaterowie walczą, padają ofiarą...

Ostatnie dwa opowiadania.. jak dla mnie słabe

Ostatnie dwa opowiadania.. jak dla mnie słabe

Tak to już jest ze zbiorami opowiadań, że są bardzo nierówne. Przynajmniej według mnie. Ale, że każdemu co innego może się podobać - zachęcam do przeczytania.
Najlepsze wg mnie to opowiadanie Rafała Dębskiego o wysiedlaniu ludzi z Zamojszczyzny. Bardzo dobre są opowiadania Anny Kańtoch, Pawła Siedlara i Tomasza Duszyńskiego.

Najsłabszy jest tekst Michała Cholewy. Sprawnie napisany, ale autor wybrał strasznie oklepany i wałkowany wszędzie temat.

Tak to już jest ze zbiorami opowiadań, że są bardzo nierówne. Przynajmniej według mnie. Ale, że każdemu co innego może się podobać - zachęcam do przeczytania.
Najlepsze wg mnie to opowiadanie Rafała Dębskiego o wysiedlaniu ludzi z Zamojszczyzny. Bardzo dobre są opowiadania Anny Kańtoch, Pawła Siedlara i Tomasza Duszyńskiego.

Najsłabszy jest tekst Michała Cholewy. Sprawnie...

czytałem dobra ksiązka

czytałem dobra ksiązka

Przyzwoity zbiór opowiadań, ale bez fajerwerków.

Przyzwoity zbiór opowiadań, ale bez fajerwerków.

Zgrabny tomik opowiadań, choć na pewno olbrzymiego strachu nie wywoła, raczej lęk psychologiczny, związany, jak sam tytuł wskazuje, z epidemiami i zarazami. Trzy opowiadania z tomu zrobiły na mnie całkiem niezłe wrażenie: "Parowóz", za ciekawą historię, o której chciałoby się wiedzieć więcej, "Piwnica", za rewelacyjnie wciągający sposób pisania i samą historię oraz "Światy Dantego", za pomysł.

Resztę również czytało się dobrze, więc cały zbiór oceniam na niezły. Polecam.

Zgrabny tomik opowiadań, choć na pewno olbrzymiego strachu nie wywoła, raczej lęk psychologiczny, związany, jak sam tytuł wskazuje, z epidemiami i zarazami. Trzy opowiadania z tomu zrobiły na mnie całkiem niezłe wrażenie: "Parowóz", za ciekawą historię, o której chciałoby się wiedzieć więcej, "Piwnica", za rewelacyjnie wciągający sposób pisania i samą historię oraz...

„Epidemie i zarazy” to zbiór ośmiu opowiadań takich autorów jak: Andrzej Pilipiuk, Michał Cholewa, Jakub Ćwiek, Rafał Dębski, Anna Kańtoch, Paweł Siedlar, Tomasz Duszyński, Jacek Komuda.

„Parowóz” – cenię Pilipiuka, ale ten utwór – jak na mój gust - jest zbyt krótki, choć dostrzegam nie byle jaki potencjał. Tekst sprawia wrażenie szkicu, z którego mogłoby powstać bardzo ciekawe opowiadanie. 5/10

„Ognisko 11” – pomysł raczej banalny, oklepany. Fabuła koncentruje się na walce wojska z epidemią. Pojawia się zagadnienie wyboru mniejszego zła i bohaterskiego poświęcenia. 4/10

„Dom na wzgórzu” – pierwsza połowa dotycząca kwarantanny i zarażenia afrykańskim wirusem Skeltona-Wire’a dawała złudne wrażenie, że tekst okaże się strzałem w dziesiątkę. Tymczasem pomysł na rozwiązanie zagadki był tak głupi i nierealny, że zniszczył całkiem dobre i klimatyczne opowiadanie. 3/10

„Ketew Meriri” – jak dla mnie – najciekawsze z całego zbioru, ale tu mogę być nieobiektywna, bo interesuję się tematem holocaustu; autor Rafał Dębski w nietypowy sposób podszedł do zagadnienia epidemii i zobrazował zarazę nienawiści. 7/10

„Światy Dantego” – oryginalny pomysł, ciekawe zakończenie. Akcja rozgrywa się na stacji badawczej w piekle (!),gdzie grupa naukowców szuka skutecznej szczepionki na ospę krwotoczną, która szaleje na Ziemi. 6/10

„Piwnica” – główny bohater Januszek zupełnie przypadkiem natyka się na przejście między światami odległymi w czasie i trafia do średniowiecznego Krakowa ogarniętego zarazą. 6/10

„Antidotum” – główni bohaterzy poszukują zemsty na zdrajcy i antidotum na wirusa, który poprzez sen kasuje ludziom pamięć. Po przebudzeniu człowiek niczego nie pamięta, nie wie nawet, kim jest. Nowa wizja Polski opanowanej przez Szwarusy. 6/10

„Sześćset cetnarów piekła” – opowieść piracka z motywami horroru, ciekawa i wciągająca, ale miejscami zbyt brutalna. 6/10

„Epidemie i zarazy” to zbiór ośmiu opowiadań takich autorów jak: Andrzej Pilipiuk, Michał Cholewa, Jakub Ćwiek, Rafał Dębski, Anna Kańtoch, Paweł Siedlar, Tomasz Duszyński, Jacek Komuda.

„Parowóz” – cenię Pilipiuka, ale ten utwór – jak na mój gust - jest zbyt krótki, choć dostrzegam nie byle jaki potencjał. Tekst sprawia wrażenie szkicu, z którego mogłoby powstać bardzo...

Antologia składająca się z ośmiu opowiadań. Sześciu dobrych, jednego przez które ledwo przebrnąłem i jednego które wcisnęło mnie w fotel.
"Epidemie i zarazy" to książka podobna - jeśli chodzi o jakość opowiadań - do antologii "Bajki dla dorosłych". Temat potraktowano bardzo poważnie, realia jak to w fantastyce bywa - mniej. Akcje więc rozgrywają się zarówno w czasach nam współczesnych, ale także w odległej przyszłości i przeszłości.
Na uwagę zasługują opowiadania"
- Ketew Meriri - Rafała Dębskiego - najlepsze a zarazem najgorsze z opowiadań w całej antologii
- Ognisko 11 - Michała Cholewy
- Dom na wzgórzu - Jakuba Ćwieka
- Antidotum - Tomasza Duszyńskiego
Jest tylko jedna wada tej książki - opowiadanie Rafała Dębskiego - według mnie - powinno znajdować się ostatnie na liście - gdyż po nim nie potrafiłem aż tak bardzo wczuć się w resztę.
Rada na koniec - czytając tą antologię zostawcie sobie Ketew Meriri na koniec.

Antologia składająca się z ośmiu opowiadań. Sześciu dobrych, jednego przez które ledwo przebrnąłem i jednego które wcisnęło mnie w fotel.
"Epidemie i zarazy" to książka podobna - jeśli chodzi o jakość opowiadań - do antologii "Bajki dla dorosłych". Temat potraktowano bardzo poważnie, realia jak to w fantastyce bywa - mniej. Akcje więc rozgrywają się zarówno w czasach nam...

Trochę się zawiodłam. Opowiadania nierówne, często na początku zaczynają się ciekawie a kończą przewidywalnie.

Trochę się zawiodłam. Opowiadania nierówne, często na początku zaczynają się ciekawie a kończą przewidywalnie.