O Jezu jak się męczyłem z tą książką! Końcówkę po prostu "przeskoczyłem". O ile tom pierwszy cyklu "Morgaine" czyli Bramy Ivrel były przeciętną książką science fantasy, o tyle Studnia Shiuanu nuży niemiłosiernie. Człowiek od początku ma serwowane nudne opisy rodem z Nad Niemnem, po 30 stronach akcja się rozkręca. Jednak 80% książki jest napisane tak że albo dostajemy nieciekawe opisy krajobrazów albo równie nieciekawe opisy działań naszych herosów (walki, podróże, rozmowy itp.).
Książka ma miejscami dobre klimatyczne momenty i za to wystawiam drugą gwiazdke ale to z litości. Na serwisie fantasta pl. daje ocenę 2,5/6. Słabiutka lektura. A, może krótko o bohaterach. Morgaine to jak zwykle zimna suka, Nhi Vanye niby umie walczyć i jest silny fizycznie ale jego psychika jest strasznie słaba, jest ciotowaty i bojaźliwy (autorka musi mieć jakieś feministyczne zapędy). Jest jeszcze Jhirun, dziewczyna z tytułowej planety - umie przetrwać w dziczy, jest zaradna, ale i tak wszystkiego się boi. Dosyć sztampowa postać choć budzi pozytywne odczucia w przeciwieństwie do nijakich głwnych bohaterów. Pozostałe postacie występujące w książce kompletnie nie zapadły mi w pamięć.
Zaraz zabieram się za tom trzeci cyklu czyli Ognie Azeroth. Oby było lepiej...

O Jezu jak się męczyłem z tą książką! Końcówkę po prostu "przeskoczyłem". O ile tom pierwszy cyklu "Morgaine" czyli Bramy Ivrel były przeciętną książką science fantasy, o tyle Studnia Shiuanu nuży niemiłosiernie. Człowiek od początku ma serwowane nudne opisy rodem z Nad Niemnem, po 30 stronach akcja się rozkręca. Jednak 80% książki jest napisane tak że albo dostajemy...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam