Przerwałam lekturę ... jest tyle fajnych rzeczy do przeczytania, że naprawdę nie warto marnować czasu na niektóre książki.
Sięgnęłam po "Rozdeptać pająka" skuszona triadą: tytuł + okładka + nazwisko autora (facet!!!). Przebrnęłam przez część pierwszego tomu i jutro odnoszę całość do biblioteki. Nie polecam.

Przerwałam lekturę ... jest tyle fajnych rzeczy do przeczytania, że naprawdę nie warto marnować czasu na niektóre książki.
Sięgnęłam po "Rozdeptać pająka" skuszona triadą: tytuł + okładka + nazwisko autora (facet!!!). Przebrnęłam przez część pierwszego tomu i jutro odnoszę całość do biblioteki. Nie polecam.

Wbrew temu, co napisane jest na okładce; ani kryminał, ani erotyk. Książka mnie nie zachwyciła. W pewnych momentach miałam wrażenie, że opowiada ona o wszystkim i o niczym. Brak w niej spójnej historii. Przeczytam drugą część ale tylko dlatego, że nie lubię oddawać do biblioteki nieruszonych książek.

Wbrew temu, co napisane jest na okładce; ani kryminał, ani erotyk. Książka mnie nie zachwyciła. W pewnych momentach miałam wrażenie, że opowiada ona o wszystkim i o niczym. Brak w niej spójnej historii. Przeczytam drugą część ale tylko dlatego, że nie lubię oddawać do biblioteki nieruszonych książek.

Nie doczytałam niestety, ale kiedyś wrócę, spróbuję jeszcze raz do niej usiąść :)

Nie doczytałam niestety, ale kiedyś wrócę, spróbuję jeszcze raz do niej usiąść :)

Mimo że fabuła “Czekając w ciemności” Pawła Siedlara mnie nie zachwyciła, zdecydowanie odnalazłem w jego prozie coś, co kazało mi zwrócić większą uwagę na tego pisarza. Stąd też kolejnymi książkami, jakie znalazły się na mojej półce jest dylogia “Rozdeptać pająka”, z okładki reklamowana jako połączenie kryminału i powieści erotycznej. I warto od razu zauważyć, że wydawca zachował się bardzo typowo dla naszych czasów, strzelając takim tekstem. Kryminału w części pierwszej “Rozdeptać pająka” nie odnajdziemy, w przeciwieństwie do erotyki, lecz też opisywanej wcale nie tak często, by przyrównywać do niej całą książkę.

Rzecz przedstawia życie Bernarda, malarza i poety. Część pierwsza książki opowiada o wejściu w bohatera w “trójkąt, który szybko staje się czworokątem, a nawet sześciokątem”, co jest blurbem wręcz definicyjnym i ma na celu jedynie zachęcić potencjalnego czytelnika do wydania 29 zł. Cały ten trójkąt okazuje się być romansem z kobietą nieszczęśliwą w małżeństwie, tak jak nieszczęśliwym jest bohater. Autor opisuje jak krok po kroku doszło do znajomości, a potem rozpisuje się w szczegółach tejże, by w końcu zaprezentować ostateczne rozwiązanie kwestii w sposób niezwykle życiowy. Książka z całą pewnością ciekawie prezentuje stany, w jakich znajdują się ludzie po ślubie, a mający pecha poślubić nie do końca wymarzonych partnerów - czyli większość czytelników odnajdzie sporo momentów, w które wczuje się niebywale łatwo. Warto też dodać, że nie znajdziemy tu większego szowinizmu, o który niezwykle łatwo w tego typu literaturze, prezentowanej z perspektywy mężczyzny. Choć gorzkie słowa o płci pięknej zostaną rzecz jasna powiedziane. Ale tej brzydszej także się nieco oberwie.

W bohaterze tkwią jakby dwie osoby. Pierwszą z nich jest dochodzący stanowczo za rzadko do głosu twardziel z przeszłością, taki, który zna poprawczak, smak przestępstwa i siły. W pierwszej części książki mamy go niewiele, goniąc za kobietą, w której jak myśli się zakochał dokonuje czynów, które uważam za zdecydowanie zbyt upokarzające, jak na człowieka, który w kontaktach damsko-męskich ma doświadczenie więcej niż przeciętne. Tak zachowywać by się mógł chłopiec pierwszy raz zakochany, tu nie miałbym wątpliwości. Z kolei w drugiej części książki, rozgrywającej się na saksach w Ameryce, mamy już znacznie bardziej pewnego siebie gościa, a poznawanie kolejnych losów jest zdecydowaną przyjemnością.

Książkę czyta się bardzo dobrze, może nie “jednym tchem”, ale przez to i z większym zrozumieniem. Zaprezentowane tu postaci są wciąż nie wspaniałe, ale na pewno lepiej skrojone od tych z “Czekając w ciemności”, a komentarze autora, jak i bohatera mogą się podobać. Jedyne, co mi przeszkadzało (prócz chwilowych okresów naiwności bohatera, która do niego po prostu nie pasowała),to zbyt nachalne wciskanie języka angielskiego-US w zapisie poprawnym, jak i fonetycznym. Pewnie miało to zwiększyć klimat amerykańskiej ziemi i stylu życia, ale według mnie jest po prostu czymś irytującym. Mimo to jednocześnie uznając “Rozdeptać pająka” za czytadło dobre, choć nie bardzo dobre, po drugi tom sięgam z sympatią i bez zmęczenia.

Mimo że fabuła “Czekając w ciemności” Pawła Siedlara mnie nie zachwyciła, zdecydowanie odnalazłem w jego prozie coś, co kazało mi zwrócić większą uwagę na tego pisarza. Stąd też kolejnymi książkami, jakie znalazły się na mojej półce jest dylogia “Rozdeptać pająka”, z okładki reklamowana jako połączenie kryminału i powieści erotycznej. I warto od razu zauważyć, że wydawca...

O wiele więcej spodziewałam się po tej książce. Napis na górnej części okładki informuje, że jest to też kryminał, ale ja nie mogę zrozumieć dlaczego tak w ogóle pisze i co tu niby ma wspólnego z kryminałem. Z kolei z tyłu książki pisze, że jest to historia miłości, która przeradza się w czworokąt, pięciokąt, a nawet sześciokąt. Dochodzę do wniosku, że mam chyba całkowicie inne wyobrażenie na temat tych słów. Na podsumowanie dodam, że informacje na okładce książki są ,,przereklamowane" i nie do końca zgodne z prawdą. Trochę żałuję, że zabrałam się za czytanie tej książki.

O wiele więcej spodziewałam się po tej książce. Napis na górnej części okładki informuje, że jest to też kryminał, ale ja nie mogę zrozumieć dlaczego tak w ogóle pisze i co tu niby ma wspólnego z kryminałem. Z kolei z tyłu książki pisze, że jest to historia miłości, która przeradza się w czworokąt, pięciokąt, a nawet sześciokąt. Dochodzę do wniosku, że mam chyba całkowicie...

Książka dziwna, ale w tej dziwności wciągająca na tyle, że zanim się spostrzeżemy jestesmy już w połowie.

Główny bohater też jakiś taki jak dla mnie maksymalnie niezdecydowany i mało konkretny, sam nie wie co chciałby zrobić ze swoim życiem...i mimo, że nie lubię takiego ogólnego "rozmemłania" to jednak go polubiłam na tyle, aby mu dobrze życzyć.

Tom pierwszy zaintrygował mnie i pozostawił pewien niedostyt na tyle, aby sięgnąć po kolejny i dowiedzieć się jak potoczą się dalsze losy Bernarda - artysty, poety- malarza.

Książka dziwna, ale w tej dziwności wciągająca na tyle, że zanim się spostrzeżemy jestesmy już w połowie.

Główny bohater też jakiś taki jak dla mnie maksymalnie niezdecydowany i mało konkretny, sam nie wie co chciałby zrobić ze swoim życiem...i mimo, że nie lubię takiego ogólnego "rozmemłania" to jednak go polubiłam na tyle, aby mu dobrze życzyć.

Tom pierwszy...

Myślałam, że to będzie erotyk z prawdziwego zdarzenia. Zawiodłam się. Romans to może i jest ale nie erotyk, który by rozpalał.

Myślałam, że to będzie erotyk z prawdziwego zdarzenia. Zawiodłam się. Romans to może i jest ale nie erotyk, który by rozpalał.